Chapter 11 : หงุดหงิด

เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นขึ้นในเวลาแปดโมงเช้า ตอนนี้ใบหน้าฉันซุกกับอกแกร่งของเขาทั้งคืน คนบ้า เขินจะแย่ แถมกินไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย จนฉันต้องร้องขอชีวิตจากเขา

ฉันค่อยๆปีนลงจากเตียงให้เบาที่สุด แล้วเดินย่องเข้าไปในห้องน้ำรีบทำธุระให้เสร็จ ก่อนที่เขาจะตื่นแล้วจับฉันกินอีกรอบ

หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ เดินออกมจากห้องน้ำาก็เห็นเขานั่งกอดอกพิงอยู่ที่หัวเตียง

"วันนี้ฉันจะพาเธอไปข้างนอกกับฉัน"

"ไปไหนหรอคะ"

"...."

"ไม่บอกก็ไม่ไปหรอกนะ" ฉันยืนกอดอกเลียนแบบเขา แล้วนี่เป็นอะไรอีก ตึงใส่แต่เช้า ที่เมื่อคืนนี้.... บ้าเขิน ><

"...."

"ถามก็ไม่ตอบ...เป็นใบ้?" ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ

อยู่ดีๆเขาปีนลงจากเตียง แล้วเดินตรงมาหาฉัน ใบหน้าหล่อๆค่อยๆโน้มลงมาใกล้ๆแล้วกระซิบที่ใบหู "ฝากเธอเอาเสื้อผ้าในห้องของฉันให้หน่อย" พูดเสร็จขาก็ตรงเข้าห้องน้ำไปทันที นี่คุณกันต์คนเดิมกลับมาแล้วสินะ น้ำเสียง สีหน้า ท่าทางแบบนี้ ฉันได้แต่กลอกตากลับไปมา

หลังจากฉันแต่งตัวเสร็จ แล้วตะโกนเรียกเขาจากห้องน้ำ "คุณ ฉันลงไปรอข้างล่างนะ"

"..." เงียบเหมือนเดิม

"ทีเมื่อคืนร้องโอ๊กอ๊าก มาวันนี้กลับเงียบเป็นใบ้แดก ชิ"

ในเมื่อเขาไม่ส่งเสียงตอบก็ช่าง ลงไปข้างล่างดีกว่า หิวแล้ว

พอเดินลงมาข้างล่าง คุณแม่นั่งอยู่ที่ห้องอาหารอยู่ก่อนแล้ว "เป็นไงลูก นอนหลับสนิทไหม พอปรับตัวได้หรือยัง"

"ปรับได้บ้างแล้วค่ะ มีบางคืนอาจจะนอนไม่ค่อยหลับไปบ้าง" บางคืนที่ว่าก็สองวันนี่แหล่ะค่ะ ลูกชายคุณแม่แทงเข้าแทงออกเกือบเช้า

พูดปุ๊บมาปั๊บ ตายยากจริง เขาเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆฉัน ในขณะที่ฉันกำลังยกข้าวต้มเข้าปาก "คุณแม่ครับ วันนี้ผมจะพากี้ไปจดทะเบียน"

"ห๊ะ//ห๊ะ" คุณแม่กับฉันอุทานออกมาพร้อมกัน

เขามามองหน้าฉันกับคุณแม่สลับไปมา "ตกใจอะไรกัน ก็แค่จดทะเบียน" ก็แค่ ทำอย่างกับจดทะเบียนบ่อยงั้นอ่ะ

"ลูกพร้อมจะแต่งงานกับกี้แล้วใช่ไหม" สีหน้าคุณแม่ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ

"ไม่ได้แต่ง แค่จดทะเบียนครับ ผมไม่ชอบความวุ่นวาย เซ็นชื่อในกระดาษใบเดียวมันง่ายดี"

"ตากันต์ ทำไมแกไม่ให้เกียรติหนูกี้"

"แล้วผมไม่ให้เกียรติตรงไหนครับคุณแม่ จดทะเบียนก็ถือว่าผมกับกี้เราได้เป็นผัวเมียกันถูกต้องตามกฎหมาย"

"ผมทำตามที่คุณแม่ขอแล้วนะครับ งั้นผมกับกี้ขอตัวก่อน"

"แกจะพาน้องไปไหน"

"ผมบอกคุณแม่ว่าไปจดทะเบียนไงครับ" ทำไมวันนี้น่ากลัวจัง ไปหงุดหงิดอะไรมาก๊อนนนนนนน

"แย่จริงๆ แม่ขอโทษแทนลูกแม่ด้วยนะลูก วันนี้ตากันต์ก็ดูแปลกๆ ไม่รู้หงุดหงิดอะไร" คุณแม่พูดแล้วมองไปยังลูกชายที่เดินไปเปิดประตูนั่งในรถฝั่งคนขับรออยู่ก่อนแล้ว

"จะไปไหม" เขาตะโกนเรียกฉัน

"คุณแม่หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ" คุณแม่พยักหน้าเป็นการตอบ

ภายในรถสปอร์ตคันหรู

ทำไมวันนี้เขาดูน่ากลัวกว่าทุกครั้งกันนะ จู่ๆก็จะพาไปจดทะเบียนสมรสอีก

"คุณ...เป็นอะไร" ฉันเอ่ยถามแล้วหันไปมองยังคนข้างๆ เขากำพวงมาลัยแน่นจนเห็นเส้นเลือดขึ้นที่หลังมือ

"..." ไม่ตอบเหมือนเดิม สุดท้ายฉันก็ต้องนั่งเงียบมาตลอดทางจนมาถึงที่ว่าการอำเภอ

ภายในที่ว่าการอำเภอ xxx

"สวัสดีครับ" เจ้าหน้าที่เดินมาต้อนรับ

"ผมมาจดทะเบียนสมรส"

"งั้นเชิญทางนี้เลยครับ" เจ้าหน้าที่เดินนำทางไปยังโต๊ะนายทะเบียน

"สวัสดีครับ ขอเอกสารด้วยครับ"

"ผมขอตัวสักครู่" เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วลุกเดินออกไปเพื่อกดเบอร์โทรหาใครสักคน ในระหว่างที่เขากำลังคุยโทรศัพท์ ฉันหันไปยิ้มหน้าเจื่อนๆให้กับพนักงานตรงหน้า

แต่ไม่นานเขาก็เดินกลับมาพร้อมกับชายฉกรรจ์สองคน หลังจากนั้นเขายื่นซองให้กับนายทะเบียน

"คุณ...เอาเอกสารฉันมาด้วยหรอ ไปเอามาจากไหน" ฉันหันไปกระซิบกับคนข้างๆ

"มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฉัน" เขาตอบโดยที่ไม่มองหน้าฉันเลยด้วยซ้ำ

"ขอบัตรประชาชนคุณทั้งสองด้วยนะครับ"

"เอ่อ...ผู้ชายสองคนที่ยื่นข้างหลังคุณคือพยานหรือครับ" นายทะเบียนเอ่ยถาม

"ลูกพี่ลูกน้องผม สงสัยอะไรอีกไหมครับ"

"ไม่ครับ"

หลังจากนั้นนายทะเบียนยื่นใบสมรสให้ฉันกับเขาคนละหนึ่งฉบับ ฉันอ่านข้อความในใบสมรส แล้วหันไปมองเขา เขาจับปากกาเซ็นลงไปในกระดาษทันทีอย่างไม่ลังเล

หลังจากที่เขาเซ็นเสร็จ เขาหันมาจ้องสายตาฉันอย่างดุดัน "ไม่เซ็น?"

"ซะ...เซ็นเดี๋ยวนี้เลย" ดุเหมือนหมาเลย

พอฉันเซ็นเสร็จเขาก็ลุกออกไป ฉันรีบหยิบเอกสารทะเบียนสมรส แล้วรีบตามเขาออกมาทันที เดี๋ยวจะหาว่าฉันช้าแล้วจะโดนดุอีก