ลงโทษบนรถNC

"อ๊ะ!! " ตัวเธอลอยหวือขึ้นด้วยแรงยกของผู้ชายข้างๆ ที่ตอนนี้เธอได้ขึ้นมานั่งบนตักของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"อย่าส่งเสียงดังดิ"

"แล้วน่านจะทำอะไร ไม่เอาแบบเมื่อเช้าแล้วนะ" เธอรีบหันหน้าไปพูดกับน่านฟ้าทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะทำรอยเพิ่มอีกแต่เขาไม่ตอบและตอนนี้มือของเขากำลังสาละวนอยู่กับการแกะกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอทีละเม็ดทีละเม็ดแม้ว่าเธอจะพยายามปัดป้องดันมือเขาออกและจับเสื้อตัวเองเอาไว้ไม่ให้เขาถอดแต่ก็ไม่สำเร็จจนตอนนี้เผยให้เห็นหน้าอกของเธอที่ถูกปกปิดด้วยบราเซียสีขาว และตอนนี้กำลังถูกคนเอาแต่ใจเอื้อมมือไปสะกิดตะขอด้านหลังจนมันหลุดออกมาด้วยฝีมือของเขา เขาใช้มือทั้งสองข้างบีบขยำเต้านมของเธอเบาบ้างแรงบ้างตามแรงอารมณ์จนเธอต้องร้องออกมาเมื่อโดนบีบแรงๆ

"อื้อ อย่าบีบมันเจ็บ"

"เธอเจ็บฉันไม่ได้เจ็บซะหน่อย" เขาพูดอย่างคนเอาแต่ใจไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง เขาบีบมันจนพอใจ จากนั้นเขาก็ก้มใบหน้าลงมาดูดหน้าอกของเธอสลับกันไปมาทั้งสองข้าง เข้าใช้ลิ้นลากไล้ไปทั่วบริเวณเนินอกของเธอและดูดดึงตรงยอดหน้าอกสีชมพูอย่างช้าๆ มิหนำซ้ำเขายังแกล้งเอาลิ้นร้อนๆ ของเขาค่อยๆ สะกิดตรงบริเวณหัวนมของเธอจนเธอก็กลั้นเสียงครางเอาไว้แทบไม่อยู่เพราะมันรู้สึกเสียวซ่านยากที่จะควบคุมได้

"อื้อออ น่าน"

"เสียวมั้ย" เขาเงยหน้าขึ้นมาถามเธอทำให้เธอรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีแม้จะรู้สึกแบบที่เขาบอกก็ตามที

"มะ ไม่ ไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น พอแล้ว"

"ไม่พอเพราะฉันจะทำต่อจนกว่าเธอจะบอกว่าเสียว" และเขาก็ก้มหน้าลงไปดูดหน้าอกของเธอต่ออีกครั้งอย่างรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิมไม่ยอมหยุดในขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ซึ่งอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงบ้านแล้วเธอก็คงต้องทนไปแบบนี้ใช่ไหมเพราะเวลาที่น่านฟ้าทำอะไรแบบนี้เขาจะทำนานมากไม่เสร็จคือจะไม่มีทางหยุดเขาได้

น่านฟ้า...

โคตรโชคดีที่วันนี้ผมตัดสินใจให้คนขับรถเอารถตู้คันนี้มาเพราะมันสามารถปิดกั้นที่นั่งระหว่างผู้โดยสารกับคนขับคือมันกั้นทั้งภาพและเสียงได้เป็นอย่างดี ต่อให้ยัยนี่กรี๊ดลั่นจนคอแตกก็ไม่ได้ยิน แบบนี้ต่อให้ผมทำอะไรมากกว่าดูดนมยัยนี่ผมก็ไม่ต้องกังวล และอีกนานเลยล่ะกว่าจะถึงบ้านซึ่งผมคิดว่าน่าจะเสร็จสักยกสองยกก่อนถึงบ้าน

"พอแล้วน่านพี่ไม่ไหวแล้วนะ อื้ออออ"

"อื้ม อ่าาาส์จะเสร็จแล้วแป๊บเดียว"

ปัก ปัก ปัก ปัก

"อ๊ะ อ๊ะ/ซี๊ดดดดอื้มมมม"

เสร็จไปสองยกเบาๆ ผมก็ไม่เคยเอากับใครบนรถแบบนี้มาก่อนหรอกนะนี่เป็นครั้งแรกซึ่งมันก็ตื่นเต้นดี และผมคิดว่ามันน่าจะมีครั้งต่อไป ส่วนคนข้างๆ ตอนนี้นอนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยเพราะโดนผมจัดหนักไป

..................................................................

พาฝัน

หลังจากทุกอย่างจบลงเธอก็รีบจัดการกับตัวเองอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้เพราะตอนนี้รถกำลังเคลื่อนตัวเข้าประตูบ้าน และเมื่อรถจอดสนิทคุณลุงคนขับก็เคาะประตูเรียกบอกว่าถึงแล้วเธอจึงก้มมองดูตัวเองอีกครั้งก่อนจะเดินลงไป ซึ่งพอก้าวขาลงไปยืนเท่านั้นเธอถึงกับเข่าอ่อนแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นโชคดีที่น่านฟ้าลงมารับตัวเธอเอาไว้ได้ทัน

"หึ โดนไปแค่สองยกถึงกับเข่าอ่อนเลยเหรอ"

"ต่อไปพี่ไม่ยอมให้น่านทำอะไรแบบนี้แล้วนะ"

"ฉันได้ยินเธอพูดแบบนี้นับครั้งไม่ถ้วนละตั้งแต่ที่ฉันเอากับเธอ แต่เวลาฉันทำฉันก็เห็นเธอครางทุกครั้งนะ ชอบก็บอกว่าชอบดิของแบบนี้ไม่ต้องอายหรอก เรื่องธรรมชาติ"

"มันอาจจะเป็นเรื่องธรรมชาติเรื่องปกติของน่านแต่กับพี่มันไม่ใช่เพราะพี่ไม่ได้เต็มใจเลยสักครั้ง"

"แต่เธอก็เสร็จทุกครั้งที่ฉันแทงรึเปล่าวะ!!! "

"แล้วจะพูดเสียงดังทำไม ไม่กลัวใครมาได้ยินเหรอ" คือเสียงของเขาเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เหมือนโกรธซึ่งเธอก็กลัวว่าจะมีใครมาได้ยินเข้าเพราะตอนนี้เรากลับมาถึงบ้านแล้วที่ตอนนี้ขาของเธอเหมือนจะไม่มีแรงเดินซึ่งไม่ต้องเดาว่าเป็นเพราะอะไร เธอทำได้แค่ค่อยๆ ก้าวขาเดินไปข้างหน้าเพื่อเข้าบ้านอย่างช้าๆ เพราะถ้าเดินเร็วเธอเกรงว่าตัวเองจะทรุดลงไปกองกับพื้นแน่นอนอย่างไม่ต้องสงสัย

"อ๊ะ เจ็บจัง" เธออุทานออกมาเบาๆ เมื่อยิ่งเดินเธอก็ยิ่งเริ่มรู้สึกเจ็บตรงส่วนนั้นของเธอขึ้นมาทีละนิดทีละนิดคือมันทั้งเจ็บและแสบเป็นอย่างมาก

"อ๊ะ!!! น่านอุ้มพี่ทำไมปล่อยพี่ลง" ในระหว่างที่เธอกำลังก้าวเดินขึ้นบันไดหินอ่อนอย่างทุลักทุเล น่านฟ้าก็ช้อนตัวเธอขึ้นและอุ้มเธอในท่าเจ้าสาวจนเธอตกใจรีบกอดคอเขาเอาไว้เพราะเธอกลัวความสูง

"เดินแบบนั้นเมื่อไหร่จะถึงในบ้านวะ"

"ก็เพราะใครล่ะ" เธออดไม่ได้ที่จะหันไปต่อว่าเขา

"ช่วยไม่ได้เพราะนั่นคือการลงโทษถ้าจะโทษก็โทษเธอเองเข้าใจนะ"

"อืม อะไรๆ พี่ก็ผิดหมดทุกอย่างนั่นแล่ะ"

"ก็ใช่ไง เพราะคนอย่างน่านฟ้าไม่เคยทำอะไรผิด"

"อื้มมมนั่นสินะ"

เธอหมดแรงที่จะเถียงกับเขาแล้วล่ะก็ปล่อยให้เขาอุ้มเธอเดินเข้าไปในบ้านซึ่งมันก็แปลกๆ อยู่เหมือนกันนะเพราะเขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลยสักครั้ง ไม่เคยเลยที่เขาจะสนใจใส่ใจดูแลเธอแบบนี้เพราะตั้งแต่โตมาเขาจะคอยแกล้งเธอตลอดเวลาและเธอก็เจ็บตัวเพราะเขาหลายต่อหลายครั้งจนเธอต้องหลบไปนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ แต่มาตอนนี้เขากำลังอุ้มเธออยู่ เขาทำเหมือนกับว่าเขาแคร์เธอห่วงใยเธอ และยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้แม่บ้านที่กำลังทำความสะอาดอยู่แถวนั้นก็ต่างมองกันตาค้างเป็นแถวจนเธอไม่กล้ามองใครเลยเพราะรู้สึกอายที่โดนอุ้มเข้ามาแบบนี้

"ฝัน!!! ฝันเป็นอะไรลูกไปโดนอะไรมาทำไมน้องต้องอุ้มมาแบบนี้ น่านพี่ฝันเป็นอะไรลูก " และพอก้าวเข้ามาในบ้านเธอก็ได้ยินเสียงคุณแม่ที่พูดขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นว่าน่านฟ้าอุ้มเธอเข้ามาในบ้าน

"ยัยนี่จู่ๆ ก็ไม่มีแรงเดินครับไม่รู้ไปทำอะไรมา" เขาพูดได้หน้าตาเฉยมากบอกว่าเธอไปโดนอะไรมาก็ไม่รู้ ทั้งที่เขารู้ทั้งรู้อยู่แล้ว

"ตายแล้วฝันไปทำอะไรมาลูก แล้วเจ็บอะไรตรงไหนไหมไหนแม่ดูซิ" คุณแม่มองสำรวจไปทั่วร่างกายของเธอหลังจากที่น่านฟ้าวางเธอลงที่โซฟาห้องนั่งเล่น

"เอ่อคือ.."

เธอไม่รู้จะหาคำตอบไหนมาตอบท่านดีเพราะจะให้บอกความจริงมันคงเป็นไปไม่ได้หรอก

"เอ๊ะ แล้วคอฝันไปโดนอะไรมาลูกทำไมมีแต่รอยแดงเต็มไปหมดเลย"

เธอสะดุ้งสุดตัวเมื่อคุณแม่ท่านเอามือมาแตะตรงคอของเธอที่มันน่าจะเป็นรอยแดง

"ฝัน..เอ่อคือ....ฝันโดนมดกัดค่ะ คือเมื่อกลางวันฝันไปนั่งอ่านหนังสือสอบใต้ต้นมะม่วงแล้วทีนี้มดมันตกลงมาใส่ฝันทั้งรังเลยค่ะ"

เธอไม่รู้ว่าเหตุผลของเธอมันพอจะฟังขึ้นไหมแต่เธอก็คิดอะไรไม่ออก และเธอก็ต้องมองไปที่น่านฟ้าทันทีเพราะได้ยินเสียงหัวเราะของเขา เขาคิดว่ามันตลกมากเหรอที่เธอต้องมาโดนคุณแม่ถามอะไรแบบนี้ สำหรับเธอมันไม่ได้ตลกเลยสักนิดเพราะเธอกลัว กลัวว่าท่านจะไม่เชื่อในสิ่งที่เธอโกหก

"เดี๋ยวแม่จะให้แม่บ้านหายามาทาให้นะลูก ตอนนี้ฝันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะลูกนะแล้วเดี๋ยวแม่จะให้แม่บ้านยกอาหารเย็นขึ้นไปให้ทานข้างบนฝันไม่ต้องลงมาทานข้างล่างนะลูก ตาน่านเดี๋ยวเราอุ้มพี่เราขึ้นไปส่งบนห้องด้วยนะ"

"ครับ"

❤❤❤❤❤❤❤