เมียหลวง - 5

เช้าวันใหม่

“ซอลตื่นเร็วลูก ม๊าต้องเข้าบริษัท” ฟางปลุกซอลที่กำลังงัวเงียให้ตื่นขึ้น

“ม๊า ป๊าล่ะค้า” เธอแอบส่ายหัวนิด ๆ ตื่นมาก็ถามหาป๊าเลยลูกคนนี้

“อยู่ในห้อง ซอลไปหาป๊าไปลูก”

ซอลพยักหน้าเดินออกจากห้องไปปลุกโซ่อย่างว่าง่าย ส่วนเธอเองก็รีบเเต่งตัวเพราะวันนี้มีคุยงานแต่เช้า

บนโต๊ะอาหาร

“ฟางจะรีบไปไหน” โซ่ที่เห็นฟางรีบกินข้าวเลยถามออกมาอย่างสงสัย

“วันนี้มีคุยงานค่ะ วันนี้เฮียอยู่กับซอลด้วยนะคะ เมื่อวานลูกถามหาเฮียทั้งวันเลย”

โซ่หน้าเสียไปเลยเมื่อรู้ว่าลูกถามหาทั้งวัน

“อื้อวันนี้เฮียจะอยู่กับลูกเอง ฟางไปทำงานเถอะ” ชายหนุ่มตอบเสียงอ่อนอย่างคนรู้สึกผิด

“เย้ ๆๆ จุ๊บ ๆ” ซอลกระโดดกอดคอโซ่อย่างร่าเริง

“ม๊าไปแล้วนะซอล อยู่กับป๊าอย่าดื้อนะคะ” เธอหันไปลูบหัวซอลทิ้งท้ายก่อนจะออกไป

“ค้าาาม๊าา”

ใช้เวลาเดินทางไม่นานก็มาถึงบริษัท

ณ บริษัท g

“แก้ว ลูกค้าจะมากี่โมง” ฟางที่มาถึงก็เอ่ยถามจริงจัง

แก้วเช็กตารางนัดหมายก่อนจะตอบกลับ “9 โมงเช้า”

“เตรียมเอกสารให้ครบนะ”

“รับทราบค้าท่านประธาน”

ณ ห้องประชุม

ฟางนั่งคุยงานกับเจ้าของบริษัท s อีกฝ่ายชื่อนนท์ ทั้งยังหนุ่มยังแน่นหล่อเหลาเอาการ

“ตกลงตามนี้นะครับ” ชายหนุ่มย้ำด้วยรอยยิ้มขณะยื่นมือออกมารอตรงหน้า

“ค่ะ ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ” ฟางเองก็รับคำด้วยรอยยิ้มพร้อมกับยื่นมือไปจับมือทำสัญญา

“ไปกินข้าวเที่ยงกันไหมครับ” อยู่ดี ๆ อีกฝ่ายก็ชวนเธอไปกินข้าวด้วยกันเสียดื้อ ๆ

ฟางหันมามองหน้าแก้วแบบงง ๆ ปกติคุยงานเสร็จก็กลับ แต่นี้มีชวนกินข้าว สุดท้ายก็ตอบรับอีกฝ่ายไปเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

ส่วนแก้วไม่ได้ไปด้วยเพราะติดงาน แต่การไปกินข้าวกับเขาก็ดีเหมือนกันจะได้คุยเรื่องธุรกิจด้วย

ฟางเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่จริงจังเรื่องงานมาก จริง ๆ ก็เป็นมาตั้งนานแล้ว ที่เธอขยันเรียนเพราะอยากลดภาระให้ป๊ากับม๊า

ณ ร้านอาหาร สุดหรูกลางเมือง

“ฟางอยากกินอะไรวันนี้พี่เลี้ยงเอง” เขาบอกว่านอกเวลางานแล้ว จึงแทนตัวเองว่าพี่

“งั้นฟางไม่เกรงใจนะคะ”

“เต็มที่ครับ”

หลังสั่งเสร็จระหว่างรออาหารฟางก็เหลือบไปเห็นคนคุ้นเคยเดินเข้ามาในร้าน

เขามาพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง แน่นอนว่าเธอจำเขาได้ดี เพราะเขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอเอง

เขาบอกจะอยู่กับลูกแล้วทำไมโผล่มาอยู่ที่นี้กับผู้หญิงคนนี้ได้ล่ะ?

“มองอะไรฟาง” นนท์เลิกคิ้วก่อนจะหันไปมองตามเธอ

“เปล่าค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ ดีที่อาหารมาเสิร์ฟพอดี

ทั้งสองพากันกินจนกระทั่งเช็คบิลเสร็จลุกขึ้นเตรียมกลับฟางก็เห็นโซ่มองมาทางเธอ

สีหน้าเขาดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่เธอเองก็ไม่ได้ทักกลับหรืออะไร แต่เดินออกมาพร้อมกับนนท์เลย

ตัดมาตอนเย็น

“ป้านิ่มคะ เฮียละคะ” หลังจากฟางมาถึงก็แอบถามป้านิ่มเกี่ยวกับโซ่ว่าเขาบอกอะไรไว้บ้าง

“เห็นคุณโซ่บอกจะออกไปธุระค่ะ” ป้านิ่มตอบ

เธอถึงกับพ่นลมหายใจแรง ธุระของเขาคงสำคัญมากพอจะทิ้งลูกสินะ

“อ๋อ แล้วซอลล่ะคะ” ฟางพยายามทำหน้าปกติแต่ในใจทั้งเจ็บทั้งจุกที่เขาทิ้งลูกตัวเองไปหาผู้หญิงอื่น

“คุณหนูนอนหลับที่ห้องนอนเล็กค่ะ”

“ค่ะ”

ในตอนที่เธอกำลังเดินไปดูลูก น้ำเสียงดุดันของใครบางคนก็ดังขึ้นด้านหลัง

“ที่รีบไปแต่เช้า บอกว่าเข้าบริษัทที่แท้ก็แอบไปกินข้าวกับผู้ชายสินะ หึ”

แน่นอนจะเป็นเสียงใครไปไม่ได้นอกจากโซ่

เธอขมวดคิ้วหันกลับไปเอ่ยเรียบนิ่ง “ฟางไม่ทำตัวต่ำ ๆ แบบเฮียหรอกค่ะ”

“ฟาง!!” เขาตะคอกกลับหน้าดำหน้าแดง

“ป้าขอตัวไปดูคุณหนูก่อนนะคะ” ป้านิ่มถอนหายใจพร้อมกับขอตัวออกไปทันที

“ฟางขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะเฮีย” พูดเสร็จฟางก็รีบเดินออกไป แต่กลับโดนเขาจับรั้งแขนไว้เสียก่อน