ตอนที่ 4 คนแปลกหน้า(2)

ทันทีที่ร่างบอบบางพาตัวเองกลับมาถึงห้องพักเธอก็นั่งลงที่โซฟาด้วยความอ่อนแรง น้ำตาที่พยายามกลั้นมันเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พลันไหลทะลักออกมาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่ เธอเจ็บมากเจ็บขนาดจะร้องออกมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว แต่เพราะรู้ดีว่าร้องออกไปก็ไม่ได้มีใครสงสารคนแบบเธอนักหรอก

" เจ็บชะมัดเลย อีกนิดเดียวเท่านั้นใบบัวเธอก็จะถึงฝั่งฝันแล้ว อดทนไว้นะ "

ร่างบอบบางได้แต่พูดปลอบใจตัวเอง เท้าเธอเจ็บจนไม่อยากลุกไปไหนนั่นจึงทำให้เธอนอนหลับไปกับโซฟาทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนชุดนักศึกษาหรือทายาแก้ฟกช้ำเลย

วันนี้อคินเข้ามาในห้องของใบบัวเร็วกว่าปกติ เขายอมรับว่าในใจลึกๆ ก็เป็นห่วงเธอเห็นเธอล้มตั้ง 2 รอบขนาดนั้นคงจะเจ็บน่าดู เขาเลยตั้งใจที่จะไม่ไปไหนแล้วเข้ามาดูเธอสักหน่อยแต่เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าเธอนอนหลับอยู่ที่โซฟาในสภาพเดิม พอมองไปที่ข้อเท้าของเธอก็เห็นว่ามันเริ่มบวมเป่งแล้วมันก็แดงมาก เขาจึงรีบไปหายามาเพื่อที่จะทาให้กับเธอ พอได้ยามาแล้วก็นั่งลงตรงโซฟาข้างๆ เธอ หลังจากนั้นก็ยกขาเรียวเล็กขึ้นมาวางไว้บนตัก แล้วทำการทายาเบาๆ ให้กับเธอ แต่ด้วยความเจ็บทำให้ใบบัวตื่นขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

" โอ๊ย!!! เจ็บ "

ร่างบอบบางอุทานออกมาพร้อมกับลืมตาขึ้นโดยอัตโนมัติ เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าอคินกำลังทายาให้กับเธอ นั่นจึงทำให้เธอรู้สึกแปลกใจไม่น้อย ปกติแล้วเขาไม่เคยทำแบบนี้เลย ต่อให้จะเจ็บมากแค่ไหนเขาก็จะปล่อยให้เธอทายาเองแบบนี้จนเธออดแปลกใจไม่ได้

" คุณคินทำอะไรคะ "

ร่างบอบบางถามออกไปด้วยความสงสัย พร้อมกับก้มมองข้อเท้าของตัวเองที่ตอนนี้มันกำลังบวมเป่งอย่างน่ากลัว

" ซักผ้า... "

ร่างสูงตอบสั้นๆ พร้อมกับมองหน้าของเธอแล้วอมยิ้มมุมปาก

" กวนหรอคะ "

คราวนี้ใบบัวเป็นคนถามกลับไป ใช่แล้วล่ะเวลาที่อยู่กันสองคนจะพูดเล่นกันแบบนี้ตลอด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีระยะห่างสำหรับเขาและเธออยู่พอสมควร เธอพยายามเตือนตัวเองเสมอว่าตัวเองเป็นใครแล้วเขาเป็นใครอยู่ตลอดเวลาจนบางทีก็นึกเกร็ง

" เปล๊า!! "

" เสียงสูงนะคะ "

เรื่องบอบบางพูดออกไปพร้อมกับยิ้มให้อย่างทะเล้น เพราะเธอไม่อยากทำให้เขาไม่มีความสุข ทุกครั้งที่เธออยู่กับเขาเธอจะสร้างรอยยิ้มให้กับเขาตลอด นั่นก็เป็นเหตุผลที่เขาเลี้ยงดูเธอมาตลอดหลายปี และด้วยความทะเล้นนี้บางทีก็ทำให้เธอเผลอใจไปบ้างเหมือนกัน แต่เธอก็คิดมาตลอดว่าเธอจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ถ้าถึงเวลาต้องจากกันไปจริงๆ

" เอาล่ะ ตอบคำถามของฉันมาได้แล้ว ฉันถามว่าเธอเจ็บบ้างไหมที่โดนไอ้ธีร์มันแกล้ง ทำไมไม่ด่ามันกลับ "

เขาถามออกไปแบบไม่ติดเล่น เพราะรู้สึกเป็นห่วงเธอจริงๆ อยากจะเข้าไปต่อยหน้าไอ้เพื่อนเวรที่ชอบเล่นอะไรพิเรนๆ เป็นเด็กๆ ไปได้

" เจ็บค่ะ แต่ทน เพราะทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ "

ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองอย่างไม่เข้าใจ ในเมื่อเธอเจ็บมากขนาดนี้ทำไมไม่รู้จักตอบโต้ไปบ้าง

" เจ็บขนาดนี้แล้วยังจะทนทำไม ทำไมไม่ตอบโต้พวกมันไปบ้างล่ะ "

" จะให้ใบบัวเอาอะไรไปสู้เขาคะ แรงก็น้อยกว่า กำลังทรัพย์ก็น้อยกว่า อะไรๆ ก็สู้ไม่ได้เลยสักอย่าง สู้ไม่มีเรื่องกันจะดีกว่าไม่เป็นไรหรอกค่ะอีกไม่นานก็ไม่ได้เจอหน้ากันแล้ว "

ที่เธอหมายถึงคงจะเป็นอีกไม่นานก็คงจะเรียนจบกันหมดแล้วคำพูดของเธอทำอคินชะงักไปอยู่ครู่หนึ่ง เพราะมันหมายความว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามันก็จะจบลงเช่นกันตามที่ได้ตกลงกันไว้ตั้งแต่ทีแรก

" เธอคงจะนับวันรอให้วันนั้นมาถึงเร็วๆ สินะ "

" ค่ะ ใบบัวอยากจบการศึกษาเร็วๆ ค่ะ เพราะว่าหลังจากจบไปแล้วคิดว่าคงมีอะไรให้ทำอีกหลายอย่าง คุณอคินล่ะคะจบไปแล้วจะไปทำอะไร คงไปต่อยอดธุรกิจของที่บ้านเลยใช่ไหม คนรวยจบออกไปก็มีงานรองรับอยู่แล้วแต่คนจนๆ แบบบัวจบออกไปก็ยังจะต้องไปต่อสู้ดิ้นรนอีก "

เธอตัดพ้อกับโชคชะตาของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังยิ้มหวานเพื่อให้เขาสบายใจและปล่อยให้เขาทำแผลเธอจนเสร็จ เขาทายาให้เธออย่างเบามือ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจับเท้าของเธอ เพราะปกติคนอย่างอคินถือตัวจะตายไป เท้าซึ่งเป็นของต่ำเขาไม่มีทางจับแน่นอน

" จริงๆ คุณไม่ต้องดูแลบัวดีขนาดนี้ก็ได้นะคะ ขอนอนพักอีกแป๊บนึง แล้วเดี๋ยวบัวหาอะไรให้กินนะคะ คุณคินไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนให้สบายเถอะค่ะ "

ในขณะที่ตัวเองยังเจ็บเธอก็ยังนึกถึงคนอื่นอยู่เสมอเพราะทุกครั้งที่อคินเข้ามาที่นี่เขาก็จะบ่นหิวหรือไม่ก็บ่นปวดเมื่อยให้เธอนวดให้อยู่บ่อยครั้ง สุดท้ายก็ไม่ต้องเดาว่าจบที่ตรงไหน

" ไม่ล่ะ ฉันไม่ค่อยหิว แต่ถึงจะหิวเดี๋ยวฉันจะโทรสั่งเอา วันนี้ให้เธอพักผ่อนก็แล้วกัน ตัวเองเจ็บถึงขนาดนี้ยังจะเป็นห่วงคนอื่นอีกนะฉันดูแลตัวเองได้น่า "

อคินบอกพร้อมกับหัวใจที่มันเริ่มเต้นแรง ทำไมนะเธอถึงได้มีอิทธิพลต่อเขาถึงขนาดนี้ ปกติเท้าที่เป็นของต่ำเขาก็ไม่เคยจับให้ใครแต่ก็ยังจับเท้าของเธอขึ้นมาทายาและดูแลอย่างดีโดยไม่รังเกียจ เขาหยุดความคิดของตัวเองไว้แค่นั้นไม่อยากหวั่นไหวกับผู้หญิงคนนี้ ร่างสูงลุกขึ้นพร้อมกับช้อนร่างบอบบางขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาวแล้วพาเธอเดินเข้าไปในห้องนอน

" คุณคินตอนนี้เลยหรอคะ "

ใบบัวถามอย่างตกใจพร้อมกับทำหน้าเหวอ นี่ยังไม่ทันมืดค่ำเลยแต่ว่าเขาก็จะจับเธอกินแล้วหรอ

" คิดอะไรของเธอฉันแค่จะพาเธอมานอนพักผ่อน นอนที่โซฟามันไม่สบายตัวเท่าไหร่หรอก นอนที่เตียงเลยดีกว่าจะได้นอนสบายๆ "

" แต่บัวยังไม่ได้อาบน้ำเลยนะคะ ปกติคุณคินชอบคนสะอาดไม่ใช่หรอบัวเหนียวตัวไปหมดแล้วค่ะ ให้บัวไปอาบน้ำก่อนก็ได้ค่ะ "

ร่างเบาบางพูดเมื่อเขาพาเธอมาถึงที่เตียงนอนเรียบร้อยแล้วพร้อมกับชุดที่เธอยังไม่ได้ถอดมันออก เขาจัดการให้เธอนอนลงแล้วก็เอาผ้าห่มมาห่มให้เธออย่างอ่อนโยน การกระทำของเขาเขาจะรู้บ้างไหมว่ามันมีผลต่อจิตใจของเธอมากแค่ไหน เขาบอกกับเธอแค่ข้อตกลงห้ามรัก แต่การกระทำของเขามันก็ทำให้เธอห้ามใจไว้ไม่อยู่เช่นกัน

" ไม่จำเป็นหรอก "