ตอนที่ 5

“แอล…” กองเรียกชื่อแอลด้วยความตกใจ เมื่อเห็นแอลจ้องมองมาที่เขา

“มึงกับไอเคท..แอบคบกันหรอวะ” แอลถามกองออกมาเสียงแผ่ว

“มันไม่ใช่แบบนั้น” กองทำท่าจะเดินเข้ามาหาแอลแต่เคทพุ่งเข้ามากอดกองเอาไว้ก่อน กองขมวดคิ้วมองมือของเคทที่กอดอยู่ที่เอวตัวเองแน่น

“ไม่เป็นไรมึง มึง..เอามันไปไว้ที่ห้องก่อนก็ได้ กูไม่บอกใครเรื่องนี้หรอก” แอลฝืนยิ้มส่งไปให้พร้อมกับลุกขึ้นยืน ถึงแม้ว่าตัวเขาจะมีอาการมึนหัวอยู่บ้าง แต่ก็พอที่จะประคองตัวเองได้อยู่นิดหน่อย

“เดี๋ยวก่อนแอล” กองเรียกแอลเสียงเครียด แอลเพียงแค่ส่งยิ้มให้กองเท่านั้น เขาก็รีบเดินผ่านแอลกับเคทไปทันที กองเองถึงแม้อยากจะตามไปมากแค่ไหน แต่เขาเองก็ไม่สามารถปล่อยให้เคทอยู่ที่นี่คนเดียวได้เหมือนกัน เพราะเคทเป็นผู้หญิง เขาจึงรีบจัดการอุ้มเคทในท่าเจ้าหญิงและพาเดินไปที่ห้องของภาทันที

เมื่อพาเคทเข้าไปนอนในห้องรวมกับภาและจี้แล้ว กองก็รีบเดินไปที่ห้องของแอลทันทีแล้วเคาะประตู

ปัง ปัง ปัง

“แอล เปิดประตูหน่อย กูมีเรื่องจะคุยด้วย” กองพูดเสียงเครียด แล้วรอสักพักประตูห้องก็ถูกเปิดออก

“มึงมีอะไรรึเปล่า พอดีกูง่วงแล้วอยากนอน” แอลเปิดประตูออกมากว้างแล้วถามออกไปด้วยความสงสัย

กองขมวดคิ้วมองสีหน้าที่นิ่งๆของแอลด้วยความเป็นห่วง

“กูเข้าไปนะ” กองพูดขอ แอลกัดปากตัวเองอย่างลังล แต่ก็ยอมให้กองได้เข้ามา

เมื่อกองเข้ามาในห้องแล้วเขาก็ดึงแขนของแอลให้เข้ามาข้างในด้วย ดีที่แลอปิดประตูแล้วล็อกทัน

“มีอะไร” แอลถามขึ้น เมื่อกองดึงแอลให้ไปนั่งที่บนเตียงด้วยกัน

“มึงกำลังเข้าใจกูผิด ตอนนั้นเคทมันเมา แล้วกูก็ไม่คิดว่าไอเคทมันจะกล้าทำแบบนั้น” กองพยายามอธิบาย

“มึงไม่ต้องพยายามแก้ตัวหรอกกอง กูเห็นมึงดูสนิทกับมันมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว ถ้าพวกมึงจะคบกันก็ไม่ต้องมาโกหกเพื่อนหรอก หรือถ้ามึงจะโกหกใครแต่อย่างน้อยมึงพูดความจริงกับกูก็ยังดี” แอลพูดออกมาด้วยความโมโห ซึ่งเขาเองก็พยายามคิดว่าสิ่งที่เขากำลังโมโหอยู่มันมาจากที่ร่างสูงโกหกเขาเรื่องนี้

“กูไม่เคยโกหกมึงสักครั้งเลยนะแอล กูจะโกหกมึงไปเพื่ออะไรวะ” กองเริ่มโมโห เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ยืนยันในสิ่งที่ตัวเองคิดโดยไม่ฟังเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“แล้วที่มึงทำเมื่อกี้มันคืออะไร ถ้ามึงไม่ได้โกหกกู” แอลจ้องหน้ากองนิ่ง

“กูอธิบายไปแล้วมึงทำไมไม่ฟังวะ มึงคิดว่ากูจะคิดอะไรกับไอเคทรึไง” กองขมวดคิ้วแล้วลุกขึ้นด้วยความโมโห ถ้าให้เขานั่งลงต่อไปเขาคงจับแขนของอีกฝ่ายมาเขย่าเพื่อให้เลิกคิดอะไรแบบนี้แน่ๆ

“แล้วสิ่งที่กูเห็นมันคืออะไร มึงตอบกูมาดิ” แอลลุกขึ้นแล้วดึงแขนของกองเพื่อให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา กองมองหน้าแอลนิ่งๆ

“งั้นกูถามอะไรมึงหน่อยได้มั้ย”

“อะไร” แอลถามกลับไปด้วยความสงสัย

“มึงโกรธกูทำไม” กองค่อยขยับเข้าไปใกล้กับแอลทีละนิด แอลเองก็ค่อยๆเดินถอยออกมา

“กูโกรธเพราะมึงโกหกกูไง” แอลเชิดหน้าตอบกลับไป

กองเลิกคิ้วใส่แอลนิดๆแล้วดึงแขนของแอลให้ขยับเข้ามา

“มึงแน่ใจหรอ..ว่าแค่โกรธูเรื่องที่กูโกหก”

แอลอึกอักเล็กน้อย เขาค่อยๆหลบสายตาที่ร่างสูงจ้องมองมา

“แสดงว่ามึงก็ยอมรับแล้วใช่มั้ย ว่ามึงโกหกกู” แอลขมวดคิ้วจ้องหน้ากองกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ เขาพยายามที่จะดึงแขนตัวเองให้ออกห่างจากมือหนาที่จับอยู่ แต่ดูท่าว่ากองจะไม่ยอมปล่อยเขาให้เป็นอิสระ

“ตอบคำถามกูมาก่อน” กองขยับหน้าเข้าไปใกล้แอลทีละนิด แอลเองก็พยายามที่จะเบี่ยงตัวหลบ แต่ด้วยความมึนที่มันยังมีอยู่ เลยทำให้เขาเสียหลักเหมือนจะล้มลง แต่วงแขนของกองก็คว้าเอวบางเอาไว้ก่อน

“ตกลง..มึงคิดยังไงกันแน่แอล” กองถามออกไปเสียงนุ่ม มุมปากของเขากระตุกยิ้มแล้วจ้องมองใบหน้าหวานที่มีความลังเลอยู่

“จะให้กูคิดอะไรละ” แอลก้มหน้าลงนิดๆ เขาไม่กล้าเงยหน้าที่จะสบตาของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย จู่ๆใบหน้าก็รู้สึกร้องผ่าวซะอย่างนั้น ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือว่าอย่างอื่นกันแน่

“หึหึ” กองหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมกับช้อนตัวของแอลขึ้นมาอุ้ม แล้วค่อยๆเดินไปที่เตียงกว้าง พร้อมกับวางแอลลงอย่างเบามือ ส่วนเขาก็คล่อมร่างบางเอาไว้ก่อนเพื่อกันไม่ให้หนี

“หัวเราะอะไร” แอลเหลือบตามองไปที่กองนิดๆแล้วก็หลบสายตาดังเดิม

“กูกำลังหัวเราะกับคนที่ไม่รู้ใจตัวเองอยู่” กองพูดขึ้นยิ้มๆ พร้อมกับใช้นิ้วเกลี่ยไปที่พวงแก้มใสเบาๆ

แอลเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของกองเมื่อได้ยินในสิ่งที่ร่างสูงพูด แต่พอเข้าจ้องมองอีกฝ่ายดีดีแล้วละก็..เขาไม่สารถที่จะละสายตาไปจากอีกฝ่ายได้เลย เขาเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน กองเกลี่ยแก้มใสเล่นไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน จนใบหน้าของแอลค่อยๆเอียงเข้ามารับกับฝ่ามือของเขา เหมือนว่าอีกคนกำลังอ้อนเขาโดยที่ไม่รู้ตัว

“กูกับเคท มันไม่มีอะไรกันจริงๆ แล้วสิ่งที่ไอเคทมันทำลงไป กูเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเลยไม่ได้ดันมันออกในทันที เพราะถ้ากูดันมันออกไปมันจะต้องตกลงมาที่พื้นแน่ๆ ซึ่งกูไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นเพราะถึงยังไงไอเคทมันเป็นเพื่อนสนิทของเรา” กองพูดเสียงนุ่ม พร้อมกับย้ำสถานะความสัมพันธ์ของเขาและหญิงสาวให้กับร่างบางได้รู้ แอลพยักหน้าน้อยๆ

“กูขอโทษที่เข้าใจมึงผิดนะ” แอลก้มหน้ามองปกเสื้อของกองพร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยเล่นไปมาด้วยความรู้สึกผิด

“มึงเข้าใจกูก็ดีแล้ว กูไม่อยากให้มึงเข้าใจกูผิด” กองยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ

“มึง..” แววตาของแอลลังเลที่จะพูดออกไป เพราะสิ่งที่เขาจะพูดนั้น ไม่รู้ว่าดีหรือไม่แล้วถ้าอีกฝ่ายได้ยินจะรู้สึกยังไง

“หื้ม?” ปลายจมูกของกองค่อยๆขยับเข้าไปหาปลายจมูกเล็กของแอล พรอ้มกับถูไถกันไปมาเบาๆ ซึ่งแอลเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะการกระทำของกองที่ทำกับเขาแบบนี้ มันคือเรื่องปกติตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว

“คนที่มึงกำลังรอ..เขาคือใครหรอ บอกกูได้มั้ย” แอลจ้องมองกองตาแป๋ว ด้วยความอยากรู้ กองหัวเราะในลำคอนิดๆเมื่อเห็นสายตาที่อยากรู้อยากเห็นของอีกฝ่าย

“เมาแล้วมึงอ่ะ นอนเถอะ” กองเลี่ยงที่จะไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเป็นนอนข้างๆแอลแล้วดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดแทน

“กูไม่เมา กูไหว” แอลเงยหน้าขึ้นมองคางของกองที่อยู่บนหัวเขา

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ปวดหัวนะ นอนเถอะ” กองดันหัวของแอลให้เข้ามาซุกอกตัวเองตามเดิม

ถึงแม้ว่าแอลจะอยากรู้มากแค่ไหน แต่ถ้าอีกฝ่ายยังไม่พร้อมที่จะบอก เขาเองก็ไม่อยากที่จะคาดคั้นอะไรมากมาย

“ฝันดีนะ” กองพูดเสียงนุ่ม พร้อมกับหอมหน้าผากของแอลเบาๆ แอลหลับตาลงเพื่อรับสัมผัสนั้นแล้วพยักหน้าน้อยๆพร้อมกับค่อยๆหลับลงไป

#งุ้ยยยยยยยยยยย>///<

#อาจจะมีมาม่ามาสักเล็กน้อยนะคะ แต่ไม่มากเท่าไหร่งับบบบ^^