หัวใจดวงที่สี่

ปึก!

"อึก...อื้อ!"

ร่างของภูมินท์ถูกภูผาผลักใส่กำแพงห้องส่วนตัวของเขา ภูผาประกบปากลงมาบดจูดขยี้ปากบางสีพีชธรรมชาติ

"อื้ออออ...." สองมือเรียวเล็กจิกทึงเส้นผมนุ่มของภูผาไว้แน่นระบายอารมณ์ ภูมินท์เชิดหน้าขึ้นเมื่อร่างสูงซุกไซร้ซอกคออย่างดิบเถื่อน

"อ๊ะ...เจ็บ..อื้ออออ" เสียงหวานครางออกมาเบาๆ เมื่อภูผาดูดดึงเนื้อที่ต้นคอจนเกิดรอยอแดง ภูผากระตุกยิ้ม...

...ทั้งที่ทุกอย่างเหมือนกัน..

...แต่กลับร้อนแรงและดุเดือดกว่าอดีตคนรักของภูผา...

นี่แหละ...กูชอบ!

ภูผาว่าแล้วกัดทั่วร่างของภูมินท์ ถ้าเป็นวินอดีตคนรักของเขาคงจะร้องห้ามและผลักเขาออกไม่ให้ทำรอย...แต่เด็กคนนี้กลับดึงเขาเข้าชิดตัวกว่าเดิม..

"ชิบ...อื้มมม!!" ภูผาสบถนิดหน่อยที่เห็นรอยดูหลายรอยบนร่างกายคนตัวเล็ก แต่ช่างมัน...

"อื้อออออ...." ขาแกร่งสอดแทรกระหว่างขาเรียวของภูมินท์จนโดนกลางลำตัวของคนตัวเล็ก ภูมินท์สั่นสะท้านเพราะความเสียว...

...เหมือนกับจันทร์เจ้า....หมอนั่นชอบทำแบบนี้กับเขา.....

ต่างฝ่ายต่างคิดถึงคนที่ตัวเองรักไม่สนใจแม้แต่ชื่อของคนที่ตัวเองกำลังแลกลิ้นด้วย

"อ๊ะ...อ๊าาาส์..." ภูมินท์ร้องนิดหน่อยเมื่อภูผายกตัวของเขาขึ้นจนภูมินท์ต้องเอาขาเกี่ยวเอวอีปคนไว้กันตก ภูผากระตุกยิ้มก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กพาไปที่โซฟา...เขาไม่อยากให้ใครขึ้นเตียงนอกจากอดีตคนรักอย่างวินที่เคยนอนกับเขาบนนั้น...

"อื้มมมม..." ภูมินท์ไม่สนใจเรื่องเล็กน้อย เมื่อหลังแตะเบาะนุ่มมือเล็กก็ปลดกระดุมเสื้อเชิตสีเทาของร่างสูงพร้อมๆ กับที่มืออีกข้างก็ปลดกระดุมกางเกงยีนส์อีกคนออก

"รีบหรอวะ..หึ..."

"ผม...อ๊าาา..อยาก..." อาจจะเพราะฤทธิ์ยาผิดกฏหมาย หรือเพราะคนตรงหน้าคล้ายกับจันทร์เจ้าทำให้ภูมินท์มีความต้องการสูงจนทนไม่ไหว

ภูผาได้ยินแบบนั้นก็กระตุกยิ้ม ถอดเสื้อคนตัวเล็กออก ก่อนจะชะงักเมื่อเห็น

รอยสักรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่น่าอกตำแหน่งหัวใจ

ภูผาไม่รู้ว่ามันมีความหมายอะไร แต่รอยสักนั่นกลับทำให้เขาละมองจุดอื่นไม่ได้

"คุณครับ..ผมอยากแล้ว..." ภูมินท์พูดร้องขอไปอย่างไม่อายปาก ใบหน้าแดงก่ำไม่ใช่เพราะความอายแต่เป็นเพราะเขาต้องการ ภูผากระตุกยิ้มก่อนจะดูดดึงที่ยอดอกที่นูนชี้หน้าเขา

"อ๊าาาาส์" เสียงหวานครางอย่างชอบใจ มือเล็กถอดกางเกงอีกคนออกจนท่อนร่างของภุผาเหลือแต่ชั้นในสีขาวสะอาด ภูมินท์ปรือตามองส่วนที่พองนูนออกมาแล้วตกใจ..

...ใหญ่...กว่าของไอ้เจ้า...

คนตัวเล็กคิดในใจก่อนจะส่ายหน้าแล้วครางเสียงหวานเมื่อร่างสูงเลียวนที่สะดือ

"อืมมมม" ภูผาเลียทุกส่วนของร่างกายอย่างชอบใจ..

...หวาน...หวานกว่าไอ้วินของเขา...

ร่างสูงคิดแล้วปลดกางเกงขาสั้นของอีกฝ่ายออกแล้วดึงทึงทิ้งอย่างแรงพร้อมชั้นในตัวบาง เด็กตัวเล็กตรงหน้าเปลือยเปล่าแต่หน้าเขาแต่ไม่มีทีท่าว่าจะอาย..

..คงผ่านมาเยอะซินะ...

ภูผาคิดก่อนจะมองกลางกายเล็กพอดีมือสีชมพูอ่อนสวย...แล้วจับมันชัดรูดไปมา

"อ๊าาาาส์!!" เพียงแค่อีกคนจับเท่านั้นภูมินท์ก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาทันทีเพราะความเสียวที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ภูผานึกชอบใจที่ก่อนหน้านี้มันโดนเด็กของเขามอมยา...คนของเขาอาจจะเล็งมันอยู่ แต่ว่า ขอบใจนะที่มอมยามันให้กู...หึ...

"สะ...ใส่...ใส่มันเข้ามา..." ภูผาเลิกคิ้วมองคนที่หิวกระหายก่อนจะหัวเราะ..

"อย่าว่ากูใจร้ายแล้วกัน!" เสียงทุ้มพูดก่อนจะถอดชั้นในตัวสุดท้ายของตัวเองแล้วชักรูดลำแท่งใหญ่ที่พองโตของคน..

"นี่คุณ....." ภูมินท์พูดไม่ออกมองกลางกายขนาดยักษ์ที่มีมุกฝังไว้เต็ม..

"มึงบอกให้กูใส่เลยซินะ..."

"มะ..ไม่นะ.." ภูมินท์หน้าซีดแล้วถดหนีเขากลัวไอ้แท่งยักษ์นั่น แต่ขาเรียวกับถูกดึงไว้ ร่างสูงดิบเถื่อนมองเขาอย่างกระหาย ภูมินท์มองรอยสักที่เต็มร่างกายคนตรงหน้าแล้วกลืนน้ำลาย...

....เถื่อน...เกินไปแล้ว...!!

"อ้าขาซิวะ!"

"พะ..พอ..." ภูมินท์ส่ายหน้าจะขอให้หยุดแค่นี้แต่ดูถ้าอีกฝ่ายจะไม่หยุด

"ชิบ!!" ภูผานึกหงุดหงิดเมื่อกี้เห็นทำเป็นอยากได้นัก พอเห็นของเขาก็กลับกลัวขึ้นมา...หึ!

...แม้แต่ไอ้วินเองก็ยังไม่กล้านี่นะ...

ภูผานึกในใจ แต่รู้สึกอยากจะทำกับคนตัวเล็กตรงหน้าขึ้นมา มือแกร่งจับขาเรียวแยกออกจากกันจนเห็นช่องทางรักสีชมพูหวาน ภูมินท์ส่ายหน้าความกลัวค่อยๆ คลืบคลายมาเรื่อยๆ เมื่อร่างสูงเอาเจ้าโลกของเขามาจ่อที่ช่องทางตัวเองก่อนจะ...

"อื้อออ!!!" ภูมินท์กัดปากแน่นเมื่อรู้สึกถึงความเจ็บแสบเหมือนช่องทางฉีดขาด ภูผาขมวดคิ้วเมื่อเข้าไปได้แค่ส่วนปลายเท่านั้น เขามองใบหน้าหวานที่หลับตาปี๋ หางตามีน้ำสีใสค่อยๆ ไหลลงมา

พอเห็นแบบนั้น ภาพของวินอดีตคนรักก็ลอยเข้ามา..

...ในตอนนั้นวินมันทนความเจ็บไม่ไหวและร้องไห้ออกมาในที่สุด เขาใจอ่อนและเลิกทำมัน หลังจากนั้นเขากับอดีตคนรักก็ทำเพียงแค่ร่วมรักภายนอกเท่านั้น...

...แต่กลับเด็กคนนี้ที่หน้าคล้ายอดีตคนรักเขามาก...อุตส่าห์ตั้งใจแล้วว่าจะเอามันมาแทนอีกคน เพราะงั้น...ต่อให้มันร้องไห้ยังไงเขาก็ไม่สน เพราะมันเป็นแค่คนที่เขาเลือกมาแทน ไม่ใช่คนที่เขารัก..

พอคิดแบบนั้นร่างสูงก็กระแทกกลางกายใส่ช่องทางรักจนอีกฝ่ายสะดุ้งผวาแล้วกรีดร้องออกมา

"อ๊ากกกก!!!"

"ชิบ!....เสียวชิบหาย!!" ภูผาสบถออกมาพร้อมรอยยิ้มต่างจากภูมินท์ที่มองมาที่เขาด้วยความกลัว ตากลมโตมองช่องทางรักของตัวเองที่เชื่อมต่อกับลำแท่งใหญ่ของอีกคน กลิ่นสนิมกลิ่นเลือดลอยคละคลุ้งเข้าจมูก..

...ถ้าเป็นจันทร์เจ้า...มันจะไม่ทำให้เขาเจ็บปวดแบบนี้...

"อึก!!" ยังคิดไม่ทันจบร่างสูงตรงหน้าก็ถอดถอนลำแท่งใหญ่ออกไปจนหมด ก่อนจะ..

"อ๊ากกก!!" กระแทกใส่เข้ามาอีก

ภูผานึกชอบใจ มีไม่กี่คนที่ทนรับกลางกลายของเขาได้...แตาเด็กคนนี้มันพิเศษตรงที่มีร่างกายและหน้าตาเหมือนอดีตคนรักทำให้เขามีอารมณ์มากขึ้นกว่าเดิม

"อึก อึก อ๊าาาส์!!!" ภูผาทำแบบเดิมอยู่หลายครั้งจนภูมินท์รู้สึกชาชินที่ช่องทางรัก และทำใจยอมรับมัน...

...เขาเป็นคนตกลงมากับผู้ชายคนนี้เอง...

ภูมินท์คิดแล้วมองใบหน้าคบดิบเถื่อน พยายามคิดว่านี่คือจันทร์เจ้า และได้ผล..ภาพใบหน้าหล่อคมของเพื่อนสนิทที่ตัวเองแอบรักลอยเข้ามาแทนที่คนตรงหน้า

"อึก อึก อ๊าาาส์...!!"

"อืมมม อื้อออ!" ยิ่งอีกฝ่ายครางเสียงทุ้มเหมือนใครอีกคนที่ภูมินท์คิดถึงคนตัวเล็กยิ่งเห็นภาพซ้อนจนในที่สุดก็เผลอครางเรียกชื่อคนในความคิดออกมา...

"อ๊ะ อ๊ะ..จะ..เจ้า..เจ้าครับ..อ๊าาาาส์!!"

กึก!

ภูผาชะงักหยุดแรงกระแทกเมื่อคนตัวเล็กใบหน้าหวานคล้ายอดีตคนรักเรียกชื่อของใครก็ไม่รู้ออกมา

ความหงุดหงิดไม่สบอารมณ์เกิดข้ึน ร่างสูงขมวดคิ้วไม่ชอบใจก่อนจะกระแทกใส่คนตัวเล็กเต็มแรง...

...ผัวงั้นหรอ..หึ...แอบผัวมาซินะ...

ภูผาคิด แล้วมองใบหน้าหวานที่หลับตาเรียกชื่อ เจ้า เจ้า เจ้า ออกมา ในตอนนั้นเอง อยู่ๆ ภาพคนตัวเล็กของคนที่เขารักก็ลอยขึ้นมา..

"อึก..วิน..." เสียงครางของร่างสูงที่เผลอครางชื่อคนอื่นออกมาทำให้ภูมินท์หันมามอง...

...วิน....แฟน..งั้นหรอ...

พอภูผาได้จินตนาการว่าเด็กที่เขากระทำอยู่คือคนที่เขารักเขายิ่งมีความสุขเรียกชื่อวินออกมาไม่หยุด จนเป็นภูมินท์ที่หยุดครางชื่อของจันทร์เจ้าออกมาแล้ว...สะอื้นแทน..

"อ๊าาาส์ วิน ที่รักของกู อ๊าส์ อ๊าส์ คับมากวิน...ตอดกูดีมาก...วิน..วิน!!!" ภูผาเหมือนมองไม่เห็นภูมินท์อีกแล้ว สิ่งที่ร่างสูงเห็นคือคนตัวเล็กที่เขารักเท่านั้น

พอคิดว่าวินมีความสุขกับเซ็กส์ของเขาภูผายิ่งชอบใจเข้าไปใหญ่จนไม่อาจะหยุดกระทำกับภูมินท์ได้

ภูมินท์กัดปากไม่ให้หลุดเสียงสะอื้น..

...แม้กระทั่งผู้ชายคนนี้...ยังเห็นเขาเป็นตัวแทนของใครอีกคนซินะ...

ความเจ็บปวดที่ตัวเองเป็นได้แค่ตัวแทนทำให้ภูมินท์ทไม่ไหวร้องไอ้ออกมา

เสียงร้องสะอื้นไห้ของคนตัวเล็กไม่ได้ทำให้ร่่างสูงรู้สึกตัว กลับปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนให้ภูผาด้วยซ้ำ..

"อึก อ๊ะ อ๊าาา..." เสียงหวานครางออกมาเมื่อตัวเองปลดปล่อยอีกครั้ง และภูผาก็ปลดปล่อยออกมา...ใส่ช่องทางสีหวาน ความอุ่นร้อนทำให้คนตัวเล็กเบิกตากว้าง...

"ถะ..ถุงยางล่ะ!!"

"เวรเอ้ย!!" ทั้งคู่ลืมเรื่องนั้นไปสนิท ทั้งสองมองตากันอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะเป็นภูผาที่ทนความเสียวไม่ไหวกระแทกใส่อีกคนอย่างไม่สนใจ

"ช่างแม่ง!!"

"แต่คุณ! โอ๊ยยย!"

"กูไม่มีโรคหรอกน่า! มึงต่างหาก ซี๊ดด ผ่านคว- ใครมาบ้างก็ไม่รู้!!!" คำพูดโหดร้ายของภูผาทำเอาภูมินท์ไม่ชอบใจ

"อึก อ๊ะ อ๊ะ...ผม..ป้องกัน..อ๊ะ..ตลอดนะ!!"

"งั้นก็ช่างแม่ง!!!"

ภูผาว่าก่อนจะครางอีกครั้ง..

"อ๊า..วิน..กูเสียว..วิน..วิน......"

"บ้าเอ้ย..ฮึก อ๊ะ อ๊ะ.. ฮึก"

ราตรีที่แสนยาวนานของทั้งคู่ช่างดุเดือดเร่าร้อน....จนในที่สุด นาฬิกาชี้เลขสี่ของวันถัดมา

"อ๊าาาาส์!!!" ภูมินท์และภูผาครางออกมาพร้อมกันก่อนจะปลดปล่อย ภูมินท์ปลดปล่อยจนกระเด็นไปโดนหน้าท้องแกร่งของอีกคน ส่วนภูผาก็ปลดปล่อยใส่ช่องทางรักสีหวานเหมือนที่เขาทำตลอดทั้งคืน..

"แฮ่กๆ....พะ...พอ...พอ...แล้ว..." ภูมินท์ผลักคนร่างสูงที่ซุกไซร้ซอกคอเขาออก ภูผาฮึดฮัดขัดใจ...แต่อดรู้สึกดีไม่ได้เพราะไม่มีใครทนเขาได้มากขนาดนี้..

"ผม..อึก..จะกลับแล้ว..." ภูมินท์ถอยออกมาจนลำแท่งใหญ่ที่อยู่ในตัวเขาหลุดออก ภูผารู้สึกเสียดายขึ้นมา

"แล้วแต่มึง..." ร่างสูงว่าก่อนจะโยนกล่องทิชชู่ให้อีกคน

"จะอาบน้ำมั้ย"

"ไม่...ขอบคุณครับ.." ภูมินท์ว่าแล้วเช็ดคราบน้ำรักออกจากตัวก่อนจะสวมเสื้อผ้า

"มึงชื่ออะไร" ภูผาสวมเพียงกางเกงตัวเดียว สูบบุหรี่แล้วหันมามองคนตัวเล็ก ภูมินท์เบือนหน้าหนี ถึงเขาจะสูบมัน แต่เขาก็แพ้มันเหมือนกัน..

"ผมจะกลับแล้ว" คนตัวเล็กไม่ตอบแล้วจะออกจากห้อง แต่โดนรั้งไว้

"กูถามว่ามึงชื่ออะไร" ภูผาขมวดคิ้วไม่ชอบใจที่ถูกเมินคำถาม ภูมินท์ถอนหายใจ

"จะรู้ไปทำไมครับ...ยังไงเราก็คงไม่เจอกันอีก"

กึก

ร่างสูงชะงักกับคำพูดของคนตัวเล็ก

ภูมินท์แกะมือที่จับเขาอยู่ออกแล้วเดินไปที่บานประตู แต่ก็นึกสนุกข้ึนมา คนตัวเล็กยกยิ้มมุมปากแล้วพูดเบาๆ

"แต่จะบอกให้ก็ได้นะ..." ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้ชายที่เขาไม่รู้จัก

"ผมชื่อ...ภู...ครัับ^^"

"....."

ภูมินท์พูดจบแล้วเปิดประตูออกไป..

ชื่อ ภูหรอ...ไม่เคยมีใครเรียกเขาว่าภูเลยนี่...แม้กระทั่ง..จันทร์เจ้า

ภูผาเบิกตากว้าง รอยยิ้มสดใสและเสียงหวานที่พูดออกมาทำให้เขาใจกระตุก...

...มันไม่ได้ใสซื่อเหมือนวิน...แต่ว่า..ทั้งที่แววตาเศร้าหมอง..แต่กลับยิ้มได้อย่างสดใส..

...ทำไม...มันถึงได้ตราตึงอยู่ในหัวของเขากันนะรอยยิ้มของเด็กคนนั้น..

"ภู...งั้นหรอ...หึ...มึงได้เจอกูอีกแน่...เตรียมตัวไว้เลยแล้วกัน..."

เสียงทุ้มพูดกับตัวเองแล้วยกยิ้มเลวขึ้นมา....

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...