ตอนที่ 2

“เฮ้ สิง คืนนี้จะได้นอนไหมเนี่ย เจ้าสาวสวยหยดย้อยขนาดนี้”

เพื่อนของสิงหราชต่างพากันมองมาที่หล่อน และก็สร้างความขัดเขินให้กับหล่อนมากมายนัก

หล่อนทำได้แค่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างๆ ตัวของสิงหราชที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

“ก็ไม่แน่ บางคนสวยแต่รูปจูบไม่หอม”

หล่อนชะงักค้างกับสิ่งที่ได้ยิน แต่สิงหราชไม่ได้สนใจหล่อนอีก กลับหันไปคุยกับเพื่อนของตัวเองต่อ ทำราวกับว่าหล่อนไร้ตัวตน

“แต่สำหรับน้องสร้อย ฉันว่าทั้งสวยทั้งหอมว่ะ”

สิงหราชไม่ได้ตอบคำชื่นชมของเพื่อนที่มีต่อเจ้าสาวของตัวเอง เขากรอกเหล้าเข้าปากอีกครั้งและอีกครั้ง จนเริ่มมึนเมา คลั่งแค้นยังคงกรุ่นอยู่ในอกไม่จาง

“แล้วฉันจะบอกนายในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ ไอ้ภพ”

“โอ๊ย อิจฉาคนกำลังจะเข้าหอโว๊ย” พิภพหัวเราะร่วนยินดีกับเพื่อนสนิท

“ยินดีด้วยนะคะสิง”

เสียงหวานดังขึ้นใกล้ๆ และก็ทำให้หล่อนที่ก้มหน้าอยู่ตรงเงยขึ้นมอง

หล่อนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนสวยและเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อนเลย

ชุดสีแดงพอดีตัวเน้นสัดส่วนสวยงามแก่สายตาของคนมอง ขนาดหล่อนเป็นผู้หญิงยังอดชื่นชมไม่ได้เลย แล้วสิงหราชล่ะ ทำไมเขาจะไม่ยินดี

“แพท”

ชายหนุ่มเดินออกห่างจากหล่อนไป และสวมกอดผู้หญิงในชุดแดงแนบแน่น ก่อนที่ทั้งคู่จะจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่อายสายตาของผู้คน

หล่อนตกใจจนหน้าซีดเผือด จนพิภพที่ยืนอยู่ไม่ไกลต้องรีบแก้ตัวให้สิงหราช

“ธรรมเนียมของฝรั่งน่ะครับคุณสร้อย กอดจูบเป็นเรื่องปกติ”

หล่อนทำได้แค่ยิ้มบางๆ พยายามคิดอย่างที่พิภพบอก เขาเป็นแค่เพื่อนกัน ท่องเอาไว้สร้อยโสภา

“ผมไม่คิดว่าแพทจะมาด้วยนะเนี่ย ไม่อย่างนั้นให้คนไปรับถึงสนามบินแล้วล่ะ”

พิมพายิ้มกว้าง ทิ้งสายตายั่วยวนอย่างจงใจแสดงให้เห็น “แพทจะไม่มาได้ยังไงล่ะคะ ในเมื่อคนที่แพทรักแต่งงานทั้งที จริงไหมคะสิง”

พิมพาขยับตัวมายืนตรงหน้าของสร้อยโสภา พลางตวัดตามองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะวกขึ้นมาจ้องหน้าอีกครั้ง

“นี่หรือคะเจ้าสาวของสิง”

ผู้หญิงที่ชื่อพิมพายิ้มให้หล่อน แต่เป็นรอยยิ้มดูถูกดูแคลนจนหล่อนหน้าร้อนจัดด้วยความอับอาย

“ดูเชื่องดีนะคะ เอ่อ แพทหมายถึง ดูเรียบร้อยดีน่ะค่ะ”

สิงหราชเดินมาหยุดใกล้หล่อน และตวัดมือโอบรอบบ่าของหล่อนเอาไว้

“แต่ผมชอบผู้หญิงเปรี้ยวแบบแพทมากกว่า”

สร้อยโสภาเงยหน้าขึ้นมองสิงหราชอย่างตกใจทันที แต่เขาก็ยิ้มขบขันให้ และรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ขอบคุณแพทมากนะครับที่สละเวลามา เอาไว้พรุ่งนี้ผมจะพาเที่ยวเมืองไทย”

“แพทไม่กวนดีกว่าค่ะ สิงเพิ่งแต่งงานเอง เอาเวลาไปอยู่กับเจ้าสาวเถอะค่ะ”

สิงหราชปล่อยมือจากแขนของหล่อน และไปคว้ามือของพิมพาเอาไว้ และเดินเข้าไปกระซิบชิดใบหูของผู้หญิงคนนั้น

หัวใจของหล่อนร่วงหล่นลงไปยังพื้นดินทันที ภาพที่เห็นทำให้หล่อนน้ำตาซึม แต่ก็พยายามยิ้มเอาไว้ ภาวนาให้ตัวเองเข้าใจผิด

“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะคะสิง แพทจะแวะไปหาที่บ้านค่ะ”

“บ้านผมนะครับ ไม่ใช่บ้านคุณพ่อ”

“แพททราบค่ะ ไว้เจอกัน”

สิงหราชมองร่างอรชรของพิมพาที่เดินนวยนาดจากไปด้วยความอาลัยอาวรจนสร้อยโสภาปวดร้าว

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน สิงหราชที่เคยแสดงออกว่ารักหล่อนยิ่งกว่าชีวิต ทำไมตอนนี้... ตอนนี้ถึงได้ไม่ไยดีหล่อนเลย แถมยังมีผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย

“คุณสิงคะ ผู้หญิงคนนั้น...”

“อย่าถามให้มากเรื่องนักเลยสร้อย เตรียมตัวเข้าหอได้แล้ว”

สิงหราชพูดขึ้นอย่างรำคาญ ก่อนจะทิ้งหล่อนให้ยืนเคว้งคว้างอยู่ตามลำพัง เมื่อเขาเลือกที่จะเดินไปดื่มเหล้ากับเพื่อนร่วมแกงค์ต่อ

น้ำตาของหล่อนไหลออกมา หัวใจปวดร้าวทรมาน ลางสังหรณ์ร้องเตือนว่าประตูนรกกำลังจะถูกเปิดออกรอรับในอีกไม่ช้า