ตอนที่ 3

การประชุมใหญ่เรื่องการประมูลสร้างตึกสูงระฟ้าอย่าง สเตท โอเชี่ยนวัน จบสิ้นลงในเวลาเที่ยงยี่สิบนาที ดังนั้นเดนนิสจึงชวนผู้ร่วมประชุมทุกคนไปฉลองกันที่ร้านอาหารชื่อดังที่อยู่ในโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวแห่งเดียวในประเทศไทย พเยียอยากจะไปใจจะขาดรอนๆ แต่ว่าที่ห้องพักเกิดเรื่องคือมีขโมยเข้าไปรื้อขนข้าวของ (ที่มีอยู่น้อยนิด) ทำให้หญิงสาวต้องชวดการอยู่ใกล้ชิดกับเจ้านายหนุ่มไปอย่างน่าเสียดาย

“ไอ้โจรบ้า ทำไมถึงต้องมางัดห้องฉันในวันนี้ด้วยนะ”

หญิงสาวนั่งบนพึมพำด้วยความเศร้าใจแกมเสียดายที่พลาดโอกาสการได้กินอาหารราคาแพงๆ แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือการได้อยู่ใกล้ชิดกับเดนนิส นี่สวรรค์จะแกล้งหล่อนถึงขนาดนี้เชียวหรือ แค่มองห่างๆ ไม่ได้แสดงออกก็ไม่ยอมเชียวหรือ

“เสียดายจัง...”

พเยียที่ออกมานั่งอยู่หน้าห้องพักในยามที่พระอาทิตย์เข้านอนไปเกือบสองชั่วโมงแล้วถอนใจออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า กำลังขยับกายจะลุกขึ้นเพื่อกลับเข้าไปในห้องพักตามเดิม แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นรถ เฟอรารี่ เอนโซ่ สีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอดเบื้องหน้า รถสวยๆ ราคาแพงแบบนี้เป็นใครไปไม่ได้หรอกนอกจาก...

เดนนิส โอซิล...!!!

“เจ้านาย...”

ความตกใจพอๆ กับความดีใจนั่นแหละ แต่หล่อนจะแสดงมันออกไปมากกว่านี้ไม่ได้ ใจเย็นเข้าไว้พเยีย เย็นไว้ เย็นให้เหมือนกับน้ำแข็ง และเมื่อการเต้นของหัวใจเข้าสู่โหมดปกติแล้ว สาวน้อยจึงรีบกระชับเสื้อคลุมตัวโคร่งที่สวมทับชุดนอนที่เป็นแบบกางเกงขายาวให้แน่นขึ้น

“ผมตั้งใจจะมาหาตั้งแต่หลังทานมื้อเที่ยงแล้วล่ะ แต่เผอิญติดลูกค้าด่วนก็เลยต้องมาค่ำมืดแบบนี้...”

น้ำเสียงนุ่มทุ้มไม่ต่างจากพระเอกในละครโรแมนติกหลังข่าวดังชัดขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเดนนิสก้าวลงจากรถและเดินมาหยุดตรงหน้า

“เอ่อ...”

ความหล่อของเขาทำเอาหล่อนพูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียวได้แต่เอ่อๆ อ่าๆ จนอยากจะตบกบาลตัวเองให้ผมกระจายนัก

“คุณเป็นยังไงบ้าง โจรมันได้อะไรไปบ้างหรือเปล่า”

ภาพสายตาคมกริบที่มองสำรวจใบหน้าและร่างกายของหล่อนทำเอาหญิงสาวอดแก้มระเรื่อไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าที่เดนนิสแสดงท่าทางแบบนี้ก็เพราะไม่อยากเสียเลขาฝีมือดีแบบหล่อนไป ซึ่งเขาบอกหล่อนแบบนี้ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา

“ไม่... เป็นอะไรค่ะ”

ในที่สุดก็สามารถพูดออกมาได้ รวมทั้งสามารถละสายตาจากใบหน้าของเขาได้สำเร็จด้วย ให้ตายเถอะ เมื่อไหร่นะถึงจะเลิกใจสั่นเวลาเห็นหน้าเจ้านายสุดหล่อคนนี้สักที

“ห้องของพเยียไม่มีของมีค่าอะไรอยู่แล้ว มีแค่ของใช้ธรรมดาค่ะ โจรมันเลือกผิดห้อง”

แกล้งหัวเราะออกมาซะงั้น ก็อยู่ต่อหน้าเดนนิสทีไร หล่อนอึดอัดทำอะไรไม่ถูกทุกทีนี่ อยากจะวิ่งกลับเข้าห้องพักเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“แต่ผมคิดว่าที่อยู่ของคุณไม่ปลอดภัยแล้วนะพเยีย...”

น้ำเสียงของคู่สนทนาหนุ่มหล่อจริงจังจนหญิงสาวต้องช้อนตาขึ้นมองสบกับสายตาสีฟ้าจัดคมกริบด้วยความประหลาดใจ

“หมายความว่ายังไงคะ พเยีย งง...”

“ก็หมายความว่าผมจะไม่ยอมให้คุณอยู่ที่นี่อีกต่อไปแม้แต่คืนเดียว คุณต้องย้ายไปอยู่ที่เพ้นเฮ้าส์กับผม...”

ถ้าแผ่นดินแยกแล้วสูบเอาร่างของหล่อนลงไปตอนนี้หล่อนยังรู้สึกดีกว่านี้เลย นี่จะบ้าเหรอ จะให้หล่อนไปอยู่กับเขาทั้งๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ แล้วอีกอย่างหนึ่งก็คือ... แค่อยู่ห่างกันหล่อนยังรู้สึกอึดอัดกับหัวใจตัวเองถึงเพียงนี้ หากต้องอยู่ใกล้กันตลอดเวลาแม้กระทั่งตอนนอน (แม้จะคนละห้องก็เถอะ) หล่อนจะทนเก็บความรู้สึกหวั่นไหวเอาไว้ได้หรือ

ไม่เอาหรอก ไม่มีทางไปอยู่กับเขาแน่ งั้นก็ปฏิเสธสิ พเยีย รีบปฏิเสธเขาออกไป เร็วเข้า ร้องสั่งตัวเองอยู่ภายในอกด้วยความวิตกกังวลใจ เพราะรู้จักนิสัยของเจ้านายหนุ่มดีว่าเป็นคนเอาแต่ใจแค่ไหน

“ไม่ได้นะคะ...พเยียไปไม่ได้”

“ทำไมไปไม่ได้ หรือว่าคุณอยู่กับแฟน” คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวต้องส่ายหน้าจนผมยาวที่ปล่อยสลวยไว้กลางหลังกระจัดกระจาย

“ไม่ใช่ค่ะ เจ้านายก็รู้ว่าพเยียยังไม่มีแฟน...”

“ไม่เคยมี...” เดนนิสต่อให้ด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า และนั่นก็ทำเอาพเยียอดค้อนตาใส่ไม่ได้

“อย่าล้อสิคะ น่าอายจะตายไป”

พ้อเสียงเบา ก่อนจะรีบตั้งหน้าตั้งตาปฏิเสธอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่าตัวเองต้องยืนกรานเสียงแข็งเอาไว้อย่างเดียว เพราะถึงยังไงเดนนิสก็คงไม่คิดจะลดตัวไปฉุดกระชากเลขาสุดเชยอย่างหล่อนขึ้นรถให้เป็นข่าวหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์หรอกน่า

“แต่พเยียไปไม่ได้จริงๆ นะคะ พเยียเกรงใจ และอีกอย่างมันไม่สมควรด้วย เจ้านายอาจจะอึดอัดได้”

เดนนิสส่ายหน้ายิ้มๆ มองสตรีที่สวมแว่นหนาตรงหน้าอย่างเอ็นดู “ผมไม่อึดอัดหรอกน่า เพ้นเฮ้าส์ของผมใหญ่ยิ่งกว่าห้องพักของคุณร้อยห้องมารวมกันเสียอีก และไม่ต้องคิดว่าผมจะคิดอะไรไม่ดีกับคุณ เพราะผมเป็นสุภาพบุรุษพอ...”

“พเยียไม่ได้กลัวเรื่องเจ้านายจะทำอะไรหรอกค่ะ เพราะพเยียรู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่แบบที่เจ้านายชอบ แต่ที่พเยียไม่อยากไปก็เพราะว่าพเยียไม่อยากไปสร้างความรำคาญใจให้กับเจ้านายน่ะค่ะ นะคะให้พเยียอยู่แบบนี้ของพเยียต่อไปเถอะ”

หญิงสาวพยายามอธิบายเหตุผลและขอร้อง แต่คนตัวโตแสนเอาแต่ใจไม่ยอมตกลงซะงั้น ทำเอาหญิงสาวถึงกับอึ้งไปนานเลยทีเดียว

“ห้ามปฏิเสธ ผมไม่ยอมให้คุณขัดคำสั่งอยู่แล้ว เร็วเข้า เข้าไปเก็บของ...”

“แต่ว่าเจ้านายคะ พเยีย...”

“ไม่มีแต่พเยีย ถ้าคุณไม่ไป ผมจะถือว่าคุณขัดคำสั่งของผม และผมก็จะมีสิทธิ์ไล่คุณออกจากการเป็นเลขาของผม เลือกเอาก็แล้วกันว่าชอบแบบไหน...”

เอาแต่ใจ เผด็จการ นี่แหละตัวตนที่แท้จริงของเดนนิส โอซิล เจ้านายรูปหล่อของหล่อนแหละ ให้ตายเถอะ แล้วนี่หล่อนจะทำยังไงดีนะ

“เจ้านายใจร้าย...”

“ผมทำไปเพราะหวังดีกับคุณนะพเยีย ผมไม่อยากให้เลขาของตัวเองขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์เพียงเพราะถูกโจรมันข่มขืนแล้วฆ่า...”

หญิงสาวถอนใจออกมาอย่างสิ้นหนทาง ก็ทางเลือกอื่นใดมันแสนจะมืดมนเหลือเกิน หล่อนคงต้องทำตามความต้องการของเดนนิส แต่ยังไงหล่อนก็ไม่ยอมไปคืนนี้หรอก ตามผู้ชายไปเพ้นเฮ้าส์ดึกๆ ดื่นๆ น่าเกลียดตายเลย ไม่เอาหรอก พรุ่งนี้ค่อยย้ายดีกว่า

“งั้นพเยียขอเวลาคืนหนึ่งนะคะ สัญญาว่าพรุ่งนี้จะย้ายไป...”

“ไม่ได้... ผมต้องพาคุณไปคืนนี้...”

“โธ่ เจ้านายคะ มันน่าเกลียด พเยียเป็นผู้หญิงนะคะ ตามผู้ชายไปแบบนี้ ใครรู้เข้าอายเข้าแย่”

สาวน้อยวัยเพียงยี่สิบสี่ปีพ้อด้วยความเป็นกังวลใจ แม้หล่อนจะเป็นกำพร้ามาตั้งแต่เกิด แต่หล่อนก็มีเพื่อนฝูงถ้าพวกนั้นรู้เข้ามีหวังถูกล้อข้ามปีแน่ๆ

แทนที่เจ้านายของหล่อนจะแสดงท่าทางเห็นใจหล่อนออกมาบ้าง ชายหนุ่มกลับระบายยิ้มพิลึกกึกกือออกมาซะอย่างนั้น เอ้... หรือว่าเขาจะไม่เข้าใจในสิ่งที่หล่อนพูด เมื่อคิดได้เช่นนี้ พเยียจึงตัดสินใจพูดซ้ำออกไปอีกครั้งหนึ่ง

“พเยียเป็นผู้หญิงไปค้างกับผู้ชายตามลำพังไม่ได้ค่ะ”

“บอกแล้วไงว่าที่เพ้นเฮ้าส์ของผมไม่มีอะไรน่ากลัว และสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าผมจะไม่ทำอะไรรุ่มร่ามกับคุณเด็ดขาด และเมื่อไหร่ที่ผมหาที่ที่ปลอดภัยสำหรับคุณได้แล้ว ผมจะให้คุณย้ายออกไปทันที ซึ่งมันก็ไม่น่าจะเกินสามสี่วัน”

แม้จะรู้สึกผิดหวังที่เขาเตรียมแผนการที่จะส่งหล่อนให้ย้ายไปอยู่ที่อื่นภายในอีกสามสี่วันข้างหน้า แต่หญิงสาวก็แสดงความรู้สึกน้อยใจนั้นออกไปไม่ได้

“สามสี่วันหรือคะ...”

“ใช่ มันไม่นานเลยใช่ไหม ไปเถอะ เข้าไปเก็บของซะ ผมจะพาคุณไปคืนนี้”

ในที่สุดก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดอีกแล้ว หญิงสาวได้แต่ยิ้มบางๆ ให้กับเดนนิส โอซิล ผู้เป็นเจ้านายตรงหน้า ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับเข้าไปในห้องพักของตัวเอง ระหว่างทางสมองของสาวน้อยก็กำลังครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างหนัก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีวันที่หล่อนจะได้เข้าไปอยู่ในชายคาเดียวกับผู้ชายที่แอบปลื้มมานานถึง 5 ปีอย่างเดนนิส โอซิล

นี่หล่อนควรดีใจหรือว่าควรร้องไห้ดีนะ...