4 ลงของกับร่างทรงพญามาร

“เฮีย เอาฉันแรงอย่างนี้ เจ็บนะ ตรงนั้นมันจะฉีกขาดอยู่แล้ว”

แพทบอกเสี่ยพุงโตที่หยุดพัก และยกหลังมือเช็ดเหงื่อบนใบหน้า เขาคงเหนื่อยจากการออกแรงกระแทกลงในร่องสวาทที่ไร้การตอบสนอง

“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวฉันให้ทิป”

“เฮีย หยุดทำไมล่ะ กระแทกต่อไปสิ”

แพทเร่งเสี่ยงพุงโตให้จัดการกระแทกกลีบเธอต่อไปอีก เพราะเบื่อที่ต้องอ้าขาให้เขาจ้วงเอา ๆ อย่างนี้

“เหนื่อย หายใจไม่ทัน มันหอบ”

“อ้าว ! จะหัวใจวายไหมเนี่ย”

“เอ๊ ! เธอนี่ แช่งอะไรอย่างนี้ล่ะ”

“ไม่ได้แช่ง แต่พูดความจริงนี่นา ถ้าหัวใจวาย ตายคาอกฉัน ฉันไม่อยู่นะ เผ่นไปก่อน อับอายผู้คน”

“โอย พูดอย่างนี้หมดอารมณ์เลย”

“พอแล้วใช่ไหม”

แพทถามอย่างประชด ทำท่าจะลุกขึ้น เฮียรีบกดท้องเธอแล้วขยับลำไอ้ใบ้เข้าไปในร่องสวาทอย่างถี่ ๆ จนร่องสวาทของแพทย่นบู้บี้ไปมา และเขาก็กดลำไอ้ใบ้แช่ไว้อย่างนั้น แล้วทำอยู่นาน จนแพทเริ่มรำคาญ จนแทบจะผลักร่างอ้วนให้ตกลงไปจากเรือนร่าง

“อา ซี๊ด ดี ดี โอย ไม่ไหว เสียว อา ดีจัง ดี ออกแล้ว”

“เฮีย ลุกขึ้น นอนทับอยู่ได้ ฉันหนัก”

“เออ รู้น่า เฮ้อ เจ้าอารมณ์จริง ถ้าอยากทำอาชีพขายตัวอย่างนี้ ต้องรู้จักเอาใจผู้ชาย ถึงจะได้เงินเยอะ ๆ ถ้าหากเธอยังมีนิสัยอย่างนี้ เตรียมนับถอยหลังได้เลย”

เฮียอ้วนพูดจบก็ดึงลำไอ้ใบ้ออกจากร่องกลีบของสาวนักระบำเปลื้องผ้า แล้วรูดถุงยางอนามัยลงไปในถังขยะ

แพทหาได้สนใจแต่อย่างใด เธอลุกขึ้นบ้าง เอากระดาษทิชชูเช็ดทำความสะอาดร่องหลืบตรงนั้น แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวเอง

“ฉันขอใช้ห้องน้ำก่อน เธอรอก่อนก็แล้วกัน”

“ค่ะ เชิญตามสบาย”

แพทมองตามร่างอ้วนที่เดินเปลือยกายเข้าไปในห้องน้ำด้วยสายตาว่างเปล่า ในชีวิตของเธอไม่เคยมอบหัวใจให้กับผู้ชายคนไหน ใครก็ตามที่เข้ามา เธอจะคบเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น

เมื่อเสี่ยพุงโตออกมาแล้ว แพทจึงเข้าไปทำความสะอาดร่างกายบ้าง จากนั้นก็เข้ามาในห้อง แต่ไม่เห็นเสี่ยบ้ากาม นอกจากเงินแบ้งก์ร้อยสามใบ เธอคว้ามาดู น้ำตาร่วงพรู

“ไอ้บ้า ให้ทิปฉันแค่สามร้อยบาท ดูถูกกันเกินไปแล้ว และนี่มันไปไหน ไอ้อ้วน มาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ”

แพทรีบสวมเสื้อผ้า แล้วเปิดประตูห้องออกไป มองไปที่หน้าห้องปราศจากรถที่เสี่ยอ้วนขับมาจอด แพทกำมือทั้งสองข้างจนแน่น

“ทิ้งกูเหรอ ไอ้อ้วน อย่าให้เจอนะ จะเอาเท้าลูบหน้า ระยำจริง ๆ”

แพทเจ็บปวดกับสภาพของตัวเอง ที่ไร้เงิน จนผู้ชายดูถูก เธอจะเก็บเงินให้ได้ แล้วไปหาร่างทรงพญามารให้ช่วยในเรื่องทำเสน่ห์

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่หรือคนที่ลูกจอยบอกไว้ ชื่ออะไรล่ะ”

เสียงหัวเราะดัง ๆ จากชายวัย 45 ปี รูปร่างสูงใหญ่ ผิวเข้ม ใบหน้าคม เรือนเต็มไปด้วยมัดกล้าม เขารวบผมยาวแล้วม้วนขมวดเอาไว้ที่ท้ายทอย และสวมเสื้อกล้ามสีขาวกางเกงขายาวผ้าฝ้ายสีขาวเช่นกัน

สิ่งที่ทำให้แพทสะท้าน และร้อนวาบไปทั้งตัวก็คือ ดวงตาคมกล้าคู่นั้น ทอประกายวับวาว ทุกครั้งที่สบตา เธอถึงกับใจสั่น

“ใช่ค่ะ ฉันชื่อแพท ขอความเมตตาจากอาจารย์ด้วยค่ะ งานที่ทำแขกก็ไม่ค่อยเรียก หรือเรียกก็ถูกกดราคา แถมมีคนดูถูกดูแคลน ฉันเจ็บช้ำน้ำใจเหลือเกินค่ะอาจารย์”

แพทเล่าถึงสาเหตุที่มาหาร่างทรงพญามารให้ช่วยลงของดีให้ ร่างทรงจ้องใบหน้าแลพะรูปร่างของแพทด้วยดวงตาวาวโรจน์

“ลูกแพทต้องการลงของใช่ไหม”

“ใช่ค่ะฉันอยากลงของแบบแรง ๆ ไปเลย แล้วทำให้ผู้คนหลงจนหัวปักหัวปำ และรักฉัน พูดคุยกับใคร มีแต่คนเมตตาให้ความช่วยเหลือ ผู้ชายเข้ามาก็ให้เงินให้ทอง ใครที่เหยียดหยามหรือดูถูกฉันก็ขอให้มีอันเป็นไป ฉันจะได้สุขสบายเสียที”

“ถ้าต้องการของแรงอย่างนั้น ค่ายกครูก็ต้องแรงเหมือนกัน ลูกแพทจะยอมจ่ายไหม”

“ยินดีค่ะอาจารย์ เท่าไหร่ล่ะ ฉันรวบรวมเงินมาเท่าที่จะหาได้ และเหลือเอาไว้กินข้าวนิดหน่อย อาจารย์เมตตาฉันด้วยเถิด ฉันไม่มีหรทางที่จะไปจริง ๆ”

แพทก้มหน้าลง แล้วจับเท้าร่างทรงพญามารไว้ ขณะที่ก้มเสื้อคอกว้างหย่อนลง จนเห็นนมที่มีเสื้อยกทรงห่อหุ้มเอาไว้อย่างหมิ่นแหม่

ดวงตาร่างทรงถึงกับกระตุกวาบ และจ้องจนไม่กะพริบ แพทเห็นพอดีจึงดึงคอเสื้อให้ต่ำลงกว่าเดิมอีก แล้วผวาเข้าไปจับมือร่างทรงพญามารแล้วยกมือขึ้นไหว้พร้อมกับกราบลงที่หัวไหล เธอพยายามจงใจที่จะให้หน้าอกใหญ่เบียดกับอกแกร่ง จนสัมผัสกับหัวใจที่เต้นแรง