บทที่ 1.ต่อ.

ชื่นใจกลับเข้าห้องของตัวเองอย่างรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ใบหน้างามขาวลออดูอ่อนเยาว์กว่าวัยเศร้าหมอง น้ำตาจวนเจียนจะไหล

“พี่ฝันขา ชื่นใจคงไม่สามารถแทนที่พี่ได้หรอกค่ะ ชื่นใจขอโทษนะคะ” ชื่นใจพูดเบาๆ กับรูปในฝันญาติผู้พี่ที่ล่วงลับไปสิบห้าปีแล้ว

เธอเป็นญาติผู้น้องของในฝันและอายุห่างกันราวสิบปี ในฝันเป็นผู้หญิงสาวอ่อนหวานและฉลาดคล่องแคล่วเป็นที่รักของกำนันไผ่มากและยังเป็นแบบอย่างที่ทำให้เธออยากเป็นเหมือนพี่ในฝันผู้เป็นยอดหญิงในใจเธอด้วย เพราะเมื่อตอนที่เธอมาอยู่กับในฝันและกำนันไผ่นั้นเธออายุเพียงสิบสองปีเพราะพ่อแม่ของเธอนั้นเสียชีวิตหมด เธอจึงอยู่กับลุงป้าที่มีอาชีพรับจ้างทั่วไปซึ่งสามีของป้าเธอนั้นเป็นคนขี้เมาและติดการพนัน และเธอก็เกือบถูกลุงข่มขืนดีที่หนีมาได้ตอนนั้นเธอจำได้ว่ากลัวมากไม่กล้าบอกใคร นอนก็นอนไม่หลับเพราะระแวงลุง บอกป้าก็ถูกทุบตีหาว่าเธอแต่งเรื่องโกหกเป็นเด็กแก่แดด และยังไม่ให้เธอเรียนหนังสืออีกด้วย พอดีในฝันซึ่งมางานศพของพ่อแม่เธอได้รู้ข่าวก็จึงพาเธอมาอยู่ด้วย ตอนแรกลุงกับป้าไม่ยอมแต่กำนันไผ่เป็นคนจัดการทุกอย่างจึงผ่านไปด้วยดี...

ชีวิตที่ได้มาเริ่มต้นใหม่ที่ สวนไผ่ในฝัน เหมือนว่าเธอได้เกิดใหม่ทุกอย่างในชีวิตสว่างไสวและเต็มไปด้วยความสุขเพราะพี่ในฝันใจดีกับเธอมาก ส่งเสียให้เรียนหนังสือให้ที่อยู่อาศัยและมีอาหารกินครบสามมื้อ เธอจึงซาบซึ้งในน้ำใจของพี่ในฝันมาก เธอพยายามเรียนรู้ทุกอย่างในพี่ในฝันและช่วยเลี้ยงฝันงามมาตั้งแต่เล็กๆ จึงรักและเอ็นดูฝันงามมากเช่นกัน แต่พี่ในฝันของเธอนั้นอายุสั้นนักเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย เพียงสามสิบปีเศษเท่านั้นพี่ในฝันก็จากไปด้วยโรคไข้เลือดออกชนิดเฉียบพลันและติดเชื้อในกระแสเลือด...

ก่อนที่พี่ในฝันจะจากไปก็ได้สั่งเสียกับเธอไว้เสียนักหนาว่าให้ช่วยดูแลฝันงามและสามีของตนซึ่งคำขออย่างหลังนั้นมันเกินกว่าที่เธอจะทำได้แม้พี่ในฝันจะย้ำนักย้ำหนาก็ตาม...

“หากพี่ไผ่จะมีเมียใหม่พี่อยากให้เป็นชื่นใจมากกว่า ชื่นใจสัญญากับพี่สิว่าจะอยู่กับพี่ไผ่และดูแลพี่ไผ่ดูแลฝันงามตลอดไป พี่รักชื่นใจนะ อยากให้ชื่นใจมีคนที่รักและปกป้องดูแลชื่นใจได้ และผู้ชายคนนั้นก็คือพี่ไผ่..”

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเว้าวอนและรักใคร่ที่พี่ในฝันมีให้เธอนั้นไม่เสื่อมคลาย เพราะช่วงหลังๆ ก่อนที่จะป่วยเป็นโรคไข้เลือดออกพี่ในฝันนั้นร่างกายไม่แข็งแรงไม่สามารถให้ความสุขกับสามีได้ และเคยมาบอกกล่าวกับเธอเรื่องจะให้เธอเป็นเมียของกำนันไผ่อีกคน ตอนนั้นเธอปฏิเสธเพราะรู้ดีว่าผู้เป็นพี่เขนั้นรักเมียของตนมากเพียงใดและไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าใดนัก

“จำไว้นะชื่นใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกจะรักและดูแลชื่นใจได้ดีเท่าพี่ไผ่อีกแล้ว ดูแลพี่ไผ่กับฝันงามแทนพี่ด้วยนะ อย่าลืมว่าพี่เต็มใจให้เธอเป็นแม่ของลูกพี่ เป็นเมียของผัวพี่..”

ปึกๆ เสียงทุบประตูที่เป็นสัญญาณที่รู้กันดีว่าใครเป็นผู้เคาะ ชื่นใจรีบเก็บรูปของพี่ในฝันที่ถ่ายคู่กับเธอไว้ในลิ้นชักหัวเตียงเล็กของตนก่อนจะกระวีกระวาดไปเปิดประตู..

“ทำไมเปิดช้าหรือมัวคิดถึงผู้ชายคนไหนอยู่”

ใบหน้าถมึงทึงของกำนันไผ่ทำให้หญิงสาวตัวสั่นอย่างหวาดหวั่นกลัวว่าเขาจะทำร้ายตบตีตนแม้ว่ากำนันไผ่จะไม่เคยทำอย่างนั้นเลยก็ตาม แต่ท่าทางของเขาตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน

“ปะ.. เปล่านะคะพี่กำนัน ชื่นใจกำลังจะนอน..”

“แล้วจะนอนฝันถึงใคร ถึงไอ้ผองหรือพี่เผ่า..”

พูดทั้งยื่นมามาขยุ้มไหล่เนียนที่พ้นขอบเสื้อแขนกุดตัวบางที่มักใส่นอนจนชื่นใจรู้สึกเจ็บแปลบร้าวไปทั้งไหล่เหมือนกระดูกจะแตกหักเสียอย่างนั้น...

“เปล่าค่ะเปล่า ชื่นใจไม่ได้ฝันถึงใคร”

“ดี.. ถ้าฉันรู้ว่าเธอแอบฝันถึงใครนะ มันเดือดร้อนแน่ โดยเฉพาะเธอ..”

คนบ้าอะไรมาห้ามแม้แต่ความฝันของคนอื่น แล้วเธอจะห้ามได้ไหมเนี่ยว่าจะต้องฝันหรือไม่ฝันถึงใคร ชื่นใจคิดแล้วหลุบตาลงเพื่อปกปิดความคิดของตน

“ที่หลบตานี่กำลังว่าฉันอยู่ในใจใช่ไหม..”

พี่กำนันบ้า.. ขนาดว่าไม่ยอมสบตาด้วยก็ยังมารู้ความคิดของเธออีก.. ชื่นใจเงยหน้ามองคนตัวโตขึงขังตรงหน้าอย่างอ่อนใจ

“ชื่นใจเปล่าคิดแบบนั้นเสียหน่อย” เธอเสียงอ่อย

“นั่นละ นี่แสดงว่าคิดด่าฉัน แบบนี้ต้องทำโทษ”

“ตะ แต่..”

“ไม่มีแต่ ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องโดนลงโทษ โทษฐานยิ้มหวานให้ไอ้ผองมัน..”

พูดจบก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้โต้แย้ง เรียวปากหยักสวยได้รูปก็ทาบลงมาบนเรียวปากอิ่มที่เผยอจะค้านทันที.. ชื่นใจเผยอปากรับจุมพิตร้อนแรงของชายที่เธอแอบรักมานเนิ่นนานอย่างยินยอมพร้อมใจไปกับเขาเพราะแม้จะขัดขืนกำนันไผ่ก็ล่อลวงเธอด้วยประสบการณ์ที่ช่ำชองกว่าอยู่ดี เธอไม่ปฏิเสธในสิ่งที่กำนันไผ่ปรนเปรอให้ และเธอก็มีความสุขทุกครั้งในเกมรักอันเร่าร้อน กำนันไผ่ไม่เคยเห็นแก่ตัว ทุกๆ ครั้งเขาจะปรนเปรอจนเธอสุขแสนสุขจนแทบสำลัก...

“พี่กำนัน.. อือออ..”

ชื่นใจครางเบาๆ เมื่อหนวดเคราแข็งๆ ครูดไปกับแก้มเนียนและลำคอระหงจนรู้สึกเจ็บคันๆ จั๊กจี้ ชื่นใจเรียวแขนเสลายกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งแล้วโน้มใบหน้าของเขาลงมาและเผยอกายขึ้นเพื่อให้กายสาวบดเคล้าแนบชิดกับร่างสูงใหญ่ของเขามากขึ้น หญิงสาวจูบตอบเขาอย่างเร่าร้อนด้วยความรักทั้งหมดที่มี..

ส่วนกำนันไผ่นั้นก็จูบเอาจูบเอาอย่างหลงใหลคลั่งไคล้ความหวานหอมจากกายสาวตรงหน้า ทำเหมือนไม่เคยจูบใครมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น แม้จะเคยมีประสบการณ์รักอันเร่าร้อนกับเมียรักมาก่อน แต่กับชื่นใจมันร้อนแรงไปอีกแบบ.. และทำให้เขาหลงใหลไปกับความหอมหวานความไร้เดียงสาแต่ก็ตอบสนองได้อย่างถึงพริกถึงขิงในเกมรักทุกท่วงท่า

ภายนอกชื่นใจเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อยและเคร่งขรึมไม่มีปากไม่เสียงกับใครและค่อนข้างว่านอนสอนง่ายเหมือนคนหัวอ่อน แต่เมื่ออยู่บนเตียงอยู่ในห้วงสวาทชื่นใจกลับเร่าร้อนและทำให้เขาแทบสำลักความสุข ความปรารถนาพลุ่งพล่านในกายเขาเพียงแค่มองเห็นคนตัวเล็กๆ บางๆ เดินผ่าน จนบางครั้งเขาคิดว่าตัวเองเหมือนคนบ้าที่อยากจะจับชื่นใจเข้าห้องแล้วร่วมรักกับเธออย่างเร่าร้อนเสียทุกครั้งไป แต่เพราะมีบางอย่างค้ำคอจึงพยายามเก็บกลั้นความรู้สึกยามอยู่ต่อหน้าคนอื่นเสมอ และเมื่อถึงเวลาเขาก็จึงไม่คิดจะออมแรงหรือความต้องการที่มีต่อชื่นใจ

นี่เขาบ้าเซ็กซ์ เป็นพวกมักมากรึเปล่า...

ไม่หรอก.. คนอย่างเขาไม่ได้บ้าเซ็กซ์หรอก แต่เด็กมันยั่วต่างหาก.. พอเด็กมันยั่วเขาก็เลยหลวมตัวเสียผู้เสียคนแบบนี้ไง..

กำนันไผ่คิดพูดตอบโต้ตัวเองอย่างไม่ค่อยพอใจนักที่เผลอตัวเผลอใจ แต่มือและปากก็ไม่ละจากร่างงามที่บัดนี้เปลือยเปล่าอยู่บนเตียงเล็กที่แม้จะกว้างแต่มันไม่พอจะนอนสองคน ดังนั้นมันต้องนอนซ้อนกัน.. กำนันไผ่คิดเข้าข้างตัวเองอีกครั้ง

“จำไว้นะชื่นใจ เธอเป็นของฉัน ไม่ว่าจะยังไงเธอก็เป็นของฉัน..”

ผละจากเรียวปากอิ่มที่แทบชอกช้ำจากการบดขยี้จากจุมพิตร้อนแรงแล้วกระซิบบอกย้ำให้เธอได้รู้ตัว เด็กดื้อแบบนี้ต้องทำโทษและตอกย้ำบ่อยๆ

ชื่นใจปรือตามองคนที่เป็นเจ้าของเธอตั้งกายและใจอย่างพ่ายแพ้แล้วลูบไหล่กว้างที่เปลือยเปล่าเบาๆ อย่างหลงใหล กำนันไผ่ครางกระหึ่มอย่างพอใจแล้วก้มลงหายอดอกสีสวยดูดดื่มลูบไล้เชยชิมอย่างเป็นเจ้าข้าวใจ เจ้าของ เขาชอบผิวของชื่นใจเพราะมันหอมชื่นใจเหมือนชื่อเจ้าตัวและยังนุ่มละมุน น่าลูบ น่าจับ น่าดูด น่ากิน...

กำนันไผ่ลุกขึ้นมองร่างขาวนวลเปลือยเปล่าที่มีทรวงอกขนาดเหมาะมือใหญ่ๆ ของตนอย่างชื่นชมขณะถอดกางเกงออกจากร่างแกร่งที่ยังคงสมบูรณ์แบบงดงามแม้อายุจะเลยเลขห้ามาแล้วสามปี กำนันไผ่โผลงไปหาร่างงามที่ค่อยๆ แยกเรียวขาออกกว้างอย่างรู้งานด้วยความพอใจ

“สวยเหลือเกินชื่นใจ อา.. ฉันอยากกินเธอทั้งตัว ทั้งวันทั้งคืนเลยชื่นใจ”

กำนันไผ่กัดฟันพูดเสียงพร่าเมื่อค่อยๆ นำพาตัวตนที่ยิ่งใหญ่แข็งกระด้างเข้าสู่ดินแดนอันแสนคับแคบหอมหวานรัญจวนใจ

“อา พี่กำนัน..” ชื่นใจครางออกมาอย่างสุดกลั้นเมื่อกายสอดประสานเป็นหนึ่ง หญิงสาวแอ่นอกอวบขึ้นอย่างซ่านเสียว ภาพทรวงสาวอวบอัดจึงเด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้าคมเข้มที่แดงก่ำด้วยแรงฤทธิ์เสน่หา กำนันไผ่จึงอดใจไม่ไหวกับความเย้ายวนนั้นรีบก้มลงครอบครองยอดสีหวานชุ่มฉ่ำดูดกลืนอย่างเอร็ดอร่อย เขาเฝ้าฟอนเฟ้นดูดกลืนอกสาวทั้งสองข้างอย่างหลงใหลไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน ในขณะเดียวกันสะโพกแกร่งก็ขยับระรัวเร็วรี่หนักหน่วงตามอารมณ์รักที่เดือดพล่าน ก่อนมันจะแตกระส่ำด้วยความสุขสม...

และคืนนั้นกำนันไผ่ก็ทำโทษเด็กดื้อที่ยิ้มหวานให้ชายอื่นจนเกือบรุ่งสางจึงได้ย่องกลับห้องของตน...