หล่อนไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด

เนื้อนวลหันหลังกลับด้วยหัวใจเต้นระส่ำ ทั้งกลัวว่า ทั้งคู่จะเข้ามาในบ้านแล้วพบเห็นว่ามีคนแอบดูอยู่ตรงนี้เลือนลืมอาการปวดไมเกรนไปสิ้น แล้วสาวเท้าหมายจะขึ้นข้างบน ทว่าความรีบทำให้ไม่ทันระวังทำให้ชนเข้ากับโต๊ะกินข้าวโครมใหญ่

หล่อนยกมือขึ้นปิดปากเกรงว่าจะเผลออุทานออกมาด้วยความเจ็บ สะกดกลั้นมันไว้แล้ววิ่งปรู๊ดกลับขึ้นข้างบน แต่ไม่ทันคนที่ยืนอยู่นอกบ้านที่มองเข้ามาเพราะได้ยินเสียงและเห็นหลังไว ๆ พอดี

ร่างอวบอัดสวมชุดนอนสายเดี่ยวกระโปรงรัดรูปสีแดงเพลิง เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่เลี้ยงของเขาเอง

เนื้อนวล...

***

“ คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง ” ธามเอ่ยถามแม่เลี้ยงในมื้อเที่ยงของวันเสาร์ ที่มันคือมื้อเช้าสำหรับเขาเพราะพึ่งตื่นมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง

หล่อนตักเกี๊ยวน้ำหมูฝีมือตัวเองที่ทำเสร็จใหม่ ๆ วางลงตรงหน้าเขาก่อนตอบ

“ ดีขึ้นมากแล้วค่ะ ตอนนี้หลับอยู่ วันก่อนคุณหมอมาตรวจบอกว่ากล้ามเนื้อท่านแข็งแรงขึ้นมาก ถ้าขยันยกขยันกายภาพบำบัด โอกาสจะหายเป็นปกติก็จะไวขึ้น ” ตอบแล้วก็ถอยหลังทำทีจะเดินหนีไป ธามเรียกเอาไว้

“ อ้าว นั่นจะไปไหน ไม่ทานเหรอ ”

“ ไม่เป็นไรค่ะ นวลจะไปทานในครัว ”

“ นั่งทานด้วยกันสิ ” เขาว่าแล้วจ้องมองหล่อนเขม็งเป็นเชิงบังคับ เนื้อนวลใบหน้าร้อนฉ่าแค่เผลอสบตา ก็ไอ้ภาพเมื่อคืนมันยังวนอยู่ในหัวน่ะสิ กลัวเขาจะรู้ว่าหล่อนแอบมาเป็นถ้ำมอง

“ ไม่เป็นไรค่ะ ” หล่อนแอ้มแอ้มตอบ

“ นั่งด้วยกันนะนวล ทานเป็นเพื่อนผมหน่อย ” เขาใช้น้ำเสียงอ่อนโยนอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่นั่นก็ถือเป็นสัญญาณอันดีไม่ใช่เหรอที่ลูกเลี้ยงที่ตั้งแง่รังเกียจจะกลับมาดีกับแม่เลี้ยงอย่างหล่อน

“ ดะ ได้ค่ะ ” หล่อนตะกุกตะกักตอบแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้าม

“ อร่อยดี นวลทำเองเหรอ ” เขาถามพลางตักเกี๊ยวน้ำเข้าปากหมดชาม

“ ใช่ค่ะ ทำเอง ”

“ ขออีกสิ ” เขาว่าพลางยื่นชามให้

“ ได้ค่ะ ” แล้วจัดการตักให้ใหม่ ก่อนจะมานั่งที่ของตัวเอง ค่อยตักอาหารเข้าปากแต่ก็จ้องมองที่ชามเขม็ง ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่าย

“ นวลนี่เก่งนะ ทำอาหารได้หลายอย่าง อร่อยด้วย ที่บ้านทำร้านอาหารเหรอ ” เขาซักประวัติ เพราะเมื่อก่อนมัวแต่ตั้งแง่และยัดเยียดให้หล่อนเป็นกะหรี่ไม่ก็หมอนวด สารพัดสารเพจะว่า

“ เปล่าค่ะ นวลกำพร้า อยู่กับป้าที่ทำน้ำเต้าหูปาท่องโก๋ขาย เมื่อก่อนป้าทำข้าวแกงขายด้วยก็เลยสอนให้ทำโน่นทำนี่ตั้งแต่เด็ก ๆ ค่ะ ”

“ เหรอ แล้วไปเจอกับคุณพ่อยังไง ”

“ นวลซุ่มซ่ามวิ่งตัดหน้ารถคุณท่าน ก็เลยได้รู้จักกันค่ะ ”

“ งั้นเหรอ ” เขาถามสั้น ๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงด่าว่าหล่อนว่าทำแบบนั้นเพราะเป็นแผนต้องการอ่อย อะไรทำนองนั้น แต่ตอนนี้ผ่านมาหลายเดือน จากที่หล่อนปฏิบัติตัวเสมอต้นเสมอปลายและดูแลพ่ออย่างดี ทำให้มุมมองที่มีต่อหล่อนนั้นดีขึ้น

หล่อนไม่ได้แรดร่านอย่างที่เขามองในตอนแรก แม้จะชอบแต่งตัวเซ็กซี่โชว์ความขาวอวบน่าฟัดไปบ้างก็เถอะ ตรงกันข้ามมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือน เป็นกุลสตรี งานบ้านงานเรือนไม่บกพร่อง ไม่เคยถือเนื้อตัวกับคนรับใช้ ไม่ได้เป็นคางคกขึ้นวอ

“ คุณธามอิ่มแล้วเหรอคะ รับเพิ่มอีกไหม ” หล่อนถามเมื่อเห็นเขากินจนหมด เขาส่ายศีรษะ

“ พอแล้ว กินไปสองชามแล้ว ว่าแต่มีของหวานให้ทานไหม ”

“ มีค่ะ นวลทำลอดช่องแตงไทยกะทิสดไว้ เดี๋ยวเอามาให้นะคะ ” ว่าพลางทำท่าลุกขึ้นแต่เขาห้ามไว้

“ เฮ้ย บอกให้คนใช้เอามาให้ก็ได้มั้ง ไม่ต้องลุกไปเองหรอก ”

“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่มลกำลังทำความสะอาด ส่วนป้าละมัยก็ไม่ค่อยสบาย เห็นบ่นปวดหัวตั้งแต่เมื่อวาน นวลจัดการเองดีกว่า ” ว่าก่อนลุกไป ธามมองตามด้วยสายตาเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง

หล่อนไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดนี่หว่า เขาคิดผิดไปจริง ๆ

***

สองทุ่มตรง

ปกติธามจะเข้าไปดูทีวี เล่มเกม ดูหนัง หรือทำกิจกรรมอื่น ๆ ในห้องส่วนตัว แต่วันนี้เขานึกอยากจะเข้าไปหาพ่อ ขอโทษท่านที่เข้าใจผิดเรื่องนวล และพูดจาดี ๆ กับท่านบ้าง แต่เมื่อเดินไปจะถึงห้องกลับได้ยินเสียงแปลก ๆ เล็ดลอดออกมาจากช่องประตูที่แง้มอยู่ ปิดไม่สนิท