ตอนที่ 3 กล่องเหล็กใบน้อย

จางซิ่วอิงง่วนอยู่กับการทำอาหารมื้อแรกของวัน เครื่องปรุงหลากหลายชนิดที่เธอสามารถหยิบใช้ได้เท่าที่ต้องการทำให้เธออารมณ์ดีที่ไม่ต้องทนกินอาหารรสชาติจืดชืดหลังจากนี้

ริมฝีปากอิ่มปรากฏรอยยิ้มเบาบาง มือเรียวควงตะหลิวไปพลาง ปากก็ฮัมเพลงในยุคอนาคตไปพลาง เพียงไม่นานกลิ่นหอมฉุยของอาหารจานเนื้อหนึ่งจานและผัดผักก็อบอวลชวนให้น้ำย่อยในกระเพาะทำงาน

หลังจากมื้อเช้าจบลงด้วยความเอร็ดอร่อย หญิงสาวเก็บจานชามไปล้างทำความสะอาด ก่อนจะเริ่มเก็บกวาดบ้านเก่าหลังน้อยให้อยู่ในสภาพที่สบายตาและน่าอยู่โดยเริ่มจากห้องครัวที่เธอเดาไม่ออกจริง ๆ ว่าครั้งสุดท้ายที่ได้เก็บกวาดห้องนี้คือกี่ปีมาแล้ว

มือเล็กปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดพรายตามกรอบหน้าครั้งหนึ่ง ก่อนจะมองห้องครัวที่ผ่านการเก็บกวาดจนเป็นระเบียบอย่างพึงพอใจ ตู้หลังน้อยที่เดิมมีเพียงแค่ไข่ไก่ฟองเดียวก็ถูกเติมจนเต็มโดยสินค้าจากห้างสรรพสินค้ายุค 2024 รวมถึงถังข้าวสาร แป้ง เครื่องปรุง และอุปกรณ์ทำครัวด้วยเช่นกัน

ห้องนอนเป็นพื้นที่ต่อไปที่จะได้รับการเก็บกวาด จางซิ่วอิงรื้อเครื่องนอนเก่าทิ้งทั้งหมด ซึ่งจากที่สำรวจอย่างถี่ถ้วนแล้วมันเก่ามากจริง ๆ แถมผ้าห่มก็เบาบางจนตอนห่มนั้นแทบไม่ได้รู้สึกถึงความอบอุ่นด้วยซ้ำ

กลิ่นอับของห้องนอนชวนให้เธอรู้สึกเวียนหัวไปหมด หญิงสาวจึงต้องเปิดประตูหน้าต่างห้องทิ้งไว้เพื่อให้อากาศถ่ายเทยิ่งขึ้น ก่อนจะเลือกผ้าม่านสีสบายตาจากในห้างสรรพสินค้ามาติดให้เรียบร้อย

วิญญาณจากยุคอนาคตในร่างของสาวชนบทรีบไปจัดการห้องโถงและห้องน้ำต่อ หลังจากเลือกเอาชุดเครื่องนอนใหม่มาจัดเข้าที่เข้าทางแล้วเรียบร้อย กว่าที่บ้านหลังน้อยจะถูกจัดระเบียบจนเข้าที่เข้าทางเป็นที่น่าพอใจ แถมยังสะอาดน่าอยู่ก็ใช้เวลานานพอสมควร จมูกเชิดรั้นสูดดมกลิ่นหอมสะอาดของน้ำยาถูพื้นที่เธอตั้งใจเลือกมาใช้จนเต็มปอด

ร่างบางรู้สึกสูญเสียพลังงานไปไม่น้อย เมื่อเช้าเธอแบ่งอาหารเก็บไว้ส่วนหนึ่ง มื้อเที่ยงเลยอุ่นทานประทังความหิวไปก่อน เสร็จแล้วจึงออกไปจัดการกับผลผลิตของแปลงผักข้างบ้านต่อ

อีกสิ่งหนึ่งที่เธอพึ่งได้รู้จากห้างสรรพสินค้าในกำไลหยกก็คือ ของทุกชิ้นจะถูกเติมเต็มตลอดและมีให้เธออย่างไม่จำกัด แถมยังมีพื้นที่ว่างที่เก็บของได้อย่างไม่จำกัดโดยหากเป็นของสดก็จะยังคงความสดใหม่ไว้อย่างเช่นตอนที่นำเข้าไป อีกทั้งในตอนที่เธอหายเข้าไปในห้างสรรพสินค้าก็ราวกับเวลาด้านนอกจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ และอีกความพิเศษคือเธอสามารถหลับตาและเรียกของที่ต้องการออกมาได้โดยไม่จำเป็นต้องเข้าไปด้วยตัวเอง ซึ่งสิ่งเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก

แปลงผักที่ถูกปลูกจนเต็มพื้นที่ข้างบ้านนั้นมี หัวไชเท้า ผักกาดขาว และต้นหอมเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งมีจำนวนมากเกินกว่าที่เธอจะเก็บไว้กินเพียงคนเดียว แต่ในเมื่อทุกต้นล้วนโตเต็มที่พร้อมเก็บเกี่ยว ไม่รอช้าจางซิ่วอิงลงมือเก็บผักเหล่านี้ทันที โดยคิดเพียงในหัวคร่าว ๆ ถึงวิธีการต่อจากนี้

พื้นที่ว่างเปล่าหลังจากเก็บผลผลิตเรียบร้อย หญิงสาวจัดการถอนหญ้าและเตรียมแปลงผักพร้อมสำหรับการปลูกผักรอบใหม่ทันที อีกสามเดือนที่นี่ก็จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เธอคิดว่าควรจะต้องหาเมล็ดพันธุ์ที่สามารถปลูกและเก็บเกี่ยวได้ในเวลาอันสั้นซึ่งส่วนนี้เธอขอเวลาคิดสักหน่อย

แม้จะรู้การทำเกษตรมาบ้างแต่ในชาติที่แล้วลมหนาวเติบโตมาในตัวเมือง วิถีชีวิตเกษตรกรเธอจึงได้เรียนรู้มาบ้างจากชาวบ้านชนบทตอนไปค่ายอาสาซึ่งต้องยอมรับว่าเธอรู้เพียงผิวเผินเท่านั้น ทั้งยังไม่เคยลงมือทำจนครบถ้วนกระบวนการสักครั้งเดียว เห็นทีเรื่องการเพาะปลูกคงต้องวัดดวงกันดู

หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการจัดการบ้านหลังน้อยมาทั้งวัน มื้อเย็นจึงมีเพียงข้าวต้มทรงเครื่องง่าย ๆ ที่วัตถุดิบหาได้จากในห้างสรรพสินค้าของเธอ หญิงสาวตักข้าวต้มหอมกรุ่นเข้าปากคำแล้วคำเล่าด้วยความหิวโหย ใช้เวลาเพียงไม่นานข้าวต้มในชามใบใหญ่ก็ถูกกวาดลงท้องจนเกลี้ยง

หลังจากกลืนข้าวต้มคำสุดท้ายลงท้อง ก็ตามด้วยนมรสกล้วยที่เธอชอบอีกหนึ่งกล่อง จากนั้นจึงรีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน

ทว่าหลังจากล้มตัวลงนอนนั้นกลับมีหนึ่งสิ่งที่รบกวนจิตใจไม่หยุดหย่อนจนไม่อาจข่มตาหลับลงได้ นั่นคือกล่องเหล็กใบเก่าที่เธอเจอในตู้ภายในห้องนอนที่คาดว่าในนั้นคงมีเงินเก็บของเจ้าของร่างอยู่

จางซิ่วอิงลุกพรวดจากที่นอนนุ่ม ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องปริศนานั้นขึ้นมา ร่างบางทรุดนั่งลงบนเตียง มือเรียวเปิดกล่องเหล็กนั้นด้วยหัวใจระส่ำ เธอพยายามเตรียมใจเอาไว้หากในนี้มีเงินน้อย เธอก็พอจะมีหนทางหาเงินของตนเองอยู่บ้าง แต่หากมีเยอะก็ถือว่าเป็นกำไรของการที่เธอมาเกิดในโลกนี้

“โอ๊ะ!!!”เงินปึกหนึ่งที่นอนอยู่ในกล่องพร้อมกับคูปองอีกนับสิบใบทำเอาหญิงสาวตาลุกวาวร้องอุทานออกมาด้วยความดีใจ เมื่อนับดูแล้วตอนนี้เธอมีเงินอยู่ในมือสี่ร้อยห้าสิบหยวน กับคูปองอาหารและเสื้อผ้าอยู่หลายใบ นอกจากนี้ยังมีแหวนทับทิมล้อมเพชรอีกหนึ่งวง จากความทรงจำแหวนวงนี้แม่ของเจ้าของร่างให้แหวนวงนี้เอาไว้ก่อนจะเสียชีวิต ซึ่งตอนนั้นจางซิ่วอิงยังเด็กจึงไม่ได้ไถ่ถามอะไรเกี่ยวกับแหวนวงนี้ ทับทิมและเพชรนั้นเป็นของแท้อย่างแน่นอน กะด้วยสายตาแล้วคงมีมูลค่าสูงมาก คาดว่าคงมีความสำคัญมากเช่นกัน

เพียงเท่านี้ก็ดีมากแล้ว…อย่างน้อยในชีวิตนี้เธอก็ยังพอมีต้นทุนอยู่บ้าง

หญิงสาวเก็บกล่องเงินไว้ภายในมิติเพื่อความปลอดภัย ไม่รู้จางซิ่วอิงคนเก่าคิดอย่างไร อยู่บ้านคนเดียว ทั้งยังเป็นหลังท้ายสุดของหมู่บ้านแต่กลับเก็บเงินหลักร้อยหยวนไว้โดยไม่มีการซ่อนใด ๆ แม้แต่น้อย หรืออาจเป็นเพราะสามีเธอเป็นทหารถึงไม่คิดจะกลัวถูกโจรมาปล้นชิงเงินไป

ร่างบางล้มตัวลงนอนบนฟูกนิ่มหอมสะอาดอีกครั้งหลังจากความข้องใจถูกไขจนกระจ่าง ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงต้นทุนที่มีอยู่ พลางคิดถึงวันพรุ่งนี้ว่าจะทำอย่างไรต่อกับผักข้างบ้านที่เก็บมา เพียงไม่นานความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันในที่สุดเปลือกตาบางก็หนักอึ้งและปิดลงในเวลาต่อมา ลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกว่าหญิงสาวหลับสนิทแล้ว

ในเวลารุ่งสางดวงอาทิตย์ใกล้โผล่ขึ้นมาเกือบครึ่งดวง ร่างบอบบางบิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบในกาย ดวงตาคู่เรียวกระพริบถี่เพื่อปรับให้คุ้นชินกับแสงสลัว ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้

แม้ยังไม่เข้าหน้าหนาวแต่ก็เหลืออีกเพียงไม่กี่เดือน อากาศในยามเช้าจึงค่อนข้างเย็นมากทีเดียว หญิงสาวนึกถึงเครื่องทำน้ำอุ่นจากโลกที่เธอจากมา ซึ่งไม่แน่ใจว่าภายในห้างสรรพสินค้าจะมีเจ้าสิ่งนี้หรือไม่ ทว่าที่นี่ก็ยังไม่มีไฟฟ้าใช้อยู่ดี หากจะนำออกมาใช้ได้ เธอเองคงต้องย้ายบ้านไปอยู่ในอำเภอเสียก่อน

ซึ่งหลังจากครุ่นคิดถึงแผนการใช้ชีวิตเธอคิดว่าจะไม่ซ่อมบ้านหลังนี้ เนื่องจากที่นี่เป็นเพียงบ้านหลังเก่าซอมซ่อที่ตระกูลหยางให้เธอและสามีใช้พักชั่วคราวเท่านั้น อีกอย่างหนึ่งเธอตั้งเป้าหมายไว้แล้วว่าก่อนจะถึงหน้าหนาวเธอจะย้ายไปอยู่ในอำเภอ ซึ่งเรื่องนี้สมควรต้องปรึกษากับสามีเสียก่อน ระหว่างนี้เธอก็คงต้องเก็บเงินก้อนใหญ่รอเขาไปก่อน

จางซิ่วอิงใช้เวลาอาบน้ำเพียงไม่นานเพราะน้ำที่นี่ค่อนข้างเย็น สบู่และยาสระผมที่เธอนำออกมาจากห้างสรรพสินค้าช่วยทำให้ร่างบางหอมฟุ้งอย่างที่สาวชนบททั่วไปไม่อาจทำได้ วันนี้เธอเลือกหยิบเสื้อผ้าชุดเก่าของร่างเดิมมาใส่เพื่อให้สะดวกต่อการทำงานของวันนี้ และหากเลอะก็สามารถทิ้งมันได้อย่างไม่ต้องเสียดายหรือมานั่งซักให้วุ่นวาย

มื้อเช้าเธอหยิบเกี๊ยวกุ้งสำเร็จรูปมานึ่งทาน โดยไม่ลืมหยิบเครื่องปรุงรสและวัตถุดิบอย่างอื่นออกมาด้วย หลังจากมื้อเช้าจบลงเธอจึงเริ่มทำความสะอาดผักที่เก็บมาจากแปลงข้างบ้านเมื่อวานนี้ ซึ่งตัดสินใจแล้วว่าจะทำผักดองรสเผ็ด และกิมจิที่เธอชอบทานอีกเล็กน้อย

ในยุคนี้ผักดองนั้นมีเพียงรสชาติเดียวซึ่งค่อนข้างจำเจและไม่น่าทานนัก การเลือกทำผักดองรสชาติอื่นเลยเป็นตัวเลือกที่ดี ซึ่งในห้างสรรพสินค้าของเธอก็มีเครื่องปรุงรสพร้อมให้เธอทำผักดองพวกนี้

จางซิ่วอิงลงมือดองผักที่ได้มาอย่างคล่องแคล่ว เสียงฮัมเพลงในยุค 2000 ดังออกมาจากห้องครัวขนาดเล็กเป็นระยะ เธอจัดการแบ่งผักที่ดองแล้วใส่กล่องสีใสที่มีฝาปิดมิดชิดและขนาดไม่ใหญ่มากทั้งหมดจะได้ผักดองรสเผ็ดจำนวนสิบกล่องและกิมจิอีกสามกล่อง

เมื่อทุกอย่างภายในครัวเสร็จสิ้นหญิงสาวจึงทานมื้อเที่ยง เสร็จแล้วจึงเตรียมตัวเพื่อเข้าไปสำรวจในอำเภอสักครั้งเพื่อหาลู่ทางกันเอาชีวิตรอดจากยุคนี้ ซึ่งเธอกะเวลาจากในความทรงจำแล้ว อีกไม่นานเกวียนรอบสุดท้ายของวันจะออกไปในตัวอำเภอพอดี