ซุกเมีย5 ปลุกด้านมืด

“ไปคาสิโนS” ผมเดินลงมาจากชั้นบนด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

หงุดหงิดแบบนี้อยู่บ้านคงได้อาละวาดคน

“ครับนาย”

“นายครับ นายจะขังคุณพีชไว้แบบนั้นจริง ๆ เหรอครับ” บอดี้การ์ดที่ผมมอบหน้าที่ให้ดูแลยัยหัวรั้นเอ่ยถามผม

“เออ!” ผมตอบด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว พูดถึงยัยเด็กนี่ทีไรผมก็หัวเสียทุกที

แม่ง!

ผมเลี้ยงดู ปรนเปรอให้ทุกอย่างที่คนธรรมดาแทบจะต้องดิ้นรนหา ส่วนยัยนี่อยู่เฉยๆ ก็ได้มา

แต่เธอกลับมีรสนิยมความชอบทางเพศเบี่ยงเบนไปทางผู้หญิง!

ทุก ๆ วันรูปถ่ายของเธอจะถูกส่งเข้าเครื่องผมเป็นประจำ เพราะมันคือคำสั่งของผม แต่เมื่อหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมยุ่งกับงานก็เลยไม่ได้เปิดดู

มาเปิดดูก็เมื่อคืนตอนดึกๆ ทำให้ผมได้เห็นรูปถ่ายยัยนั่น ที่รอบคอมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำ ๆ ไปหมด

ใคร? ใครเป็นทำ! นั่นคือสิ่งแรกที่ผมฉุกคิด

จากนั้นผมก็ต่อสายถึงไอ้บอดี้การ์ดที่ไปดูแลยัยนั่นทันที คำตอบที่ผมได้ทำให้ผมหัวร้อนมากกว่าเดิม

ยัยนั่นชอบผู้หญิง!

แล้วผู้หญิงที่ยัยนั่นชอบก็เป็นคนที่ยัยนั่นพยายามถกเถียงกับผม เพื่อให้ผมยินยอมให้ผู้หญิงที่อ้างว่าเพื่อน ได้มาอยู่ด้วยกัน

ตายๆ เกิดมาผมโชกโชนเรื่องผู้หญิงก็จริง แต่เหตุการณ์แบบนี้ผมไม่เคยเจอ

และมันไม่สมควรเกิดขึ้น

ผมก็เลยสั่งคนนำตัวเธอมาที่นี่ทันที โดยที่ไม่รีรออะไรทั้งนั้น

แม่ง!

เสียดายของ...

"ทำไมหน้าเครียดแบบนั้นครับเสี่ย" เสียงของไอ้บอมหนึ่งในเพื่อนสนิทของผมเอ่ยทักเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในห้อง VIP ของคาสิโน ซึ่งห้องนี้จะมีแค่เพื่อนผมเท่านั้นที่มีสิทธิ์

“เบื่อๆ” ผมตอบออกไปแล้วนั่งลงที่โซฟาขนาดใหญ่ ซึ่งทำไว้รองรับการมีเพศสัมพันธ์บริเวณนี้

“ยา ผู้หญิง เอาไรดีหรือเอาทั้งสองอย่างดีวะ” ไอ้บอมเอ่ยถาม ขณะที่มันกำลังผสมสารเสพติดสองสามชนิดรวมกัน

ไม่นานเกินรอมันก็ฉีดสารเหล่านั้นเข้าสู่ร่างกาย หลังจากที่ยื่นอีกเข็มมาวางตรงหน้าผม ผ่านไปไม่กี่นาทีไอ้บอมมันก็เริ่มเคลิบเคลิ้ม ดวงหน้าเหม่อ เหมือนมันกำลังล่องลอยอยู่ในจินตนาการของมัน

เป็นแบบมันก็ดี จะได้ไม่ต้องคิดอะไร พอคิดได้แบบนั้นผมก็จัดการนำสารนั้นเข้าสู่ร่างกายแบบที่ไอ้บอมมันทำ

ต่อมาภาพในหัวของผมก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักยืนยิ้มให้ผม จากนั้นผมก็ได้เห็นการเจริญเติบโตของเธอขึ้นเรื่อย ๆ หุ่นเธอมันโคตรน่าฟัด แต่ผมก็ยังไม่เคยได้สัมผัส

ถ้าได้สัมผัสสักครั้งคงจะดี ถ้ามีโอกาสผมจะย่ำยีทุกซอกมุมของร่างกาย เอาให้ฟ้าเหลืองกันไปข้างหนึ่งเลยคอยดู...

“พีชญาเป็นยังไงบ้าง” ผมเอ่ยถามบอดี้การ์ด หลังจากที่ก้าวขาเข้าบ้าน ผมไม่ได้เข้าบ้านมาน่าจะ2วันได้ เพราะมัวแต่เสพสุขให้ร่างกายและผ่อนคลายสมอง

สองวันที่ผมไม่ได้กลับมาบ้าน เพราะไม่อยากทะเลาะกับยัยเด็กนั่น

“ไม่กินข้าวครับ แม่บ้านบอกเธอประท้วง” เสียงของบอดี้การ์ดพูดรายงาน

“หึ! สงสัยอยากกินอย่างอื่น” ผมยกยิ้มมุมปาก จากนั้นก็ย่างก้าวขึ้นห้องด้วยความสุขุมเยือกเย็น

ไอ้ดื้อๆ รั้นๆ มันต้องกำหลาบ

“ไง! นี่เธอกะจะประท้วงฉันว่างั้น” ผมเข้ามาในห้องของตัวเองแล้วเปิดประตูเชื่อมเข้าไปหาเธอ

ยัยเด็กรั้นนั่งน้ำตานองหน้าอยู่บนเตียงนอน หึ!

“...” เธอเงียบ เธอคงคิดว่าความเงียบจะเป็นทางออก

ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่าความเงียบของเธอทำให้อารมณ์ผมเดือด

“ฉันถามเธอนะพีช!” ผมขึ้นเสียง แต่เธอยังนิ่ง

“พีชญา!” ผมจึงต้องตะคอกพร้อมกับตรงเข้ากระชากแขนเธอ

“ใช่ค่ะ พีชประท้วง พีชไม่ใช่นักโทษที่คุณจะมาขังนะคะ พีชเป็นคน!” เธอเปล่งเสียงและมองหน้าผมด้วยสายตาเกลียดชัง

“แต่ชีวิตเธอเป็นของฉันไง กินข้าว!” ผมบอกพร้อมเปรยสายตาไปที่ชามข้าวของเธอ

“พีชไม่กิน! ในเมื่อพีชหนีไม่ได้พีชก็ยอมตาย” เธอทำเสียงแข็ง แล้วผมดันไม่ใช่คนอ่อนโยนกับทุก ๆ เรื่องขนาดนั้น

ผมเดินไปถือชามข้าวมาหาเธอ

“อ้าปาก” ผมสั่งเมื่อนำช้อนมาจ่อที่ปากร้ายๆ ของเธอ

“ไม่...ถุย!”

เพี้ยะ!

ในขณะที่เธอกำลังจะพูด ผมก็ยัดช้อนที่มีอาหารเข้าปากของเธอ แต่ยังไม่ทันได้อะไรข้าวที่ผมยัดก็ถูกพ่นใส่หน้าของผม

ผมใช้มือปาดเศษอาหารออกจากใบหน้า แล้วฟาดฝ่ามือลงที่แก้มใสๆ ของเธอทันที

เพราะยัยนี่เป็นคนแรกที่กล้าลองดีแบบนี้ เธอเลยต้องโดนทำโทษ

“ฉันเคยบอกเธอถึงสถานะของเธอแล้วนะพีชญา เธอควรเจียมตัวให้มากกว่านี้ อย่ามาเก่งกับฉัน!” ผมบีบที่แก้มของเธอพร้อมกับมองเธอด้วยสายตาเกรี้ยวกราด

บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมโมโหมาก

“พีชเกลียดคุณ! เกลียดคุณที่สุด คอยดูนะพีชจะฆ่าตัวตาย! กรี๊ด...” เธอพูดเสียงแข็งพร้อมน้ำตาที่นองหน้า จากนั้นเธอก็กรี๊ดออกมาจนสุดเสียง

“ที่ฉันพูดไปมันไม่เข้าสมองหัวของเธอหรือไง หรืออยู่แบบนี้มันดีไปใช่ไหม เธออยากไปอยู่ซ่องใช่ไหม!” ผมผลักเธอล้มนอนลงกับเตียง

เธอคงคิดว่าการตายจะจบปัญหาทุกอย่างได้สินะ

หึ! เธอคิดผิดแล้วพีชญา

“ไปอยู่ซ่องก็คงดีกว่าเห็นหน้าคนแบบคุณ” เธอกำลังท้าทาย และปลุกด้านมืดในตัวผมให้ตื่นขึ้นมาเรื่อย ๆ

“เธอมันชอบรั้น ไหนดูซิ หลังจากที่เป็นเมียฉันแล้วปากเธอยังจะดีอยู่ไหม ถ้ายังปากดีฉันจะได้เอาให้เข็ดหลาบไปเลย” ผมพูดพร้อมกับแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก จากนั้นก็ขว้างเสื้อที่อยู่ในกายทิ้ง

“คะ...คุณจะทำอะไร” เสียงแข็ง ๆ ของเธอเริ่มสั่นคลอน

“ทำแบบที่เธอทำกับเพื่อนเธอไง แต่ของฉันเร้าใจกว่าฉันรับรอง” ผมแสยะยิ้มร้าย ส่วนยัยนั่นรีบขยับตัวถอยหลัง

“มะ...ไม่นะ! พีชไม่ชอบ” พีชญาขยับถอยหลังในขณะที่ผมกระโดดขึ้นไปบนเตียง แล้วลากเรียวขาขาว ๆ ของเธอมา

“อยากไปอยู่ซ่อง ก็มาให้เฮียเช็คของก่อนสิ” ผมขบที่ใบหูของยัยหัวรั้นหลังจากที่กระซิบที่ข้างหูของเธอไป

ผู้ชายอย่างผมไม่เคยข่มขืนใคร แต่ยัยนี่จะเป็นคนแรกที่โดน

และคงโดนแบบไร้ความปรานี!