4.เฮือนฮอมฮัก

หลายวันผ่านไป

‘เฮือน ฮอม ฮัก’เป็นรูปเป็นร่างขึ้นหลังจากชีวิตคู่ทองภูมิจบลง เมื่อภรรยาหนีตามชายชู้ซึ่งเป็นเพื่อนรักไป ความโชคดีก็เข้ามาสู่ชีวิต

ทองภูมิพัฒนาผืนดินของพ่อและแม่บุญธรรมสร้างเป็นรีสอร์ตเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติ เขาปลูกสวนผลไม้ผสมในพื้นที่หลายร้อยไร่ พร้อมศูนย์ศิลปวัฒนธรรมเพื่อการเรียนรู้ในชุมชน ทำให้‘เฮือน ฮอม ฮัก’ เป็นสถานที่พักผ่อนยอดนิยมของคนรุ่นใหม่และชาวต่างชาติ

ยายสมหวังวิ่งไล่ร่างจ้ำม้ำตั้งแต่เช้ายันบ่าย นางแทบจะเป็นลมล้มพับเมื่อขนุนเข้ามายื้อแย่งตะกร้าหมาก

“ขนุนมาลูกมา ซนจริงๆ บอกทำไมไม่ฟังเล้ย”หญิงวัยห้าสิบเศษติดหมากจนทำงานครัวที่บ้านหนึ่งฤทัยไม่ได้ นางจึงถูกปล่อยวางให้ทำงานบ้านแทน ทองภูมินึกสงสารจึงขอตัวมาช่วยเลี้ยงขนุนที่บ้าน

“วิ่งให้เร็วสิยาย ช้าเป็นเต่าเลย เต่าตัวลายแก่ๆ”พูดแล้วก็วิ่งปร๋อจากไป ทิ้งให้ยายสมหวังตาเหลือกตาค้างจนปัญญาไล่ตามเขา

วันหยุดอย่างนี้ มักจะมีสาวๆ มาเฮือนฮอมฮักไม่ซ้ำหน้า เรียกได้ว่าตรงไหนมีทองภูมิตรงนั้นก็จะมีสาวงามมาเร่ขายของหวานให้เขาชิมไม่ขาด

“ขนุน! รอยายก่อน”ยายสมหวังเกรงว่าเด็กน้อยจะเป็นตากุ้งยิงเห็นภาพไม่เหมาะสม จึงฝืนสังขารก้าวตามเขาไป กระทั่งเห็นหลังขนุนไวๆ ก็โล่งอก วันนี้ข้างกายทองภูมิมีสาวงามอยู่ด้วยก็จริงแต่ไม่ใช่ใครอื่นเพราะเธอคนนั้น เป็นคนที่คู่ควรจะเป็น ‘แม่ใหม่’ของขนุนที่สุด

“วิ่งหนีใครมาน้องขนุน”หนึ่งฤทัยยิ้มหวานให้เด็กชายซึ่งวิ่งเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ

หลังจากก่อเรื่องใหญ่โตที่โรงเรียน ตาของต้นหอมก็ออกปากขอให้ย้ายขนุนไปเรียนที่อื่น เจออย่างนี้แล้ว ทั้งหนึ่งฤทัยและทองภูมิจึงจำเป็นต้องรักษาน้ำใจผู้ใหญ่ แม้จะไม่ได้ย้ายโรงเรียนขนุน แต่การจำกัดบริเวณของเด็กชายก็เหมือนพักการเรียนโดยปริยาย

“ครูแหม่มมาหาหนูเหรอฮะ”ขนุนขวยเขินดวงหน้ากลมใสแดงระเรื่อ

“จ้ะ ก็คิดถึงน้องขนุนไง”เธอขยี้ผมบนศีรษะเด็กชายเบาๆ

“...ครูแหม่ม หนูอยากไปในเมือง”เขาเอ่ยเสียงแผ่ว ก้มหน้างุด อยู่บ้านมันเหงาเหลือเกิน ยิ่งตอนที่พ่อเรียกหา เขาต้องสะดุ้งสุดตัวเสียทุกครั้ง

“อยู่บ้านนะดีแล้ว จะไปเที่ยวที่ไหนอีก พ่อบอกให้รดน้ำต้นไม้ทำหรือยัง”ทองภูมิเสียงเข้ม เด็กชายอ้ำอึ้ง ไม่กล้าตอบ ครั้นทองภูมิฮึ่มๆ เขาจึงส่ายหน้าพรืด ขนุนไม่ชอบงานกลางแจ้งมันร้อนและทำให้เวียนหัว “ถ้าทำงานไม่เสร็จ ก็ห้ามไปไหนทั้งนั้น”คำพูดทองภูมิเฉียบขาดเหลือเกิน

“อ้ายทิกวันนี้น้องว่าจะพาขนุนไปซื้อของ สัญญากันไว้ตั้งหลายวานแล้ว”

“แหม่มทำอย่างนี้ไอ้หนูยิ่งได้ใจ อ้ายใช้ให้รดน้ำก็เกเร อ้างนั่นอ้างนี้ไปเรื่อย”เขาหันไปมองลูกชายที่ตอนนี้หลบอยู่หลังเธอเสียแล้ว “ว่าไงขนุน จะไปรดน้ำได้หรือยัง!”ทองภูมิดุจนเด็กชายหน้าเสีย

“อ้ายทิก เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เดี๋ยวน้องจะช่วยขนุนรดน้ำเอง”เธอว่าพลางจูงแขนเด็กชายออกเดิน แต่เขากลับฮึดฮัดไม่ยอมตามเธอไปง่ายๆ “อย่าตามใจเลยแหม่ม เด็กขี้เกียจแบบนี้ ต้องเจอไม้เรียวสักหน่อย”

ทองภูมิเดินตามขนุน เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นขนุนวิ่งหลบหน้าหลบหลังกิริยานั้นไม่ได้กลัวจริง ขนุนรู้ดีหากมีหนึ่งฤทัยอยู่ใกล้ๆ ก็อุ่นใจได้เลยว่าถึงอย่างไรพ่อก็ไม่กล้าตี

“อ้ายทิก ก็ชอบขู่ขนุนจริงๆ เด็กใจเสียหมด...น้องว่าถึงเวลาที่ทั้งอ้ายทั้งขนุนต้องมีคนมาดูแลแล้วมั้งปล่อยให้อยู่กันแค่สองคนแบบนี้ ไม่นานคงตีกันตาย”เธอกล่าวไม่จริงจังนัก

“โอ๊ย อ้ายมียายสมหวังทั้งคน แค่นี้ก็ดูกันไม่ไหวแล้ว”ทองภูมิบุ้ยใบ้ไปที่ยายสมหวัง

“แหมคนนั้น เค้าเป็นแม่นมกิตติมศักดิ์ จะพึ่งอะไรได้ ยิ่งใกล้หวยออกตามตัวเจอเสียที่ไหน”เธอเอ่ยติดตลก เมื่อเห็นหญิงสูงวัยคอยืดคอยาวคอยฟังบทสนทนา

“จริงอย่างที่แหม่มว่า ยายสมหวังนี่น่าจะหักเงินเดือนสักครึ่ง วันๆ ตามตัวไม่ค่อยจะเจอ”ชายหนุ่มมองไปยายสมหวังซึ่งได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ

“ว่าไงละยาย ให้อ้ายทิกมีคนดูแลเพิ่มอีกสักคนได้ไหม”หนึ่งฤทัยกล่าวอย่างล้อๆ เธอรู้ว่ายายสมหวังขึ้นชื่อว่าหวงทองภูมิ เพราะนางดูแลเขามาตั้งแต่รุ่นๆ

“ได้อยู่ละคุณครูแหม่ม แต่พ่อทูนหัวของยายต้องได้ผู้หญิงดีเป็นเมียไม่ใช่ พวกที่แรดๆ มาให้ท่าแบบนั้น”ยายสมหวังค้อนควักไปที่เรือนไม้หลังเล็กซึ่งมีสาวๆ มองมาที่ทองภูมิ

“...ใจยายก็อยากให้ครูแหม่มนั่นละ มาคอยเบิ่งพ่อคุณพ่อทิกเกอร์แต่ทำไม้ ทำไมทั้งคู่ถึงใจแข็งกันแท้”คำพูดยายสมหวังทำให้หนุ่มสาวมองหน้ากันด้วยความกระดากอาย

“ยายสมหวัง! พูดอะไรน้องแหม่มเขาเสียหายนะ”ทองภูมิหน้าแดงก่ำสำหรับหนึ่งฤทัยเขาไม่เคยคิดล่วงเกินแม้แต่น้อย

“แหมยาย...อย่างแหม่มไม่มีวาสนาได้เป็นแม่เลี้ยงขนุนหรอก ยังไงอ้ายทิกเขาก็บ่ฮักอยู่เป็นน้องเป็นนุ่งกันอย่างนี้สบายใจกว่าเยอะ”ปากบอกปัดก็จริงหากใจหนึ่งฤทัยนั้นหวั่นไหว

ทองภูมิลอบถอนหายใจ เขาหรือจะกล้าคิดเกินเลยกับหนึ่งฤทัย แค่อาศัยใบบุญจากบิดาเธอชาตินี้ก็แทบจะทดแทนบุญคุณไม่หมด

“อ้ายบ่กล้าคิดเป็นอื่นกับน้องแหม่มหรอก ยายสมหวังพูดจาเหลวไหลไปเรื่อยน่าขายหน้าแท้ๆ”เขาหันไปเอ็ดหญิงสูงวัย ซึ่งพูดไม่ยั้งคิด พอว่าคนโตจบก็หันไปเล่นงานเจ้าหนูตัวปัญหา

“ดูสิไอ้หนูก็อีกคน เห็นน้องมาก็กระดี๊กระด๊า ขนาดไม้เรียวยังไม่กลัวเลย”ทองภูมิเสียงเขียวหน่อยๆ แต่ขนุนทำเป็นไม่สนใจ ยามนี้เด็กชายหันไปมองทางอื่น มองไกลไปจนถึงเรือนไม้ซึ่งเป็นที่พักแขก

เด็กชายเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โบกมือหย็อยๆ มาทางทองภูมิ ซึ่งคุ้นๆ ว่าหล่อนเคยล้อว่าเป็น ‘แม่ใหม่’ของเขา แต่ขนุนไม่ยอมให้มันเป็นความจริงอย่างแน่นอนเพราะ‘แม่ใหม่’ ของเขาต้องเป็นคนที่ขนุนเลือกเอง!

“ครูแหม่ม หนูจะรดน้ำต้นไม้ ไม่ไปในเมืองแล้ว”ขนุนเดินตัวลีบเข้าไปหาทองภูมิ

“อ้าวทำไมละ ขนุนไม่ไปกับครูแหม่ม แล้วเหรอ ไหนว่าอยากได้หนังสือนิทาน ขากลับเราจะได้แวะซื้อของมาฝากพ่อทิกด้วยไง”หนึ่งฤทัยเอ่ยชวนอีกครั้ง

“ไม่...ขนุนจะอยู่กับพ่อ”กระแสเสียงนั้นเจือความดื้อรั้นเหลือล้น

“หึๆ สงสัยไอ้หนูมันคงหวงพ่อกระมัง...”คนเป็นพ่อเอ่ยอย่างรู้ทัน ทองภูมิเห็นขนุนหันไปขบเคี้ยวเขี้ยวฟันให้สาวๆ ที่แวะเวียนมาเป็นแขกประจำของ เฮือน ฮอม ฮัก ซึ่งผู้หญิงพวกนั้นต่างอยากเป็น ‘แม่ใหม่’ของขนุนทั้งนั้น