บทที่ 3

"หนูเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวได้เลยลูก เดี๋ยวแม่จะให้ช่างฝีมือมาดูแลผิวพรรณของลูกให้ผุดผ่อง"

"ไม่ต้องหรอกแม่"

"จะไม่ต้องได้ยังไง!" พอคิดได้ว่าตัวเองใส่อารมณ์มากเกินไป ก็เลยต้องได้ปรับอารมณ์ใหม่ "จะไม่ต้องได้ยังไงเชื่อฟังแม่เถอะแล้วทุกอย่างจะดีเอง"

ถ้าแม่ไม่ถูกพ่อขอหย่าเสียก่อน มโนราห์คงไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เพราะเธอจะทำทุกทาง เพื่อไม่ให้งานแต่งเกิดขึ้น แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นแบบที่คิดเมื่อแม่ถูกขอหย่า ถ้าเธอขัดใจกลัวว่าแม่จะไม่ทำแค่ขู่

เย็นวันนั้นที่บ้านผู้พันกองทัพ..

"พ่อก็แก้ข่าวไปสิครับ"

"จะแก้ยังไง ลูกอยู่ในเหตุการณ์ด้วยทำไมลูกถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ" ดูจากสิ่งที่สื่อนำมาเสนอ เหมือนว่าฝ่ายชายก็เต็มใจที่จะแต่งงานด้วย เพราะเขามัวแต่จ้องมองหน้าคนที่กำลังคุยกับนักข่าว

"ถ้าให้แต่งกับคนนี้ผมไม่แต่งนะ" กองทัพไม่อยากจะพูดมากไปกว่านี้ เพราะในห้องโถงไม่ได้มีแค่เขากับพ่อเพียงสองคน ยังมีพุดตาลแม่เลี้ยงนั่งอยู่ในนั้นด้วย

"แกก็รู้ว่าเด็กคนนี้ลูกใคร อย่าทำให้มีปัญหาเลยนะ"

"พ่อก็ดูผู้หญิงคนนั้นสิ ลูกแม่ชัดๆ" เขาหมายถึงมโนราห์เหมือนแพรวพราวมาก

"ดูมันนะ จะให้แก้ข่าวว่ายังไง" ที่เกษมราษฎร์ไม่อยากจะยุ่งเรื่องนี้ เพราะมโนราห์ก็เป็นลูกสาวของเรวทัตเพื่อนรัก ซึ่งตอนนี้อกหักจากพุดตาลหนีไปอยู่ต่างจังหวัด ถ้าให้ข่าวแบบที่ลูกชาย พูดไปคงมองหน้ากันไม่ติดอีกแน่

กองทัพขับรถออกมาจากบ้านแบบเซ็งๆ ถ้าพ่อไม่ชิงแต่งงานกับน้าพุดตาลไปก่อน เขาคงต้องขอเมขลาแต่งงานเพื่อหยุดเรื่องนี้แล้ว แต่นี่เมขลาดันมาเป็นน้องสาวอีก

ขับรถมาเรื่อยๆ ก็เห็นบาร์เบียร์แห่งหนึ่งบรรยากาศดี กองทัพก็เลยแวะเข้าไปดื่ม แต่จะดื่มคนเดียวก็คงไม่ได้อารมณ์..

"มาเร็วดีนี่"

"ผู้พันเรียกซะอย่างต่อให้ไม่ว่างก็ต้องได้รีบออกมาครับ"

"ประชดหรือเปล่า"

"ใครจะกล้าประชดท่านผู้พันล่ะครับ"

"แล้วทำไมเมียยอมให้ออกมาได้"

"เมียที่ไหนล่ะครับ"

"ไม่ใช่เมียแต่ไปขลุกอยู่ด้วยทุกวันเลยนะ"

"ตามประสาผู้ชายนั่นแหละครับ แต่ก็เริ่มจะเบื่อแล้วล่ะครับ"

"หึ! ว่าแล้วคนแบบแกจะอยู่กับใครนานได้"

"เหมือนผีเห็นผีเลยใช่ไหมครับ"

"เอ้าไอ้นี่ เดี๋ยวก็ให้หาจับจิ้งหรีดแถวนี้เลย"

"ไม่เอานะครับท่านผู้พัน ..เออว่าแต่เรื่องที่ออกข่าวมันเป็นยังไงกันแน่ครับ"

"มึงจะพูดเรื่องนั้นขึ้นมาทำไม เซ็ง!"

"คุยอะไรกันอยู่คะดูสนุกจังเลย ขอกระต่ายคุยด้วยคนนะคะ" กระต่ายเป็นสาวเอ็นเตอร์เทน ดาวเด่นประจำบาร์แห่งนี้ พอมาถึงกระต่ายก็นั่งเบียดลงข้างผู้พันกองทัพ โดยไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

และกระต่ายก็ไม่ได้มาคนเดียว ยังมีเพื่อนสาวมานั่งแนบข้างของผู้กองฉลามอีกคน

"อือ.. ใจเย็นก่อนสิคะ" ตามประสาผู้ชายมาเที่ยวกลางคืน มีสาวเอ็นมานั่งข้างก็ต้องมีลูบคลำจับโน่นแตะนี่กันบ้าง

สองวันต่อมา..

"เขาไม่ได้เชิญเรานะคะแม่"

"แต่หนูเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ มีสิทธิ์จะไปร่วมงานอยู่แล้ว"

"นั่นมันเป็นงานวันเกิดของท่านพลเอก"

"ก็เพราะเป็นงานวันเกิดของท่านนั่นแหละ ลูกถึงต้องไป"

งานแต่งก็ยอมทำตามแม่มาครั้งหนึ่งแล้ว นี่เขาจัดวันเกิด แถมเชิญแค่แขกไม่กี่คน ส่วนมากก็มีแต่คนในครอบครัว ถ้าเธอไปแล้วจะทำหน้ายังไง

"และถ้าไปแล้วอย่าลืมคุยเรื่องงานแต่งของแกด้วยแล้วกัน จะจัดที่โรงแรมนั้นเลยไหม"

"แม่คะ ขอแต่งงานเขายังไม่ขอเลย"

เพล้ง!! "กรี๊ดดด!!" อาหารตรงหน้าถูกปัดลงพื้นแตกกระจายก่อนที่แพรวพราวจะกรีดร้องออกมา

"คุยค่ะแม่ เดี๋ยวโมนาจะคุยเรื่องแต่งงานด้วยเลย"

"จริงนะ แกไม่โกหกแม่ใช่ไหม"

"ไม่ค่ะ โมนาไม่ได้โกหก" มโนราห์ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงต้องการเกี่ยวดองกับครอบครัวนี้นัก