04 คำเตือน

เช้าวันต่อมา

ร่างเล็กดิ้นดุ๊กดิ๊กไปมาเมื่อรู้สึกตัวตื่น มือเล็กๆปัดๆคลำไปตามหน้าอกของชายหนุ่มจนไปถึงกระบอกกลางกายของเขา มือเรียวคลำเบาๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นกำอย่างแน่น

"โอ้ยย...ซี๊ดดด..."ชายหนุ่มร้องออกมาเสียงดังก่อนจะลืมตาขึ้นมาดู

"นะ....หนู...ปล่อยมือออกก่อนครับป๋าเจ็บ"

"อื้อ...มันคืออะไรเหรอครับป๋าทำไมมันกระตุกได้ด้วย"เธอลืมตาขึ้นมามองที่ใบหน้าของชายหนุ่ม

"อย่าเพิ่งถามเลยครับปล่อยมือออกก่อนนะ"

"หืม...ป๋าโฮปขาา...น้ำแข็งด้วยค่ะดูสิเต็มมือหนูนานาเลย"เด็กสาวกำรอบกระบอกใหญ่พร้อมกับตั้งชูขึ้นผ่านกางเกงบ๊อกเซอร์สีน้ำตาลดำ

"ซี๊ดดด....ปล่อยก่อนนะครับ..."

"ทำไมป๋าโฮปร้องแบบนั้นล่ะคะ...หนูนานาจับเจ็บหรอ"เธอขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัย

"มะ...ไม่เจ็บครับ...แต่หนูนานาเอามือออกก่อนนะครับ"

"ก็ได้ค่ะ"เด็กสาวยอมเอามือออกแต่โดยดีก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียงใหญ่

ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วคว้าผ้าขนหนูพันกายเอาไว้ทันที

"ป๋าไปห้องน้ำก่อนนะครับ"พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องน้ำทันที เด็กสาวได้แต่นั่งมองอย่างสงสัยแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก

ร่างบางคลานออกมาจากเตียงก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่ผ้าขนหนูเกาะอกแล้วนั่งรอชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำของเธอ ระหว่างรอเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเขียนเล่นเพื่อคั่นเวลา เด็กสาวเธอทันสมัยทุกอย่างเธอเล่นทุกอย่างไม่ว่าจะ facebook IG line แม้แต่ twitter เธอก็ยังเล่น

เธอเลื่อนกดโทรศัพท์ดูไปเรื่อยๆจนมีข้อความส่งเข้ามาเป็นรูปของผู้หญิงคนนึงที่ถ่ายส่งมาให้เธอ

"นี่มันพี่คนนั้นนี่นา"เธออุทานออกมาเบาๆก่อนจะซูมเข้าไปดูคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆตัวของหญิงสาวคนนั้น ภาพถ่ายนั้นเห็นใบหน้าของหญิงสาวอย่างชัดเจนแต่ของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆนั้นเห็นเพียงแค่หลังเท่านั้น ด้านหลังมีรอยสักภาษาอังกฤษตรงสะบักด้านขวา เธอได้แต่ขมวดคิ้วมองภาพนั้นด้วยความสงสัยเพราะอักขระอักษรนี้มันช่างคุ้นตาเธอเหลือเกิน

"ใครกัน"เธอพยายามที่จะนึกเท่าไหร่แต่ก็นึกไม่ออก

แกร่กก!! บานประตูห้องน้ำประตูเปิดออกพร้อมกับร่างของชายหนุ่มเดินออกมา เขามีเพียงผ้าขนหนูปิดท่อนล่างมาอย่างเดียวเพียงเท่านั้น

"ดูอะไรอยู่เหรอหนูหน้าตาเครียดเชียว"

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะใครก็ไม่รู้ส่งรูปมาให้หนูดู รูปนี้มันคุ้นๆมากเลยนะคะ"

"ไหนป๋าดูซิ"ชายหนุ่มเดินไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆเธอก่อนจะชะโงกหน้าไปดูภาพในโทรศัพท์ของเธอ

"นี่ค่ะ.."เด็กสาวเปิดรูปนั้นให้ใช้หนุ่มดูอย่างชัดๆเขาถึงกับหน้าซีดไปทันทีเมื่อได้เห็นภาพนั้น

"เอ่อ...มันคงไม่มีอะไรหรอกมั้งหนูเขาอาจจะส่งผิดก็ได้"

"แต่คนที่ส่งมาหนูรู้จักเขานะคะเขาบอกว่าเขาเป็นพนักงานในร้านของป๋าโฮป"

"แค่คนหน้าเหมือนหรือเปล่า...ประเทศนี้มีคนหน้าเหมือนกันตั้งเยอะแยะมากมายนะ"

"แต่มันเหมือนเกินไปหรือเปล่าคะ...ทั้งการแต่งตัวและบุคลิกเหมือนกันเป๊ะเลย"

"ป๋าว่าหนูรีบไปอาบน้ำดีกว่าแล้วจะได้ลงไปทานข้าวกัน...อย่ามามัวคิดอะไรกับเรื่องแบบนี้เลย"

"ก็ได้ค่ะ"เธอวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะก่อนจะลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำ ชายหนุ่มรีบลบรูปออกทันทีก่อนจะกดบล็อกข้อความของหญิงสาวที่ส่งเข้ามา

"เธอล้ำเส้นฉันมากเกินไปแล้วนะ...สงสัยฉันจะต้องจัดการกับเธอซะหน่อยแล้ว"ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่นักก่อนจะลุกเดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วลงไปด้านล่าง

ไม่นานเด็กสาวก็แต่งตัวเดินลงบันไดมา ร่างเล็กๆวิ่งดุ๊กดิ๊กลงบันไดมาเหมือนกับเด็กน้อย

"จะวิ่งลงมาทำไมคะทำไมไม่ค่อยๆเดินจะตกบันไดเอา"

"ก็หนูนานาหิวข้าวหนิคะ...วันนี้มีอะไรกินบ้างคะป้าช้อย"

"มีต้มจืดหมูสับที่คุณหนูชอบค่ะแล้วก็มีไข่ทอดชะอมน้ำพริกกะปิ มีหมูทอดค่ะ"

"ว้าว...น่ากินจังเลยค่ะป้าช้อย...ถ้าอย่างนั้นหนูนานากินเลยนะคะหิวจะแย่แล้ว"

"ฮ่าๆๆ เชิญเลยค่ะคุณหนู"

เด็กสาวหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ก่อนจะตักข้าวกินอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนชายหนุ่มนั้นก็ได้แต่นั่งมองนิ่งๆมองดูเด็กสาวที่กำลังเจริญอาหาร

"กินเยอะไม่กลัวอ้วนหรอหนูนานา"

"ไม่กลัวค่ะ...อ้วนก็ดีสิคะน่ารักดีออก"เด็กสาวหันมาตอบพลางเคี้ยวข้าวในป่าตุ้ยๆไปด้วย

"เดี๋ยวกินเสร็จแล้วป๋าจะต้องไปดูงานที่ร้านหน่อยนะ...พอดีว่าลูกน้องโทรมาบอกว่ามีปัญหานิดหน่อยหนูนานาอยู่ที่บ้านนี่แหละ..เดี๋ยวตอนเย็นป๋าจะมารับไปกินชาบูนะ"

"จริงๆนะคะป๋าโฮป...ป๋าห้ามหลอกให้หนูดีใจนะต้องพาหนูไปกินจริงๆด้วย"

"จริงๆครับ..."

"โอเคค่ะ...หนูนานาจะรอป๋าโฮปอยู่ที่บ้านนี่แหละ"

"โอเคครับ...ถ้าอย่างนั้นป๊าไปก่อนนะครับแล้วจะรีบกลับมา"

"..."เด็กสาวพยักหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้กับชายหนุ่ม

ร่างกำยำก้าวขาเดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วก่อนจะให้ลูกน้องขับรถออกไปที่คลับของเขา ตอนนี้พนักงานของเขาก็น่าจะมาเตรียมร้านเปิดกันแล้ว

ชายหนุ่มรีบเดินตรงไปยังห้องพักของหญิงสาวที่ส่งรูปมาให้กับเด็กสาวทันที

ปังๆๆๆๆ!!! ชายหนุ่มเคาะประตูอย่างแรงเหมือนจะพังเข้าไปด้านในให้ได้

"เออๆๆๆ...ได้ยินแล้วจะเคาะอะไรนักหนา!"เสียงของหญิงสาวดังเล็ดลอดออกมาด้านนอก ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก

"สะ...เสี่ย!!"หญิงสาวถึงกับเบิกตากว้างทันทีเมื่อได้เห็นคนตรงหน้า

"ตกใจทำไม....เธอไปทำผิดอะไรไว้เหรอ"

"ปะ....เปล่าค่ะ....เสี่ยคิดถึงก้อยเหรอคะ...ถึงได้มาหาก้อยที่นี่"

"ฉันไม่ได้คิดถึงเธอแต่ฉันจะมาเตือนเธอเอาไว้..."

"ตะ....เตือนอะไรคะ.?"

"อย่ายุ่งกับหนูนานาอีกถ้ายังอยากทำงานอยู่ในคลับของฉัน...อย่าล้ำเส้นฉันเพราะฉันไม่ชอบ...เธอกับฉันเราเป็นอะไรกันเธอก็น่าจะรู้ดีเพราะฉันนั้นอย่าก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของฉัน"

"ทำไมคะ...เด็กคนนั้นมันสำคัญอะไรกับเสี่ยนักหนาเสี่ยถึงได้หวงได้หลงมันขนาดนั้น"

"อย่ามาเรียกหนูนานาว่ามัน...เธอสูงกว่าคนอย่างเธอเยอะ"

"เหอะ!!....ไอ้ที่ว่าสูงๆเนี่ยขายตัวเหมือนกันหรือเปล่าคะ..ก้อยไม่ยอมหรอกค่ะก้อยเป็นเมียของเสี่ยก่อนมัน"

"เธออย่ามาพูดแบบนี้นะก้อย"

"ทำไมก้อยจะพูดไม่ได้คะในเมื่อเสี่ยมีอะไรกับก้อยแล้วก้อยก็เป็นเมียของเสี่ยไงคะ"

"แล้วผู้ชายนับไม่ถ้วนที่เคยผ่านมาเธอนับเป็นผัวด้วยหรือเปล่าล่ะ...ถ้าจะนับก็คงจะเป็นร้อยได้แล้วมั้ง เธออย่าลืมสิว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์และอีกอย่างเธอก็เป็นคนมาอ้าขาให้ฉันเองจะมาเรียกร้องอะไร"

"....."

"ฉันจะเตือนเธอเป็นครั้งสุดท้ายอย่ามาล้ำเส้นฉันแล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ"ชายหนุ่มยืนชี้หน้าหญิงสาวก่อนจะเดินหันหลังออกไป

"...."เธอมองร่างของชายหนุ่มเดินออกไปพร้อมกับกำมือแน่น "ก้อยไม่ยอมให้เสี่ยไปเป็นของคนอื่นหรอกค่ะเสียจะต้องเป็นของก้อยคนเดียวเท่านั้นใครที่มันมาขวางทางก้อยก้อยจะกำจัดมันออกให้พ้นทาง..."