ตอนที่ 03 ชอบ

ณ สถานบันเทิงที่เดิม

ชายหนุ่มมารอหญิงสาวที่เขาเจอที่สถานที่แห่งนี้ทุกวันหลังจากที่แยกจากเธอวันนั้น เพราะคิดว่าเธอจะต้องกลับมาเที่ยวในสถานบันเทิงแห่งนี้อีกอย่างแน่นอน แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่ว่าเขาพยายามสอดส่องมองหามากเท่าไหร่แต่ก็ยังไม่เจอเธอเลย

ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหน หรือเธอไม่คิดจะกลับมาที่นี่อีกแล้วก็ไม่รู้

"สวัสดีค่ะหนุ่มหล่อ ไม่ทราบว่ามารอใครคะเนี่ย มีเพื่อนดื่มหรือยังเอ่ย"

"ผมมารอแฟนครับ"

"หว่า เสียดายจังมีแฟนซะแล้ว แต่ถ้าอยากจะสนุกกับใครนอกจากแฟนก็มาที่นี่อีกได้นะ"

"อ่า เชิญออกไปด้วยครับ"

"จิ๊! หน้าตาหล่อแต่ดันใช้ความหล่อตัวเองไม่เป็นซะงั้น"

เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เพราะเขาไม่ได้มีอารมณ์หรือความรู้สึกชอบกับผู้หญิงที่เข้าหาเลย

ชายหนุ่มเดินออกมาที่ด้านนอกหลังจากที่รออยู่จนสถานบันเทิงเกือบจะปิด และในเวลาเดียวกันสายตาก็เหลือบไปเห็นร่างของหญิงสาวใส่กางเกงขาสั้นเสื้อยืดธรรมดา ทว่าทรวดทรงและรูปร่างของเธอมันทำให้เขาต้องสะดุดและยืนมองนิ่ง

"พี่น้ำผึ้ง!" เสียงพูดดังคล้ายกับตะโกนทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงข้ามฟากถนนต้องหันกลับมามอง แต่ทว่าเธอไม่ได้มีท่าทีที่จะแสดงอาการตกใจอะไรออกมาเลย จนกระทั่งชายหนุ่มรีบเดินข้ามไปหาเธอ

"ผมมารอพี่ที่นี่ทุกวันเลย นึกว่าพี่จะมาเที่ยวบ่อยซะอีก"

"แล้วจะมารอฉันทำไม?"

"ก็ผมอยากเจอพี่นี่"

"บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาเจอกันอีก"

"แม่หนูก๋วยเตี๋ยวที่สั่งได้แล้ว"

"ขอบคุณค่ะป้า"

น้ำผึ้งรับถุงก๋วยเตี๋ยวแล้วรีบเดินออกไป แต่ก็ยังไม่วายถูกชายหนุ่มที่เข้ามาหาเดินตามมาติดๆ

"อะไรของนายเนี่ย เลิกยุ่งกับฉันไม่ได้หรือไง?"

"ผมชอบพี่"

"....." ร่างบางหยุดชะงักในทันที ทั้งตกใจและอึ้งที่สำคัญตรงที่เธอยืนอยู่มันคือหน้าร้านสะดวกซื้อ แน่นอนว่าพอเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วทุกคนก็เอาแต่จับจ้องมองไปที่เธออย่างเดียว

"ผมชอบพี่จริงๆ นะครับ"

"พูดอะไรของนายเนี่ย หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!"

"ก็ผมชอบพี่อ่ะ"

"มานี่เลยเด็กบ้า!"

เธอคว้าแขนของคนตรงหน้าแล้วพาเดินออกไปจากตรงนั้น

"ฉันบอกแล้วไงว่าให้เลิกยุ่งกัน"

"ก็ผมชอบพี่นี่"

"นี่นายมันเป็นเด็กดื้อด้านขนาดไหนกันเนี่ย ชอบคนที่เพิ่งจะเจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะ"

"ครับ"

"โอ๊ย! ฉันอยากจะบ้าตายเดี๋ยวนี้จริงๆ เลย จะมาชอบอะไรกับคนอย่างฉัน มันมีอะไรดีตรงไหนกันห๊ะ นายยังไม่เคยรู้จักนิสัยฉันเลย อย่าบอกนะว่าชอบฉันแค่ฉันขึ้นคร่อมนาย?"

"ไม่รู้ครับผมรู้แต่ว่าผมชอบพี่ แล้วผมก็บอกแม่ไปแล้วด้วยว่าผมมีแฟนแล้วนั่นก็คือพี่"

"อะ ไอ้เด็กบ้า! นี่นายทำบ้าอะไร ไปพูดแบบนั้นได้ยังไง นายเองก็ไม่ได้เด็กขนาดนั้นนี่ ไปพูดมั่วซั่วแบบนั้นแม่นายก็เข้าใจผิดสิ"

"ก็แม่ผมชอบจับคู่ให้ผมนี่ ชอบพาผู้หญิงมาแนะนำให้ผมรู้จัก ผมก็เลยบอกไปว่าผมมีแฟนแล้วเป็นพี่"

"....." หญิงสาวได้แต่ยืนหน้าเซ็งๆ จะโกรธก็โกรธไม่ลง เพราะดูหมอนี่ใสซื่อกว่าที่เธอคิด ทั้งที่หน้าตาแล้วก็ขนาดตรงนั้นไม่น่าจะใสซื่อได้แล้ว

"ผมชอบพี่จริงๆ นะ ยังไม่ต้องรีบตกลงเป็นแฟนกันก็ได้ผมขอแค่ได้ติดต่อกับพี่ได้เจอกับพี่ทุกวัน"

"ฉันแก่กว่านายตั้งเยอะอีกอย่างฉันก็ไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ด้วย ที่สำคัญฉันไม่ได้มีงานทำเป็นหลักเป็นแหล่งไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลยสักอย่าง ถามจริงนะแบบนี้ครอบครัวนายจะยังชอบไหม?"

"ผมบอกกับแม่แล้ว ว่าถ้าผมจะรักใครชอบใครขออย่าให้มีเรื่องฐานะเรื่องความเหมาะสมเรื่องการเงินเข้ามาเกี่ยวข้องเพราะผมรักที่ใจไม่เกี่ยวกับเรื่องพวกนั้น"

"โอเค๊ โอเค ถ้างั้นก็ตามฉันมา"

"ครับ"

ชายหนุ่มเดินตามไปอย่างไม่คัดค้าน โดยที่ยังไม่รู้เลยว่าเธอกำลังจะพาไปที่ไหน ไม่นานก็มาถึงบ้านหลังหนึ่งที่เป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว แน่นอนว่ามันก็ไม่ได้หรูหราหรือว่าใหม่อะไรขนาดนั้น

"นี่บ้านของพี่หรอครับ?"

"ใช่ เนี่ยบ้านของฉันเอง เก่าใช่ไหมล่ะ ฉันอยู่คนเดียว พ่อแม่ของฉันตายหมดแล้วล่ะฉันไม่มีพี่น้องส่วนญาติก็แยกย้ายกันไปอยู่ตามภูมิลำเนาของตัวเอง บ้างก็แต่งงานย้ายไปอยู่กับสามีที่ต่างจังหวัด ฉันเคยมีสามีนะเคยแต่งงานมาแล้วด้วยแต่ก็ต้องเลิกกันเพราะมันดันเลวไปมีชู้"

"ชีวิตพี่น่าสงสารจังเลยครับ ถ้างั้นให้ผมดูแลพี่นะ"

"ห๊ะ!?" น้ำผึ้งหันไปทำหน้าตกใจ ที่เธอพาเขามาที่นี่ไม่ได้ต้องการให้สงสาร แค่ต้องการให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้ร่ำรวยไม่มีหน้าที่การงานที่มั่นคง และบ้านของเธอมันก็ไม่ได้หรูหราจนน่าอยู่อะไรขนาดนั้น เธอแค่อยากให้เขารู้สึกว่าเธอไม่น่าคบหาด้วยและถอยออกไปก็เท่านั้น แต่ดูเหมือนว่าคำตอบที่เธอต้องการมันจะไม่ใช่แบบที่เธอต้องการซะแล้วสิ

"ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ผมเจอ มักจะอวดร่ำอวดรวยแล้วบอกว่าฐานะของเราสองคนเท่ากันเหมาะสมกันมาก ผมไม่เคยเจอคนแบบพี่มาก่อนเลย"

"ถามจริงๆ นะ จะมาชอบอะไรกับคนอย่างฉัน นายดูการแต่งตัวของฉันกับนายตอนนี้สิ อย่างกับเจ้านายและคนใช้แน่ะ"

"เราต้องสนใจเรื่องแบบนั้นด้วยหรอครับ ลุคสไตล์การแต่งตัวของแต่ละคนไม่เหมือนกันนี่ ผมเพิ่งจะกลับมาจากทำงานต่างหากยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยก็เลยอยู่ในสภาพนี้"

"....."

"พี่น้ำผึ้งครับ ทำไมพี่ถึงเอาแต่ปฏิเสธผม แล้วบอกว่าไม่ชอบผมแบบนี้ล่ะครับ"

"....." เธอยืนนิ่งเงียบ เพราะในอดีตเคยถูกสามีที่รักมากไปมีชู้ไง เธอจึงไม่ไว้ใจผู้ชายหน้าไหนอีก และอดีตสามีก็ปากหวานและพยายามเข้าหาเธอแบบนี้ไม่ต่างกัน แต่ครั้งนั้นมันง่ายเพราะเธอยังไม่เคยพบเจอโลกกว้างมาก่อน และในตอนนั้นเธอก็ยังอ่อนต่อโลกมาก ไม่ใช่ผู้หญิงที่เข้มแข็งอยู่ทุกวันนี้

"ผมไม่ได้ขอให้พี่มาชอบผมเลยสักหน่อย ผมแค่อยากรู้จักกับพี่ให้มากขึ้น แล้วได้ติดต่อกับพี่เรื่อยๆ"

"เฮ้อ จะทำอะไรก็ตามใจเถอะ เพราะต่อให้ฉันพูดอะไรไปนายก็คงไม่ฟังแล้วล่ะ"

"ถ้างั้นขอเบอร์หน่อยสิครับ ขอไลน์ด้วย เฟซด้วย ขอทุกช่องทางการติดต่อที่สามารถติดต่อพี่ได้ครับ"

"ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุจริงๆ ไอ้เด็กนี่!"