ตอนที่ 2

ชาร์ล เดอริสโซ่ หนุ่มฝรั่งเศสหน้าตาหล่อเหลากดเทเลคอมเรียกให้เลขาหน้าห้องเข้ามาหา หลังจากเคลียร์งานกองพะเนินบนโต๊ะจนเสร็จ

“เอาแฟ้มพวกนี้ไปได้แล้ว”

“ค่ะ ท่านประธาน”

“อ้อ แล้วเรียกคุณเดวิดเข้ามาพบผมด้วยนะ เดี๋ยวนี้เลย”

“ค่ะ ท่านประธาน”

เลขาสาวสวยหน้าตาดีก้มหน้ารับคำสั่ง ก่อนจะรีบหอบแฟ้มและเดินออกไป แค่อึดใจเดียวคนที่เขาต้องการพบก็เดินเข้ามา

“ท่านประธานมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ”

เดวิดคือคนสนิทของเขา ทำหน้าที่ดูแลเรื่องการคัดสรรผู้หญิงที่จะมาขึ้นเตียงกับเขา ผู้หญิงที่สะอาดผ่านการตรวจโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ และสุดท้ายก็คือต้องถูกสเป็คของเขาด้วย

“ผู้หญิงไทยที่นัดไว้คืนนี้น่ะ ตรวจเช็คละเอียดแล้วใช่ไหม”

“หมอเกรกสันตรวจอย่างละเอียดแล้วครับ เธอไม่มีโรคติดต่อใดๆ ครับ”

“ดีมาก งั้นพาไปที่ห้องเดิมก็แล้วกัน ฉันจะขึ้นไปประมาณหนึ่งทุ่ม”

“ครับท่านประธาน”

“ไม่มีอะไรแล้ว ออกไปได้”

“ครับ”

เดวิดตอบรับคำสั่ง และค่อยๆ หมุนตัวเดินออกไปจากห้องทำงานโอ่อ่าของเจ้านายหนุ่มหล่อ

ประตูปิดสนิทลง พร้อมๆ กับร่างทรงพลังในชุดสูทสีน้ำตาลพอดีตัวเอนพิงกับพนักเก้าอี้หนังสีดำ ดวงตาคมกริบสีฟ้ากระจ่างมองจ้องออกไปข้างหน้า

ไม่รู้ว่าตัวเองนึกสนุกอะไรขึ้นมาถึงได้อยากลองนอนกับผู้หญิงเอเชีย ทั้งๆ ที่ส่วนตัวของเขาชอบผู้หญิงทางฝรั่งละตินอเมริกามากกว่า

ชายหนุ่มยิ้มหยันๆ ให้กับตัวเอง ก่อนที่จะหลับตาลง สมองผุดภาพใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมา ผู้หญิงที่เขาเห็นหล่อนทำงานอยู่ที่นี่มาได้หลายเดือนแล้ว และเขาก็แอบมองหล่อนทุกครั้งที่สามารถทำได้

หล่อนมีผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาคมคาย ดวงตาของหล่อนยามมองมาที่เขานั้นช่างเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ก่อนที่หล่อนจะเสหลบสายตา และเดินเลี่ยงไป

“เพราะเธอสินะ ฉันถึงอยากลองมีเซ็กซ์กับผู้หญิงไทย”

เขาระบายยิ้มอีกครั้ง ลืมตาขึ้น และตั้งหน้าตั้งตาทำงานอีกมากมายบนโต๊ะให้เสร็จ เพื่อที่ค่ำคืนนี้จะได้ระเริงสวาทกับผู้หญิงไทยคนหนึ่งที่เดวิดจัดหามาเตรียมให้บนเตียง

นิลนารายกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองด้วยความร้อนใจ เมื่อเข็มนาฬิกาแสดงให้เห็นว่าหล่อนเลยเวลานัดหมายที่จารุมาศบอกเอาไว้มาสิบนาทีกว่าแล้ว

สองขาเรียวรีบก้าวเร็วๆ แต่ยังไม่ทันใจ จึงต้องออกวิ่ง และการวิ่งทำให้หล่อนไม่ทันระวัง ชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของใครบางคน

ร่างของใครบางคนที่แข็งปั๋งแน่นหนั่นไปทั้งตัว หล่อนกระเด็นออกมาจะเสียหลักหงายล้มคว่ำ แต่มือใหญ่ของคนที่หล่อนวิ่งเข้าไปปะทะตวัดคว้าเอาไว้ได้ทันเวลาเสียก่อน

ร่างบอบบางเซถลาเข้ามาในอ้อมแขนทรงพลังอย่างไม่อาจจะหลีกเลี่ยงได้ และมันก็ทำให้หล่อนตะลึงงัน ตัวแข็งชันจนไม่อาจจะขยับกายหนี เมื่อเงยหน้าขึ้นมองผ่านปลายคางที่มีสีเขียวจางๆ ของคนตรงหน้า ไปสบประสานสายตากับดวงตาคมกริบสีฟ้ากระจ่าง หัวใจของหล่อนก็เต้นโครมครามรุนแรง

“...”

เขาคือผู้ชายหล่อเหลาสูงส่ง และอยู่กันคนละชั้นกับหล่อน

หล่อนทำได้แค่แหงนหน้าขึ้นมองเขาจากที่ต่ำต้อยเท่านั้น แต่ตอนนี้หล่อนกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา อยู่ในวงล้อมของไออุ่นที่น่าหลงใหล

ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงจนคล้ายกับจะหลุดออกมาด้านนอก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง กลีบปากสีระเรื่อเผยอค้างอย่างตื่นตกใจ และหากผู้ชายแสนเพอร์เฟ็คตรงหน้าไม่เอื้อนเอ่ยวาจาใดออกมาเสียก่อน หล่อนคงจะยืนช็อกอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นทั้งวัน

“เดินให้มันระวังหน่อยไม่ได้หรือไง”

หล่อนถูกเขาผลักออกห่างจากตัว พร้อมๆ กับสติที่กลับคืนมา

ดวงหน้านวลแดงก่ำ เนื้อตัวเบ่งบานจนน่าอับอาย หล่อนรีบถอยออกห่างมากขึ้น เพราะไอร้อนจากเนื้อตัวของเขามีอำนาจเหลือเกิน มันส่งผ่านมายังร่างกายของหล่อน และทำให้หล่อนสั่นเทาทรมาน

“ขอ... ขอโทษค่ะ”

หล่อนเอ่ยออกไปเสียงสั่นเทา เนื้อตัวสั่นไหวราวกับถูกจับเขย่า

“แล้วนี่ยังไม่กลับบ้านอีกหรือ”

“เอ่อ...”

“หรือว่านัดกับใครเอาไว้”

คำถามของเขาทำให้หล่อนเผลอตัวเงยหน้าขึ้นมองสบตากับเขา และสายตาชวนฝันของเขาก็ทำให้หล่อนร่วงตกลงไปในหลุมดำจนมองหาทางออกไม่เจอ

“ปละ... เปล่าค่ะ”

“งั้น... ก็รีบกลับบ้านไปได้แล้ว ตอนนี้หน้าหนาว อากาศเย็นมาก และก็มืดเร็วมากๆ เช่นกัน”

หล่อนจะกลับไปได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อต้องไปเจอผู้ชายคนนั้นของจารุมาศก่อน

“ค่ะ”

หล่อนไม่อาจรู้ได้ว่าเขามองหล่อนด้วยสายตาแบบไหน เพราะมัวแต่ก้มหน้าหลบสายตา จนกระทั่งเขาเดินหายเข้าไปในลิฟต์แล้วนั่นแหละ หล่อนจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น และถอนใจออกมาอย่างโล่งอก

“ทำไมบังเอิญแบบนี้นะ”

แก้มนวลทั้งสองข้างแดงก่ำ หัวใจยังคงเต้นระส่ำคล้ายกับเพิ่งเดินผ่านสนามรบมาไม่มีผิด

ผู้ชายคนนี้ไง... คนนี้ไงที่หล่อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็ทำได้แค่เพียงแอบรักแอบชอบเงียบๆ เพราะรู้ดีว่าเขาสูงส่งเพียงใด และแน่นอนว่าคนระดับรากหญ้าอย่างตัวเองไม่มีโอกาสแม้แต่จะเดินบนเส้นทางเดียวกับเขาด้วยซ้ำ

นิลนาราระบายยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะปลอบใจตัวเองว่าการได้แอบรักใครสักคน มันก็คืออีกหนึ่งของความสุขเล็กๆ ในหัวใจแล้ว ดังนั้นอย่าได้คาดหวัง เพราะความคาดหวังจะทำให้เจ็บปวด

หล่อนสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะหน้าตาตื่น ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองด้วยความตกใจ และรีบวิ่งหายเข้าไปในลิฟต์ทันที