5 - เมา

ฉันพยายามหาแต่ยังไงก็ไม่เจอ จนถอดใจ เดี๋ยวก็คงเจอเองแหละฉันชอบลืมแบบนี้ประจำ

ถึงเวลาที่มะปรางมารับไปคลับ คือมะปรางมันไปรับ มินกับจินแล้วมารับฉันคนสุดท้าย ฉันก็ไม่ได้เเต่งตัวเซ็กซี่อะไรมากหรอก แต่งตัวสไตล์ฉันนี่แหละ ส่วนจินกับมะปรางสองคนนี้มันแต่งตัวกันแบบกินกันแทบไม่ลง ฉันกันมินนี่ชิดซ้ายเลย

@คลับ...พอมาถึงสั่งเหล้าอะไรแล้วเรียบร้อย

“วันนี้วงในบอกมาว่าพี่คลาสจะมาผับนี้” มะปรางพูดอย่างตื่นเต้น

“คลาส ที่เป็นฝาแฝดพี่คริสไหม นักแข่งรถไง” จินพูดเสริม

“เยส !!” มะปรางพยักหน้ารับ

“เสียดาย กูชอบพี่คริส” จินพูด

“กูก็ชอบพี่คริส แต่พี่เขาสองคนหน้าตาเหมือนกัน ได้ใครก็ดีทั้งนั้น” มะปรางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

ฉันกับมินมองหน้ากันแล้วส่ายหัวเบาๆ ให้กับความแรดของเพื่อนทั้งสองคนนี้

“มาๆ ชนแก้ว ชนให้กับความร่านของมึงสองคน” ฉันยื่นแก้วไปตรงหน้า

“แรงค่ะ แต่กูชอบคำนี้”

“ชนๆๆ”

เคร้ง (เสียงแก้วกระทบกัน)

กินไปได้สักพักเริ่มเมาได้ที่แล้ว จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงในคลับกรี๊ดๆ กัน

“แหกปากทำไมเนี่ย ทำเหมือนมีคนตายงั้นแหละ” มินพูดอย่างหงุดหงิด

“อร้ายยย..กรี๊ด!!” จู่ๆ มะปรางที่มองๆ ดูอะไรสักอย่างก็กรี๊ดออกมาเสียงดัง

“นี่ก็อีกคน มึงจะกรี๊ดทามม๊ายย” ฉันยกมือขึ้นมาผิดหูไว้อย่างรำคาญ แล้วถามเสียงยานเพราะความเมา

“มึง...มึง...พะ..พี่คลาส พี่คลาสมาแล้ว อร้ายๆ” มะปรางกระโดดโลดเต้นเหมือนปลากระดี้ได้น้ำ

“จริงด้วย กรี๊ด หล่อมาก” จินกรี๊ดออกมาเสียงดัง ให้ตายเถอะ หล่อขนาดนั้นเลยหรือไงกัน

ฉันพยายามมองนะแต่คนมุงเยอะเกินเลยมองไม่เห็น บวกกับตอนนี้ตาลายด้วย

“เอาล่ะพวกมึง กูจะเอาคนนี้คืนนี้กูต้องได้พี่คลาสเป็นผัว” มะปรางพูดแถมยังมันทำหน้ามั่นใจ

“กูด้วย !!” จินเสริมขึ้น

ฉัน-มิน: ตามสบาย

กินเหล้าต่อสักพัก ฉันก็ไม่ได้เห็นหน้าไอ้คนชื่อคลาสหรอกว่าหน้าตามันเป็นยังไง เห็นเขาว่าหล่อหนักหล่อหนา ตอนนี้มันไปนั่งตรงไหนฉันยังไม่รู้เลย

จู่ๆ ก็มีเด็กเสริฟเดินมาสะกิดแขนฉัน

“....พี่ครับ คือพี่ผู้ชายโต๊ะนั้นให้มาชวนไปนั่งดื่มด้วย”

“ม๊านค่ะ” รีบพูดปฎิเสธ ตอนนี้เมาจนพูดแทบจะไม่รู้เรื่องแล้ว ไม่มีอารมณ์ไปนั่งกับใครหรอก

เด็กเสริฟพยักหน้าแล้วเดินไป

“อีคะนิ้ง!!!” จู่ๆ มะปรางกับจินก็ตะเบ็งเสียงเรียกชื่อฉันเสียงดังพร้อมกัน

“อาราย !!” ตอนนี้ฉันเมา เมามากด้วย แต่หูไม่ได้ตึงสักหน่อย

“คนที่มึงเพิ่ง ปฎิเสธไปนั่นพี่คลาสนะ อีบ้า !!” จินต่อว่าฉันใหญ่

“พี่คลาสทำไมทำมะปรางแบบนี้ อร้าย!!”

“คลาส คลาส หนายว่ะ ม่ายรู้จัก !!” ฉันลุกขึ้นยืน เซไปมา “ไร้สาระ ปะๆ เต้นๆ โยกๆ วู้วๆๆ”

“มินพากูไปเข้าห้องน้ำหน่อย” ฉันสะกิดแขนมิน

“ปายเองเด้..กูเดินม่ายหวาย !!” มินซบหน้าลงกับโต๊ะแล้วตอนนี้

ฉันมองหาจินกับมะปราง ไม่รู้สองคนนี้มันไปไหนกันแล้ว

เมื่อไม่มีใครพาไปฉันต้องไปเอง ฉันเดินแหวกฝูกคน กว่าจะมาถึงห้องน้ำฉี่แทบเล็ต พอมาถึงก็เข้าห้องน้ำ ทำอะไรเสร็จเรียบร้อย เดินออกจากห้องน้ำ

พรึ่บ~ จู่ๆ ก็มีคนมาดึงแขนฉันไว้

“ใครวะ !!” ฉันพูดอย่างหัวเสีย แล้วพยายามเพ่งมองคนตรงหน้า

อีเชี้ย!! โคตรหล่อ หล่อชิบหาย หล่อแบบวัวตายควายล้มกันไปเลยทีเดียว แต่ฉันว่าไอ้หน้าหล่อๆ แบบนี้ฉันเคยเจอที่ไหนนะ คิดไม่ออก

“...พี่ชื่อคลาส ที่ให้เด็กเสริฟไปชวนน้องมากินที่โต๊ะพี่”

รอยยิ้มแบบนี้ งื้อละลาย ยิ้มกระชากใจมากเขาจะรู้ไหมว่าฉันอ่านกินเขาอยู่

“หล่อจัง...” ฉันพูดเบาๆ แต่เหมือนเขาจะได้ยิน เขายิ้มหวานให้ฉันด้วย

“ไปดื่มกับพี่ที่โต๊ะหน่อยได้ไหมครับ”

ฉันรู้สึกเวียนหัวจะอ้วกมากตอนนี้

“เดี๋ยว..แป๊บ” ฉันจะเดินกลับไปที่ห้องน้ำ คือมันไม่ไหว จะอ้วกให้ได้เลยตอนนี้

“เดี๋ยวน้อง..จะไปไหน ไปกับพี่ก่อน” ผู้ชายหน้าหล่อดึงแขนฉันไว้

“ปล่อย..ก่อน.!!!”

“บอกมาก่อนว่าจะไปไหน”

“อึก..อึก..อ้วก” ฉันทนไม่ไหวอีกแล้ว คนจะไปอ้วกก็ไม่ให้ไป ฉันอ้วกใส่เสื้อผู้ชายหน้าหล่อเต็มเสื้อเลย

“เชี้ย...!!!”