ตอนที่ 4 ไม่ถูกชะตา(1)

เนย แพม บรีส ทั้งสามสาวยังคงนั่งดื่มอยู่ที่โต๊ะเรื่อยๆโดยที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะหยุดพักเลยทั้งที่แพมตอนนี้เมาหัวราน้ำไปแล้ว 

" แกว่าคืนนี้ไอ้แพมมันจะอยู่คนเดียวได้ไหมวะไอ้เนย " 

บรีสถามเนยออกไปเพราะอาการคนเพิ่งอกหักเธอรู้ดีว่าต้องการคนช่วยเยียวยาหัวใจแค่ไหน เพราะเธอเองก็เคยผ่านจุดนี้มาแล้ว 

" ไม่รู้สิ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆเดี๋ยวฉันไปนอนเป็นเพื่อนมันเอง แต่พรุ่งนี้ฉันมีธุระแต่เช้าน่ะสิ " 

เนยหวานตอบกลับบรีสไป พร้อมกับทำท่าทางหนักใจ

" ธุระอะไรของแก ฉันว่าจะถามตั้งแต่มาถึงแล้วว่าแกมีเรื่องอะไรหรือเปล่า แต่ก็ติดอยู่ที่ไอ้แพมก็เลยยังไม่ได้ถามไป " 

" เรื่องนี้แหละที่ฉันตั้งใจจะมาบอกพวกแกด้วย คุณพ่อกับคุณแม่จะให้ฉันไปดูตัวกับคนที่ฉันไม่รู้จัก ท่านทั้งสองกำลังจะจับฉันคลุมถุงชนซึ่งคนที่ฉันต้องแต่งงานด้วยอายุสี่สิบแล้ว " 

เนยหวานบอกเพื่อนพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ โดนจับแต่งงานทั้งทีก็ได้สามีแก่คราวพ่อ 

" เฮ้ย! สี่สิบแล้วหรอวะ ห่างจากเราตั้ง 17 ปีเลยนะเว้ย แกจะไหวหรอไอ้เนย " 

บรีสถามออกไปเพราะด้วยวัยที่ต่างกันสามารถเป็นพ่อลูกกันได้เลย 

" ไม่รู้อ่ะ ต้องลองดูก่อนแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็คงต้องบอกพ่อกับแม่ไปตามตรง ที่ฉันตอบตกลงที่จะไปดูตัวเพราะไม่อยากขัดใจคุณพ่อกับคุณแม่ " 

" ดีนะที่แกยังไม่มีแฟน ไม่อย่างนั้นสงสารแฟนแกแย่เลย ถ้าท้ายที่สุดแกก็ทำตามที่ครอบครัวต้องการ แต่ฉันถามแกจริงๆเถอะ แกมีความสุขหรอวะ นั่นมันชีวิตทั้งชีวิตของแกเลยนะเว้ย "

" ไม่รู้อ่ะ " 

ในขณะที่ทั้งสองสาวกำลังเม้าท์มอยกันพร้อมกับแพมที่หลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเธอที่โต๊ะ 

" สวัสดีครับน้องเนย น้องบรีส น้องแพมจำพี่ได้หรือเปล่าครับ " 

ชายหนุ่มไฮโซรูปร่างกำยำ ความหล่อไม่ต้องพูดถึงเขาเป็นที่หมายปองของบรรดาสาวๆทั่วทั้งเมืองอยู่แล้ว

" สวัสดีค่ะพี่แดนไท มาเที่ยวคนเดียวหรอคะ " 

เป็นบรีสที่เอ่ยทักไปเพราะเธอไม่คิดว่าคนอย่างแดนไทจะมาเที่ยวในสถานที่แบบนี้คนเดียว 

" พี่มากับเพื่อนน่ะครับ พอดีว่าเดินมาทักเฉยๆ แต่พี่ไม่ยักรู้นะครับว่าน้องเนยก็มาที่แบบนี้ด้วย เห็นปกติแต่งตัวเรียบร้อยแต่วันนี้สวยขึ้นมากเลยนะครับ " 

แดนไทเอ่ยชมเนยหวานไม่ขาดปากเพราะเขาหมายตาเธอไว้ตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว พยายามจีบทุกทางแต่เธอก็ปฏิเสธ จนมาถึงวันนี้ที่เขาได้เจอเธออีกครั้ง เขาจึงไม่รอเธอที่จะเดินเข้ามาทักเธอเมื่อเห็นใบหน้าของเธอก็ต้องตกตะลึงเพราะเธอสวยขึ้นมากเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว

" ขอบคุณมากเลยนะคะที่ชม พี่แดนไทจะอยู่ดื่มด้วยกันก่อนหรือเปล่าคะ หรือว่าจะกลับโต๊ะเลย " 

เนยหวานรู้สึกรำคาญแต่เธอก็เลือกที่จะพูดเพียงเบาๆ ออกไปเท่านั้น

" งั้นพี่ขอนั่งด้วยคนนะครับ ป่านนี้พวกเพื่อนๆของพี่คงอยู่กับสาวๆกันหมดแล้ว " 

" แล้วพี่แดนไทไม่มีสาวๆหรอคะ " 

คำถามนี้เป็นเนยหวานถามขึ้นมา เธอไม่ได้อยากรู้หรอกเพียงแต่ถามเพื่อให้เป็นมารยาทเท่านั้น 

" ไม่มีครับ กำลังรอใครบางคนแถวนี้อยู่ครับ " 

เนยหวานไม่ตอบได้แต่กระดกเหล้าเข้าปากเรื่อยๆพร้อมกับแดนไทที่นั่งติดเธอแล้วพยายามชวนเธอคุยทุกทาง เขาอยากทำความรู้จักกับเธอสำหรับเขาเธอเหมาะจะเป็นแม่ของลูกที่สุดแล้ว  

การกระทำของเธอทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของมาร์ติน เขากำลังประเมินเธอว่าเธอเป็นคนแบบไหนกันแน่ ภายนอกที่ดูเรียบร้อยในประวัติก็ดูขาวสะอาด แต่ทำไมเธอถึงมาเที่ยวที่แบบนี้ได้ มิหนำซ้ำยังมีผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้นั่งด้วยกันกับเธอและที่สำคัญก็ไม่คิดจะปฏิเสธอีกด้วย ผู้หญิงแบบนี้น่ะหรอที่แม่เขาต้องการให้มาเป็นสะใภ้คงไม่พ้นเป็นเหมือนดารินแน่ 

" มองอะไรวะไอ้มาร์ติน " 

คริสต์ถามออกไปพร้อมกับมองไปยังต้นเหตุที่ทำให้เพื่อนของเขาจ้องมองอยู่แบบนี้ 

" มึงรู้จักเธอหรอ กูเห็นมึงมองเธอตั้งแต่ที่เธอเข้ามาแรกๆแล้ว " 

คราวนี้เป็นคาร์สันที่พูดขึ้นมาเพราะเขาลอบมองดูมาร์ตินที่ดูสาวน้อยคนนั้นตั้งแต่ที่เธอเข้ามาแล้ว จนตอนนี้ก็ยังมองไม่เลิก  

" ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอก แต่ต่อไปก็คงจะต้องรู้จัก แม่กูหมายตาผู้หญิงคนนี้เอาไว้ " 

มาร์ตินบอกกับเพื่อนแต่สายตายังไม่ลดละไปจากสาวน้อยร่างบางเลย 

" ห๊ะ! มึงหมายความว่ายังไง คุณหญิฤทัยจับคู่ให้มึงอย่างนั้นหรอ ดูอย่างไอ้มาคัสสิ กว่าจะรอดพ้นออกมาได้ ก็ทำเอาเสียชื่อเสียงไปพักใหญ่ แล้วแม่มึงไม่กลัวประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยหรอวะ ผู้หญิงสวยแต่รูปจูบไม่หอมมีเยอะแยะไป " 

คราวนี้เป็นไทป์ที่พูดออกไป

" แม่กูเขาบอกว่าเธอเป็นเด็กดี ว่านอนสอนง่าย เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่กูดูทรงแล้วกูว่าต้องมาทรงแบบดารินแน่นอน แล้วกูจะไม่มีทางให้เธอมาสร้างความวุ่นวายในชีวิตของกูได้ ถึงแม้ว่าจะแต่งงานกันไปแล้ว กูจะทำทุกทางเพื่อให้เธอหย่ากับกูให้ได้ 

" มึงแน่ใจนะว่ามึงจะไม่หลงเสน่ห์เขา กูดูน้องเขาก็ดูน่ารักดีนะเว้ย ถ้าไม่เห็นว่ามาเที่ยวที่แบบนี้กูก็คงคิดว่าน้องเขาคงจะเป็นผู้หญิงนิ่มๆเชือดง่ายๆ " 

คริสต์เอ่ยออกไป 

" กูไม่มีทางหลงเสน่ห์ผู้หญิงแบบนี้ได้ลงหรอก คอยดูนะต่อไปเธอจะต้องไม่มีความสุข แทนที่จะปฏิเสธการแต่งงาน ผู้หญิงอะไรกลับรู้สึกดีที่ได้แต่งงาน " 

" ยังไม่รู้จักน้องเขาดีพอ มึงด่วนตัดสินเขาแล้วหรอวะ " 

" ผู้หญิงแบบนี้ดูไม่ยากหรอก มึงดูเธอตอนนี้สิ " 

มาร์ตินมองไปยังสาวน้อยร่างบอบบางที่ตอนนี้นั่งหัวร่อต่อกระซิกกับผู้ชายคนอื่น แถมยังดูท่าทางสนิทสนมกันมากด้วย 

หลังจากที่พูดกับเพื่อนจบมาร์ตินก็ยังนั่งกินเหล้าแล้วจ้องมองเธออยู่แบบนั้น เขาอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงชอบมาเที่ยวที่แบบนี้ทั้งๆที่แม่เขาเป็นคนพรรณนาว่าเธอเป็นสาวน้อยเรียบร้อย แต่พรุ่งนี้ไปดูตัวเขาจะต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง เขาจะไม่มีทางปล่อยให้เรื่องแต่งงานมันเกิดขึ้นเด็ดขาดคนแบบเขารักอิสระจะตาย