ตอนที่ 5 ฉลองของใหม่

ฉลองของใหม่

ตกเย็น

ไร่อคิราห์

สิตาพัชร์ หญิงสาวทำงานตามคำสั่งของหนุ่มเจ้าของไร่องุ่นแห่งนี้ จนแทบจะไม่ได้พักเลย และก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องแม้แต่นิดเดียว

“ทำงานตั้งหลายชั่วโมงแล้ว พึ่งจะได้แค่ต้นเดียวนี้น่ะ” เสียงเข้มของหนุ่มเจ้าของไร่ดังขึ้นมา เมื่อเดินกลับเข้าดูหญิงสาว

“แต่คุณคินครับ...เธอยังไม่ได้พักเลยนะครับ น้ำก็ไม่ยอมดื่ม แถมหมวกเสื้อแขนยาวก็ไม่ได้สวมใส่อีก สงสารเธอเถอะนะครับ ผิวสวย ๆ ของเธอเสียหมดกันพอดี” ธวัฒน์ลูกน้องคนสมินที่เฝ้าหญิงสาวอยู่ตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่ม กำลังจะเอ่ยแย้งขึ้น

“มึงเป็นอะไรกับเธอ ถึงกล้ามาต่อรอง” เสียงดังตะคอกไม่ค่อยพอใจของเจ้านายหนุ่มส่วนกลับมาทันที เมื่อได้ยินคำที่ธวัฒน์เอ่ยขึ้น

“ไม่ได้เป็นอะไรครับ” ธวัฒน์ก้มหน้าสลดลงทันที

“มึงกลับไปได้แล้ว ที่เหลือกูจัดการเอง”

“...” ธวัฒน์ไม่กล้าที่จะเอ่ยคำใดขึ้นมาอีก ก้มศีรษะลงเพียงเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินออกมาตามคำบอกของเจ้านาย

“ตามฉันมา”เสียงเข้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับหมุนตัวหันหลังให้เธอที่ยังก้มถางหญ้าอยู่ที่เดิม

สิตาพัชร์หากได้สนใจกับคำพูดของหนุ่มเจ้าของไร่ไม่ เอาแต่ก้มหน้ากัดฟันสู้สนใจเพียงสิ่งตรงหน้า ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ตะวันใกล้ลับขอบฟ้าแล้ว

“ฉันบอกไม่ได้ยินเหรอไง...” ร่างสูงหันไปบอกอีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงก้มหน้า ก้มตาอยู่ที่เดิม ไม่ยอมทำตามคำสั่งของเขา ร่างสูงจึงย่างก้าวเข้าไปหาอีกครั้ง หมายจะกระชากแขน

ทว่า

“เธอ เฮ้ยยย” หญิงสาวก้มลงล้มคอพับตอหน้าต่อตาของเขา

อคิราห์ที่รับตัวเธอเอาไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะลงไปกองกับพื้น อุ้มเธอขึ้นมาในท่าเจ้า มองซ้ายแลขวากลับไม่พบใครอยู่บริเวณนั้นเลยสักคน

เขาจึงต้องอุ้มหญิงสาวกลับเข้ามาที่บ้านพักอย่างเหน็ดเหนื่อยเพราะระยะทางที่ไกลมาพอสมควร และหญิงสาวเองถึงแม้ตัวจะเล็ก แต่ก็เธออวบมีเนื้อหนังแน่นเป็นทรวดทรงอยู่

“กูเอาเธอมาทรมาน แต่กูกลับทรมานเอง” เสียงทุ้มพูดอยู่คนเดียวเมื่อวางหญิงสาวลงบนที่นอนในห้องของเขา

กรุงเทพมหานคร

สองร่างอันเปลือยเปล่า กอดรัดฟัดเหวี่ยง โยกขย่มกันภายในรถยนต์คันหรู อย่างเมามันส์ดุเดือด โดยไม่สนใจอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น

“อ่าห์ ดีมากเลยครับพราว” เสียงครางเอ่ยสุขสมออกมาจากปากของชายหนุ่มใต้ร่าง ที่มีนาวเอกสาวดาวรุ่ง โยกขย่มอยู่บนตักมาสักระยะหนึ่งแล้ว

“แล้วแบบนี้ชอบไหมละคะ” เสียงกระเส่าของหญิงสาวเอ่ยถามอย่างเอาใจ พร้อมกับส่งสายตาหวานหยดย้อยมองอย่างหวานซึ้ง และสะโพกผายยังคงทำหน้าที่ไม่หยุด แถมหมุนควงบดเบียดเอาเอาใจอีกด้วย

ตับ ตับ ตับ

“พราวนี้ สุด ๆ เลย โอ้ววว” ชายหนุ่มเอาแต่นั่งจ้องมองหญิงสาวบนตักที่ยังคงโยกอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ตอนนี้ช่างเซ็กซี่ร้อนแรงที่สุด ต่างจากลุคนางเองในจอมากกว่าเป็นไหน ๆ

ร่างอันเซ็กซี่ร่างกายเปลือยเปล่า บดเบียนสะโพกผาย บำเรอแก่ชายหนุ่มอย่างเอาใจ ก่อนที่หญิงสาวจะเกร็งชักกระตุก เพราะเสร็จสมไปอย่างเหน็ดเหนื่อย

“อ๊า...” หญิงสาวซบลงที่ไหล่กว้างของชายหนุ่มอย่างหมดแรง

“เจิมรถให้แล้ว ไปเจิมคอนโดฯวินต่อนะครับ คราวนี้เดี๋ยววินทำเอง พราวจะได้ไม่ต้องเหนื่อย” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นบอก เมื่อหญิงสาวลุกออกจากตัวไปประจำตัวที่เบาะนั่งข้างคนขับ

“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบ แต่กลับพยักหน้ารับแทน

“แต่รอบนี้ขอสดได้ไหม วินอยากปล่อยใน อยากเข้าไปในตัวพราวโดยที่ไม่มีอะไรกีดกั้น” ชายหนุ่มเอ่ยขอขึ้นมาทันที

“ไม่ได้คะ เดี๋ยวพลาดมาจะยุ่งเอานะ” หญิงสาวรีบปฏิเสธออกมา เพราะเธอไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง เธอชอบเรื่องอย่างว่าก็จริง แต่เธอไม่พร้อมที่จะผูกมัดกับใคร

“แต่วินจริงจังกับพราวนะครับ” เสียงนุ่มเอ่ยบอก ด้วยสายตาที่ออดอ้อน

“เราพึ่งจะรู้จักกันเองนะวิน แล้ววินก็พึ่งจะเข้าวงการอีกด้วย ถือว่าพราวขอนะคะ ถ้าอยากมีความสุขกัน ทำตามที่พราวขอนะ ห้ามผิดกฎข้อตกลงกันสิ วินลืมไปแล้วหรือ” หญิงสาวเอ่ยบอก พร้อมกับส่งสายตามองอย่างเอาใจ เธอยอมรับว่าชอบร่างกายของชายหนุ่มคนนี้มากกว่าใคร ๆ อื่นที่ผ่านมา

“ก็ได้ครับ รีบแต่งตัวเถอะ” ชายหนุ่มยอมรับคำ

ชายหนุ่มพาหญิงสาวขับรถกลับที่พักของเขา ที่หญิงสาวเป็นคนจัดการหาให้อีกเช่นกัน โดยเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขานั้นเอง และครั้งนี้ก็เป็นครั้งแรกที่จะพากันไปสมสุขกันที่นั่น

อีกด้าน

“พิชชา ยัยแพรติดต่อแกบ้างไหม” ชญาดาถามเพื่อนอีกคนที่พอจะรู้จักกับสิตาพัชร์ เพราะทั้งคู่เคยเรียนช่วงมัธยมมาด้วยกัน แต่ตอนนี้แค่เรียนคนละคณะกัน

“ไม่นะ ฉันว่าจะถามอยู่ ว่าแพรวาหายไปไหนวันนี้ไม่เห็นมันมามหาลัยเลย ปกตินางไม่เคยหยุดนี้” หญิงสาวเอ่ยตอบกลับ แล้วถามชญาดากลับไปด้วยความสงสัยทันที ที่ทั้งคู่นั่งทานข้าวที่ร้านอาหารใกล้กับมหาวิทยาลัย เพราะสิตาพัชร์ไม่เคยหยุดลา หรือไม่คิดที่จะเงียบหายไปแบบนี้เลยตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะหญิงสาวเป็นคนที่ขยัน

พิชชา หญิงสาวคณะหนึ่งที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นในห้องกันกับสิตาพัชร์ตั้งแต่ที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน ถึงแม้ทั้งคู่จะเรียนกันคนละคณะ แต่ก็ยังติดต่อ ไปมาหาสู่กันอยู่เรื่อย ๆ

“ฉันก็ไม่รู้ เพราะติดต่อมันก็ไม่ได้ ว่าจะไปถามข่าวที่บ้านมัน ก็กลัวจะโดนเจ้าของบ้านว่าอีก” ชญาดาตอบออกไปด้วยใบหน้าที่มีแต่ความกังวลเป็นห่วงเพื่อน เพราะช่วงนี้ก็ใกล้จะถึงช่วงสอบแล้วด้วย กลัวว่าเพื่อนจะเรียนไม่ทันเพื่อน

“เป็นห่วงมันหว่ะ เดี๋ยวยังไงถ้าได้ข่าวจะบอกน่ะ แกก็อย่าลืมส่งข่าวฉันด้วยละ ถ้ามันติดต่อมา” พิชชาพูดออกมาด้วยใบหน้าที่มีความเป็นห่วงเพื่อนเก่า ไม่ต่างจากชญาดาเลย

ตอนนี้ที่ทราบข่าวว่าชญาติดต่อสิตาพัชร์ไม่ได้ แถมหญิงสาวก็ไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยนี้ พิชชาก็เป็นห่วง เลยนัดกันออกมาที่ร้านอาหารเพื่อที่จะถามข่าวคราวกันเรื่องนี้

“อื้ม” ชญาดาได้แต่พยักหน้ารับ

“ฉันไปนะ แฟนรอนานแล้ว วันหลังเดี๋ยวค่อยนัดเลี้ยงกันอีก รอแพรวามาด้วย” พิชชาเอ่ยบอกพร้อมกับลุกขึ้นทันที

“เจอกันอีกน่ะ”