2

เขาแยกขาของเธอออก และทิ่มแทงความแข็งขืนเข้ามาเต็ม ๆ เหนี่ยว มีนาดิ้นรนด้วยความเจ็บ แต่เขาไม่ได้สนใจที่จะหยุดยั้งตัวเอง ความคับแน่นที่ไม่เคยได้รับมาก่อนทำให้เริงฤทธิ์สอดแทรกเรือนกายเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง

ความคับแน่นที่ตอดรัดเขาถนัดถนี่ให้ความรู้สึกสุขสมจนแทบสำลัก เขาเสพกินร่างน้อยอย่างไร้สติ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนร่างสาวยับเยิน ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนอย่างอิ่มเอม

สติของมีนารางเลือนเต็มที เธอหลับไปอย่างอ่อนเพลีย ทั้ง ๆ ที่อยากพาตัวเองออกไปจากห้องนี้เหลือเกิน

เริงฤทธิ์ตื่นขึ้นมาแล้วควานมือหาร่างที่เขานอนกกกอดตลอดค่ำคืน แรงขยับของเขาทำให้มีนาลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อม ๆ กัน

ทั้งสองตกใจ รีบผงะออกจากกัน เริงฤทธิ์หายง่วงนอนเป็นปลิดทิ้ง เขาหลับตาทุบต้นคอเบา ๆ คิดว่าเมื่อคืนคงเมามาก ถึงได้ตาลายเห็นเด็กในบ้านนอนเปลือยกายอยู่บนเตียงด้วย แต่พอลืมตาขึ้นมาใหม่ หล่อนก็ยังคงอยู่

“นี่เธอเข้ามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไง”

“เอ่อ... เมื่อคืนคุณเมามาก หนูเลยมาช่วยประคองคุณขึ้นห้อง” เธอกัดปาก จิกมือกับผ้าห่มที่ดึงมาคลุมทรวงอกเอาไว้แน่นพลางก้มหน้างุด ในขณะที่เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เขาฟังเสียงสั่นระริก

“ประคองฉันขึ้นห้องตอนเมาแล้วเธอก็จับฉันทำผัวอย่างนั้นเหรอ ฉวยโอกาสชัด ๆ” เจ้าของห้องใส่ร้ายเธออย่างเลือดเย็น

มีนาอยากจะหยิกตัวเองให้ได้สตินัก นี่เธอได้ยินไม่ผิดใช่ไหม เขากล่าวหาว่าเธอปลุกปล้ำเขาทำผัว ทั้ง ๆ ที่เขาเองต่างหากที่โดนเขาปลุกปล้ำทำเมีย

“หนูเปล่านะคะ คุณเมาแล้วปล้ำหนูเอง”

“แล้วทำไมเธอไม่หนีล่ะ หรือว่าเธอสมยอม” เขาเอ่ยถาม แม้เด็กสาวจะไม่ได้สวยจับตาจับใจแต่ก็สวยน่ารักใช่ยอก ถ้าจับแต่งตัวให้ดูดีสักนิด ถือว่าใช้ได้เชียว

เรื่องกามารมณ์เขาไม่เคยขาดแคลน แต่เมื่อคืนแม้จะเมามาก เขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความอิ่มเอมที่ได้รับจากเจ้าหล่อน

ถ้ามีสติล่ะ เขาจะอิ่มเอมสักแค่ไหนกัน เริงฤทธิ์คิดแล้วต้องแตะลิ้นกับริมฝีปากตัวเองด้วยความกระหาย

“คุณแรงเยอะขนาดนั้นหนูจะไปสู้แรงอะไรคุณไหว” เธอตอบเขาไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ พลางกัดปากตัวสั่น

“ต้องการเงินเท่าไหร่”

“คะ”

“ฉันถามว่าอยากได้เงินเท่าไหร่”

“หนูไม่ได้ขายตัวนะคะ”

“อ้อ... เธอจะนอนกับฉันฟรี ๆ ว่างั้น”

“ฉันไม่ได้อยากนอนกับคุณ”

“เธอจะบอกฉันว่าไม่ต้องการเงินอย่างนั้นน่ะหรือ” เขากลอกตาไปมาไม่เชื่อเธอเลยสักนิด

“เอาเงินนี่ไปแล้วก็รีบไสหัวออกไปจากห้องของฉันเร็ว ๆ ก่อนที่คุณแม่จะมาเห็น ไม่อย่างนั้นเธอได้โดนเฉดหัวออกไปจากบ้านหลังนี้แน่” เขารู้ว่ามารดาเป็นคนเช่นไร ก่อนหน้านี้ก็ยื่นคำขาดกับเขาว่าห้ามยุ่งกับเด็กในบ้านเด็ดขาด

“ประตูห้องล็อกค่ะ เมื่อคืนหนูเปิดออกไปไม่ได้”

“เธอนี่มันลีลาเสียจริง ถ้าประตูได้ล็อก แล้วฉันเปิดออกไปได้เธอโดนหนักแน่ ๆ” เริงฤทธิ์ลุกขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว มีนาร้องเบาๆ ก่อนจะรีบปิดตาตัวเองด้วยความอาย

คนอะไรไม่รู้จักอาย เธอเห็นไอ้นั่นของเขาเต็ม ๆ จะเป็นตากุ้งยิงไหมนี่

เริงฤทธิ์เดินไปกระชากประตูเปิดออก ก่อนจะปิดกลับไปปังใหญ่ แล้วหันมามองเด็กสาวบนเตียงอย่างเอาเรื่อง

“เธอนี่มันโกหกเป็นไฟจริงๆ ไสหัวออกไปจากห้องของฉันได้แล้ว ถ้าเธอยังไม่อยากตาย” ไม่ต้องรอให้เขาต้องพูดซ้ำ เธอรีบรวบผ้าห่มและเก็บเสื้อผ้าที่เกลื่อนอยู่บนพื้นมากอดเอาไว้ด้วยเนื้อตัวสั่นเทา

“นั่นจะไปไหน” เสียงเข้มของเขาทำให้เธอสะดุ้งสุดตัว

“หนูจะไปแต่งตัวในห้องน้ำค่ะ” คำตอบของเธอเหมือนทำให้เขาหงุดหงิดเสียยิ่งกว่าอะไร แต่มีนาไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอรีบวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปด้วยอาการทุลักทุเล สะดุดผ้าห่มจนล้มหัวซุน

“ซุ่มซ่ามจริงเชียว” เขาสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะเดินเร็ว ๆ มาอุ้มเธอขึ้นจากพื้นและโยนเข้าไปในห้องน้ำ

มีนาแต่งตัวเนื้อด้วยมืออันสั่นเทา มองสภาพตัวเองหน้ากระจกแล้วทำหน้าเบ้ สภาพเหมือนยายเพิ้งโดนขืนใจไม่มีผิด ผมเผ้ายุ่งเหยิงเสียยิ่งกว่าอะไร

พอเธอแต่งตัวเสร็จ ก็รีบเปิดประตูออกไปจากห้องน้ำ เริงฤทธิ์ที่รอท่าอยู่ก่อนแล้วรีบดันแผ่นหลังของเธอไปที่ประตูในทันที เขามองซ้ายแลขวา เมื่อไม่เห็นใคร จึงรีบดันเธอออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

มีนาไม่มีเวลายืนคิดหรือพิจารณาอะไรนาน เมื่อประตูปิดใส่หน้าโครมใหญ่ เธอรีบวิ่งหนีลงมาชั้นล่างด้วยแข้งขาสั่นเทา เจอเข้ากับสาวใช้ที่เข้ามาทำความสะอาดในบ้านก็รีบหลบ ยกมือขึ้นทาบอกตัวเองอย่างตกใจ เลยคิดว่าจะวิ่งหนีไปอีกด้าน แต่มีมือของใครคนหนึ่งเข้ามากระชากเอาไว้เสียก่อน มีนาทำท่าจะกรีดร้องออกมา แต่มือนั้นรีบตะปบปิดปากของเธอเอาไว้ได้ทัน

“แกจะร้องทำไมนังมีน”

“แม่!” มีนาอุทานอย่างตกใจ

“ฉันให้แกไปดูแลคุณฤทธิ์ แล้วแกหายหัวไปนอนที่ไหนมาทั้งคืน” จิตรากระชากเสียงถาม ทำเป็นโกรธลูกสาว แต่แท้ที่จริงนางมีแผนการร้าย

“หนู เอ่อ... หนู” มีนาอึกอัก หลบสายตามารดาที่กำลังมองมาอย่างจับผิด

“แกทำไม ตอบมา หรือแกไปนอนกับคุณฤทธิ์มาใช่ไหม”

“หนูเปล่านะแม่”

“แกนี่มันโกหกตอแหลแต่เด็ก เนื้อตัวแกมันบอกว่าแกเสียตัวแล้ว ฉันเคยมีผัวมาก่อน ดูแค่นี้ก็รู้” จิตราเริ่มทุบตีบุตรสาว

“หนูเจ็บนะแม่ แม่อย่าตีหนู”

“แกก็บอกความจริงมาสินังมีน” จิตราคาดคั้น

“หนูไม่ได้ตั้งใจ คุณฤทธิ์เมา เขาปล้ำหนูเองนะ” มีนาพูดออกมาในที่สุด เด็กอย่างไรก็ยังเป็นเด็ก มีนาอายุแค่สิบแปด และอยู่แต่กับยายที่บ้านนอก เธอไม่รู้ว่าผู้ใหญ่ซึ่งได้ชื่อว่าเป็นแม่คิดอะไรอยู่ในหัว

“เขาให้เงินแกมารึเปล่า”

“แม่!” มีนาตกใจกับประโยคของมารดา

“ว่ายังไงล่ะ แกจะมัวอิดออดอยู่ทำไม นี่แกเสียตัวให้คุณฤทธิ์นะ ไม่ใช่เล่นขายของ”

“เขาให้แต่หนูไม่เอาจ้ะ หนูไม่ได้ขายตัว”

“หน้าโง่ แกนี่มันหน้าโง่จริงๆ ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกฉันเลย” จิตราจิ้มหน้าผากลูกสาวอย่างโมโห

“ไสหัวไปเลย จะไปไหนก็ไป แล้วอย่าเพิ่งปากโป้งบอกเรื่องนี้กับใครล่ะ” จิตราชี้นิ้วสั่งเสียงเข้ม

“จ้ะแม่” มีนารีบเดินเข้าห้องพักไปอย่างไม่เข้าใจ

เธอรู้สึกเจ็บไปหมดทั้งร่อง เมื่อคืนเริงฤทธิ์แรงเยอะ เธอสู้แรงเขาไม่ไหว เด็กสาวรู้สึกสับสนไปหมด ไม่รู้จะทำยังไงดี ถ้าเกิดใครรู้เรื่องนี้ขึ้นมา ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ โดยเฉพาะคุณหญิงดาวเรือง

ยิ่งมารดาพูดว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับใครยิ่งทำให้เธองุนงง เธอจะเอาเรื่องน่าอายนี้ไปบอกกับใครได้ล่ะ

จิตรามีแผนร้าย ที่นางไม่ให้บอกเรื่องนี้กับใครเพราะนางต้องการที่จะไถ่เงินของเริงฤทธิ์ให้ได้มากที่สุด

เริงฤทธิ์เป็นเพลย์บอยเจ้าชู้ นางคิดว่าครั้งเดียวคงไม่พอ มีนาลูกสาวของนางก็ทั้งสาวทั้งสวย อย่างไรเริงฤทธิ์ก็ต้องติดใจอยากได้อีก