บทที่ 1 ไอดอลชื่อดัง

แทคิณ โอ เจ้าของหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดเรสซิ่งสูทสีขาวแขนยาวสีน้ำเงิน ยืนประจำแท่นรางวัลผู้ชนะเลิศการแข่งขันรถประเภทบิ๊กไบค์หมายเลขหนึ่ง ใบหน้าอันหล่อเหลาฉบับหนุ่มไอดอลลูกครึ่งสัญชาติไทยเกาหลี สวมทับด้วยหมวกกันน็อคสีเข้ม ถึงแม้ว่าผมจะปิดบังใบหน้าแต่ตัวตนของผม นั้นไม่ใช่อุปสรรคต่อสายตาของกลุ่มแฟนคลับและสาวๆ ที่เชียร์ผม เพียงเพราะรูปร่างสูงอันคุ้นตาก้าวขาขึ้นประจำบนแท่นชนะเลิศการแข่งขันประลองความเร็ว ประเภทซุปเปอร์ไบค์แต่นั้นสาวๆ และกลุ่มแฟนคลับก็ยังคงจำรูปร่างผมได้ดี แม้การแข่งขันจะจบลงไปแล้วนั้น แต่เสียงเชียร์ของสาวๆ เหล่านั้นก็ยังส่งกำลังใจมาให้กับผมอย่างล้นหลาม

“พี่แทคิณ เก่งมากๆ เลยค่ะ กรี๊ด...” เสียงเหล่ากองเชียร์และผู้ชมที่ข้างสนามนั้นดังมา วันนี้เป็นอีกวันที่ว่างจากงานคอนเสิร์ต อีเว้นท์ ผมเบื่อๆเซ็งๆ เลยมาแข่งรถที่พัทยาคลายเครียด แต่กลับเกินคลาดมากที่กลุ่มแฟนคลับมารอเชียร์ผมกันครึ่งสนามทั้งที่งานนี้ผมมาส่วนตัวกับกลุ่มเพื่อนๆใน มหาลัย แต่แปลกตรงที่สาวๆ กลุ่มนี้พวกเธอทราบได้ยังไงเถอะ

“พี่แทคิณ ใช่ไหมคะ อร้าย กรี๊ด ไม่เห็นหน้ายังเท่ห์ขนาดนี้” เสียงกลุ่มแฟนคลับที่ส่งเสียงกันขึ้นมาที่หน้าเวทีรับรางวัล ทำเอาพิธีกรที่ถือไมค์อยู่บนเทวีนั้นถึงกับขมวดคิ้ว เพราะชื่อที่ส่งเข้าแข่งผู้ชนะนั้นเป็นชื่อวาคิม

“หมายเลข 58 พี่แทคิณค่ะ ฉันจำท่าเดินพี่เขาได้ แกหุ่นดีมากเวอร์” เสียงที่ตะโกนดังขึ้นมาไม่หยุด

“จะใช่ แทคิณหนุ่มไอดอลชื่อดังจริงไหม นั้น รบกวนผู้ชนะทั้ง 3 ท่านเปิดโฉมหน้ากันด้วยครับ” สิ้นสุดเสียงของพิธีกร วินาทีที่มือหนาถอดหมวกกันน็อคที่ปิดบังออกจากใบหน้านั้น แทคิณสลัดผมสองสามทีเนื่องจากรู้สึกร้อน แต่นั้นกับเรียกเสียงกรี๊ดจากขอบสนามทำเอาหนุ่มๆ กลุ่มเพื่อนเขาถึงกับยกมือขึ้นมาปิดหู

“ดูเอาเถอะ ขนาดมันปิดหน้า สาวๆ ยังจำมันได้อะ” เสียงรามเอ่ยพร้อมกับส่ายหัว ดังจริงไรจริงนะมึง เขาอยากจะบอกมันแบบนี้ แต่นั้นสายตากับมองมายังบนเวที

ใบหน้าอันหล่อเหลา เบ้าหน้าฟ้าประทานถอดหมวกกันน็อคออกมานั้น เพียงแค่เขายืนนิ่งๆ ก็สามารถแผ่รัศมีออร่าความหล่อเหลาไปทั่วทั้งสนาม ผิวขาวเนียนราวกับผิดผู้หญิง ใบหน้าหล่อละมุน ท่าทีไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะชื่นชมการแข่งรถเป็นชีวิตจิตใจ ยิ้มอ่อนๆ แต่กับเรียกเสียงกรี๊ดได้ทั้งสนาม ทำเอาสาวๆ ที่มาชมการแข่งขันถึงกับนั่งกันไม่ติด

“อร้าย...กรี๊ด พี่แทคิณจริงๆ ด้วย ฮือๆ แกตัวจริงหล่อมาก หน้าใสกว่าในจออีก” วินาทีใบหน้าอันหล่าเหลาฉายบนจอโปรเจคเตอร์ ทำเอาสาวๆ กรี๊ดกร๊าดกันไม่หยุดปาก

“สาวๆ ในสนามเก่งมากเลยนะครับ แทคิณตัวจริง เสียงจริง ยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนแล้ว” พิธีกรประกาศมาเช่นนั้นใบหน้าอันหล่อเหลาได้แต่เผยรอยยิ้มบางๆ ให้กับแฟนคลับ พร้อมกับส่งมินิฮาร์ทให้กับสาวๆ บนเวที แต่นั้นกับเป็นรอยยิ้มที่กระชากใจของสาวๆ อีกหลายร้อยคน

“กูตายตาหลับแล้วค่ะ อิมิ้นได้เจอตัวเป็นๆ พี่แทคิณ หล่อแบบ หล่อชิบหาย”

“กรี๊ด พี่แทคิณ เลิฟยูค่ะ” เสียงที่เหล่าแฟนคลับตะโกนกันขึ้นมา

“ใส่ชุดแข่งแบบนี้ เท่ห์ระเบิดระเบ้อ หล่อจึ้งมาก ก็ตายสลบไปเลยสิคะ พี่แทคิณของนู๋ ฮือๆ รักเค๊า”

“ลุคนี้คือดีย์ไม่ไหว ปกติเห็นในหน้าจอว่าหล่อแล้ว เจอตัวจริงคือหล่อมากลูกรักพระเจ้า พี่แทคิณ X2t แกไม่แปลกที่คนจะรักเขาเยอะขนาดนี้ ขนาดเจอครั้งแรกฉันก็ตกหลุมรักไม่ไหว ก็ได้แฟนคลับเพิ่มไปอีก 1 แล้วค่ะ”

“มาดูเขาแข่งครั้งนี้ โคตรคุ้ม ได้ภาพพี่แทคิณไปฝากอิจอยด้วย คุ้มเวอร์วังมากแก” นั้นคือเสียงของสาวๆ ที่ขอบสนาม

“ออร่าพุ่ง หน้าคือใสมาก ใช้ครีมไรวะ” เสียงที่ใครฟังหลายคนพูดกัน

ด้านแทคิณเมื่อรับรางวัลจากผู้จัดงานเสร็จแล้ว ร่างสูงในชุดเรสซิ่งสูทก็ลงจากเวทีมายังเต้นท์ของนักแข่งด้านล่างแต่นั้นก็มิวายที่เหล่าแฟนคลับตามมาถ่ายภาพของตนในระยะ หนึ่งร้อยเมตร เป็นที่ส่วนตัวของเขาและกลุ่มเพื่อนๆ ที่ตอนนี้มีไอ้โรม ไอ้ราม ไอ้มอส ไอ้วาคิม ที่นั่งรอผมอยู่ภายในเต้นท์

“เก่งมากครับ ไอ้ไอดอลหล่อแต่สู้กูไม่ได้” รามที่เห็นแทคิณเดินเข้ามาในเต้นท์ถึงกับ ปรบมือชมเพื่อนสนิทไม่ขาดปาก

“เหอะ ชมกูยังไง ให้เข้าตัวเองเหอะ” เสียงทุ่มเอ่ยกับเพื่อน

“คืนนี้ร้านไหนดี กูพร้อมอัดฉีดมึงเว้ยเพื่อนรัก” ด้านวาคิมที่แทคิณยอมลงสนามในรอบปี ถึงกับอาสาเป็นเจ้ามือคืนนี้เสียเองที่เพื่อนนั้นลงแข่งแทนตน

“ง่ายๆ กลับไปตี้ที่ กทม ดีกว่า” คนถูกถามเสนอ

“เชี่ยอยู่พัทยาแล้ว มึงจะรีบกลับ กทม ทำเชี่ยไรหว่า พริตตี้สาวสวยๆ ตัวเด็ดๆ อยู่ที่นี่กันทั้งนั้น” รามที่แทคิณว่ามาเช่นนั้น คนที่อยากจะฉลองที่พัทยาถึงกับเสนอ

“ไอโรม กูได้ข่าวว่าน้องมะปรางมาด้วยเหรอ เห็นสาวๆ มอ.เรามากันเต็มเลย ใช่ไหม”

“เกี่ยวไรกับกู ถามผัวเขาสิ” คนถูกถามเบนสายตามาที่เพื่อน แต่นั้นแทคิณกับถูกรามมองแรง

“ฟัค ไอ้แทคิณ มึงอย่าเล่นกู” รามที่เพื่อนว่ามาเช่นนั้น ถึงกับมองหาแฟนสาวกันยกใหญ่ แต่นั้นก็ถูกเพื่อนอำเล่นเท่านั้น ท่าทางของรามทำเอา เพื่อนในกลุ่มนั้นหลุดขำ

“เหอะ กลัวเมีย แต่แม่งก็อยากซุกสาว สัสราม” แทคิณว่าให้รามไปหนึ่งดอก แต่นั้นกับได้สายตาดุๆ ของเพื่อนมาแทน

“เชี่ยโรม มึงว่าไง ร้านแถวนี้ หรือกลับ กทม” แทคิณเห็นโรมนั่งนิ่งถึงกับเบนสายตาไปหาเพื่อน

“มึงเลือกดิ กูอะได้หมด จะกลับกทม ก็ไม่มีปัญหา ยังพอมีเวลา” โรมหันมาเอ่ยกับแทคิณตามใจไอ้คนคว้าแชมป์ละกัน

“ไงเชี่ยโรม มึงอยากกลับกทมไปกับมันละวะ แม่งหรือกลัวทะเลาะกับเมีย เหมือนคราวก่อนอะดิ” วาคิมว่าให้โรม

“สัส เชี่ยคิมพูดมากวะ”

“งั้นตามนั้นนะ” เมื่อโรมว่ามาเช่นนั้น แทคิณจึงเลือกที่จะกลับไปฉลองที่ กทม แทนที่พัทยาเพราะแฟนคลับอยู่ที่นี่เยอะ ขืนอยู่แถวนี้ต่อเขาอาจจะถูกจับตามอง เขาไม่ชอบที่มีคนคอยถามเพราะวันนี้เขามาส่วนตัว ไม่ได้มากับทางผู้จัดการ ถึงจะเป็นไอดอลบุคคลที่มีชื่อเสียงแต่ก็ต้องการเวลาส่วนตัวนะครับ

เมื่อตกลงกับพวกเพื่อนๆ กันได้แล้ว ผมจึงแยกตัวออกมาเพื่อจะเปลี่ยนชุดเป็นเสื้อยืดสีดำ และกางเกงยีนส์สีซีดธรรมดาเพื่อกลับกรุงเทพ แต่ขณะที่ร่างสูงเดินออกมาจากห้องรับรองที่ทางสนามเตรียมไว้ให้นั้น

!! ปรึก !! ในจังหวะที่เดินออกจากห้องนั้นมาร่างสูงกับปะทะเข้ากับร่างบางพริตตี้สาวสวยอีกคนที่ถือแก้วกาแฟเดินมาชนผม

!! โอ้ย...!! เสียงคนที่ชนผมร้องออกมา

“อ่า...เชี่ย” เต็มๆ ครับน้ำร้อนๆของกาแฟ อ่าร้อนชิบหาย

ร่างบางเสื้อก้ามเอวลอยสีชมพูโชว์สะดื้อไร้ไขมัน กระโปรงสีขาวจีบทวิสยาวเพียงไม่กี่คืบ ผมยาวสีดำดัดปลายรวบทรงสูงไว้ครึ่งหัว พรีน พรีนรดา ใบหน้าสวยเก๋สไตล์สาวเอเชีย ถึงกับใจกระตุกวูบ ชะงัก วินาทีที่ฉันสบตาเข้ากับผู้เคราะห์ร้ายที่ฉันซุ่มซ่ามไปชนเขาเข้าอย่างจังๆ ไม่ได้ตั้งใจจะเข้าหานะ แต่มันเป็นอุบัติเหตุ ความซุ่มซ่ามของฉันเองล้วนๆ เมื่อคู่กรณีที่เป็นคนดังมองด้วยสายตาเอาเรื่อง ใบหน้าสวยหวานถึงกับซีดเผือก ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้เขาเป็นไอดอลใบหน้าหล่อเหลายิ่งดูใกล้ๆ ในระยะประชิดตัวคือดีย์ไม่ไหว หล่อจึ้ง ดูดีมากๆ แต่สายตาของเขาที่มองฉันในตอนนี้สิ มันช่างขัดกับหน้าไอดอลหล่อๆ ของเขานัก เขาดูน่ากลัวเอามากๆ

“เธอ...” เสียงเข้มเอ่ยกับร่างบางในชุดพริตตี้สวย

“เออ ฉัน...ฉันขอ...ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะชนนาย” ร่างบางที่ก้าวถอยหลังกลับทางเดิม กับถูกคนขายาวก้าวตามมา แต่นั้นคนตัวเล็กนั้นกับถูกร่างสูงดันแผ่นหลังติดผนัง

^_^ อึก !! คนที่ถูกชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาไอดอลชื่อดังของเมืองไทยก้าวตามแผ่นหลังบางชนเข้ากับผนังสีขาวในระยะใกล้ชิด ถึงกับหัวใจสั่นเต้นแรง

!! ตึก ตึก !! ให้ตายเถอะสั่นหมดแล้ว ใจฉัน นัยน์ตาทั้งสองคู่ประสานเข้าหากัน