EPISODE 04 พลาดท่า

หลายวันต่อมา

ยิ่งใกล้วันสอบเท่าไหร่ฉันก็ยิ่งไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย เพราะหวังไว้อย่างมากว่าจะต้องเข้ามหาวิทยาลัยนี้ให้ได้มันเลยกลายเป็นแรงกดดันตัวเองให้ทุ่มเทอย่างมาก การได้อยู่มหาวิทยาลัยเดียวกับเฮียเต้คือความฝันอันสูงสุดของฉัน!

จะว่าไปแล้ววันนี้เฮียต้องกลับมาแล้วนี่นา ไม่เห็นรถเลยหรือไม่กลับมาแล้วกันนะนี่มันก็ค่ำมืดมากแล้วด้วยแม่จ๋าก็ไปต่างจังหวัดไม่รู้จะกลับมาตอนไหน

ความคิดถึงของฉันที่มีต่อเฮียมันคงมากมายเหลือเกิน เพราะไม่ทันที่จะได้ตัดความคิดเรื่องเฮียออกไป รถยนต์สีดำคลับที่คุ้นตาก็แล่นมาจอดหน้าบ้านของเฮียทันที

"เฮีย!"

พอวิ่งมาถึงหน้าบ้านเฮียก็เห็นเจ้าตัวเดินโซซัดโซเซเดินเข้าไปก่อนหน้าฉัน นี่เฮียเต้เมามาเหรอ ไม่เคยเห็นเขาเป็นแบบนี้เลยแสดงว่าเฮียไปงานเลี้ยงรุ่นมาแล้วแน่ๆ

"..."

"ไหวมั้ยเฮีย มานี่เดี๋ยวชาช่วย" ว่าแล้วก็ยกแขนแข็งแรงขึ้นมาพาเบนบ่าจนเจ้าตัวหยุดเดินแล้วเอียงคอมามองแบบตาปรือๆ

สภาพเฮียตอนนี้ดูไม่ได้เลยซักนิด

"หืม...ไอ้กัญชา มาทำอารายวะ!"

"ใบชาต่างหาก กัญชาบ้านป้าเฮียดิ ไปๆ ขึ้นไปนอนเถอะ ทำไมเมาขนาดนี้เนี่ยโดนสาวๆมอมมาหรือไง" เพราะงานเลี้ยงรุ่นจะมีแต่เพื่อนที่เรียนปีเดียวกันแต่ก็ใช่ว่าจะเป็นเพื่อนกันทั้งหมด ยังมีพวกรุ่นเดียวกันที่แอบปลื้มเฮียอยู่เยอะ เรื่องนี้ฉันแอบสืบรู้มาตั้งแต่เรียนโรงเรียนเดียวกันแล้ว

"จะพาไปไหน..."

"ไปนอนไง"

ปัก

"เบาๆหน่อยเส้!!"

ฉันผลักเฮียลงไปนอนบนเตียง ถอดถุงเท้าถอดเสื้อที่เต็มไปด้วยกลิ่นเครื่องดื่มคละคลุ้ง เจ้าตัวก็เอาแต่หลับตาพริ้มไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น

อยู่ๆความคิดด้านมืดของฉันก็แล่นเร็วจี๋เข้ามา เมาไม่รู้เรื่องแบบนี้ต้องโดนแกล้งซักหน่อยแล้ว

ว่าแล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าของเฮียออกจนหมดเหลือไว้เพียงกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้นเพียงตัวเดียว อยากเมานักก็รับบทสามีชาไปเลยสิเฮีย...

"มานี่ชาเช็ดตัวให้" ว่าแล้วฉันก็เอาผ้าชุบน้ำหมาดๆที่เตรียมมาเช็ดตัวให้เฮียเต้สร่างเมาแต่ดูแล้วเฮียคงอยากโดนฉันแกล้งเต็มทนเพราะนอกจากจะไม่สร่างแล้วยังไม่รู้เนื้อรู้ตัวอีกต่างหาก

ตื่นมาเฮียได้อกแตกตายแน่ ฮ่าๆ

เช้าวันต่อมา

"ตายแล้ว!!"

เสียงของใครสักคนเรียกให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาทีละนิด ก่อนจะพบว่าตัวเองถูกสวมกอดจากคนที่นอนอยู่เคียงข้างอย่างแนบแน่น เมื่อคืนนอนรอให้เฮียมันตื่นมาตกใจแต่เฮียเต้ก็เมาหนักจนไม่ยอมตื่นมาอีกเลย กลายเป็นฉันที่ผล็อยหลับไปกับเขาแทน 

แล้วเมื่อกี้มันเสียงแม่จ๋านี่...

ชิบหายแล้ว!!

"หนูใบชา! มาอยู่ที่นี่ได้ไง" เสียงเข้มป๊าของเฮียดังขึ้นมาอีกคน บอกตามตรงฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้นะแค่ตื่นมาแล้วเฮียมันตกใจแค่นั้นก็สนุกแล้ว

ไม่คิดเลยว่าจะกลับมากันพร้อมหน้าขนาดนี้

ตอนนี้มันชักจะไม่ใช่เรื่องสนุกแล้วสิเพราะดูจากสภาพของเฮียที่กอดก่ายฉันไว้มันคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยแถมยังเกือบเปลือยอีกต่างหาก

"เป็นไงเจอลูกฉันมั้ยไอ้ภณ" นะ...นั่นเสียงพ่อไม่ใช่เหรอ

"คือทุกคนคะ มันไม่ใช่แบบนะ..."

"ใบชา!!!" ขณะที่ฉันกำลังจะพูดแก้ตัวเสียงของพ่อก็ตะโกนลั่น คนที่นอนอยู่ถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นมาแล้วขยี้ตามองอย่างงงๆ

"มีอะไรกัน...เห้ย!!" เฮียเต้ตกใจสุดขีดเมื่อเห็นสภาพตัวเองและเสื้อผ้าที่ถูกถอดทิ้งเกลื่อนกราดบนพื้น

"พะ...พ่อ คือแบบนี้นะ จริงๆแล้วเฮียกับใบชา..." จะว่าไปแล้วนี่มันโอกาสเหมาะเจาะเลยนะเว่ยที่จะจับเฮียเต้มาเป็นของตัวเองโดยที่ฉันไม่ต้องเสียเหงื่อเลยสักหยด "ฮึก...ฮือๆ เมื่อคืนเฮียเต้เมามาก ชาก็เลยพามานอนบนห้อง แล้วเราก็เลยเผลอ..."

เผลอหลับไปด้วยกัน...

"พอเถอะ แกอย่าพูดเลย" สีหน้าของพ่อดูผิดหวังเอามากๆ ท่านปรายตาไปมองพี่ฮ่องเต้ที่อ้าปากค้างคิ้วยุ่งๆเหมือนกำลังคิดทบทวนถึงเรื่องที่ฉันกำลังอธิบาย "เอายังไงฮ่องเต้"

"คือว่าผมนึกไม่ออกเลยว่าทำอะไรแบบนั้น"

"เฮียเขาจำไม่ได้หรอก เมามากใช่มั้ยเมื่อคืนน่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะพ่อ ชาผิดเองที่มาบ้านผู้ชายดึกดื่นอย่าไปโทษเฮียเลย" น้ำตาหยดเล็กๆตกแหมะลงบนที่นอน โฮ่~ สงสารเฮียจับใจ

"ไม่เป็นไรไม่ได้หรอกใบชา พี่อัศเดี๋ยวเราจะรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดเองค่ะ คงต้องมาคุยตกลงกัน"

"เฮียทำเธอจริงๆเหรอ?" เฮียเต้ยังคงสับสนมึนงง นั่นอาจเพราะยังไม่ได้รับสติกลับคืนมาแล้วยังมาเจอเรื่องแบบนี้อีก

"ทำไมถามแบบนี้วะเฮีย โคตรแย่เลย" หมายถึงฉันเนี่ย โคตรแย่เลย... ทำร้ายเฮียได้ลงคอ

เอาน่ามันก็ทำให้เราได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นเดี๋ยวเฮียก็รักฉันเองแหละเพราะความใกล้ชิดน่ะ

"ฉันจำไม่ได้จริงๆ ว่าเมื่อคืนทำแบบนั้น” เฮียเต้หน้าเครียดบ่นพึมพำแล้วทำท่าครุ่นคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตอนเมาของเขา แน่ล่ะ เฮียจะไปจำได้ยังไงในเมื่อมันไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ

และนี่คือแหละสาเหตุที่ทำให้ฉันกับเฮียเต้ ต้องตกลงมาแต่งงานกันอันที่จริงฉันไม่ได้หวังให้มันเป็นแบบนี้หรอกแค่อยากแกล้งให้เฮียยอมศิโรราบกับฉันก็เท่านั้น คิดว่าจะใช้เรื่องนี้เป็นข้ออ้างขู่เฮียให้ทำตามที่ฉันขอสักหน่อยแต่กลับกลายเป็นผู้ใหญ่รับรู้ด้วยและไม่ยอม

เฮียเต้ก็ไม่รู้ตัวจริงๆว่าคืนนั้นได้ทำอะไรฉันรึเปล่าเพราะเมาจนจำอะไรไม่ได้ เขาจำใจยอมรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเอง (ไม่ได้) ทำพลาด โดยการตกลงแต่งงานกับฉันเพราะกลัวว่าจะมีปัญหากับพ่อของฉันที่ไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น

เอาจริงๆก็รู้สึกผิดอยู่หรอกนะ แต่ว่า…นี่มันผลประโยชน์ของฉันทั้งนั้นเลย ไม่ใช่แค่ได้ใกล้ชิดเฮียเต้แต่ได้เป็นทั้งภรรยาของเฮียอีกด้วยใครมันจะไปยอมบอกความจริงกันเล่าว่าเรื่องคืนนั้นน่ะ

เฮียไม่ได้ทำอะไรฉันเลยแม้แต่นิดเดียว