หึง

แทนโคตรจะเฮิร์ต ที่ปรึกษาเดียวของเขาก็คือไอ้แสบ เพื่อนสนิทนิสัยสุดแสบสมชื่อที่อยู่ทีมบาสเก็ตบอลเดียวกันมาตลอดชั้นมัธยมปลาย และตอนนี้มันไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัยเพราะไปพลาดทำแฟนสาวท้อง แต่เขาก็ยังโทรคุยกับมันอยู่เรื่อย ๆ

แสบเคยมีนิสัยเจ้าชู้กะล่อน แทนก็เลยคิดว่ามันน่าจะให้คำปรึกษากับเขาได้ ที่สำคัญมันเป็นคนเดียวนอกจากฟานที่เขายอมบอกความลับเรื่องที่เขาแอบรักฟานไป และมันก็ไม่เคยแพร่งพรายให้ใครรู้ตามที่ให้คำสัญญา

ไอ้แสบแนะนำให้แทนเลิกจมปลักกับฟาน ให้ใช้ชีวิตของตัวเองให้เต็มที่ อยากทำอะไรก็ทำ ไปดื่ม ไปกิน ไปสนุกกับผู้หญิง สนุกกับชีวิต

และแทนก็เริ่มทำมันและพบว่ามันช่วยเขาได้จริง ๆ แทนรู้สึกดีขึ้น เขาเริ่มดื่ม เที่ยว เมา ไปสนุกสนานเฮฮากับเพื่อนทีมบาส มีเซ็กส์กับสาวสวยที่เข้ามาเสนอตัว ความเศร้าบรรเทาแต่เขาก็ไม่เคยลืมความรู้สึกที่มีต่อฟานได้เสียที ได้แต่ซ่อนมันไว้ลึกสุดหัวใจ

เขายังดูแลอย่างดีในฐานะเพื่อนรัก คอยเคียงข้างเสมอนับวันรอว่าเมื่อไหร่เธอจะใจอ่อน เมื่อไหร่จะเห็นความสำคัญของเพื่อนคนนี้เสียที

มันจะมีวันนั้นไหมหนอ...

*****

เช้าวันถัดมา

“ ฟาน แต่งตัวเสร็จหรือยัง ข้าวต้มเสร็จแล้วนะ ”

เสียงโหวกเหวกเรียกจากในครัวเวลาเจ็ดโมงตรง หญิงสาวที่กำลังติดกระดุมเสื้ออยู่ร้องตอบไป

“ เสร็จแล้ว ติดกระดุมสองเม็ดสุดท้ายอยู่จ้าแม่จ๋า ”

ทำให้คนที่กำลังตักข้าวต้มหมูสับใส่ชามหัวเราะออกมาเบา ๆ เมื่อเธอเรียกเขาว่าแม่จ๋า

แทนโตมากับแม่ กำพร้าพ่อแต่เด็ก มียาย ป้า น้า ที่เป็นผู้หญิงล้อมรอบช่วยกันเลี้ยงจนโต จึงทำให้เขาเคยชินที่จะดูแลคนอื่นรอบตัวเพราะเป็นผู้ชายคนเดียวในบ้าน เช่นเดียวกับที่ดูแลฟานมาเสมอ

หญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเดินออกไปที่โต๊ะอาหาร ข้าวต้มหมูหอมกรุ่นพร้อมไข่ออนเซ็นหนึ่งฟองตอกใส่ไว้เรียบร้อย น้ำเต้าหู้หอม ๆ ที่แทนทำเองแล้วแช่เย็นเอาไว้ พออยากจะดื่มร้อน ๆ ก็นำออกมาอุ่น และเหตุที่เขาทำเองก็เพราะว่าฟานชอบดื่มน้ำเต้าหู้มาก เขาจึงลงมือทำเอง ทั้งหอมทั้งอร่อยและเข้มข้นกว่าที่ร้าน

เพื่อนรักที่เป็นพ่อครัวนั่งรออยู่อีกฝั่ง เขาเองก็อยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว

เธอชะงักเท้านิดหน่อย ใบหน้าร้อนฉ่าเมื่อนึกถึงดิลโดของเธอที่เขาไปเจอในห้องน้ำเมื่อคืนนี้ แต่เขาไม่เห็นมีทีท่าอะไรผิดแปลกไปจากทุกวันเลยนี่นา

“ อ้าว ยืนทำอะไรอยู่ รีบมากินสิ ” เขาเร่ง เธอจึงรีบเดินไปเลื่อนเก้าอี้ออกแล้วนั่งฝั่งตรงกันข้ามเช่นเคย

“ หูย น่ากินมากเลยอะ ” เธอว่าพลางถูมือไปมา

“ น่ากินก็กินเยอะ ๆ รีบกิน วันนี้มีพรีเซนต์งานเช้าวิชามาร์เก็ตติ้งด้วยนี่ เผื่อต้องไปเตรียมตัว ” เธอนั่งลงพลางทำตาโต

“ ฟานลืมไปแล้วนะเนี่ย ทำไมแทนยังจำได้อะ ”

“ ก็เพราะฟานขี้ลืมไง ถ้าเราไม่จำให้ฟานก็ลืมทุกอย่างในชีวิตไปหมด ”

“ เออจริงด้วย ” แล้วสองคนก็หัวเราะร่วนแล้วจัดการกับมื้อเช้า เรื่องราวน่าอายถูกลืมไปหมดเพราะแทนไม่ได้ทำตัวผิดแปลกจากทุกวัน ไม่ได้ปริปากอะไรกับเรื่องนั้นด้วยซ้ำ ก่อนที่เธอจะซ้อนบิ๊กไบค์ของเขาไปที่มหาวิทยาลัยอย่างที่ทำอยู่ประจำ

“ แทน เดี๋ยวจอดให้ฟานลงที่โรงอาหารก่อนนะ ”

“ ทำไมอะ ข้าวก็กินมาแล้วนี่ ”

“ นัดกับพี่เคนไว้น่ะ ” ดวงตาคมไหววูบเพียงเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเป็นปกติ

“ โอเค แล้วตอนเย็นพี่เคนจะไปส่งหรือว่าจะกลับพร้อมเรา ”

“ เดี๋ยวดูก่อน ไม่รู้พี่เคนว่างไหม เดี๋ยวฟานไลน์ไปบอกนะ ”

“ อืม ” รับคำสั้น ๆ ก่อนจะขับรถจากไป

เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น ฟานหยิบขึ้นมาก็พบว่าเป็นพี่เคนที่โทรเข้ามาเธอจึงกดรับ

“ พี่นั่งอยู่ฝั่งสวนด้านนอก ”

“ โอเคค่ะ ” เธอตอบก่อนจะตัดสายแล้วเดินไปยังตำแหน่งที่เขาบอกทันที

“ หวัดดีค่าพี่เคน กินอะไรคะ อู้หู ราดหน้าหมี่กรอบน่ากินจังเลย ร้านป้าอ้วนใช่ไหมคะ ” เธอทักทายด้วยรอยยิ้มสดใสทันทีที่เห็นชายคนรัก แต่เขาไม่ได้ยิ้มตอบกลับมา