บทนำ เริ่มต้นความวุ่นวาย !

บทนำ

ในยามที่ท้องฟ้ามืดลงฉันก็ได้แต่งตัวเพื่อออกไปทำงานเหมือนกับที่ฉันเคยทำชีวิตของฉันมีความสุขมากขึ้นฉันได้อยู่กับพ่อกับแม่ของฉันแต่จิตใจของฉันก็ยังโหยหาแล้วอยากได้ความรักจากเขาบ้างฉันเห็นเขามีความสุขฉันก็ดีใจแต่สิทธิ์ของฉันได้แค่ดูเขามีความสุขเท่านั้นฉันพยายามที่จะลืมเขาฉันพยายามที่จะปั้นหน้าให้เป็นปกติทุกครั้งที่ได้เจอเขาแต่รู้หรือเปล่าว่าในใจของฉันมันร้องไห้อยู่ตลอดเวลาตอนนี้เขาทั้งสองคนกำลังมีลูกด้วยกันเเล้ว

สวัสดีค่ะฉันชื่อปิ่นอายุ 27 ปีเมื่อก่อนนี้ฉันเป็นแม่ค้าขายขนมหวานอยู่ในตลาดจนตอนนี้ฉันมาเป็นพนักงานเสิร์ฟของผับแล้วก็ได้เลื่อนขั้นมาเป็นผู้จัดการร้านกับพี่ดินฉันได้เงินเดือนละ 30,000 บาทพ่อกับแม่ของฉันอยู่บ้านด้วยความสุขสบายแล้วเเหละแต่ก็อยากทำให้ท่านมีมากกว่านี้อยากทำให้ท่านมีบ้านหลังใหญ่ๆเหมือนกับคนอื่นเขาถึงเขาจะยกบ้านหลังนี้ให้กับเราแต่มันก็ยังเป็นของพวกเขาอยู่ดีมันไม่ใช่เงินเราที่หามาด้วยความเหนื่อยถ้าเรามีเงินเราจะซื้อบ้านหลังใหม่ให้พ่อกับแม่ใหม่

“ปิ่น”เราสะดุ้งเมื่อพี่ดินเขามาเรียกเราพร้อมกับนั่งข้างเราพี่ดินเขาเป็นคนดูแลผับที่นี่แล้วไม่ต้องห่วงว่าเรากับพี่ดินจะเป็นอะไรกันเพราะว่าพี่ดินมีภรรยาอยู่แล้วและภรรยาของเขาก็เข้าใจและรู้จักเราเเล้ว

“ตกใจหมดเลยพี่ดิน”

“ยังลืมเขาไม่ได้อีกหรอ”พี่ดินหันมองหน้าเราพร้อมกับคำถามที่เขาจะถามประจำเราจะลืมเขาไปเพื่ออะไรล่ะเขาเป็นคนที่เราแอบชอบและแอบรักเราต้องจดจำเขาไว้สิ

“ปิ่นไม่มีทางลืมเขาหรอกค่ะเขาไม่ได้ทำอะไรให้ปิ่นเจ็บช้ำน้ำใจปิ่นจะลืมเขาไปเพื่ออะไรสู้ปิ่นเก็บความทรงจำดีๆที่มีให้กับเขาไว้ดีกว่า”

“ยังไงก็สู้ๆนะมีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก”

“ขอบคุณค่ะ”

“ผู้จัดการร้านเขามานั่งจีบกันอยู่แบบนี้หรอ”เสียงนั้นคือเสียงของคุณปืนที่เขายังคงวนเวียนก่อกวนฉันอยู่ตั้งแต่ฉันเจอเขาที่งานแต่งของคุณเขื่อนและก้อยฉันก็รู้สึกไม่ค่อยชอบเขาหรอกเพราะว่าเขาชอบพูดกวนแล้วก็หยิ่งแถมยังคอยแต่จะหาเรื่องตลอดเวลา

“ผมกับปิ่นไม่ได้มานั่งจีบกันครับผมก็ปิ่นเป็นพี่น้องกัน”

“พี่น้องท้องชนกันนะหรอ”

“คุณเขื่อนเขาไม่น่ามีเพื่อนปากหมาอย่างคุณนะ”ยอมรับว่าถ้าเราไม่พอใจหรือว่าพูดไม่ดีกับเราก่อนเราเองก็ปากไม่ดีเช่นกันไม่เหมือนก้อยที่เธอจะพูดเพราะเราด่าเป็นและพูดคำหยาบเป็น

“ปากดี”คุณปืนจับแขนข้างซ้ายของฉันพร้อมกับบีบและกระชากเข้าหาตัวเอง

“โอ้ยฉันเจ็บ”

“คุณปืนครับใจเย็น”

“อย่ามาเสือกลูกน้องก็อยู่ส่วนลูกน้องส่วนเธอมานี่ปากดีนักใช่ไหม”

“ไม่พี่ดินช่วยปิ่นด้วย”

“ปิ่น”พี่ดินต้องหยุดชะงักพี่เขากำลังจะเดินเข้ามาช่วยเราแต่คุณปืนควักปืนออกมาจากกางเกงด้านหลังพร้อมกับใช้กระบอกปืนชี้ไปที่หน้าพี่ดิน

“อยากตายก็เข้ามา”

“คุณคุยกับเขื่อนก่อนไหมครับคุณปืนคุณควรใจเย็นๆนะนั่นพี่สาวของภรรยาเพื่อนรักคุณนะ”

“เรื่องของกูมานี่” ดึงโอ้ยกะชากเราเหมือนกับสิ่งของอ่ะ

“โอ้ยเจ็บ”

“ปากดีไม่ใช่หรอปากดีนักหลายครั้งเเละนะ”

“ฉันก็อยู่ส่วนของฉันคุณมายุ่งวุ่นวายกับฉันเองแล้วก็มาว่าฉันปากดีคุณต้องการอะไรเล่า”

“คนอย่างฉันอยากได้อะไรแล้วต้องได้คนอย่างฉันไม่มีใครกล้าปฏิเสธแล้วฉันก็ชอบอะไรที่ท้าทายสะด้วย”สายตาของเขามองมาที่หน้าของเราแล้วก็ก้มมองไปที่เท้าเรารู้สึกกลัวๆแล้วร้อนๆหนาวๆตอนนี้เราอยากกลับบ้านคุณเขื่อนก็ไม่อยู่ที่ดินก็ช่วยเราไม่ได้

“ละเรื่องของคุณปล่อยฉัน”ฉันจับมือเขาออกจากแขนแล้วฉันก็รีบหันหลังพร้อมกับเดินหนีเขา

กรี๊ดปล่อย