168ชั่วโมงยั่วให้รัก บทที่2.144 ชั่วโมงเริ่มต้น 1/2

ดาวเองก็เตรียมพร้อม เธอสูดลมหายใจลึกๆ ตั้งสติมั่น แน่วแน่ ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับเดียโก้จังๆ แบบจะจะ และเป็นการประเมินด้วยว่าชายหนุ่มจะต้องตาถูกใจเธอหรือเปล่า งานนี้ไม่ว่าจะออกหัวหรือออกก้อย มันก็ต้องลองสู้กันสักตั้ง!!

เดียโก้กำลังเซ็ง วันนี้เขาหงุดหงิดตั้งแต่เช้า เพราะว่าแพรวลดาโทรศัพท์ทางไกลมาขอร้อง!! ขอร้องเรื่องยัยเด็กแว่นหน้าจืดลูกสาวหัวโปรดของเจ้าหล่อน ที่แก่แดดแก่ลมริอ่านจะมาลองเชิงเขา การเล่นกับไฟนั้น หากไม่ถูกลวกจนมือพอง ก็อาจจะทำให้เธอมอดไหม้เพราะเปลวไฟอันนั้น แล้วการที่เขานี่นะ จะไปสนใจเด็กเมื่อวานซืน ไม่มีทาง!! แถมปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม กลิ่นน้ำนมยังไม่เจือจางไปจากปากนุ่มนิ่มนั่นสักนิด ภาพที่ติดตาของเดียโก้คือเด็กสาวรูปร่างสูงโปร่ง แขนขาเก้งก้าง หน้าจืดๆ ไร้รูปทรวงยั่วสายตาไร้เสน่ห์ให้หันกลับไปสนใจ แล้วทำไม๊ทำไม!! แพรวลดาจึงกลัว กลัวว่าชายหนุ่มสุดเพอร์เฟคอย่างเขา จะสนใจเด็กสาวไม่ประสีประสาไร้เสน่ห์ คนนั้น

ระดับดาว...หืม ใครดันเอ่ยชื่อเด็กนั่นขึ้นมาว่ะ!! คนยิ่งกำลังเอียน ชื่อเสียเพราะพริ้งไม่สมกับหน้าตาสักนิด เดียโก้หงุดหงิดจนแทบจะยกเลิกการมาออดิชั่นนางแบบหน้าใหม่เพื่อแฟชั่นชุดนี้เลยเชียวล่ะ

แม่เจ้า!! ปากกาด้ามทองในมือของหนุ่มทรงเสน่ห์แทบจะหลุดหล่นจากมือ ผู้หญิงเอวบางรูปร่างสมส่วน ไม่ว่าจะเป็น อก เอว สะโพก เรียวขา ถึงเธอจะอยู่ในชุดแสนธรรมดา เสื้อเชิ้ต กางเกงยีนสีมอๆ แต่เธอก็จัดระเบียบเสื้อผ้าแสนธรรมดาออกมาได้เก๋ไก๋เตะนัยน์ตาเหลือเกิน

ดวงตาสีคาราเมลหวานฉ่ำ ที่หลายๆ คนขนานนามให้ว่าเป็นนัยน์ตามหาเสน่ห์ เดียโก้ค่อยๆ ไล่สายตาขึ้นจากด้านล่าง เขามองหุ่นยวนตาจนน้ำลายสอ สะโพกผายกว้างตึงแน่น ส่ายสะบัดทุกจังหวะย่างก้าวเหมือนใบไม้ไหวปลิดปลิว ลาดไหล่กลมกลึง และร่องอกอวบอิ่มที่มีแว่นตา!! แว่นตาอันโตห้อยไว้ แว่นตา เห้ย!! ไม่นะ ชายหนุ่มรีบช้อนสายตาขึ้นมองหน้าหวาน และตรงกับจังหวะที่ระดับดาวหมุนตัวมาประจันหน้าพอดี...

เปรี้ยะ!!!

หญิงสาวแทบจะกระโดดโห่ร้อง!! เพราะปฏิกิริยาของชายหนุ่มในฝันเกินกว่าที่เธอคาดการณ์ไว้ ริมฝีปากหนาหยักอ้าค้าง เขาเบิกตามองเธอแบบไม่เชื่อสายตา ระดับดาวยิ้มหวานจ๋อย เธอเดินเข้าไปจนเกือบถึงโต๊ะที่เดียโก้นั่งก่อนจะค้อมลำตัวลงนิดๆ จนคอเสื้อเชิ้ตร่นต่ำ มองเห็นร่องอกอวบอิ่มรำไรๆ ดวงตากลมโตแพรวพราว รอยยิ้มแต้มเต็มหน้า และสบนัยน์ตากับเดียโก้แบบตั้งใจ โดยไม่คิดจะหลบ

ลมหายใจชายหนุ่มสะดุด เขาจ้องมองหญิงสาวแบบไม่อยากเชื่อ!! เด็กสาวผอมแห้งสูงโย่ง คนนั้น กับผู้หญิงสวยสมบูรณ์แบบคนนี้ เป็นคนคนเดียวกัน...พระเจ้า!!

ยัยเด็กบ้านั่น... เจตนายั่วๆ เขาชัดๆ ดูๆ ทำ ก้มตัวโชว์โนมเนื้ออวบอึ๋มเหมือนจะบอกเขากลายๆ ว่าสิ่งที่เขาเคยปรามาสผ่านมารดาของเจ้าหล่อนไปน่ะ เจ้าตัวมีครบทุกอย่าง เพียงแต่ไม่อยากโชว์ให้เขาเห็นแค่นั้น แต่ความคิดอุตริ คิดจะมาอ่อยเขานี่ก็เหลือจะรับ แต่ว่า...มันก็น่าลองเหมือนกันนี่นาเมื่อทรวดทรง เตะตาและหุ่นทรมานใจเสียเหลือเกิน แม่คุณ!!

“เดี๋ยวเจอกัน รับรองความมัน!!”

ชายหนุ่มเสก้มหน้า เขากระตุกยิ้มด้วยความพอใจ เสียงพร่ำขอร้องของแพรวลดากระเด็นหายไป ไม่เหลือค้างคาในหัวสมองของเดียโก้ เมื่อชายหนุ่มคิดว่า การมอบความสุขสมให้กับเด็กสาวไม่ประสีประสา มันก็เหมือนกับการทำบุญ เปิดนัยน์ตาให้เธอมองเห็นความจริงบนโลกมากขึ้นได้รับรู้ความสุขสมระหว่าง หญิงและชาย

ปากกาของเดียโก้ ขีดชื่อของระดับดาว เขาให้คะแนนเธอเต็มเปี่ยม การทำเนียนๆ รวบหัวรวบหางเธอ ก็ต้องเอามาไว้ใกล้ตัว เขาคงใช้เวลาไม่นาน ในการดื่มชิมความหวานนั้นจนจืดจาง และเขี่ยทิ้งเหมือนๆ กับคนก่อนๆ ที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต ชายหนุ่มคิดแบบเห็นแก่ได้ เพราะเขาเคยได้จนเห็นเป็นเรื่องปรกติ