ตอนที่ 2 เหตุเกิดเพราะความเมา 2

พี่เมเอ่ยกับไอญารินทร์ด้วยน้ำเสียงตกใจ พร้อมแสดงสีหน้าเป็นห่วงเธออย่างมาก

"ไอไม่คิดว่าคลื่นจะแรงขนาดนี้ค่ะ ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงนะคะ"

น้ำเสียงอ่อนเอ่ยออกไปกับทุกคน ดวงตาเล็กเผยให้เห็นถึงความรู้สึกผิดจากการกระทำที่คึกคะนองของตนเอง

"ขวัญเอ๊ยขวัญมา ไม่เจ็บตรงไหนก็ดีแล้ว"

เอมพูดปลอบน้องด้วยอีกคน หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไป ภัทรที่ยืนอยู่ข้างหลังเพื่อนชายก็ได้เดินเข้ามาตบไหล่เพื่อนเบา ๆ 

"เป็นห่วงน้องเกินหน้าเกินตานะมึงเนี่ย โดดไม่คิดชีวิตเลย หึ!"

ชายหนุ่มแอบยิ้มมุมปากก่อนจะเดินจากไปโดยไม่รอให้ธามได้มีจังหวะเอ่ยปากด่าเขา 

ตรีธารายืนนิ่งนึกคิดตามคำพูดของเพื่อนรัก ก็จริงอย่างที่ภัทรพูด เหตุการณ์เมื่อครู่เขาไม่ได้นึกถึงเรื่องใดเลยนอกจากช่วยผู้หญิงตัวเล็กนั้น ไม่ได้นึกถึงแม้กระทั่งความปลอดภัยของตนเองเลยด้วยซ้ำ เพราะตอนนั้นเขาเองก็ไม่ได้สวมเสื้อชูชีพ ซึ่งความเป็นจริงแล้วตอนนั้นคนที่อันตรายที่สุดคือตัวเขา 

เมื่อถึงตอนเย็นก็มีปาร์ตี้บนเรือ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีให้เลือกทุกชนิดตั้งแต่เบาไปหนัก บอกได้คำเดียวว่านี่มันมีแต่คอเหล้ากันทั้งนั้น ดูจากชายเจ้าของร้านเหล้าชื่อดังก็พอจะรู้ว่าเขานั้นชอบดื่มขนาดไหน

"เฮ้ย ยกหน่อยดิวะ"

มาร์คหันไปเอ่ยกับธาม 

ชายหนุ่มไม่พูดไม่จาแต่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มจนหมด สายตาจ้องมองไปยังหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าตลอดเวลา ไอญารินทร์เองก็พยายามหลบสายตาคู่นั้นอยู่ตลอดเพราะความรู้สึกที่อึดอัดเมื่อมีคนจ้องมอง

หญิงสาวดื่มเหล้าไม่ค่อยเก่ง กินไปแค่ไม่กี่แก้วก็เริ่มมึนจะหนีไปไหนก็ไม่ได้ เพราะโดนรุ่นพี่สั่งห้ามไม่ให้หนีไปนอน จึงทำได้เพียงนั่งดื่มต่อไปกับพวกเขา 

เวลาล่วงเลยไปจนดึกแต่ละคนเมาจนไม่ได้สติ รู้ตัวอีกทีก็พากันแยกย้ายไปนอนกันหมดแล้ว ไอญารินทร์เดินโซซัดโซเซกลับไปที่ห้องนอนเพียงลำพัง เธอจำได้ว่าห้องตัวเองอยู่ทางซ้ายมือ แต่พอหมุนลูกบิดประตูดันเปิดไม่ได้ ร่างเล็กจึงเซไปที่ประตูของอีกห้องที่อยู่ตรงข้ามกัน หญิงสาวไม่ทันตั้งตัวประตูนั้นก็ถูกเปิดออกจนคนตัวเล็กเซล้มเข้าไปชนกับร่างของคนที่ยืนอยู่หลังประตู 

ชายหนุ่มเองก็รีบคว้าตัวเธอเอาไว้ก่อนร่างเล็กนั้นจะล้มหัวฟาดพื้น ธามมีสีหน้างงงันที่เห็นไอญารินทร์มายืนอยู่หน้าห้องของเขาเช่นนี้ 

"เธอมาทำอะไรที่นี่"

ร่างสูงก้มมองคนตรงหน้าที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีสติสักเท่าไหร่ 

"ปล่อย ... ฉันง่วง"

ดวงตากลมหรี่ปรือด้วยความรู้สึกง่วงนอนจนพร้อมหลับตลอดเวลา เธอผลักเขาออกพลางเดินไปทิ้งตัวลงนอนที่เตียง 

ธามได้แต่ยืนทำหน้างงมองคนร่างเล็กที่มาแย่งที่นอนของตัวเอง มือหนายกขึ้นมาเกาหัวเบา ๆ อย่างคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงกับเธอดี ชายหนุ่มจึงเดินออกไปดูห้องตรงข้ามที่เป็นห้องของหญิงสาวและกับขวัญจิรา

แต่เมื่อเดินเข้าไปใกล้ประตูกลับได้ยินเสียงของคนข้างในกำลังทำกิจกรรมกันอยู่ ธามตกใจเป็นอย่างมากอีกทั้งไม่อยากจะไปขัดความสุขของใคร เขาจึงเดินกลับเข้าไปในห้อง

คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนอนร่วมเตียงกับเธอแล้ว ด้วยสถานที่ค่อนข้างแคบจึงมีที่ให้นอนไม่มากนัก ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องนอนร่วมเตียงกับเธออย่างปฏิเสธไม่ได้