เล่ห์รัก | EP.3 เจอครั้งแรก

ตอนที่ 3

——————————

เช้าวันต่อมา...

อามิเกลตื่นเช้าเป็นปกติเช่นทุกวันจนติดนิสัยมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะต้องไปช่วยงานที่ตึกใหญ่เป็นประจำทุกวันบางวันก่อนไปเรียนบ้าง บางวันก็หลังเลิกเรียนบ้าง หลังจากเรียนจบและรอระหว่างเปิดร้านเธอก็ไปช่วยงานที่นั่นแทบทั้งวัน อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เธอถือคติคำพวกนี้ อีกอย่างตัวเธอเองก็เป็นแค่คนอาศัยเท่านั้น

แต่นับจากนี้เธอต้องรีบไปเปิดร้านทุกวัน คงจะไม่ได้เข้าตึกใหญ่บ่อยเท่าเมื่อก่อนแล้วซึ่งพี่ๆ คนรับใช้ที่นั่นก็เข้าใจดี

ร่างอรชรลงจากรถเมล์ประจำทางที่จอดเทียบป้ายตรงข้าม Garden lover ร้านของเธอพอดี เพียงแค่ข้ามทางม้าลายไปก็ถึงแล้ว ในเวลานี้ผู้คนยังไม่มากนัก ดวงตาหวานมองไฟจราจรสักพักก็มีสัญญาณให้เดินข้ามได้

หญิงสาวเดินมาได้แค่เลนเดียวก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อรถสีแดงเพลิงคันหรูแล่นมาด้วยความเร็วสูง ร่างเล็กล้มลงกับพื้นถนนก่อนที่รถคันนั้นจะถึงตัวเอง

"ว๊ายย...!!.."

ตุ๊บ!!

เอี๊ยดด...!!..

อามิเกลพยายามมองเข้าไปในกระจกสีดำแต่ก็ไม่เห็นเพราะมันมืดทึบไปหมด ครู่เดียวที่รถคนนั้นหยุดก่อนจะขับเลี่ยงตัวเธอไปด้วยความรวดเร็ว หญิงสาวพยายามลุกขึ้นยืนด้วยความเจ็บแปล๊บที่ข้อเท้า อยู่ๆ ก็มีผู้ชายใส่สูทสีดำลงจากรถคันหนึ่งเดินเข้ามาถามไถ่อาการก่อนจะพาเธอข้ามถนนไปที่ร้าน

"หากคุณต้องการไปตรวจดูอาการที่โรงพยาบาลก็ติดต่อมาได้เลยนะครับ เสร็จธุระแล้วผมขอตัว"

หลังจากที่บอกให้เธอไปตรวจดูตอนนี้เลย แต่หญิงสาวปฏิเสธเพราะเธอไม่เป็นอะไรมาก แค่ประคบเย็นสักพักคงหาย ชายใส่สูทจึงยื่นนามบัตรติดต่อให้หญิงสาวแล้วเดินกลับไปที่รถเมื่อเสร็จธุระตามคำสั่ง

มือบางหยิบบัตรพลาสติกแข็งสีทองขึ้นมาอ่านดูก็พบว่าเป็นของโรงแรมคาสเซียส โรงแรมหรูหราระดับโลกที่ตั้งอยู่กลางเมืองหลวงห่างจากร้านของเธอไม่กี่กิโลเมตร

"ใครกัน ขับรถเร็วจนคนอื่นเขาเจ็บตัวเลย" เสียงหวานใสบ่นอุบอิบคนเดียวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่

อามิเกลนั่งประคบน้ำแข็งอยู่ได้สักพักเมื่อรู้สึกว่าดีขึ้นแล้วจึงเริ่มจัดของที่ร้านเพราะอีกไม่ถึงชั่วโมงดอกไม้ก็จะมาส่งกลัวว่าจะไม่ทันเวลาร้านเปิด ที่ร้านจะรับดอกไม้สดจากฟาร์มทุกวัน ทุกดอกทุกชนิดเธอไปลงพื้นที่ฟาร์มมาก่อนแล้ว เพื่อให้ได้สินค้าที่ได้มาตรฐานและสวยงามจริงๆ

ไม่นานนีนสาวรุ่นน้องที่ทำงานพาร์ทไทม์ก็มาถึงพอดี สองสาวจัดดอกไม้สดใส่แจกัน ใส่กระถางสวยงามต่างๆ เพื่อนำไปวางขายหน้าร้าน

"พี่มิเกลดีขึ้นแล้วใช่ไหม ไม่ต้องเดินเยอะนะเดี๋ยวนีนรับลูกค้าให้เอง"

พูดจบก็เดินเข้าไปแนะนำลูกค้าที่แวะเวียนเข้าร้าน หญิงสาวทำหน้าที่แค่คิดเงินและให้คำปรึกษาสำหรับลูกค้าที่สนใจดีไซน์การจัดสวน

"วันนี้เราปิดร้านเร็วกว่าปกติสักชั่วโมงนะนีน"

"อ้าว ทำไมละคะ หรือว่าพี่มิเกลจะไปโรงพยาบาล เดี๋ยวนีนดูร้านให้ก็ได้นะ" นีนเสนอให้เพราะตอนนี้ลูกค้าก็ยังเข้าออกอยู่ ปิดไปก็เสียดาย

"ไม่ใช่จ้ะ พี่มีธุระกับไรอันนิดหน่อย"

"นั่นแน่ ชุดนั่นพี่ไรอันส่งมาใช่อะเปล่าา"

"เพื่อนจ้ะเพื่อน เพื่อนตั้ง..."

"ตั้งแต่เกิดดด ฮ่า ฮ่า นีนล้อเล่นค่ะ คิคิ"

หญิงสาวอมยิ้มส่ายหัวกับรุ่นน้องอย่างเอ็นดูเพราะความขี้เล่นและสดใสของนีน บ่อยครั้งทำให้เธอสนุกและหัวเราะไปด้วย

สองสาวช่วยกันปิดร้านเมื่อถึงเวลา

อามิเกลเปลี่ยนชุดที่ไรอันส่งมาให้ ชุดเดรสสีขาวครีมไม่รัดรูปมากแต่ก็อวดส่วนโค้งเว้าเข้ารูปได้ดีความยาวเหนือเข่าขึ้นมานิดหน่อย ไม่ดูเรียบร้อยเกินไป ผมลอนใหญ่สีน้ำตาลอ่อนหนานุ่มน่าสัมผัส หญิงสาวขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อยเพราะชุดมันดูสวยแบบที่แตกต่างจากครั้งก่อนๆ ก่อนสลัดความคิดนั้นทิ้งไป

"โห...พี่มิเกล น่ารักมากๆ เลย นี่ถ้าไม่บอกว่าไปกับพี่ไรอัน นีนจะคิดว่าพี่ไปเดทจริงๆ นะคะ"

นีนตาโตอ้าปากค้างเมื่อสาวรุ่นพี่สวยหวาน น่ารักมากจนเธอเองที่เป็นผู้หญิงยังอดที่จะเอ่ยชมทุกครั้งไม่ได้ แล้วผู้ชายพวกนั้นจะเหลืออะไร ถ้าหากพี่ไรอันทำตัวดีกว่านี้เธอก็จะเชียร์ให้คบกับพี่มิเกลแน่ๆ

"นีนก็พูดไป เก็บของเข้ามาหมดแล้วใช่มั้ย" หญิงสาวอมยิ้มเขินเล็กน้อยเพราะน้องคนนี้ก็เอ่ยชมเธออยู่ตลอด แต่เธอก็ไม่ได้ขนาดนั้นเสียหน่อย

"เรียบร้อยแล้วค่ะ พี่ไรอันมารอแล้วด้วย"

"อ้าว มาเร็วกว่าที่นัดไว้เหรอ งั้นพี่ไปนะ กลับบ้านดีๆ นะนีน"

ร่างอรชรเดินออกมาหน้าร้าน ไรอันมองเพื่อนสาวตาไม่กะพริบ ไม่คิดว่าเธอจะใส่ชุดที่เขาเลือกให้แล้วสวยเข้ากับเธอขนาดนี้ ตอนนี้เวลาสองทุ่ม ไรอันพาเพื่อนสาวเข้ามาในคลับกลางเมืองที่ประจำที่เขาชอบมา

"นัดที่อื่นไม่ดีกว่าเหรอไรอัน"

เสียงใสเอ่ยถามด้วยความไม่สบายใจ ด้วยความที่ไม่ชอบความวุ่นวายและเสียงดังมันดูไม่เข้ากับเธอเอาซะเลยและเธอไม่เคยมาที่แบบนี้เลยสักครั้งในชีวิต

"แป๊บเดียวนะมิเกล...ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง"

ไรอันพาเพื่อนสาวเดินเข้าไปในคลับไปนั่งโซนวีไอพีที่มีความเป็นส่วนตัวสูง ระหว่างทางที่เดินไป พวกผู้ชายที่เป็นเสือหิวต่างจ้องมองหญิงสาวตาเป็นมัน

"ครั้งนี้ครั้งเดียวนะไรอัน เกลไม่ชอบที่แบบนี้เลย"

หลังจากนั่งลงโซฟาสีดำกำมะหยี่ราคาแพง เสียงใสก็กระซิบข้างหูของเพื่อนก่อนจะปรายตามองหาแฟนสาวของไรอันให้มาพบเร็วๆ จะได้กลับสักที

"ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีใครทำอะไรเธอแน่นอน" ไรอันเอ่ยบอกเพื่อนพร้อมกับกวาดสายตามองการ์ดที่ยืนคุมอยู่ด้านหน้าเพื่อบอกเธอ

"อื้ม เร็วๆ ละ"

หญิงสาวนั่งรอเพื่อนอยู่สักพัก ก็มีชายใส่สูทสีดำเข้ามาหาและบอกอะไรบางอย่าง

"คุณอามิเกล คุณไรอันให้มารับไปห้องชั้นบนครับ"

ด้วยความแปลกใจเธอจึงโทรเช็กกับเพื่อนอีกที ไรอันให้เหตุผลว่าผู้หญิงของเขาจะไม่ยอมจบหากไม่คุยแบบส่วนตัวจริงๆ ซึ่งในโทรศัพท์ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงของเพื่อนแว๊ดเข้ามาในสายด้วย

ร่างอรชรเดินตามผู้ชายคนนั้นไปจนหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องหนึ่งก่อนจะมีคนเปิดประตูให้เข้าไป

"ฉันขอโทษนะมิเกล"

ชายหนุ่มยืนหลบมุมแอบมองเพื่อนสาวที่หายเข้าไปในห้องนั้นก่อนจะตัดใจเดินกลับออกมา