บทที่5

ในขณะที่ผู้ประสบภัยที่จำต้องตื่นเช้าทุกวันกำลังลังเลใจว่าควรจะเข้าไปในร้านดีมั้ย 

คู่กรณีกลับกำลังนั่งหน้าเชิดดูเมนูอาหาร...บริกรในชุดสูทเรียบร้อยผู้รอรับออเดอร์ก็ดูตื่นเต้นไม่น้อย

เวลานี้ใครกันบ้างละ จะไม่รู้จักนางสาว งามเลิศ แสนฤทัย เจ้าของฉายานางร้ายขี้แย่ง..อดีตดาราตัวท็อปของประเทศ

“เอ่อ คุณงามใช่มั้ยครับ”

“ค่ะ งามเอง”เจ้าหล่อนพูดพร้อมส่งรอยยิ้มเพื่อประชาชนไปให้

“คือ..”

“จะขอลายเซ็นใช่มั้ยคะ”คนสวยพูดแทรก ทั้งยังยื่นมือออกไป พาบริกรหนุ่มถึงกับงง

"อะ...อะไรนะครับ"

"จะให้งามเซ็นก็เอากระดาษปากกามาซิคะ" เจ้าหล่อนพูดพร้อมบุ้ยใบ้ไปที่สมุดโน๊ตอันเล็กที่โผล่จากกระเป๋าเสื้อบริกรหนุ่ม...พนักงานจำใจยื่นให้ทั้งที่ความตั้งใจเดิมคือเพียงจะสอบถามลูกค้าว่าต้องการสั่งเมนูอะไร

ทว่าภาพที่นางร้ายตกอับกำลังก้มหน้าก้มตาเซ็นลายเซ็นก็ชวนให้คนที่เพียงแต่ตามข่าวเริ่มรู้สึกดีที่เจ้าหล่อนไม่ถือตัวซะงั้น ยิ่งรอยยิ้มหวานๆ ที่ตั้งใจส่งมาก็ชวนให้ประทับใจ

"เซลฟี่ด้วยมั้ยคะ งามไม่ถือ"เสียงใสเสนอแนะ บริกรหนุ่มหน้าขี้นสีทันที ก่อนที่จะรีบปฏิเสธ

"อะ...เออ พอดีอยู่ในเวลาทำงานนะครับ"

"อ้อค่ะ  จริงๆ งามไม่ใช่แค่สวยแต่ยังใจดีมากด้วยค่ะ ดังนั้นงามฝากไปบอกพี่พนักงานคนอื่นด้วยนะคะ ถ้าใครอยากได้ลายเซ็นหรือถ่ายรูปงามยินดี"

"....."

"ที่เงียบหมายความว่าไงคะ? ไม่ต้องเขินนะคะ งามเข้าใจค่ะ บางทีบรรดาแฟนๆ ก็ไม่กล้าเข้ามาคุยด้วยเป็นเรื่องธรรมดา"ดาราสาวคนสวยยังพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ไม่ทันได้สังเกตสีหน้าเหยๆ ของน้องพนักงาน...เมื่อไม่รู้จะรับมือยังไง อีกทั้งกลัวผู้จัดการร้านจะด่า...จำได้แต่ฟังคนสวยอวยตัวเองอยู่หลายนาที

ทั้งคิดในใจว่า

'ไม่น่าทักว่ารู้จักเลยกู'

"เออ....คุณงามครับ พอดีผมจะถามว่าคุณงามจะรับเมนูอะไรดีครับ"พนักงานหนุ่มกลั้นใจตัดบท ยัยคนสวยที่เอาแต่พูดมากจึงส่งยิ้มเขินๆ ชวนน่ารักมาให้...ภาพลักษณ์เจ้าหล่อนช่างแตกต่างจากข่าวลือไปคนละโยชน์

ริมฝีปากอิ่มเคลือบสีหวานเตรียมจะสั่งเมนูกรองด์ควินซีน คู่กับไวน์รสชาติดีๆ สักขวด ทว่าเมื่อนึกถึงเงินในบัญชีใบหน้าสวยจึงเริ่มมุ่ย 

เกือบไปแล้วหล่อน เกือบลืมภารกิจสำคัญไปแล้ว!!!!

"ขอเป็นน้ำแร่สักขวดละกันค่ะ พอดีงามกำลังรอเพื่อนอยู่"เสียงหวานเชิดหน้าตอบออกไป ยังดีพนักงานหนุ่มรู้ความรับงานจบก็เดินถอยหลังออกไปด้วยท่าทางสุภาพ

งามเลิศถอนหายใจเซ็งไม่น้อย....มาร้านหรูแต่สั่งอาหารอร่อยๆ มากินไม่ได้ โคตรจะแย่...แต่คิดอีกทีเสียซะว่าลดน้ำหนักเพื่อแสดงละครละกัน 

คนตัวเล็กหน้าสวยจำใจจิบน้ำแร่ไปด้วย ดวงตาก็เหลือบมองไปที่ประตูร้าน จวบจนอีตาไฮโซพกผู้อยู่ในเสื้อยืดด้านในสีอ่อนด้านนอกสวมสูทลำลองสีน้ำเงินเข้ม..ผมดำสนิทถูกจัดทรงตามสมัยนิยม แตกต่างจากวันแรกที่หล่อนเจอลิบลับเดินเข้ามา

บุคลิกสง่างาม ดูผู้ดีแต่กำเนิด...ออร่าที่สาดส่องออกมา พาให้บรรดาไฮโซคนอื่นหันมามอง ทว่าอาจเป็นเพราะชายหนุ่มไม่ค่อยออกงาน...และเป็นหนึ่งบุคคลลี้ลับของแวดวงสังคม จึงส่งผลให้ไม่มีใครกล้าเข้าไปทักทาย

แน่ละ เขาเดินผ่านโต๊ะเธอไป...แม้แต่หางตายังไม่แล!

ไอ้คนใจร้าย...ไอ้คนไม่สำนึกในบุญคุณ...ทำไมไม่นึกถึงข้าวปลาอาหารที่หล่อนอุตส่าห์ส่งไปให้ทั้งอาทิตย์บ้างนะ

อดีตนางร้ายเบอร์หนึ่งของวงการบ่นอุบในใจ ก่อนจะผุดลุกขึ้นพร้อมกับแอบเดิมตามร่างสูงไปยังโซนvvip ไอ้ขายาวๆ นั่นก็เหลือเกิน จ้ำอ้าวไม่เกรงใจรองเท้าส้งสูงแบรนด์เนมที่หล่อนสวมแม้แต่นิด

งามเลิศได้แต่ร้อนใจไม่กล้าเอ่ยปากเสียงดัง เพราะกลัวเขาจะทิ้งให้ขายหน้ารอบสอง จำใจได้แต่เดินตามหลังจนมาถึงชั้นสอง และน่าเสียดายที่หล่อนไม่รู้ว่าเขาเลี้ยวไปยังทิศทางไหน

ริมฝีปากอิ่มสีหวานถูกกัดด้วยความร้อนใจไม่ใช่น้อย....ในขณะที่ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความลังเล

ซ้ายดี? หรือขวาดีนะ?

ขวาร้าย..ซ้ายดี