สารภาพรัก

ขวัญข้าว...

ตอนนี้ฉันนั่งตัวสั่นอยู่บนตักของแด๊ดดี้แล้วเขาไม่ปล่อยฉันไปไหนเลยกอดเอวฉันไว้แน่นจนฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ไอ้ที่พูดว่าอยากเป็นเมียของเขาฉันพูดจริงแต่พอเขาถามว่าเป็นเมียต้องทำยังไงฉันก็เงียบไปเพราะไม่รู้จะตอบเค้าไปยังไงคือก็รู้แล่ะไม่ใช่ไม่รู้แต่เขาถามแบบนี้ฉันจะตอบยังไงถูกคือรู้ทฤษฎีนะแต่ไม่รู้ปฏิบัติ ฉันเลยเลือกที่จะเงียบไม่ตอบแต่ดูเหมือนเขาจะต้องการคำตอบให้ได้

"เรายังไม่ได้ให้คำตอบอาเลยนะ"

"คำตอบ เอ่อ อะไรคะ" ฉันแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจทั้งที่เข้าใจหมดทุกอย่าง

"ก็เมื่อกี้เราบอกว่าอยากเป็นเมียอาไม่ใช่หรือไง"

"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออกแล้วตอนนี้เขาก็เอาแต่จ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบเลยถึงฉันจะดูกล้าดูแรดแต่ฉันก็กล้าก็แรดแค่กับเขาคนเดียวเท่านั้นแล่ะ

"เพราะฉะนั้นถ้าอยากเป็นเมียอาก็ต้องรู้สิว่าต้องทำอะไรยังไง"

"มะ..ไม่รู้ค่ะน้องข้าวไม่รู้" ฉันขอปฏิเสธไม่รู้อย่างเดียวไว้ก่อนตอนนี้

"หึ ไม่รู้แต่เรายั่วอาจนอาแทบจะทนไม่ไหวรู้หรือเปล่า" เขาทนไม่ไหวจริงๆเหรอ?? ตายแล้วฉันจะทำยังไงดีถ้าเกิดเขาจับฉันทำเมียบนรถจริงๆฉันจะทำยังไง โอ๊ยยัยข้าวครั้งแรกของเธอจะทำบนรถได้ยังไงไม่ได้หรอกมันไม่ฟินมันต้องทำบนเตียงนุ่มๆสิถึงบนรถมันจะดูน่าตื่นเต้นก็เถอะแต่ฉันก็กลัวใครจะมาเห็น พอคิดแบบนั้นฉันก็รู้สึกอายกับความคิดของตัวเองขึ้นมา

"ข้าว"

"คะ"

"อาจะถามเราเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อให้เราตัดสินใจว่าเราอยากเป็นเมียอาจริงๆหรือเปล่าเพราะถ้าอะไรก็ตามที่มันเสียไปแล้วหรือเกิดขึ้นไปแล้วมันไม่สามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรือกลับมาแก้ไขมันได้อีก เข้าใจที่อาพูดไหม"

"อื้อ" ฉันพยักหน้าทันที

"ไม่ใช้เวลาคิดตัดสินใจหน่อยหรือไง"

"ไม่ต้องคิดหรอกค่ะเพราะน้องข้าวใช้เวลาทั้งชีวิตที่ผ่านมาของน้องข้าวตัดสินใจมาดีแล้วค่ะ"

"เราอาจจะเสียใจทีหลังก็ได้นะ"

"น้องข้าวเสียใจมาเยอะแล้วค่ะ ที่ผ่านมาแด๊ดดี้ปฏิเสธน้องข้าวมาตลอดน้องข้าวร้องไห้เพราะแด๊ดดี้มานับครั้งไม่ถ้วนเพราะฉะนั้นแด๊ดดี้ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เพราะไม่มีใครทำให้น้องข้าวเสียใจได้มากเท่าแด๊ดดี้อีกแล้ว"

"อาทำให้เราเสียใจแล้วทำไมถึงยัง..."

"ถึงยังรักแด๊ดดี้ใช่มั้ยคะ"

"อืมม"

"ตั้งแต่น้องข้าวโตมาและรู้จักว่าความรักคืออะไรน้องข้าวก็รู้ทันทีเลยว่าคนที่น้องข้าวรักและอยากอยู่ด้วยก็คือแด๊ดดี้น้องข้าวไม่เคยรู้สึกกับใครแบบที่รู้สึกกับแด๊ดดี้ แด๊ดดี้คงไม่รู้ว่าที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบน้องข้าวเยอะมากมาขอน้องข้าวเป็นแฟนแต่น้องข้าวก็ปฏิเสธทุกคนพร้อมกับบอกว่าน้องข้าวมีคนที่น้องข้าวรักอยู่แล้วเพราะน้องข้าวรู้ตัวเองดีว่าน้องข้าวคงรักใครไม่ได้นอกจากแด๊ดดี้ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้จะไม่เคยรักน้องข้าวแบบที่น้องข้าวรัก" ที่ฉันพูดมันคือความจริงความจริงที่ทำให้ฉันเจ็บรักคนที่เขาไม่รักเรามันเจ็บปวดมากจริงๆนะ

"อาโกหก" 

"คะ??" 

"อาโกหกว่าไม่ได้รักเรา"  แด๊ดดี้พูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกันหรือว่าแด๊ดดี้ก็รักฉันเหมือนที่ฉันรักแต่จะใช่เหรอในเมื่อเขาบอกและตอกย้ำมาตลอดว่าเขารักฉันแบบหลานไม่ได้รักแบบชายหญิง แด๊ดดี้เงียบไปพักนึงก่อนจะพูดในสิ่งที่ฉันรอฟัง

"จริงๆแล้วอาก็รู้สึกเหมือนที่เรารู้สึก"

"แด๊ดดี้.." ฉันไม่ได้หูฝาดใช่ไหมเขาพูดว่าเขารู้สักกับฉันเหมือนที่ฉันรู้สึก ตอนนี้ใจฉันมันแทบจะหยุดเต้นแล้ว

"อา..อารักข้าวนะรักแบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักผู้หญิงคนนึงได้ แต่เพราะอายุของอากับเราต่างกันเกินไปอาก็เลยกลัว

"กลัวอะไรคะ" ฉันพยายามทำเสียงไม่ให้สั่นเมื่อได้ยินว่าเขารักฉันแล้วถามว่าอะไรคือสิ่งที่เขากลัว

"อากลัวว่าถ้าสักวันนึงเมื่อข้าวโตขึ้นข้าวอาจจะเจอคนที่ใช่สำหรับข้าวจริงๆและข้าวก็รักเค้าจริงๆ อาก็เลยต้องปฏิเสธเราแล้วก็ปฏิเสธใจตัวเองเพราะอาไม่อยากอกหักหรือเสียใจตอนแก่ข้าวเข้าใจอาใช่ไหม" ทำไมเขาถึงน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ แด๊ดดี้ของฉันกลัวอกหักตอนแก่

"ฮึก ฮึก แด๊ดดี้ " ฉันโผเข้ากอดคอเขาทันทีด้วยความดีใจที่เขาบอกความในใจฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนฉันรู้สึกดีและมีความสุขที่ได้ยินว่าเขาก็รักฉันเหมือนกัน 

"ข้าวอารักเรานะรักแบบชายหญิงไม่ใช่อาหลานแม้จะรู้ว่ามันไม่ควรที่จะรักก็ตาม"

"สมควรสิคะแด๊ดดี้สมควรมากๆเลยแด๊ดดี้ต้องรักน้องข้าวเพราะน้องข้าวน่ะรักแด๊ดดี้ที่สุดในโลกเลย น้องข้าวดีใจจังที่แด๊ดดี้รักน้องข้าวเหมือนที่น้องข้าวรัก ฮึก ฮึก ฮือออ ฮือออ" ฉันร้องไห้ออกมาอย่างหนักคือมันอดไม่ได้จริงๆแต่มันคือน้ำตาแห่งความสุขไม่ใช่น้ำตาของความเสียใจแบบที่ผ่านมา 

"ร้องไห้ทำไม ตาบวมหมดแล้ว" แด๊ดดี้เช็ดน้ำตาให้ฉันอย่างอ่อนโยน 

"ก็น้องข้าวดีใจนี่คะ แด๊ดดี้ขา แด๊ดดี้รักน้องข้าวจริงๆใช่มั้ยแด๊ดดี้ไม่ได้หลอกให้น้องข้าวดีใจใช่มั้ยค้า" ฉันถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

"อาจะหลอกเราทำไม รักก็คือรัก"

เฟย...

ผมตัดสินใจสารภาพความรู้สึกกับขวัญข้าวยิ่งผมรู้ว่าเธอเสียใจเสียน้ำตากับผมมานานมากแค่ไหนกับวันเวลาที่ผ่านมาที่ผมเอาแต่ปฏิเสธเธอผมยิ่งรู้สึกผิดที่ทำให้เด็กสาวคนนึงที่รักผมอย่างจริงใจต้องมาเสียใจเสียน้ำตา

"ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันดีมั้ยคะน้องข้าวง่วงแล้ว" ยัยตัวแสบทำตาปรือใส่สงสัยจะง่วงแล้วจริงๆเพราะตอนนี้มันจะตีสองแล้วเรายังอยู่หน้าผับกันอยู่เลย

"จะกลับบ้านใคร" ผมถามคนบนตักเผื่อเธออยากเปลี่ยนใจกลับบ้านตัวเอง

"ก็ต้องบ้านแด๊ดดี้สิคะน้องข้าวอยากนอนกอดแด๊ดดี้"

"กอดอย่างเดียวใช่ไหม" ผมลองเชิงถามเพราะรู้ว่าคืนนี้เราอาจจะไม่ได้นอนกอดกันอย่างเดียว

"จูบด้วยค่ะ น้องข้าวชอบจูบของแด๊ดดี้" 

"ถ้ามากกว่านั้นล่ะ" ผมแกล้งถาม

"เอ่อ..ก็แล้วแต่แด๊ดดี้สิคะ" ยัยตัวแสบก้มหน้างุดด้วยความอายทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ จากนั้นผมก็ขับรถพาเธอกลับบ้านแต่ก่อนกลับผมก็ส่งข้อความไปบอกอากานดาว่าขวัญข้าวค้างที่บ้านของผมซึ่งตอนนี้ที่บ้านผมก็ไม่มีใครอยู่เพราะยัยฟรังไม่อยู่ไปเที่ยวเชียงใหม่กับเพื่อนเห็นบอกว่าจะไปพักที่ไร่ชาของพี่ชนะศึก

"ข้าว ข้าว" ผมปลุกเรียกขวัญข้าวที่นอนหลับอยู่ข้างๆเมื่อผมขับรถกลับมาถึงบ้านแต่เรียกเท่าไหร่ก็เธอไม่ยอมตื่นผมก็เลยจัดการอุ้มเธอเข้าบ้านที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ พอขึ้นมาถึงชั้นบนผมก็ยืนลังเลใจว่าจะให้เธอนอนห้องรับแขกดีหรือจะพาไปนอนที่ห้องของผมดีเพราะถ้าผมพาเธอไปนอนที่ห้องนอนของผมผมเกรงว่าตัวเองจะอดใจไม่ไหวทำอะไรเกินเลยมากกว่าการกอดและจูบ

.................................