บทที่ 6

วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ อลิเซียเลือกที่จะมาช้อปปิ้งซื้อหาของใช้ส่วนตัว การทำงานกับเควินยิ่งนับวันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกมากไปทุกที เขาดูเป็นคนลึกลับ แต่ก็มีบางมุมอ่อนโยน เป็นคนดูน่ากลัว แต่บางทีก็น่า...เข้าใกล้

และเธอก็ไม่ได้ฝันบ้าบออะไรนั่นมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว คาเรนก็ทำตัวดีขึ้นแม้จะพยายามแกล้งเธอกลับบ้าง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ อลิเซียเป็นเซียนเรื่องปราบเด็กดื้อวายร้ายอยู่แล้ว อดีตแนนนี่มืออาชีพอย่างเธอรับมือได้หมดถ้าผู้ปกครองอนุญาตให้ทำ คาเรนก็ไม่ละเว้น แม่สาวน้อยตอนนี้ชักจะสนใจอยากเข้าเรียนแบบปรกติเหมือนเพื่อนๆ คนอื่นเขาบ้าง หลังจากที่อลิเซียเล่าเรื่องของตนเองให้ฟัง

“แอล ดีใจจริงที่เจอคุณ”

เสียงทักทายน้ำเสียงที่แสนคุ้นนั่น ทำให้เธอสะดุ้งขึ้นทั้งตัว ก่อนจะหันขวับไปมองเจ้าของเสียง โอ...ไม่นะ นั้นมัน

“ไมค์”

“ผมเอง”

เขายืดอกอย่างแสนภาคภูมิให้เธอเห็นถึงเครื่องแบบที่กำลังสวมอยู่ หนึ่งปีที่ไม่ได้เจอกัน อดีตคนรักของเธอช่างเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่น่าเชื่อ

“เธอเป็นตำรวจอย่างนั้นหรือ?”

“ไม่น่าเชื่อใช่ไหม ใช่อยู่แผนกสืบสวนอาชญากรรมด้วยนะ คดีที่ปิดไม่ได้ คล้ายๆ ดิเอ็กซ์ไฟล์อย่างไรเล่า”

“อ้อ..”

อลิเซียรับคำเพียงนั้น เธอรีบเลือกของใส่ลงในตะกร้า ไม่อยากสนทนากับอดีตคนรักเก่าอีกเลยสักนิด แต่ทางนั้นกลับตื้อเดินเคียงเธอและชวนคุยเจื้อยแจ้ว อลิเซียอยากจะเอาตะกร้าที่บรรจุของที่ซื้อมาทุ่มใส่หัวเขาสักทีนัก แต่ด้วยมารยาท เธอเลยจำทนฟังเขาโม้คุยว่ามาเป็นตำรวจได้อย่างไร ปิดคดีที่ไม่น่าเชื่อไปแล้วกี่คดี และกำลังจะรื้อแฟ้มคดีไหนขึ้นมาทำ

“จริงสิ คุณทำงานอยู่ที่คฤหาสน์ของนักเขียนสยองขวัญคนนั้นใช่ไหม? แอล”

“คุณรู้ได้ยังไงกัน”

อลิเซียขมวดคิ้ว ไมค์ยักไหล่ แล้วก้มลงกระซิบข้างหูเธอ เหมือนจะให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ผมสืบมาน่ะสิ คดีของคุณนายแอนเดอร์สัน กำลังจะถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีกหนหนึ่ง แล้วผมก็ดีใจมาก เมื่อรู้ว่าคุณทำงานที่นี่ แอลคุณจะช่วยผมได้มากเลยทีเดียว ถ้าคุณตกลงช่วย ผม...”

“ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของเจ้านาย”

“ฟังก่อนสิ คือว่าผมสามารถเบิกงบมาให้คุณได้ด้วยนะ เอ่อ...คดีพวกนี้มัน...”

“ฉันไม่อยากยุ่งเรื่องของเจ้านายไมค์ ชัดเจนแล้วนะ แล้วฉันก็ไม่อยากยุ่งกับคุณ”

“แอล”

ไมค์ทำเสียงอ่อน แบบที่เธอเคยยอมศิโรราบให้ แต่ตอนนี้ เธอไม่ใช่อลิเซียคนเดิมอีกต่อไปแล้ว หญิงสาวเดินหนีเขา แต่ชายหนุ่มก็ยังตามกระชั้นชิด

“คุณไม่อยากรื้อฟื้นความยุติธรรมให้กับลูกผู้หญิงคนหนึ่งหรือ คดีนี้เคลือบแคลง และผู้ต้องสงสัยก็ลอยนวล เธอคงไม่อยากจะทำงานให้กับคนเลวหรอกนะ”

“คุณแอนเดอร์สันไม่ใช่คนเลว” เธอหันขวับ ไมค์ยักไหล่อีกหน พลางเอ่ยยิ้มๆ

“แน่ใจได้ยังไงกันแอล กล้าพนันกับผมไหมละ ผู้ต้องสงสัยหมายเลขหนึ่ง ก็คือคุณแอนเดอร์สันนั่นแหละ”

“ถ้าไม่ใช่ล่ะ”

เลือดนักพนันและอยากเอาชนะในตัวของอลิเซีย กำลังเดือดพล่าน อีกอย่างหนึ่ง เธออยากจะปกป้องเควินให้พ้นจากข้อกล่าวหา เขาถูกกล่าวหาเรื่องภรรยามานานมากเกินไปแล้ว ผู้ร้ายตัวจริงถูกจับได้เสียที

“ผมยอมพนันด้วย...” นัยน์ตาของไมค์หรี่ลงอย่างเจ้าเล่ห์

“อืม...จริงสิ...แอล คุณรู้ไหมว่า ตั้งแต่คุณจากผมมา ผมรู้สึกแย่มากขนาดไหน จริงๆ แล้วผมยัง...”

มือของเขาจับที่แขนของเธอแล้วไล้มันเบาๆ อลิเซียถึงกับขนลุก...ด้วยความขยะแขยง เธอมองสบตากับเขา พลางยิ้มเย้ยออกมา แต่อีกฝ่ายกลับเห็นเป็นว่าเธอยิ้มให้กับเขาเพราะรู้สึกยินดีปรีดา

“รู้สึกดีๆ กับคุณนะที่รัก”

“คุณจะพนันด้วยอะไรคะ ไมค์”

เธอถามเสียงหวาน พลางมองเขาด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย ชายหนุ่มยักคิ้วให้เธอ ก่อนจะเอ่ยเสียงทุ้ม

“ตัวและหัวใจของผม...อีกครั้ง”

“อ้อ...” อลิเซียเพียงพยักหน้า แล้วยิ้มน้อยๆ

“ข้อพนันที่ว่าก็คือ ถ้าเจ้านายฉันไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆ คุณแพ้นะคะไมค์”

“แล้วถ้าผมชนะพนันล่ะ”

“อยากได้อะไรละ”

“โอเคเลย แอล พนันครั้งนี้ผมชอบนะ เป็นอันว่าคุณตกลงสืบข่าวให้ผมใช่ไหม?”

“ได้สิ คุณจะให้ฉันทำอะไรล่ะ”

“ก็แค่ความเคลื่อนไหว ปฏิกิริยา แล้วก็ ของบางอย่าง ที่ผมแน่ใจว่า หมอนั่นซ่อนไว้ไม่ให้ตำรวจได้รับรู้ แล้วผมจะส่งคดีของคุณนายแอนเดอร์สันเข้าไปให้คุณอ่านศึกษาดูนะ คนฉลาดๆ อย่างคุณ ผมคิดว่าน่าจะจับสังเกตอะไรได้ และวิเคราะห์อะไรได้แน่นอน ว่ามันไม่ใช่ฝีมือของโจรกระจอกแน่นอน มันมีอะไรมากกว่านั้น”

“ได้” เธอลดตาลงมองมือของเขาที่ยังจับแขนของเธอไว้ พลางเอ่ยยิ้มๆ

“ปล่อยได้แล้วไมค์ ฉันจะกลับไปทำงานต่อล่ะ อ้อ...แล้วก็รีบส่งมานะ ฉันจะได้อ่านดูว่า มันเกิดอะไรขึ้นที่คฤหาสน์แอนเดอร์สันกันแน่”

ไมค์ปล่อยเธอโดยง่าย เขาส่งจูบให้เธอส่งท้าย อลิเซียเพียงแค่ยิ้มรับ แต่ในใจเธอกลับสะอิดสะเอียน และกำลังคิดว่า ถ้าเธอชนะพนัน เธอจะให้ผู้ชายเส็งเคร็งคนนี้ทำอะไรดี

มันน่าสนุกนะ กับการคิดแผนร้ายๆ แก้ลำคนที่ทำเลวกับเธอแบบนี้ คนที่เห็นหัวใจเธอเป็นเพียงของเล่น และคิดจะหวนกลับมาใช้วิธีเดิมๆ เล่นงานเธออีก มันไม่สำเร็จอีกต่อไปแล้วสิน่า

แต่ว่า...

มันมีอะไรเกิดขึ้นที่คฤหาสน์แอนเดอร์สันกันแน่?

………………………………………………………………………………………………….

“ข้อมูลที่เธอรวบรวมมาให้ ทำให้งานของฉันเร็วขึ้นมากเลยนะ อลิเซีย เธอเป็นคนที่ทำงานได้ละเอียดมาก แล้วก็เป็นแนนนี่ที่ยอดมากด้วย”

คำชมของเขาเรียกรอยยิ้มเขินอายของเธอได้เลยทันที เมื่อเจ้านายนั่งอ่านข้อมูลของเธอที่รวบรวมสรุปส่งให้ เป็นคำชมคำแรกจากเขา ตอนนี้ลูกสาวคนเดียวของเขากำลังมาขอเข้าไปเรียนในระบบปรกติ ซึ่งเควินตกลงใจว่าจะให้จิตแพทย์เด็กทดสอบดูก่อนว่าเด็กหญิงพร้อมที่จะเข้าไปเรียนกับคนอื่นแล้วหรือยัง ซึ่งถือว่าเป็นความดีความชอบของอลิเซียเลยก็ว่าได้

“เอ่อ ถือว่าเป็นหน้าที่มากกว่าค่ะ”

“มันเป็นการทำหน้าที่ได้อย่างสมบูรณ์แบบมาก”

คำชมต่อมา ทำให้อลิเซียยิ้มกว้างกว่าเดิม เควินมองรอยยิ้มนั้นด้วยนัยน์ตาเป็นประกาย เขามองตกที่ริมฝีปากอิ่มได้รูป เสียงที่เปล่งออกมานั้น ราวกับเผลอไผลไม่รู้ตัว

“เธอยิ้มสวยมากเลยนะอลิเซีย”

“คะ?”

“เอ่อ...ไม่มีอะไร”

เขาก้มหน้าลง ทำทีเป็นสนใจกับงานตรงหน้าต่อ อลิเซียไม่สามารถกลั้นรอยยิ้มนั้นได้ เพราะคำพูดของเขา มันย้ำชัดเข้าไปในสมองของเธอเสียแล้ว

ทำไมหัวใจเธอถึงเต้นแรงขนาดนั้น ทั้งที่มันเคยสงบและเหมือนกับตายไปแล้วตั้งแต่ที่ไมค์ทรยศเธอ