ตอนที่ 3 - 1 ผู้หญิงมักจะไว้ใจผู้หญิงด้วยกัน

“พี่ธัญญ่าไปสนุกเถอะค่ะ อืม...อิงค์รู้สึกร้อนๆ อิงค์ว่าจะขอตัวกลับโรงแรมก่อน” อิงค์วราเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว ร่างกายเธอร้อนวูบวาบแปลกๆ

“หืม.. ให้พี่ไปส่งไหม” ธัญญ่าแม้ว่าเธอจะรู้สึกสนุกสนานกับค่ำคืนนี้ แต่ทว่าเธอก็ยังคงไม่ละเลยหน้าที่ดูแลนางแบบสาว

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวอิงค์กลับเองดีกว่า นานๆ ทีพี่ธัญญ่าจะได้ปลดปล่อยสักที กลับไปสนุกกับทุกคนเถอะค่ะ” อิงวราปฏิเสธ เธอไม่อยากทำให้ธัญญ่าหมดสนุก เพราะนานๆ ทีผู้จัดการส่วนตัวของเธอคนนี้จะมีโอกาสดีๆ แบบนี้สักที

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ กลับไปถึงอาบน้ำแล้วพักผ่อนเลยนะ” อิงวราพยักหน้าก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วคว้ากระเป๋าถือของเธอมาถือเอาไว้

“ฝากบอกเจ๊ลูซี่กับทุกคนด้วยนะคะ ว่าอิงค์ขอตัวกลับก่อน” อิงวราเริ่มรู้สึกถึงอาการแปลกๆ เธอเหมือนจะควบคุมตัวเองไม่ได้ ธัญญ่าไม่ได้สังเกตอาการที่แปลกไปของหญิงสาว เธอรับปากก่อนที่จะรีบเดินกลับไปเข้ากลุ่ม โดยไม่หันกลับมามองอิงวราอีก นางแบบสาวชาวไทยจึงรีบเดินออกจากไนต์คลับสุดหรูแห่งนี้ไป

“ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณแล้วนะคะเอเบล”

รีน่าเดินเข้ามาบอกคนที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม พร้อมส่งยิ้มให้มาเฟียหนุ่ม เขาพยักหน้ายกแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกรวดเดียวจนหมด แล้วจึงรีบเดินตามเป้าหมายไปอย่างเร่งรีบ

ระหว่างทางเดินอิงวราเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มจนทนแทบไม่ไหว โรงแรมที่เธอพักยังต้องนั่งแท็กซี่ไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึง และเธอเองก็ไม่แน่ใจว่าตอนนี้จะเรียกแท็กซี่กลับไปทันอาการประหลาดนี้หรือเปล่า แต่ในขณะที่หญิงสาวกำลังเร่งฝีเท้า มือหนาของฝรั่งหนุ่มร่างโต กลับคว้าข้อมือเล็กของเธอเอาไว้ ทำให้เธอหยุดชะงักแล้วหันกลับไปมอง

“คุณเอเบล” เสียงหวานเรียกขานเขาออกมาเมื่อได้เห็นหน้าของคนที่รั้งข้อมือของเธอเอาไว้

หงาดเหงื่อเริ่มผุดออกมาตามไรผม และปลายจมูกที่โด่งรั้นของอิงวรา ความร้อนรุ่มตรงจุดกลางกายสาวทำให้เธอเริ่มใจคอไม่ดี เพราะอาการเหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอมาก่อน แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะดื่มแอลกอฮอล์ที่มีฤทธิ์แรงกว่าพันซ์หลายแก้วนั้นก็ตาม

“ให้ผมไปส่งนะครับ เวลานี้กว่าจะเรียกแท็กซี่ได้คงอีกนาน”

เอเบลแกล้งถามหญิงสาวออกมาราวกับว่าตนเองนั้นหวังดี เขาเริ่มสังเกตอาการของผู้หญิงตรงหน้า ตอนนี้สภาพของเธอนั้นดูเย้ายวนชวนให้เขาร้อนรุ่มไม่ต่างกัน

อิงวราพยายามที่จะปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็ทนความดื้อดึงของฝรั่งหนุ่มไม่ไหว เธอถูกเขากึ่งลากกึ่งจูงไปยังรถตู้คันหรูที่ติดฟิล์มสีดำรอบคัน บอดี้การ์ดของเอเบลรีบเปิดประตูให้เจ้านาย ก่อนที่พวกเขาจะกลับขึ้นไปนั่งประจำตำแหน่ง ก็คือคนขับและที่นั่งข้างคนขับ ปล่อยให้เจ้านายกับหญิงสาวที่เจ้านายหิ้วมาคืนนี้ อยู่กันข้างในรถตามลำพัง

“ร้อนจัง...”

อิงวราพึมพำออกมาเป็นภาษาไทย สติสัมปชัญญะของหญิงสาวเริ่มหลุดลอย มือเล็กก็เริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าของตัวเอง

เอเบลไม่รู้ว่าหญิงสาวพูดอะไร แต่เท่าที่เขามองด้วยตาก็พอจะรู้ได้ว่า ยาที่รีน่าสั่งให้บาเทนเดอร์ ใส่ลงไปในแก้วพันช์ของหญิงสาวตรงหน้านั้นเริ่มออกฤทธิ์แล้ว เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยปากสั่งลูกน้องที่อยู่ด้านหน้า

“ไปที่เพ้นท์เฮาส์ของฉัน”

สองบอดี้การ์ดหนุ่มถึงกับประหลาดใจ ที่เจ้านายจะพาหญิงสาวที่เพิ่งจะประคองออกมาจากไนต์คลับ กลับไปยังเพ้นท์เฮ้าส์ส่วนตัวของเขา ทั้งที่ก่อนหน้านี้เจ้านายไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนไปนอนค้างอ้างแรมที่นั่นมาก่อน แสดงว่าผู้หญิงคนนี้คงจะพิเศษกว่าคนอื่น สองบอดี้การ์ดหนุ่มหันไปมองหน้ากันพร้อมกับยิ้มออกมา แล้วจึงออกรถมุ่งหน้าสู่เพ้นท์เฮาส์ส่วนตัวของเจ้านายทันที

“เดี๋ยวคุณ!! หยุดก่อน...อย่าเพิ่งถอด”

มาเฟียหนุ่มรู้สึกหายใจติดขัด รีบเอ่ยปากบอกหญิงสาวในอ้อมแขนที่พยายามจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างไร้สติ เขาไม่รู้ว่าฤทธิ์ยาที่เธอได้รับมานั้นรุนแรงแค่ไหน แต่เขาตั้งใจแล้วว่า จะไม่เอาเปรียบเธอด้วยวิธีการเช่นนี้ แม้ก่อนหน้านี้นึกอยากจะครอบครองเธอให้รู้แล้วรู้รอดไปเสียเลย

“จอร์ช!! เร่งความเร็วหน่อย” เขาตะโกนบอกลูกน้องที่กำลังทำหน้าที่ขับรถอยู่

“ครับนาย..”

ลูกน้องหนุ่มเหยียบคันเร่งแล้วบังคับรถตู้คันหรูไปตามเส้นทางอย่างชำนาญ และเพียงไม่นานนักรถตู้ก็ขับเคลื่อนเข้าไปจอดในรั้วของเพ้นท์เฮาส์สุดหรู

ทันทีที่รถจอดนิ่งสนิท ประตูรถตู้เปิดออก มาเฟียหนุ่มคว้าผ้าห่มห่อกายร่างบางแล้วอุ้มพาเธอเดินเข้าไปภายในบ้าน ลูกน้องที่ทำหน้าที่ดูแลเพ้นท์เฮ้าส์นับสิบต่างพากันโค้งคำนับทำความเคารพเจ้านายตลอดทางที่เขาเดินผ่าน ทุกคนต่างพากันตกตะลึงในการกระทำที่ผิดแปลกไปจากเดิมของเจ้านาย

“ที่เจ้านายกำลังอุ้มอยู่นั่นผู้หญิงใช่ไหมวะ”

“ใช่สิ...ผู้หญิงผมดำด้วย สงสัยเป็นสาวเอเชีย”

“วันนี้นายไปงานแต่งงานของนายเล็กมา คงจะเป็นผู้หญิงที่มาร่วมงานแต่งหรือเปล่า แต่ทำไมนายถึงพาเธอมาที่นี่กันล่ะ”

“คงจะเป็นว่าที่นายหญิงในอนาคตแหละมั้ง ลองคิดดู...นายเคยพาผู้หญิงมาค้างที่นี่ซะที่ไหนกัน”

บรรดาลูกน้องต่างพากันจับกลุ่มคุยกันหลังจากที่เจ้านายหนุ่มอุ้มหญิงสาวหายลับไปด้านใน แต่แล้วก็ต้องรีบแยกย้ายกันกลับไปทำหน้าที่ของตน เพราะมือขวาและมือซ้ายของเจ้านายกำลังเดินเข้ามา

“ไอ้พวกนี้นี่ มันน่าโดนเตะเรียงตัวนะ ใจกล้านินทาเจ้านาย” เดวิดแกล้งบ่นออกมา

“แต่ที่พวกมันพูดก็ไม่ผิด สงสัยพวกเรากำลังจะมีนายหญิงมาดูแลเจ้านายจริงๆ แล้วล่ะ”

จอร์ชที่เดินมาทันได้ยินเห็นด้วยกับพวกลูกน้อง ก่อนที่เขาจะตบบ่าเพื่อนสนิทแล้วยิ้มออกมา เดวิดเองก็คิดเหมือนกัน เพราะที่ผ่านมาเจ้านายไม่เคยอุ้มผู้หญิงคนไหนอย่างทะนุถนอมแบบนี้มาก่อน และยังไม่เคยมีคู่นอนคนไหนเคยได้มาเหยียบที่เพ้นท์เฮ้าส์แห่งนี้ก่อนเลยสักคน