EP 4 ไม่ใช่เงินเรา

EP 4

เอื้องฟ้า

"ขอให้หนูมีความสุขและเจริญก้าวหน้าในอนาคตต่อไป"ฉันยกมือไหว้ผู้สูงอายุตรงหน้าที่เขาอวยพรให้กับฉันหลังจากที่ฉันเอาอาหารอร่อยๆด้วยเงินของคุณเพทายนั่นแหละมาเลี้ยงพวกเขาเป็นจำนวนมากมายได้อิ่มกันทั้งพี่เลี้ยงพยาบาลแล้วก็ผู้สูงอายุทุกท่านมีความสุขที่สุดเลยแหละที่ฉันได้มอบความสุขให้กับพวกเขา

"ขออนุญาตถ่ายภาพลงโซเชียลได้ไหมคะ"พี่พยาบาลคนหนึ่งโดยตรงมาหาฉันพร้อมกับมือถือ 1 อันเพื่อที่จะขอถ่ายภาพฉันกับคุณเพทาย

"ผมไม่สะดวกครับ"คุณเพทายรีบบ่ายเบี่ยงจากการถ่ายภาพครั้งนี้ทันทีก็คงจะกลัวว่าถ้าภาพหลุดออกไปภรรยาของเขาจะเห็นหรือไม่ก็กลัวสังคมที่เขาอยู่เห็นว่ามากับฉัน

"ยินดีค่ะ"ฉันยิ้มให้กับพี่พยาบาลและขยับมาหาผู้สูงอายุหลายๆคนเพื่อถ่ายภาพ ฉันมีท่าทีงอนคุณเพทาย เมื่อเขาไม่ยอมถ่ายภาพกับฉันจนกระทั่งตอนกลับ

"เอื้องฟ้าเธอเป็นอะไรถึงไม่ยอมคุยกับฉันเลยตั้งแต่นั่งรถมาและมีท่าทีนิ่ง โกรธฉันเรื่องอะไร"คุณเพทายตบไฟยกเลี้ยวเข้าข้างทางก่อนที่จะจอดรถและหันหน้ามาทางฉันอย่างจริงจัง

"เอื้องฟ้ามีสิทธิ์โกรธคุณหรอคะ"ฉันหันหน้าไปทำแววตาเศร้าเสแสร้งเพื่อที่ให้เขาเห็นใจมือหนารูปเข้ามาที่แก้มของฉันก่อนที่จะค่อยๆดึงใบหน้าของฉันไปกอด

"มีสิทธิ์สิทำไมจะไม่มีสิทธิ์ไหนบอกกับฉันมาสิว่าเธอโกรธฉันเรื่องอะไร"

"คุณไม่อยากถ่ายรูปกับเอื้องฟ้าเพราะว่ากลัวภรรยาของคุณจะเห็น"ฉันมองหน้าคุณเพทายและจ้องมองในแววตาของเขาที่ไม่เลิ๊กลั๊ก

"น้อยใจเรื่องนี้นี่เอง ไม่ใช่อย่างนั้นที่ฉันไม่อยากถ่ายรูปด้วยเพราะว่าฉันอยากให้เธอเป็นคนมอบให้เองเขาเอาไปลงโซเชียลก็มีแต่รูปเธอไงทุกคนเขาจะได้ว่าเธอเป็นผู้ให้เพียงคนเดียวอย่าน้อยนะ"ฉันไม่ได้รู้สึกน้อยใจหรอกความรู้สึกของฉันตอนนี้ที่มีต่อเขา มันเหมือนผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีหัวใจให้กับคนรักมันไร้เยื่อใยตั้งแต่เขาทำร้ายย่ำยีฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก

"คุณคิดแบบนั้นหรอคะ"

"ใช่สิ ไม่งอนฉันนะ"

"ก็ยังงอนอยู่ดีค่ะ"ฉันหันหน้ามองคุณเพทายทำตัวน่ารักใส่เขาแล้วบอกว่าฉันยังงอนอยู่ดี

"แล้วฉันควรทำอย่างไงดีให้เธอหายงอนฉัน"ฉันยิ้มหวานให้กับคุณเพทายทันทีฉันต้องเดินหน้าต่อใช้เงินของเขาให้คุ้มค่ากับความเจ็บปวดที่ฉันเสียไป

"ฟ้าอยากได้บ้านค่ะฟ้าไม่อยากอยู่คอนโด"คุณเพทายดูตกใจเมื่อฉันพูดออกไปใช่บ้านหลังนึงไม่ใช่ใช้เงินน้อยๆอย่างน้อยก็หลายล้าน

"ฟ้าคงขอคุณมากเกินไปสินะคะไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวฟ้าออกไปทำงานข้างนอกเก็บเงินซื้อเองก็ได้ขอโทษนะคะที่ขอคุณมากเกินไป"คุณเพทายเขายังเงียบแต่ขับรถออกจากตรงที่เดิมไม่ได้พูดอะไรต่อ ขับรถจนมาถึงคอนโด เสียงเงียบยังครอบงำอยู่

"เอื้องฟ้าจะไปไหน"ฉันต้องทำอะไรต่อแล้วแหละจะให้ฉันนั่งอยู่โดยที่ไม่มีเสียงพูดคุยแถมเขายังไม่ตกลงจะซื้อบ้านให้กับฉันอีกฉันเลยมีท่าทีแต่งตัวและจะออกไปข้างนอก

"ไปข้างนอกค่ะ"ในช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาหัวค่ำฉันแต่งตัวไม่มากหรอกใส่ชุดธรรมดาคุณเพทายรีบลุกขึ้นยืนในขณะที่ฉันจะออกจากประตูคอนโดและถามฉันว่าฉันจะไปไหน

"ไปข้างนอกจะไปไหนหรอ ทำไมไม่บอกกับฉันเดี๋ยวฉันพาไป"

"คุณจะพาฟ้าไปได้หรอคะขนาดสิ่งที่ฟ้าขอคุณยังทำให้ไม่ได้เลย"ถ้าฉันรักผู้ชายคนนี้และเขาไม่เคยทำร้ายฉันเขาเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งดูแลเอาใจใส่ฉันมากและฉันจะเป็นผู้หญิงที่เจ้าอารมณ์ ให้เขาทำตามใจตัวเองตลอดแต่นี่มันไม่ใช่ฉันโดนทำร้ายตั้งแต่แรกฉันไม่เคยที่จะทำร้ายเขาก่อนทุกวันนี้ที่ฉันอยู่ก็เพราะว่าแก้แค้นแทนตัวเองชดใช้สิ่งที่ตนเองเสียไป

"ใครบอกล่ะว่าผมทำให้คุณไม่ได้"ฉันจ้องมองหน้าคุณเพทายเขาหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงตัวเองออกมาและยื่นหน้าจอมือถือนั้นให้กับฉันดู เป็นรูปบ้าน 2 ชั้นซึ่งหลังใหญ่มากถ้าให้ฉันเดาคงไม่ต่ำ 10 ล้าน

"หมายความว่ายังไงหรอคะ"

"ที่ฉันเงียบ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ตามใจเธอนะเอื้องฟ้าฉันซื้อบ้านหลังนี้ให้เธอก่อนแล้วก่อนที่เธอจะขอฉันอีกแต่ฉันแค่จะเก็บไว้เซอร์ไพรส์เธอต่างหาก"ความรู้สึกตอนนี้ความเงียบครอบงำในตัวฉันเองเลยแหละเขาตั้งใจซื้อบ้านหลังนี้ให้กับฉันจริงๆหรอ ไม่นะเอื้องฟ้าเธอต้องเตือนสติตัวเองผู้ชายคนนี้ไม่ได้รักเธอ อย่าเห็นใจเขาเธอต้องแก้แค้นเขาให้สาสมเหมือนกับที่เขาทำกับเธอไว้

"อย่าเพิ่งงอนฉันสิ ที่ฉันขับรถแล้วเงียบมาตลอดทางก็เพราะว่าฉันคิดว่าเธอรู้ความจริงต่างหากที่ฉันแอบซื้อบ้านไว้ให้ เดี๋ยววันพรุ่งนี้เราไปดูบ้านกันนะน่าจะตกแต่งเสร็จแล้ว"

"คุณเพทายซื้อให้เอื้องฟ้าจริงๆหรอคะ"ชั้นวางกระเป๋าที่ฉันกำลังสะพายอยู่พร้อมกับมือทั้งสองข้างกอดแขนของคุณเพทายเบาๆเอาใบหน้าซบลงที่แขนของเขาท่าทีออดอ้อนชายตรงหน้า

"ฉันไม่เคยโกหกเธอ เธอรู้ไหมว่าบ้านหลังนี้ราคา 14 ล้านเลยนะ"ต่อให้ฉันตายแล้วเกิดใหม่ฉันก็ไม่รู้จะหาเงิน 14 ล้านนี้เจอหรือเปล่าแต่ฉันไม่ได้อยากได้ ของของใครฟรีๆหรอกเพราะว่าสิ่งที่ฉันเสียไปมันมากกว่า 14 ล้านนี้อีกเขายังชดใช้ไม่หมดในสิ่งที่เขาทำกับฉัน

"ขอบคุณนะคะ เอื้องฟ้าฝันอยากมีบ้านตั้งแต่เด็กแล้วในวันนี้ผู้ชายคนที่เอื้องฟ้ารักมากที่สุดก็ทำให้ฝันของเด็กผู้หญิงตัวน้อยๆเป็นจริงสักที"มือด้านขวารูปเข้าไปที่แผงอกของคุณเพทายเบาๆตรงไปถึงกระดุมเสื้อเม็ดแรก

"ฉันทำให้เธอขนาดนี้แล้วเธอจะไม่ให้รางวัลฉันหน่อยหรอจะออกไปข้างนอกจริงๆหรอ"ใบหน้าที่ฉันยังดูว่าเขาเป็นคนที่โหดร้ายจ้องมองฉัน ราวกับว่าจะกินฉันเข้าไปทั้งตัวสายตาที่ดูหื่นกามนั้นมองจ้องจนตาไม่กระพริบ

"ไม่ไปแล้วค่ะวันนี้เอื้องฟ้าจะปฏิบัติรับใช้สุดที่รักของเอื้องฟ้า ให้สุดชีวิตเลยค่ะทูนหัวของเอื้องฟ้าอยากได้แบบไหนคะ"

"จุ๊บ! อยากได้แบบใส่บิกินี่"ฉันนึกภาพออกเลยแหละเขาจะให้ฉันใส่บิกินี่และลงไปเล่นน้ำกับเขามันก็ดูตื่นเต้นดีเหมือนกันนะ

"จัดมาสิคะ"

"ไปอาบน้ำรอเลยไม่นานของจะมาส่งหน้าห้อง"

"ค่ะที่รัก"