บทที่ 1

สวัสดี...ฉันชื่อโซดา ชื่อจริงคือศรัณรัศน์ ปีนี้ฉันอายุ 29 ปีแล้วล่ะ ฉันไม่มีแฟนหรอก คือเคยมีนะเมื่อ2ปีที่แล้วแต่ความรักมันก็ห่วยแตกมากซะจนฉันต้องอยู่เป็นโสดมาถึงทุกวันนี้

ความรัก...ที่ฉันวาดฝันไว้สวยหรูว่าต้องลงเอยกับผู้ชายคนที่ฉันคิดว่าเป็นทุกอย่างและจะมีครอบครัวที่น่ารักด้วยกันไปจนแก่แต่แล้วมันกลับพังทลายลงเพราะความมักง่ายของอีกคน

สิ่งที่ฉันเกลียดและกลัวที่สุดคือการถูกหักหลัง สุดท้ายฉันก็ต้องพบเจออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เรื่องผ่านมาสองปีแล้วเชื่อมั้ยว่ากับผู้ชายคนนั้นฉันก็ยังเจอและคุยกับเขาได้ในฐานะคนรู้จัก ถามว่าทำไมน่ะหรอ ก็เพราะว่าฉันจะทำให้เขารู้ว่าฉันโชคดีมากแค่ไหนที่หลุดพ้นจากผู้ชายห่วยๆ อย่างเขามาได้ หลังจากที่ตัดสินใจตัดความสัมพัน ฉันก็ทำตัวเองให้สวยขึ้นและดูดีขึ้นในทุกๆ เรื่อง

เขาเสียดายฉัน เขาทำดีกับฉันและขอโอกาสจากฉัน แต่... "โนค่ะ" ฉันไม่แคร์!

ทุกวันนี้ฉันชอบแบบ "วันไนท์แสตน" มากกว่า น้ำแตกก็แยกกัน มันสบายใจนะที่ไม่ต้องมานั่งจับผิดหรือตามหึงหวงใคร โสดแต่ไม่ขาดค่ะ

" ช่วยจอดข้างหน้านั้นด้วยค่ะ " ฉันยื่นหน้าไปบอกพี่คนขับแท็กซี่ทันทีที่รถเคลื่อนมาจอดหน้าบ้าน ปกติฉันจะขับรถมาเองแต่วันนี้เจ้ารถคู่ใจของฉันดันมาเสียไง

เซงชะมัด!

" ไม่ต้องทอนนะคะ " ฉันยื่นแบงค์ห้าร้อยให้พี่คนขับก่อนจะเปิดประตูรถลงมาเลยเพราะขี้เกียจรอเงินทอนที่ไม่ถึงสี่สิบบาท นั่นไม่ใช่ว่าฉันดูถูกเงินทองหรอกนะแต่พี่แกเล่นนับเหรียญบาทให้ฉันล้วนๆ

ฉันเดินยิ้มถือถุงขนมเต็มสองไม้สองมือเข้าบ้าน แม่ฉันเป็นคนที่ชอบกินขนมไทยมาก ฉันเลยไม่ลืมที่จะติดมือมาฝากทุกครั้งที่กลับมาบ้าน ฉันเหมาแม่ค้ามาหลายอย่าง อะไรที่แม่ฉันชอบฉันก็จะหามาให้

" ยัยพันซ์กลับมาบ้านหรอคะ " พอฉันเดินเข้ามาภายในตัวบ้าน ฉันก็เอ่ยถามแม่ของฉันก่อนอะไรเพราะข้าวสวยร้อนๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารเย็นวันนี้มีสามที่แทนที่จะมีสองที่เหมือนทุกวัน ฉันทิ้งก้นลงเก้าอี้ก่อนจะสูดเอากลิ่นกับข้าวหอมๆ เข้าเต็มปอด กับข้าวมื้อนี้ฝีมือแม่ฉันเองล่ะ บอกเลยว่าอร่อยมากกก

" พรุ่งนี้น้องก็กลับแล้วล่ะ เห็นบอกมีสอนแต่เช้า " แม่ฉันพูดเสียงเอื่อยๆ คงเพราะช่วงหลังๆ นี้อาการแม่ฉันไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ ร่างกายแม่ฉันไม่ค่อยแข็งแรงน่ะ เจ็บออดๆ แอดๆ ประจำ

" อ้าวพี่โซ มาแล้วหรอ " เสียงใสเมื่อครู่คือยัยพันซ์น้องสาวฝาแฝดฉันเอง รูปร่างหน้าตาเหมือนฉันทุกระเบียดนิ้วยกเว้น ก็แต่นิสัย น้องสาวฉันเรียบร้อยส่วนฉันก็ตรงกันข้าม

ฉันส่งยิ้มในขณะที่น้องสาวฉันกำลังเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน ในมือก็ถือแฟ้มหนามาด้วยหลายเล่ม ปกติยัยพันซ์จะค้างที่คอนโดส่วนตัว

" จะกินข้าวยังจะทำงานอีกหรอ " แม่ฉันเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

" นั่นสิ กินก่อนค่อยทำก็ได้มั้งหรือว่าแกช่วยทำงานให้อาจารย์คณะไหนอยู่หรือเปล่า ยอมรับมาซะดีๆ " ฉันแกล้งแซวทีเล่นทีจริงแต่จะว่าไปบรรดาผู้ชายน้อยใหญ่ก็พากันต่อแถวขายขนมจีบให้น้องสาวฉันเป็นว่าเล่น มันเป็นคนสวยแถมยังเก่งอีก

" ไม่ใช่สักหน่อยนี่เป็นวิทยานิพนธ์ของนักศึกษาที่คณะต่างหากล่ะ พันซ์ต้องรีบตรวจ อาทิตย์หน้าต้องส่งคะแนนแล้ว " ยัยพันซ์ปฏิเสธเสียงแข็งพรางเปิดแฟ้มที่ว่าแล้วอ่านอย่างตั้งใจ มืออีกข้างก็กินข้าวไปด้วย ภาพแบบนี้ฉันเห็นจนชินตาแล้วล่ะ ตั้งแต่ที่น้องสาวของฉันเข้าเรียนมหาวิทยาลัยจนกระทั่งได้เป็นอาจารย์สอนนั่นแหละ

ส่วนฉันน่ะหรอก็เป็นแม่ค้าไง!

" แล้ววันนี้ไม่ลงนัดหรอ พันซ์ก็คิดว่าพี่โซจะไม่ได้กลับมาซะอีกหรือว่าวันนี้มีนัดกับหนุ่มที่ไหน จะไปเที่ยวอีกแล้วใช่มั้ย ยอมรับมาซะดีๆ " ยัยพันซ์เงยหน้าจากเอกสารปึกหนาพวกนั้นมาจ้องหน้าฉันล้อเลียน คำว่า "ลงนัด" หมายถึงตลาดนัดน่ะ หน้าตาที่ทะเล้นน่ารักนั้นเหมือนกับว่าไปรู้อะไรมาอย่างนั้นแหละ เออ เอากับน้องฉันสิ คิดเป็นตุเป็นตะ

" ใช่ที่ไหนล่ะ พี่รอเสื้อผ้าล็อตใหม่เข้าเหอะ ของเก่ามันมีน้อยเลยขี้ไปเกียจไปขาย ส่วนเรื่องเที่ยวน่ะ หลังนัดเลิกพี่ก็ไปเที่ยวได้ ยิ่งดึก...ยิ่งมันส์!! " ฉันจงใจเน้นคำสุดท้ายให้หมายถึงเรื่องอย่างว่า... ฉันยอมรับว่าพูดเรื่องพวกนี้ได้อย่างไม่อายปากเลยนะ ยัยพันซ์ซะอีกที่เป็นฝ่ายอายแทนฉัน

" ลูกคนนี้นี่ดูพูดจาเข้าสิ เป็นสาวเป็นแส้หัดหวงเนื้อหวงตัวซะบ้างไม่งั้นผู้ชายมันจะเห็นเราเป็นของเล่นรู้มั้ย ดูน้องเป็นตัวอย่าง สิ " แม่หันมาเทศนาฉันยาวเหยียดแถมยังเอาฉันไปเปรียบกับยัยพันซ์อีก ฉันที่ได้ยินจนชินชาแล้วเลยได้แต่ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อไป แบบว่าเข้าหูซ้ายก็ออกหูขวา

" ไม่หรอกค่ะ เป็นแบบพี่โซอ่ะดีแล้ว ได้กินได้เที่ยวได้พักผ่อน พันซ์ยังอิจฉาพี่โซเลยแม่ ดูพันซ์สิวันๆ ทำแต่งานเครียดจะตายไป " ยัยพันซ์พูดจบก็หันไปสนใจเอกสารปึกหนานั้น แม่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรก็คงจะเห็นด้วยนั่นแหละ จากนั้นเราสามคนแม่ลูกกินข้าวกันต่อจนอิ่มหนำสำราญ ยัยพันซ์กลับขึ้นไปทำงานบนห้อง ส่วนฉันมีหน้าที่เก็บจานชามไปล้าง เห็นแบบนี้ฉันก็เก่งงานบ้านงานเรือนนะ อย่าพึ่งดูถูก

กริ๊งงงง!!!

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่แน่ใจเพราะฉันเอื้อมมือไปปิดมันแล้วก็นอนต่อ ง๊วง...ง่วง

ครืดดดด!!

ก็ว่าจะนอนต่อแต่มือถือที่มีชื่อเดียวกับยี่ห้อทีวีก็สั่นอยู่ใต้หมอนฉันซะได้ มันสั่นแรงจนคิดว่าจะเดินไปจ่ายตลาดเอง

" ค่าาา " ฉันกรอกเสียงยานลงไปโดยที่ไม่ได้สนใจมองเบอร์ที่อยู่หน้าจอด้วยซ้ำ ง่วงจะตายอยู่แล้ว

" อย่าบอกนะว่ามึงยังไม่ตื่นน่ะ อิโซ!! " ปลายสายกระแทกเสียงใส่ฉันอย่างไม่เกรงใจ อ่อ อิหมวยเพื่อนรักฉันนี่เอง

" อือ " ฉันตอบยัยหมวยแบบไม่ได้สนใจ ยังไม่ทันจะเที่ยงเลยจะให้ฉันรีบตื่นไปไหนล่ะ กว่าจะถึงเวลานัดไปเอาเสื้อผ้าก็ตั้งบ่ายสามโน่น!

" มึงลืมแล้วหรอว่านัดกับกุเอาไว้น่ะ นี่ก็ใกล้จะถึงเวลาอยู่แล้วนะ ถ้าไปไม่ทันจะทำไง โอ๊ยยยอิโซ...! " พอฉันได้ยินยัยหมวยร่ายยาว ความง่วงของฉันก็หายเป็นปลิดทิ้ง ฉันลืมไปซะสนิทเลยว่าวันนี้ฉันมีนัดกับมันแล้วก็ผู้ชายของมัน

ย้อนไปเมื่อหลายวันก่อน

ยัยหมวยไปหาฉันที่แผงขายเสื้อผ้าแล้วบอกว่าพ่อกับแม่มันจะให้แต่งงานกับไฮโซหนุ่มคนนึง ผู้ชายคนนั้นเป็นถึงทายาทห้างสรรพสินค้าชื่อดังแต่ประเด็นคือยัยหมวยมันมี "ผัว" แล้วแถมยังเด็กกว่ามันด้วยนะ

" มึงต้องช่วยกุนะ กุไม่อยากแต่งงาน มึงก็รู้ว่ากุไม่ชอบคนที่อายุเยอะกว่าแล้วกุก็ไม่อยากเป็นเมียแต่งที่ต้องอยู่แบบทนให้ผัวตัวเองไปมีเล็กมีน้อย มึงไม่สงสารกุหรอโซ.... " ยัยหมวยก้มหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างไม่อายลูกค้าที่เดินผ่านหน้าร้านฉันพร้อมกับอ้างเหตุผลร้อยแปด

แต่จะว่าไปไฮโซคนนี้ก็มีข่าวรักแล้วก็เลิกกับดาราอยู่บ่อยครั้ง

ขอบตาแดงก่ำของมันทำให้ฉันเห็นใจมันมากแต่ฉันจะช่วยอะไรมันได้ล่ะ ฉันได้แต่นั่งนิ่งเพราะไม่รู้ว่าจะปลอบมันยังไงดี

เป็นฉันหน่อยไม่ได้ถ้าหล่อ รวยขนาดนั้น ต่อให้จะมีเมียน้อยสักกี่คนก็มีไปสิ

" มึงช่วยเล่นเป็นแฟนกุหน่อยได้มั้ย " มันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับขอบตาที่บวมแดงแต่ดวงตาของมันเป็นประกายแวววาว

" มึงจะบ้าหรอ! กุเป็นผู้หญิงจะเป็นแฟนมึงได้ไง ฟ้าผ่าตาย " ฉันปฏิเสธเสียงแข็ง หรือวันนี้มันจะเมามาฟะ!

" เพราะมึงเป็นผู้หญิงไงกุถึงมองไม่เห็นใครนอกจากมึง อิโซ มึงต้องช่วยกุนะ อิโซคนสวยยย " ยัยหมวยมันใช้เสียงสองพูดกับฉัน ดวงตาเป็นประกายจ้องมาที่ฉันหยาดเยิ้ม ทำเอาขนแขนฉันลุกซู่ไปหมด ครั้งล่าสุดที่มันใช้มุขนี้ก็ตอนที่มันขอให้ฉันแกล้งสะดุดขาตัวเองล้มเพื่อที่มันจะได้มาช่วยฉันแล้วกลายเป็นเพื่อนผู้แสนดีต่อหน้าน้องเดย์ (ผัวคนล่าสุดของมัน) ประเด็นคือตอนนั้นฉันดันสะดุดล้มลงใส่กองขี้หมาแห้งไง

แล้วครั้งนี้ล่ะ???

" มึงลองบอกแผนชั่วมาก่อน รับปากหรือเปล่าอันนี้กุขอคิดดูอีกที " ฉันตอบมันแบบแบ่งรับแบ่งสู้

" คืองี้ กุได้ยินมาว่าไฮโซนั่นเกลียดเลสเบี้ยนเข้าเส้นเลือดฝอยเลยล่ะ ทีนี้มึงเข้าใจสิ่งที่กุกำลังจะบอกยัง! " นังเพื่อนตัวดียิ้มร้ายมาให้ฉัน โอเคชัดเจนแจ่มแจ้งเลย แปลว่าฉันจะต้องสวมบทเป็นเบี้ยนสาวตบตาไฮโซนั่นสินะ แหม...ร้ายใช่ย่อยนะอิหมวยยย

" แสนรู้ที่สุดเลยเพื่อนรัก วันเสาร์นี้แม่กุจะให้ไปกินข้าวกับเขา เพราะฉะนั้นมึงเตรียมตัวไว้ กุจะไม่แต่งงานกับเขาเด็ดขาด กุรักน้องเดย์กุจะซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเองเท่านั้น " ยัยหมวยพรรณาซะจนน่าหมั่นไส้ รู้สึกเหม็นพวกมีแฟนยังไงไม่รู้

" เออๆ " พอฉันยอมตกลงเท่านั้นแหละ นังหมวยก็โผลเข้ามากอดรัดฉันแนบแน่น แน่นชนิดที่ว่า "นมเบียดนม" อ่ะ คิดดู

" มึงไม่ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้หรอก ยังไงกุก็ต้องช่วยมึงอยู่แล้ว กอดกุน่ะมีไว้ให้ผู้ชายเท่านั้นย่ะ! "