ตอนที่ 4

ดวงจันทร์กลมเด่นที่ติดตรึงอยู่บนท้องนภาหาได้ช่วยให้อิงบุญคลายเศร้าได้เลยสักนิด หล่อนนั่งนิ่ง เงยหน้าขึ้นจ้องมองพระจันทร์ด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว ตอนนี้ชีวิตของหล่อนก็หาได้แตกต่างจากดวงจันทราตรงหน้าไม่ แม้จะอยู่ในที่ที่สูงส่งอย่างตระกูลอิสไมนอฟ มาร์คิเดฟ แต่ความโดดเดี่ยวก็ยังเกาะกินหัวใจอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

การดิ้นรนต่อสู้เพื่อให้ได้พบหน้ากับน้องชายที่พลัดพรากกันไปนานถึงห้าปีเต็มๆ มันช่างเป็นเรื่องที่ทำได้ยากเย็นยิ่งนัก หล่อนต้องยอมแลกทั้งตัวเพื่อให้ได้รับความช่วยเหลือนี้ แม้ว่าการแลกเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่นี้จะเกิดขึ้นกับชายที่ตัวเองแอบหลงรัก แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้รักหล่อน เขาเกลียดหล่อนราวกับกิ้งกือไส้เดือน ทุกครั้งที่เจอหน้าหล่อนไม่เคยสัมผัสได้ถึงความอาทรจากผู้ชายหล่อร้ายกาจอย่างนิโคไลเลยสักนิด เขาจงใจขว้างปาความชิงชังเข้าใส่อย่างไม่ปรานี

น้ำตาแห่งความขมขื่นค่อยๆ ซึมไหลออกมาจากดวงตา มันค่อยๆ ไหลผ่านแก้มนวลไปอย่างช้าๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับความปวดร้าวที่ได้รับ หล่อนต้องกัดฟันทนทุกข์กับความเกลียดชังของนิโคไลไปจนกว่าเกรกอรี่จะได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

นั่นก็คือ... ลูกของหล่อนกับนิโคไล...

มือบางยกขึ้นกุมหน้าท้องแบนเรียบของตัวเอง หากวันนั้นมาถึงจริงๆ วันที่หล่อนต้องท้องลูกของตัวเองกับนิโคไลจริงๆ หล่อนจะสามารถตัดใจยกลูกให้กับเกรกอรี่ได้อย่างนั้นหรือ คำตอบคือไม่... แต่หล่อนไม่มีทางเลือกอื่นใดเลยในตอนนี้

ดวงหน้างดงามที่อาบไปด้วยคราบน้ำตาซบลงกับสองมือเล็ก ร่ำไห้ปานจะขาดใจ ทั้งเจ็บปวดกับความพลัดพราก ทั้งเจ็บปวดกับสิ่งที่ต้องเผชิญหน้าอยู่ในทุกเมื่อเชื่อวัน แล้วนี่หล่อนจะทำยังไงดี จะเดินออกไปจากวังวนความแค้นนี้ยังไงดี

น้ำตายังไม่ทันจะหยุดไหล แต่เสียงเหี้ยมเกรียมของมัจจุราชตัวร้ายก็ดังระเบิดขึ้นที่ด้านหลังเสียก่อน และนั่นก็ทำให้หญิงสาวต้องรีบป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนจะหันกลับไปเผชิญหน้า ซึ่งก็พบว่านิโคไลผู้ชายโคตรหล่อยืนอยู่ไม่ห่างนัก เขาอยู่ในชุดลำลองสีขาวสะอาด ตัดกับผิวสีแทนสวยสุขภาพดี ความสมบูรณ์แบบที่หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้ส่องประกายเข้ามาหาจนหล่อนแสบตา

เมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่นิโคไลจะหล่อน้อยลงสักที อย่างน้อยๆ ก็แค่หล่อมากกว่าแบรดพิตต์สักเล็กน้อยก็พอ อย่าหล่อมากมายทะลุโลกแบบนี้เลย เพราะหล่อนอาจจะหัวใจวายไปเสียก่อน

“คุณพ่อคงบอกกับเธอแล้วสินะว่าฉันตกลงยอมแต่งงานกับเธอ”

“เอ่อ... ฉันยังไม่รู้เรื่อง”

สติสตังยังไม่กลับมาดี จึงทำได้แค่ตอบอึกอักออกไป ขณะที่สายตาก็ยังคงมองผู้ชายตรงหน้าอย่างละเอียดลออเช่นเดิม มองเหมือนไม่เคยเห็นเทพบุตรอย่างนั้น

“ตอแหล ถ้าเธอไม่รู้เรื่อง เธอจะมานั่งร้องไห้ด้วยความดีใจแบบนี้ทำไมกัน”

อีตาบ้า!

นี่หล่อนอยากจะด่าและตะกุยหน้าหล่อๆ ของเขาให้เป็นรอยเล็บนักเชียว หล่อนร้องไห้เพราะเสียใจ แต่พ่อเจ้าประคุณมองกลับด้านซะงั้น

“ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ ฉันเบื่อที่จะคุยกับคุณเต็มทีแล้ว”

“เบื่อหรือ”

“ใช่ ฉันเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับคุณแล้ว ขอตัวไปพักผ่อนค่ะ”

อิงบุญเหนื่อยเกินกว่าจะอยู่ต่อปากต่อคำด้วยได้อีก ดังนั้นหล่อนจึงคิดจะเดินจะหนี แต่ข้อมือบางก็ถูกคนตัวโตกระชากเอาไว้เสียก่อน และด้วยแรงของเขาก็ทำให้หล่อนเซถลาเข้าไปชนกับแผงอกกว้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ

หล่อนเห็นเขาผงะ ก่อนจะผลักหล่อนออกห่างทันที จากนั้นก็แสดงท่าทางแขยะแขยงออกมาจนหล่อนอดหมั่นไส้ไม่ได้

“ฉันไม่ได้มีความคิดจะถูกเนื้อต้องตัวเธอหรอกนะ“

“งั้นเมื่อกี้มาจับมือฉันทำไมคะ หรือว่าเปลี่ยนมาสนใจอดีตอีตัวอย่างฉันแล้วล่ะคะ”

แม้จะไม่อยากสู้รบกับคนตัวโตในตอนนี้ แต่เพราะท่าทางรังเกียจที่เขาแสดงออกมานั้น มันทำให้หล่อนอดที่จะเอาคืนบ้างไม่ได้

“ฉันน่ะถึงจะไม่สวย... จะไม่อึ๋ม...”

อิงบุญแสร้งปั้นหน้าและเดินตรงเข้ามาหาเขาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

“เท่ากับแม่คู่นอนคนอื่นๆ ของคุณ แต่รับรองว่าลีลาน่ะไม่เป็นรองแน่นอนค่ะ”

“แพศยา!”

เขาถอยหลังออกห่างก่อนที่หล่อนจะก้าวถึงตัวของเขาเสียอีก จากนั้นก็มองหล่อนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยกองไฟ

“มันก็แน่อยู่แล้วล่ะไม่อย่างนั้นพ่อของฉันคงไม่ติดใจเธอหรอก”

อิงบุญอึ้งไป เพราะรู้ว่าผู้ชายตรงหน้ากำลังเข้าใจผิด แต่เพราะหมั่นไส้เขาจึงไม่คิดจะอธิบายอะไรออกไป

“คงงั้นมั้งคะ”

“แพศยา”

“อ๊ะ อ๊ะ อย่าทำเป็นเล่นไปนะคะ คุณเองก็ระวังจะหลงฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเหมือนกัน”

หล่อนแสร้งยิ้มยั่ว ยิ่งได้เห็นนิโคไลเดือดเป็นฟืนเป็นไฟหล่อนก็ยิ่งสะใจ คอยแต่หาเรื่องต่อว่าให้หล่อนเจ็บช้ำดีนัก สมน้ำหน้าโกรธจนอกแตกตายไปเลยยิ่งดี

“ฝันไปเถอะ ผู้ชายอย่างฉันน่ะ ไม่มีทางหลงเสน่ห์อีตัวชั้นต่ำแบบเธอหรอก”

ในอกเต็มไปด้วยความอดสู แต่ภายนอกนั้นจำต้องระบายยิ้มออกไป ก็หล่อนไม่มีทางเลือกนี่ หล่อนไม่ต้องการร้องไห้ต่อหน้านิโคไล หล่อนไม่ต้องการเห็นสายตาสมเพชเวทนาจากผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ขโมยหัวใจของหล่อนไปแล้วทั้งดวง

“แล้วเราจะได้เห็นกันค่ะ ขอตัวนะคะ ฉันเหนื่อยมาก”

หล่อนไม่สนคำพูดไล่หลังใดๆ ของนิโคไลอีก หล่อนรีบจ้ำอ้าวมุ่งหน้ากลับห้องพักอย่างรวดเร็ว ในขณะที่นิโคไลมองตามไปด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเดือดดาล

“ฉันจะขยี้เธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ เลยคอยดูสิ ยายแม่มด!”