บทที่ 2

"หมาบ้าตัวนั้นไง"

"ผู้หญิงคนนั้นเหรอ"

"อืม" ตอนนี้ไลยาไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนั้นแล้ว แต่เธอสนใจผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นมากกว่า

"ทำไมแกทำหน้าแบบนั้นวะ"

"คอยดูนะฉันจะเอาคืน" ไลยาโกรธมากที่ถูกวิกาตบหน้า และยังดูถูกว่าเป็นผู้หญิงกลางคืนอีก

"แกจะเอาคืนยังไง"

"ฉันมีวิธี" แล้วทั้งสองก็ได้สั่งเครื่องดื่มมานั่งดื่ม

สองชั่วโมงผ่านไป

"คุณภาคินทร์จะไปไหนคะ" วิกาเห็นภาคินทร์ลุกขึ้นจากโต๊ะ ก็รีบลุกขึ้นตาม

"ผมขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่ง" เขาแกะมือของวิกาออกจากการเหนี่ยวรั้ง ตั้งแต่เข้ามาวิกายังไม่ปล่อยให้ภาคินทร์เป็นอิสระเลย

"พอดีเลย วิกาอยากจะเข้าห้องน้ำเหมือนกัน"

"เธอจะบ้าเหรอวิกา คุณคินทร์เขาจะไปเข้าห้องน้ำผู้ชาย" แนนรีบทักท้วงเพื่อนไว้

"ก็เราจะไปเข้าห้องน้ำผู้หญิงไง"

"ผมขอตัวก่อนนะครับ" ตอนนี้ภาคินทร์ไม่รอแล้วเพราะว่าเขาไม่ได้ปวดเบา ข้าศึกกำลังประชิดป้อมปราการ

ชายหนุ่มเดินตรงไปที่ห้องน้ำของผับนั้น แต่ทันใดนั้น...

ตุ๊บ!!

"อุ๊ย!! ขอโทษค่ะ" คนตัวเล็กแกล้งล้มลงไปทันทีที่ชนเข้ากับอีกฝ่าย

"มะ.. ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นอะไรไหม" เขากำลังจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำ(ด้วยท่าทางที่กระวนกระวาย) แต่จำใจต้องได้หันกลับมาดูผู้หญิงที่เดินชนก่อน เพราะตอนนี้เธอยังไม่ลุกขึ้น

ภาคินทร์จำเป็นต้องได้กลับมาเพื่อที่จะพยุงเธอให้ลุกขึ้น

"ขอบคุณค่ะ" ลุกขึ้นได้สายตางามเหลือบมองไปอีกมุมหนึ่งของผับนั้น พอเห็นว่าผู้หญิงที่มีเรื่องกำลังรีบเดินตรงเข้ามา หญิงสาวก็คิดจะรั้งตัวเขาไว้ก่อน

"ถ้าไม่เป็นอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ" พอพยุงเธอลุกขึ้นแล้วก็ปล่อย เพราะต้องรีบเข้าห้องน้ำให้ไว

แต่ไลยาไม่ยอม มือเรียวเอื้อมไปคล้องคอคนตัวสูงกว่าให้โน้มให้ลงมาใกล้

คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแบบสงสัยว่าเธอกำลังจะทำอะไร ..แต่ทันใดนั้นริมฝีปากบางก็ได้ยื่นขึ้นมาแนบจูบโดยการเอียงใบหน้างามเล็กน้อย เพื่อให้องศามันได้

"หือ?!" ดวงตาคมเปิดกว้างขึ้นแบบตกใจในความกล้าของเธอคนนี้ ที่อยู่ดีๆ ก็กระชากตัวเขาลงมาจูบ แต่ภาคินทร์ก็ไม่ได้ปฏิเสธ..