2พระเอกในฝัน(2)

“ขอโทษนะครับ ผมอยากจะขอยืมปากกากับกระดาษพอจะมีไหม”

หญิงสาวในชุดนักศึกษาที่กำลังสาละวนอยู่กับการทำงานเอกสารที่เกี่ยวกับค่าใช้จ่ายในกองละครตามที่สร้อยสวาทมอบหมายไว้ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงผู้ชายที่เธอแสนจะคุ้นหูยืนถามอยู่ใกล้ ๆ เธอ

“เอ่อ….นี่ค่ะปากกากับกระดาษ”

พุทธินาถถึงกับอมยิ้มเมื่อเห็นว่าสาวน้อยตรงหน้าถึงกับปากสั่นมือสั่นหน้าซีดเมื่อหันมาเห็นหน้าของเขา ชายหนุ่มเดาได้ไม่ยากว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกตกใจที่ได้เจอหน้ากับพระเอกดัง

ชายหนุ่มรับกระดาษกับปากกาและนั่งลงใกล้ ๆ กับกัสจัง หญิงสาวจึงรีบคว้าโอกาสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายรูปพระเอกในดวงใจของเธอ

“ไม่เห็นต้องแอบถ่าย มานั่งข้าง ๆ ผมดีกว่าจะได้มีรูปคู่หรือว่าคุณไม่อยากถ่ายรูปกับพระเอกอย่างผม”

พุทธินาถไม่ได้คิดอย่างที่พูดแต่เขาเห็นว่าอีกฝ่ายเอาแต่ยืนนิ่งทำตัวเป็นต้นไม้ที่ไม่กล้ากระดุกกระดิกไปไหน เขาจึงแกล้งหยอกเพื่อให้รู้สึกเป็นกันเองมากขึ้น

“ขอบคุณมากนะคะ”

กัสจังรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังฝันไป ผู้ชายที่กำลังโอบไหล่เธอถ่ายรูปเป็นพระเอกที่เธอเห็นเขามาตั้งแต่เด็ก ๆ และเธอก็ใฝ่ฝันมาตลอดว่าสักวันเธอจะได้มีโอกาสถ่ายรูปกับเขาและนี่ก็คือสาเหตุที่ทำให้เธอเลือกที่จะเรียนเกี่ยวการแสดงถึงแม้ว่ามันคงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับชายหนุ่มที่เธอแอบฝันถึงมาตลอดแต่แล้ววันนี้ก็มาถึงเธอจึงรีบคว้าโอกาสไว้

กัสจังคิดว่าการที่เธอได้ถ่ายรูปคู่กับพุทธินาถก็เป็นความฝันที่เธอไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้เป็นความจริงแต่ใครจะรู้ว่าตั้งแต่วันนั้นเธอกับเขาก็มีโอกาสได้พูดคุยกันอีกเรื่อย ๆ โดยที่ส่วนมากนักแสดงหนุ่มใหญ่จะเป็นคนเดินมาหาเธอด้วยตัวเองเพราะด้วยงานที่กัสจังต้องทำแทบจะไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับการถ่ายทำละคร

“เรียนการแสดงมาแล้วทำไมถึงต้องมานั่งทำงานอยู่คนเดียวแบบนี้”

พุทธินาถเดินเข้ามาหากัสจังที่ห้องพักของพนักงานเพราะเขามองจากบริเวณที่ถ่ายทำละครแล้วไม่เห็นเธอ ชายหนุ่มไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรเขาถึงได้อยากคุยกับเด็กสาวในชุดนักศึกษาคนนี้แทบทุกวัน

“สวัสดีค่ะคุณพุฒิ” หญิงสาวเอ่ยทักทายก่อนที่จะตอบคำถาม

“การที่เราเรียนเกี่ยวกับการแสดง ฉันคิดว่าเราควรจะได้เรียนรู้ในทุก ๆ เรื่องตอนนี้พี่สร้อยสวาทก็สอนงานไปเรื่อย ๆ ส่วนเรื่องการแสดงละคร เรื่องนี้ฉันก็ได้เล่นเป็นตัวประกอบอยู่หลายฉากเหมือนกันค่ะ”

พระเอกหนุ่มใหญ่หรี่ตาทำท่าแปลกใจเพราะเขาไม่รู้มาก่อนว่ากัสจังจะได้ร่วมแสดงในละครเรื่องนี้ด้วยแต่อย่างว่าปกติเวลาที่เขาแสดงละครเรื่องใดเขาก็สนใจแค่เพียงว่าดาราดังที่จะเล่นประกอบกับเขาเป็นใครบ้างไม่ได้สนใจใคร่รู้ไปถึงดาราประกอบที่ทางผู้กำกับจัดหามา

“ผมไม่รู้มาก่อนว่าคุณจะได้เล่นเป็นตัวประกอบพอจะมีบทให้ผมดูไหม”

หญิงสาวส่งบทที่วางอยู่ข้าง ๆ เธอ เมื่อมีเวลาว่างกัสจังจะหยิบบทขึ้นมาท่องจำเพราะเธอไม่อยากเป็นตัวถ่วงที่ทำให้กองถ่ายละครต้องมีปัญหาถึงแม้ว่าเธอจะได้แสดงเพียงไม่กี่ฉากและแต่ละฉากก็มีคำพูดแค่เพียงไม่กี่คำเพราะเธอเล่นเป็นเพียงแค่แม่บ้านในบ้านของพระเอกเท่านั้น