50 เปิดตัวกับครอบครัว

หลายวันผ่านไป และวันนี้ก็ถึงวันที่ดาด้าต้องมาพบกับครอบครัวคัลเลนของเอ็ดเวิร์ด

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเย็นแล้วทุกคนต่างรอคอยกันมาของดาด้า ว่าที่ลูกสะใภ้ตระกูลคัลเลน

เมื่อดาด้าได้เข้ามาถึงบ้าน ผู้เป็นแม่ของเอ็ดเวิร์ดตรงเข้ามากอดดาด้าทันทีจู่โจมจนหญิงสาวตกใจ

"แม่ดีใจจังเลยลูก แม่อยากได้ลูกสะใภ้มานานแล้ว " .... มารดาเอ็ดเวิร์ด พูดออกมาด้วยความดีใจ

"คือว่า ....."

ดาด้ากำลังจะปฏิเสธ แต่เอ็ดเวิร์ด ทำสายตาปรามหญิงสาว ดาด้าก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ สวัสดีค่ะคุณแม่ "

.....ดาด้าเอ่ยทักทายพ่อกับแม่ของเอ็ดเวิร์ด ตามธรรมเนียมอย่างสุภาพ

" หนูชื่ออะไรจ๊ะ ??? อ๋อแม่ลืมไป ดูจากในทีวีแล้วหนู หนูชื่อดาด้า !!!

หญิงสาวยังไม่ทันเอ่ยบอกกับแม่ของเอ็ดเวิร์ด แต่ เค้ากับรู้จักเธอซะแล้ว

" คะ " ดาด้ายิ้มหวานแบบเก้ๆกังๆ ตอนนี้เธอวางตัวไม่ถูกเลยเมื่อแม่ของชายหนุ่มคิดว่าเธอคือลูกสะใภ้

"แม่แก่แล้วเนอะอย่าถือสาแม่เลยถ้าแม่แต่จำชื่อลูกสะใภ้ไม่ได้ คริๆๆ"

แม่ของเอ็ดเวิร์ดตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่ได้เจอว่าที่ลูกสะใภ้เพราะนางรอคอยมาทั้งชีวิต อยากจะให้ชายหนุ่มมีครอบครัว และมีทายาทมีเด็กตัวเล็กๆคนแก่ได้อุ้มเลี้ยงหลาน

เมื่อเจอดาด้าทำให้แม่ของเอ็ดเวิร์ดมีความสุขมากและดาด้าก็คือความหวังสำหรับแม่ของเอ็ดเวิร์ดที่จะได้อุ้มหลานนั่นเอง

" คบกันมานานเท่าไหร่แล้วล่ะ ".... พ่อผู้เป็นประมุขของบ้านในตอนนี้เอ่ยถามกับเอ็ดเวิร์ด

" เกือบห้าเดือนแล้วครับคุณพ่อ "

ดาด้าได้แต่นั่งฟังทำตาปริบๆไม่พูดอะไรได้ใดทั้งสิ้น สิ่งที่หญิงสาวทำได้คือฟังและมองหน้าคนโน้นทีคนนี้ที

"แล้วเมื่อไหร่จะแต่งงาน"

ดาด้าถึงกับตาโตกับคำถามนี้หญิงสาวรีบเอ่ยปฏิเสธทันทีเพราะไม่อยากโกหกผู้ใหญ่ เมื่อพ่อของเอ็ดเวิร์ดถามหญิงสาวจึงรีบปฏิเสธทันที

"คงไม่ถึงกับแต่งงานหรอกค่ะคุณท่าน คบกันขำๆคะ ขอบคุณเอ็ดเวิร์ดเบื่อ ก็คงต้องแยกย้ายกันแล้วล่ะค่ะคงไม่ถึงกับแต่งงานหรอกนะคะ "

เมื่อดาด้าพูดปฏิเสธไปแบบนี้ทำให้เอ็ดเวิร์ดที่อยู่นั่งข้างกันตอนนี้กำลังหงุดหงิด และไม่พอใจเป็นอย่างมาก ใช้มือของตัวเองสะกิดไปที่ขาของดาด้าทันทีเพื่อบอกให้เธอหยุดพูด

" แม่ว่าไม่ใช่อย่างงั้นมั้ง พามาเปิดตัวกับครอบครัวแบบนี้อนาคตคงต้องแต่งงานกันแล้วละจ้ะ " แม่เขาบอกหญิงสาว

ดาด้าหน้าเจื่อน เพราะเธอเองก็ไม่คิดว่าจะแต่งงานกับเขาอยู่แล้วเป็นอย่างมากได้แค่ทาสบำเรอของเค้าก็เท่านั้นเอง

"ท้องหรือยังจ๊ะหนูดาด้า"

ผู้เป็นแม่เอ่ยถามว่าที่ลูกสะใภ้

แค่กๆๆ ดาด้าสำลักน้ำทันที

หญิงสาวตกใจมากที่แม่ของเค้าถามแบบนี้

" คุณถามอะไรแบบนั้นล่ะ "... ผู้เป็นสามีได้พูดตักเตือนภรรยา

"ก็ฉันอยากให้ท้องเร็วเร็วนี้คะฉันอยากอุ้มหลาน เนาะหนูด้าด้ามีรูปให้แม่เร็วเร็วนะจ๊ะคุณย่าคนนี้อยากเลี้ยงหลานแล้ว"

เมื่อมารดาของเอ็ดเวิร์ดพูดแบบนี้กับเธอดาด้าถึงกับต้องคิดหนัก เธอลืมไปเลยว่าเธอฉีดยาคุมแค่สามเดือน แต่เธอมาอยู่กับเอ็ดเวิร์ดได้สี่เดือนกว่าแล้ว ครั้งสุดท้ายหลังวันรับปริญญาของเธอเป็นเพียงวันเดียวที่เธอนอนกับเอ็ดเวิร์ดเธอคงไม่ถึงกับท้องหรอกมั้งดาด้าคิดอยู่ในใจ

" ไม่เอาอ่ะคับแม่ ผมไม่ชอบเด็ก ได้ยินเสียงร้องแล้วหงุดหงิด ในจะฉี่ในจะอึ แค่คิดก็ไม่ไหวแล้วครับคุณแม่ " .. เอ็ดเวิร์ดได้บอกกับแม่

เค้าทำท่าสยดสยองเมื่อนึกถึงภาพที่ตัวเองต้องมานั่งเลี้ยงลูก เมื่อเห็นเป็นแบบนี้แล้วดาด้าได้แต่คิดในใจว่าถ้าเธอท้องเค้าก็คงไม่เอาเด็กไว้อย่างแน่นอน

" เวลาเลี้ยงลูกคนอื่นแล้วลูกเค้าร้องไห้งอแงแม่ก็หงุดหงิดเหมือนกัน แต่รับรองนะลูก ถ้าเป็นลูกของเราเอง เราจะไม่หงุดหงิดเลย เชื่อแม่สิมีก่อนแล้วค่อยว่ากัน ถ้าเอ็ดเวิร์ดไม่ชอบเด็กเดี๋ยวแม่เลี้ยงเองแม่อยากอุ้มหลาน เอาหลานแฝดเลยนะจ๊ะหนูดาด้าแม่อยากอุ้มหลานแล้วลูก "

"หนูทานยาคุมตลอดค่ะ ส่วนคุณเอ็ดเวิร์ดก็ป้องกันตลอดค่ะ คงจะไม่มีหลานให้คุณแม่หรอกนะคะ ยิ่งคุณเอ็ดเวิร์ดพูดแบบนี้แล้วเราคงยังไม่มีลูกด้วยกันหรอกค่ะคุณแม่อย่างที่หนูบอกเลยค่ะว่าคงไม่ถึงขั้นแต่งงาน "

เมื่อได้ยินคำตอบจากปากของดาด้าแบบนี้แล้วยิ่งเพิ่มความโมโหและหงุดหงิดให้กับเอ็ดเวิร์ด ที่หญิงสาวค่อยย้ำอยู่ตลอดว่าจะไม่แต่งงานกับเขา

" คุณแม่ครับเดี๋ยวผมขอตัวมาดาด้าไปชมสวนดอกไม้ด้านหลังบ้านก่อนนะครับ สวนดอกไม้ของคุณแม่สวยมากเลยผมคงต้องพาแฟนผมไปเดินเล่นสักหน่อยแล้ว "

พูดจบเอ็ดเวิร์ดก็ดึงข้อมือบางของดาด้า ให้เธอเดินตามออกมาจากห้องอาหารทันที คนแก่ได้แต่มองตามอย่างมีความสุขคิดว่าเด็กทั้งสองรักกันดี