ตอนที่ 2 ผมไม่ยอม(1)

เช้านี้มาร์ตินตื่นมาด้วยอาการเมาค้าง หลังจากที่เมื่อคืนกว่าจะกลับมาที่คฤหาสน์ไมโลเวอร์ได้ก็ปาเข้าไปเกือบตีสามแล้ว นอกจากเขาจะไปดื่มกินที่นั่นเขายังต้องไปเคลียร์ปัญหาที่ลูกค้ามีเรื่องทะเลาะวิวาทกันอีกด้วย เขาได้บอกผู้เป็นพี่ชายอย่างมาคัสแล้ว แต่มันก็ไม่สนใจอยากนอนกอดเมียอยู่ที่บ้านจนเป็นเขาที่ต้องตามเก็บปัญหาให้อย่างเช่นเคย เมื่อเขาเดินลงมาที่โต๊ะกินข้าวก็พบกับพ่อแม่แล้วก็พี่ชายพร้อมกับพี่สะใภ้คนสวยและหลานอีกสามคน เจ้าไคเลอร์กับคาร์ลอสพร้อมกับคริสตัลหลานสาวคนเล็ก 

" อามาร์ติน " 

เป็นคริสตัลหลานสาวคนเล็กที่วิ่งเข้ามากอดเขา เด็กสาวคนนี้ติดเขามากกว่าพ่อของตัวเองซะอีก เพราะเขาชอบตามใจหลานสาวอยากได้อะไรก็ซื้อให้หมด จนตอนนี้ตุ๊กตาเต็มห้องไปหมดแล้วเพราะเขาเป็นคนซื้อให้แทบจะไม่มีของที่พ่อซื้อให้เลยสักชิ้น เขาแย่งซื้อไปจนหมดแล้ว เพราะเขาเป็นเจ้าของห้าง ซื้อของให้หลานสาวแค่นี้เหมาหมดห้างยังได้เลย 

" ว่าไงคะหลานอา วันนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเลยนะครับ " 

มาร์ตินเอ่ยทักทายกับทุกคนพร้อมกับอุ้มหลานสาวตัวน้อยมาวางที่โต๊ะกินข้าวพร้อมกับเขาที่นั่งลงข้างๆหลานสาว 

" หน้าตาแกอิดโรยมากเลยนะเจ้าน้องชายเมื่อคืนหนักมากเลยหรอ " 

มาคัสมองหน้าน้องชายที่สภาพแทบจะมองไม่ได้ ดูท่าเมื่อคืนคงจะเมาจนหัวราน้ำ เขาไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามันมีเมียมันจะออกมาสภาพไหน 

" ป้าครับขอกาแฟดำสักแก้วนะครับ " 

มาร์ตินไม่ตอบพูดเป็นพี่ชายแต่หันไปสั่งกาแฟดำกับแม่บ้านแทน และหันมาพูดกับแม่ของตัวเอง 

" แม่เรียกผมกลับบ้านมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ หรือว่าปลายฝันท้องลูกคนที่สี่แล้ว " 

มาร์ตินยังไม่วายพูดหยอกเย้าพี่สะใภ้ของเขาที่ตอนนี้อายฉันก้มหน้างุดลงไปแล้ว 

" หยุดแซวเมียกูเลยนะไอ้น้องเวร นี่เมียกู " 

" หึ! หึงไม่เข้าเรื่องอีกแล้วนะมึง มึงเป็นพี่กูกูไม่แย่งเมียมึงหรอกนะ " 

" สองคนนี้เจอกันทีไรก็กัดกันเป็นหมาตลอดเลยเจ้าลูกสองคนนี้ ที่แม่เรียกแกมามาร์ตินเพราะว่าแม่อยากจะคุยกับแก เรื่องครอบครัวของแก " 

คุณหญิงฤทัยเอ่ยขึ้นส่วนมาร์ตินได้แต่ทำหน้างงงวย ครอบครัวอะไรกันเขาก็มีแค่ครอบครัวที่นี่และยังไม่ได้มีครอบครัวที่ไหนอีก ไม่ได้ซุกเมียไว้เหมือนพี่ชายสักหน่อย 

" ครอบครัวอะไรกันครับแม่ ผมไม่ได้ซุกลูกซุกเมียไว้ที่ไหนสักหน่อย " 

" ฉันรู้ว่าแกไม่ได้ซุกลูกซุกเมียเอาไว้ แต่ที่ฉันจะพูดคืออยากให้แกมีลูกมีเมียได้แล้ว อายุอานามก็ 40 เข้าไปแล้ว ไม่คิดจะมีใครเป็นตัวเป็นตนบ้างหรอลูก " 

คุณหญิงฤทัยโยนหินถามทาง ถ้าหากผู้เป็นลูกชายมีคนในใจอยู่แล้วเธอก็จะไม่บังคับ แต่ถ้าหากว่ายังไม่มีใคร เธอก็อยากให้ทำความรู้จักกับลูกของเพื่อนสนิทเอาไว้ 

" ไม่จำเป็นต้องมีใครนี่ครับแม่ ผมอยู่คนเดียวก็สบายใจดีจะทำอะไรก็ได้ ผมไม่หาบ่วงมาคล้องคอหรอกครับ สมัยนี้อายุสี่สิบก็ยังฟิตปั๋งก็ถมเถไป "

มาร์ตินบอกกับผู้เป็นมารดาอย่างไม่สนใจสำหรับเขาอายุเป็นเพียงตัวเลข เพราะตัวเขาเองยังรู้สึกแข็งแรงอยู่เลย 

" แต่แม่อยากอุ้มหลานแล้ว แล้วก่อนตายก็อยากเห็นแกเป็นฝั่งเป็นฝาด้วย " 

" ตอนนี้คุณแม่ก็มีหลานตั้งสามคน อุ้มไม่พอหรอครับ " 

" เจ้ามาร์ติน " 

คุณหญิงฤทัยเอ็ดลูกชายคนเล็ก เธอปวดหัวกับลูกชายคนนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ลื่นเป็นพ่อปลาไหลเลย แล้วแบบนี้เมื่อไหร่เธอจะได้อุ้มหลานจากลูกชายคนเล็กกันเล่า 

" แม่หมายถึงแม่อยากอุ้มหลานที่เกิดจากลูกของแก " 

" คุณแม่กำลังจะพูดอะไรครับ พูดมาเลยดีกว่า แต่ผมบอกไว้ก่อนนะว่าอย่าจับผมคลุมถุงชนเหมือนไอ้มาคัส เพราะผมไม่มีทางยอมแน่ " 

มาร์ตินดักทางของผู้เป็นแม่อย่างรู้ทัน เพราะจากเรื่องราวของพี่ชายผู้เป็นแม่ยังไม่เข็ดอีกหรือไง 

" เรื่องนั้นแหละที่แม่จะคุยกับแก แม่จะพาแกไปดูตัวกับลูกสาวของเพื่อนแม่ ชื่อหนูเนยหวานคนนี้เป็นคนดีแม่รับประกันได้ " 

" ชื่อก็น่ากินดีนะครับแม่ แต่ผมเสียใจด้วยผมไม่นิยมกินของที่ผมไม่ได้เลือกเอง และผมก็จะไม่ยอมให้แม่จับคลุมถุงชนเด็ดขาด ไอ้มาคัสมันอาจจะยอมแม่ แต่ไม่ใช่ผมแน่นอน คนที่จะมาเป็นเมียผมต้องเป็นคนที่ผมเลือกเท่านั้น " 

" แล้วแกเลือกสักทีไหมล่ะ แม่ไม่เห็นแกเลือกใครมาเลยสักคน แล้วแม่ก็กลัวว่าสักวันแกจะเลือกผู้หญิงไม่ดีเข้าบ้าน ไม่รู้ล่ะ! ยังไงแกก็ต้องไปกับแม่ ให้มันรู้ไปสิว่าแกจะขัดใจแม่จริงๆ ใช่สิ! โตแล้วนี่ แม่คนนี้ก็คงไม่มีความหมายคงมีความคิดเป็นของตัวเองกันหมดแล้วสินะ ฉันก็คงเป็นได้แค่หัวหลักหัวต่อนี่แหละ " 

คุณหญิงฤทัยทำท่าทางงอนผู้เป็นลูกชายเธอเป็นแม่ทำไมจะไม่รู้ว่าทำยังไงให้ลูกชายใจอ่อน ลูกชายทั้งสองคนรักแม่ยิ่งกว่าอะไร เธอเล่นละครนิดหน่อยลูกชายก็ยอมแล้ว 

" เฮ้อ!!! แม่ก็มามุขนี้ตลอดแหละ ผมไปก็ได้แต่ผมไม่รับปากนะ เรื่องแม่เนยหวานอะไรนั่น ถ้าผมไปแล้วผมรู้สึกไม่ถูกชะตาผมก็จะไม่แต่ง " 

มาร์ตินคิดว่าจะยอมทำตามที่แม่พูดไปก่อนพอไปดูตัวแล้วเขาคงปฏิเสธผู้เป็นแม่ทีหลังก็ยังไม่สาย 

" แกเห็นน้องแล้วแกจะไม่พูดแบบนี้ " 

" อย่างนั้นเลยหรอครับแม่ ถ้าเป็นผู้หญิงเรียบร้อยอ่อนหวานเหมือนที่แม่พูดไม่ใช่สเปคผมเลยสักนิด ไม่มีทางที่ผมจะตกหลุมรักผู้หญิงแบบนั้นได้ลง " 

มาร์ตินบอกผู้เป็นแม่ ผู้หญิงของเขาที่ผ่านมาคือผู้หญิงเซ็กซี่สวยแซ่บและเก่งเรื่องบนเตียงเท่านั้น ไอ้ประเภทเรียบร้อยอ่อนหวานเป็นแม่บ้านแม่เรือนไม่ได้อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิดเพราะมันไม่ถึงใจ 

" ไอ้มาคัสมึงก็ไม่คิดจะช่วยกูพูดเลยนะ " 

มาร์ตินมองค้อนผู้เป็นพี่ชาย ทีเรื่องของพี่ชายเขาช่วยจะแทบหัวชนฝา ขัดแม่ทุกเรื่องทีเรื่องของเขาพี่ชายกลับเงียบ 

" ก็กูเห็นด้วยกับแม่นี่หว่า น้องเค้าน่ารักกูก็รู้จักเขา กูว่าเหมาะกับเสืออย่างมึงแล้วล่ะ เกลียดอะไรก็ได้แบบนั้นก็แล้วกัน แล้วอย่ามาหวงน้องทีหลังนะมึง กูจะกระทืบให้ " 

" ไอ้พี่เวร! แทนที่จะช่วยน้องกลับส่งเสริมแม่เป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะมึง รู้งี้ไม่น่าช่วยมึงหรอกตอนนั้นน่ะ " 

มาคัสได้แต่ส่งยิ้มมุมปากไปให้กับผู้เป็นน้องชาย ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะมีนิสัยโหดเหี้ยมเหมือนกัน แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันเลยคือมาคัสไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ เพียงแค่เป็นมาเฟียสุดโหดแค่นั้น แต่มาร์ตินนอกจากมันจะโหดแล้วมันยังเจ้าชู้ไม่เลือกด้วย ซึ่งอาจจะเป็นข้อนี้ที่ทำให้แม่ของเขากลัวว่ามันจะพลาดเข้าให้สักวัน