ผู้พิทักษ์(2)

จาร์

.

พี่เหนือไม่ตอบ ฉันจึงหันไปขยิบตาให้กิ๊ก เพื่อให้ช่วยพูด เพราะถ้าพี่ไกด์ได้ไป เพื่อนฉันก็ต้องถูกชวนด้วยเหมือนกัน

"พี่เหนือให้จาร์ไปเป็นเพื่อนกิ๊กได้ไหมคะ"นั่นไงเพื่อนฉันรู้ใจไปซะทุกอย่าง

"อืม"พี่เหนือตอบกลับสั้น ๆ สีหน้าเหมือนเลี่ยงไม่ได้ แต่จะบอกเลยว่าฉันดีใจที่สุด ไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้พบกับรักแรกแบบนี้ เอ๊ะ ฉันรักเขาแล้วเหรอ

"จาร์....จาร์..อีจาร์!"ฉันหลุดจากภวังหันไปที่เพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์เพราะกำลังนั่งมองคนหล่ออยู่

"มีอะไร"

"ไปห้องน้ำกับกูหน่อย"

"เออ"ฉันตอบรับแล้วหันไปที่พี่เหนือ

"จาร์ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวจาร์จะรีบมา"เขาไม่ได้ถามหรอกแต่ฉันอยากบอก พูดจบฉันก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตูซึ่งกิ๊กยืนรออยู่

"เดินดี ๆ ระวังล้มอีกนะครับ"นั้นเป็นเสียงของพี่เอก

"ขอบคุณค่ะ"ฉันตอบรับยิ้มหวานให้ ก่อนจะค่อย ๆ เดินออกมา

"มึงนี่นะ จริง ๆ เลย"กิ๊กพึมพำแล้วส่ายหน้า

"อะไรของมึง..."

"ออกตัวแรงไปป่ะ"ฉันยกยิ้มใส่เพื่อน

"ไม่แรงเลยเพื่อน..เวลาเราเจอคนที่ใช่ต้องรีบคว้าไว้อย่าปล่อยให้หลุดมือ"ฉันพูดพร้อมกับทำสีหน้าเคลิบเคลิ้มนึกถึงใบหน้าหล่อ ๆ ของพี่เหนือ

"เฮ้อ.."เสียงพ่นลมหายใจของกิ๊กอย่างเอือมระอา แต่ฉันไม่สนใจหรอก

"ว่าแต่มึงพอจะรู้อะไรเกี่ยวกับตัวพี่เหนือบ้างไหม"

"เรื่องอะไรล่ะ"กิ๊กเอ่ยถาม

"แบบเขามีซิกแพคไหม แล้วไอ้นั้นไซซ์ประมาณเท่าไหร่ คิกคิก"พูดจบฉันก็ปิดปากหัวเราะ

"อีจาร์ อีลามก!"

"กูล้อเล่น ตกลงมึงรู้อะไรเกี่ยวกับเขา เล่ามา ๆ อยากรู้"

"พี่ไกด์เคยเล่าให้ฟังว่า พี่เหนือเป็นลูกของพี่สาวแม่พี่ทอร์ช..."

"เดี๋ยวนะ พี่ทอร์ชคือใคร"ฉันแทรกพูดขึ้น

"กูจะบอกอยู่นี่ไงว่าพี่ทอร์ชเป็นน้องชายพี่เหนือแต่คนละแม่..แม่พี่เหนือเป็นพี่สาวแม่พี่ทอร์ช"

"แสดงว่าพ่อพี่เหนือ...."

"ไม่ใช่แบบที่มึงคิดหรอก พ่อพี่เหนือเขาไม่ได้รู้มาก่อน"กิ๊กแทรกพูดขึ้น ฉันก็ผงกหัวรับรู้

"พี่ไกด์เล่าว่า ตอนเรียนมักจะชอบมีคนมาล้อแม่พี่เหนือว่าเป็น...ผู้หญิงขายตัว"คำสุดท้ายกิ๊กกระซิบเบา ๆ ข้างหู

"เฮ้ย ทำไมปากเสียแบบนั้นล่ะ"ฉันพูดออกมาด้วยความโมโห มีสิทธิ์อะไรมาว่าร้าย ว่าที่แม่สามีฉัน

"พี่เหนือมีเรื่องชกต่อยไม่เว้นวันเลยมึง"

"แล้วตอนนี้แม่พี่เหนือ?"ฉันเอ่ยถาม

"แม่พี่เหนือเสียไปแล้ว เสียตอนที่พี่เหนือเกิดน่ะ"

"น่าสงสารพี่เหนือของจาร์จังเลย"ฉันพูดจากใจ ฉันรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ

"บางคนก็ชอบพูดว่า เพราะพี่เหนือถึงทำให้แม่ต้องตาย"

"ใคร ๆ มันพูดวะ กูอยากจะขโมยปืนพ่อไปยิงปากสักที"ฉันรู้สึกเป็นเดือนเป็นร้อนแทนว่าที่พ่อของลูกฉันมาก

"ที่บริษัทก็มีพวกคนเก่าคนแก่ ที่ไม่ยอมรับพี่เหนือด้วยมึง เพราะคิดว่าพี่เหนือไม่เหมาะที่จะเป็นผู้บริหาร เพราะอดีตของแม่"

"แก่กะโหลกกะลาจริง มันน่ามัดรวมกันแล้วโยนลงเหว"

"อีโหด"

"กูจะต้องเป็นผู้พิทักษ์ว่าที่สามีแล้วล่ะ..ใครที่บังอาจด่ามาว่าพี่เหนือกับแม่ กูนี่แหละจะเป็นคนจัดการให้สิ้นซาก"

"อินเนอร์มาเต็ม ฮ่า ๆ ๆ"กิ๊กหัวเราะในท่าทางของฉันที่แสดงออกมาให้เห็นว่าฉันเป็นผู้พิทักษ์พี่เหนือ ปลั่ก!

"โอ๊ยยย"เดินอยู่ดี ๆ เข่าฉันก็ไปชนกับขอบเก้าอี้

"ฮ่า ๆ ๆ ก่อนที่จะเป็นผู้พิทักษ์ ดูแลตัวเองก่อนไหมมึง ซุ่มซ่ามฉิบ.."

"มาดูกูก่อน เข่าแตกแล้วมั้ง เมื่อกี้ยังไม่หายเจ็บเลยมาโดนอีกแล้ว"ฉันพูดแล้วก้มลงดูที่เข่าตัวเอง

"โหมึงซ้ำมากเลยว่ะ"

"เจ็บอ่ะมึง"ฉันบอกตามความจริง มันเจ็บจริง ๆ เจ็บมากกว่าล้มเมื่อกี้อีก

"ไปเข้าห้องน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวไปดูสิว่าพี่เหนือมียาหรือเปล่า"

"เขาจะมีได้ไงเล่า"

"ไม่แน่นะมึง พนักงานที่นี่อาจจะมีอุบัติเหตุกันบ้างเจ้าของผับน่าจะมียาไว้แหละ"

"แล้วพี่เหนือเขาจะรู้ได้ยังไง"ฉันพูดด้วยความสงสัย

"ก็ผับนี้เป็นผับพี่ทอร์ชน้องชายพี่เหนือไงล่ะมึง โง่จริง ๆ"กิ๊กบ่นพึมพำประโยคหลัง.

"ก็ใครจะไปรู้"

"มา ๆ เดี๋ยวกูช่วยประคอง"เพื่อนสนิทเดินเข้ามาประคองฉันไปที่ห้องน้ำ

พอทำธุระเสร็จกิ๊กก็ประคองฉันขึ้นบันไดมายังห้องวีไอพี 18 แต่พอเดินเข้าไปฉันก็ไม่เห็นพี่เหนือแล้ว

"อ้าว เป็นอะไรอีกล่ะ"พี่ไกด์เอ่ยถามแล้วลุกขึ้นเดินมาที่ฉันพร้อมกับพี่เอกที่หันมามอง

"พี่เหนือล่ะคะ"ฉันเอ่ยถาม

"กลับไปแล้ว"พี่ไกด์ตอบแล้วก้มดูที่เข่าฉัน

"ห๊ะ! กลับไปแล้ว?"พี่เหนือนะพี่เหนือจะกลับก็ไม่บอก แต่เอ๊ะทำไมเขาต้องมาบอกฉันด้วยล่ะ โอ๊ยหงุดหงิดชะมัดเจ็บเข่าก็เจ็บ

"ซ้ำมากเลยอ่ะ...ไปโดนอะไรมา"พี่ไกด์เอ่ยขณะที่ก้มดูเข่าฉัน

"เดินชนเก้าอี้นะสิ"กิ๊กตอบ.

"ไปนั่งก่อน เดี๋ยวพี่จะไปถามพนักงาน..."

"ไม่ต้องหรอกค่ะ จาร์ว่าจะกลับเลย"ฉันแทรกพูดขึ้น

"ขับรถไหวเหรอ"พี่ไกด์ถามแล้วก้มมองดูที่เข่าฉัน

"ไหวค่ะ"ฉันคิดว่าขับไหวแน่นอน

"งั้นเราก็กลับกันเลยนะ ไอ้เอกกลับเลยไหม"ประโยคแรกพี่ไกด์พูดกับน้องสาว แล้วหันไปพูดกับพี่เอกประโยคหลัง

"อืม กลับเลยก็ได้พี่"พี่เอกตอบกลับมาแล้วลุกขึ้นเดินมาที่พวกเรา

"บอกแล้วให้เดินดี ๆ"เขาพูดแล้วก็ยกยิ้มให้

พี่ไกด์กับกิ๊กเดินมาส่งฉันที่รถ ส่วนพี่เอกขอกลับไปก่อนแล้ว.

"ขับรถไหวนะมึง"กิ๊กเอ่ยถามซ้ำอีกรอบด้วยความเป็นห่วง.

"ไหวมึงขอบใจมาก ขอบคุณนะคะพี่ไกด์"ขอบใจเพื่อนเสร็จก็หันไปบอกกับพี่ไกด์

"ขับรถดี ๆ ล่ะ"พอพี่ไกด์พูดจบก็เดินไป เหลือไว้แต่กิ๊กที่ยังยืนอยู่

"มึง ๆ มีเบอร์ ไลน์ ไอจีของพี่เหนือบ้างไหม"ฉันรีบเอ่ยถามเพื่อนทันที

"มีแต่ไอจีอ่ะมึง"

"ส่งมาให้กูด้วยนะ"ฉันบอกกับเพื่อนแล้วคลี่ยิ้ม

"เออ ๆ กูไปก่อนนะ"พูดจบกิ๊กก็เดินไปที่รถตัวเอง ส่วนฉันก็ขับรถออกมา

พอมาถึงบ้านฉันก็ลงจากรถเดินกะเผลก ๆ เข้าไปในบ้าน

"ใครอยู่ที่ห้องรับแขก?"ฉันพึมพำกับตัวเองเพราะเหลือบไปเห็นไฟในห้องรับแขกเปิดอยู่ จึงเดินไปดูเพราะอยากรู้

"พี่จ้าน?!"ฉันเอ่ยด้วยความตกใจและสงสัย ทำไมพี่ชายมานั่งทำอะไร

"ยัยจาร์...ขาเป็นอะไร"พี่จ้านเห็นรอยฟกซ้ำที่เข่าฉันจึงเอ่ยถามแล้วลุกขึ้นมาช่วยประคองฉันไปนั่งที่โซฟา

"อุบัติเหตุนิดหน่อย"

"ซุ่มซ่ามอีกแล้วนะสิ และทำไมแต่งตัวแบบนี้ พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่า..."

"พี่จ้านน้องเจ็บช่วยไปหยิบยามาทาให้น้องหน่อย"ฉันแทรกพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เพราะไม่อยากฟังพี่ชายบ่น

"อืม เดี๋ยวพี่ไปเอาให้"

"เฮ้อ."พอพี่จ้านเดินไปฉันก็ถอนหายใจอย่างโล่งนึกว่าจะได้ฟังพี่ชายบ่นจนหูแฉะ บ่นเก่งมากกว่าพ่อแม่ฉันอีก

______________________________