**บทที่ 1**

“โธ่เว้ย!!!...ไปตายที่ไหนก็ไป เลยไป๊ ไอ้คนเฮงซวย!!” เสียงตะโกนดังลั่นไปทั่วบริเวณของลานจอดรถใต้ตึกคอนโดหรูใจกลางเมืองกรุง “ไอ้ผู้ชายเลว..ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ตัว..ฮึก ฮื้อๆ ..”

ฉันสมายด์ หรือเรียกสั้นๆ ว่า “มายด์” ตอนนี้ฉันถูกแฟนที่คบกันมาห้าปีนอกใจ ไปมีผู้หญิงคนอื่น ซึ่งผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ใช่ใครไกลเลยสักนิด “น้องต่างแม่ของฉันเอง”

@ เมื่อสองชั่วโมงก่อน

(พี่มายด์ หนูดีไม่สบาย ซื้อยามาให้หนูดีหน่อยนะคะ ปวดหัวมากเลยค่ะ)

“อาการเป็นยังไงหนูดี แค่ปวดหัวหรอ” ฉันถามออกไปด้วยความเป็นห่วง “มีอาการอื่นไหม พี่จะได้ซื้อยาไปให้ถูก”

(ปวดหัวแล้วก็อาเจียนค่ะ รีบๆ มานะคะ หนูดีไม่ไหวแล้ว)

“โอเคเดี๋ยวพี่จะรีบไป” หลังจากวางสาย ฉันรีบวางงานในมือลง ก่อนเก็บของลงกระเป๋าผ้าใบใหญ่

“อะไรของแก มาไม่ถึงสิบนาทีจะกลับแล้ว นัดพวกฉันมา แล้วจะไปล่ะเนี่ยนะ” ข้าวสวยบ่นออกมา พร้อมมีสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเจน

“เอ่อน่า ..ฉันมีธุระ หนูดีไม่สบาย ต้องไปซื้อยาก่อน เอาไว้คราวหน้านะ เดี๋ยวเลี้ยงคืน บอกเตยด้วย ซอรี่นะเพื่อนรัก อย่างอนเลยนะๆๆ” ฉันออดอ้อนเสียงหวานส่งให้ข้าวสวย เธอถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย

“รักน้องจริงนะแก แต่ฉันไม่ชอบหนูดีเลย เหมือนกำลังแอปใส ใส่พวกเรา”

“เอาน่า ตั้งแต่ฉันไม่เหลือใครก็มีสองคนนี้ คอยดูแลฉัน ตอนนี้ฉันมีแค่พวกเขาสองคนแล้วนะที่เป็นครอบครัว”

“ให้มันเป็นครอบครัวจริงเถอะ ไปได้แล้ว มัวแต่มาเสียเวลาพูดมากอยู่ได้”

“จ้าๆๆ" ฉันเดินออกจากร้านกาแฟแห่งหนึ่ง มาขึ้นรถยนต์คันโปรดที่จอดอยู่หน้าร้าน

ครืน ครืน

“ค่ะ ลุงใจ”

(คุณมายด์อยู่ไหนครับ)

“อยู่ข้างนอกค่ะ ลุงใจมีอะไรหรือเปล่าคะ”

(ผมแค่จะโทรมาบอกว่าเย็นนี้จะเข้าไปคุยธุระกับคุณมายด์และคุณภาครับ)

“ได้สิคะ ”

(เอาไว้เย็นนี้เจอกันนะครับ ผมมีเรื่องสำคัญจะแจ้งด้วยครับ)

ฉันยังไม่ได้ตอบอะไรออกไป สายของทนายประจำบ้านก็ตัดไป เสียงข้อความของหนูดีทำให้ฉันดึงสติของตัวเองกลับมา แต่มันก็ค้างคาใจไม่น้อย ว่าเย็นนี้จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ปีที่แล้วฉันสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป คุณพ่อกับคุณแม่ เสียชีวิต ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ หลังจากท่านทั้งสองคนกลับมาจากงานแต่งงานของลูกชายเพื่อน

มันเป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ เกินกว่าฉันจะรับได้ แต่ก็ยังโชคดีที่ภรรยาอีกคนของพ่อเข้ามาดูแลเอาใจใส่ ฉันมีน้องสาวต่างแม่คนหนึ่ง ซึ่งพ่อบอกว่ามันเป็นความผิดพลาดที่เกิดขึ้นตอนเมาแต่นั่นมันก็เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ฉันที่เป็นเด็กก็ไม่ได้คิดมากอะไร

พ่อรับภรรยาน้อย แต่ท่านก็ซื้อบ้านหลังเล็กเอาไว้ให้ ส่วนบ้านหลังใหญ่ก็มีฉันกับแม่และพ่อที่อาศัยอยู่ จนท่านทั้งสองเสียชีวิต ภรรยาน้อย “ประภาพร” หรือฉันเรียกเธอว่า “น้าภา” และน้องสาวต่างแม่ “หนูดี” ได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ เธอเอาใจใส่ดูแลฉันเป็นอย่างดี

ความดีของเขาฉันไม่เคยคิดเป็นอื่น หรือคิดในทางที่ไม่ดีเลยสักครั้ง...