ตอนที่ 2 ตอบแทนบุญคุณ(2)

สีหน้าที่เป็นกังวลและเครียดอย่างเห็นได้ชัดของผู้เป็นพ่อและแม่ทำให้ปลายฝันรู้สึกหวั่นใจอยู่ไม่น้อย ต้องมีเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอแน่ๆ 

" มีอะไรจ๊ะพ่อ เล่ามาเถอะจ่ะ ถ้าฝันช่วยได้ฝันยินดีที่จะช่วย " 

" คือ...พ่อ...เอ่อ...เป็นหนี้สิบล้าน " 

ร่างบอบบางของปลายฝันยกมือขึ้นมาปิดปากน้อยๆด้วยความตกใจ หนี้ก้อนนี้มาได้อย่างไรกัน ในเมื่อครอบครัวของเธอไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้เงินหลักล้านขนาดนั้น 

" สิบล้าน!!! แล้วพ่อกับแม่เอาเงินสิบล้านนั้นมาจากไหนจ๊ะ แล้วเอาไปใช้ทำอะไร ทำไมมันถึงมากมายขนาดนั้นล่ะ " 

ทศยังไม่กล้าตอบลูกสาว จึงเป็นรำพาที่ตอบคำถามนั้นแทน

" พ่อแกติดหนี้การพนัน เพราะคิดว่าจะไปเล่นเพื่อเอาเงินมาใช้จ่ายในครอบครัว ได้แล้วก็เลิก แต่ผลสุดท้ายการพนันก็ไม่เคยให้ผลดีกับใครเลย พ่อแกติดหนี้จากคาสิโนนั้นมามากมายถึงสิบล้าน ตอนนี้ก็ไม่มีเงินจะไปจ่ายเจ้าหนี้อีก "

รำพามองหน้าผู้เป็นสามีอย่างตัดพ้อและโกรธเคือง

" พ่อ!!! " 

ปลายฝันมองหน้าของคนที่เธอเรียกว่าพ่อพร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกผิดหวังที่พ่อทำแบบนี้ ครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวเล็กๆที่แสนอบอุ่นมาโดยตลอด จนเมื่อปีที่แล้วพ่อตกงานครอบครัวก็เริ่มการเงินฝืดเคืองขึ้นมาบ้าง แต่ก็ยังประคองกันมาได้เพราะเธอและแม่ช่วยกันทำงาน ส่วนพ่ออายุมากแล้วไปสมัครงานที่ไหนก็ยังไม่มีคนรับสักที 

" พ่อขอโทษฝัน พ่อผิดไปแล้ว พ่อมันเลวเอง พ่อมันโง่ที่หลงคิดไปว่ามันจะได้เงินจริงๆ "

" แล้วเขาจะเอาเงินวันไหนจ๊ะ กี่ปี พอจะมีเวลาให้เราหาหรือเปล่า "

" สามวันลูก พวกมันให้เวลาพ่อแค่สามวัน "

" ห๊ะ!!! สามวัน แล้วแบบนี้พวกเราจะไปหาเงินจากที่ไหนมาใช้เขาล่ะ นี่มันมัดมือชกกันชัดๆเงินมากมายขนาดนั้นใครจะไปหาทัน "

ปลายฝันเมื่อได้ฟังก็ยิ่งตกใจมากกว่าเดิมลำพังเงินหลักหมื่นเธอกับแม่ยังต้องรอให้ถึงสิ้นเดือนเลย แล้วเงินตั้งมากมายต้องหาภายในสามวันมันไม่มีทางเป็นไปได้เลย 

" มันก็ยังพอมีทางรอดอยู่นะลูก แต่ขึ้นอยู่กับว่าฝันจะทำหรือเปล่า "

" อะไรจ๊ะพ่อ "

" ขัดดอก ฝันต้องไปทำงานที่นั่นเพื่อเป็นการขัดดอกไปจนกว่าพ่อจะหาเงินจนครบเพื่อไปคืนให้กับเขาและไถ่ตัวฝันมา " 

ร่างบางตกใจกับสิ่งที่ผู้เป็นพ่อพูด หากเธอต้องไปขัดดอกที่คาสิโนนั่น ซึ่งเธอไม่เคยย่างกรายเข้าไปเลยสักครั้ง แล้วเธอก็ไม่รู้ว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้างด้วย เธอรู้แค่ว่าสถานที่แห่งนั้นมันน่ากลัวและไม่น่าเข้าไปเหยียบแค่นั้นเลย

" ขัดดอกหรอจ๊ะ แล้วพวกเขาจะให้ฝันไปทำอะไร "

" ก็คงทำงานในคาสิโนนั่นแหละลูก ในนั้นมีงานเยอะแยะให้เราทำ ลูกลองไปขอทำงานเป็นแม่บ้านดูนะแล้วพ่อจะช่วยขออีกแรง "

ทศที่คิดว่าจะให้ลูกสาวไปทำงานในนั้นแลกเงินไปก่อน เขาเองก็ไม่เคยรู้หรอกว่าการไปขัดดอกจะต้องทำอะไรบ้าง 

" ฝันลูก ถ้าลูกไม่อยากไปไม่ต้องฝืนใจนะลูกแม่จะไม่บังคับ เรื่องนี้ใครเรียนผูกต้องเป็นคนเรียนแก้เอง จะมาบังคับลูกของแม่แบบนี้ไม่ได้หรอก แม่ไม่ยอม "

รำพาที่กางปีกปกป้องลูกสาวอย่างสุดฤทธิ์ ปลายฝันเองใช้เวลาคิดเพียงไม่นาน เพราะหากนี่เป็นวิธีเดียวที่จะช่วยครอบครัวได้ เธอก็ยินดีที่จะทำ 

" ฝันไปขัดดอกกับเขาก็ได้จ้ะพ่อ แต่ฝันขออะไรพ่ออย่างหนึ่งได้ไหม ฝันขอให้พ่อหยุดเล่นการพนันทุกชนิด แล้วก็ดูแลแม่ให้ดี ส่วนหนี้สินฝันจะเป็นคนจัดการหนี้ก้อนนี้เอง พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะจ๊ะ "

ร่างบอบบางบอกกับผู้เป็นพ่อ เพราะเธอคิดในใจเอาไว้แล้วว่า หากต้องไปขัดดอกเธอจะขอต่อรองทำงานเป็นรายเดือนและใช้หนี้ไปจนกว่าจะหมด ถึงแม้ว่าเธอจะต้องทำงานที่นั่นตลอดชีวิตเลยก็ตาม แต่พ่อกับแม่ที่อยู่ข้างนอกนี้จะต้องมีความสุขและปลอดภัย

" พ่อรับปากลูก พ่อผิดไปแล้ว พ่อขอโทษนะฝัน ต่อจากนี้ไปพ่อจะดูแลแม่อย่างดี ฝันไม่ต้องเป็นห่วงเลยนะลูก " 

" คิดดีแล้วเหรอลูกที่จะไปทำแบบนั้น "

ผู้เป็นแม่เอ่ยถามความสมัครใจของลูกสาวเธอเป็นห่วงลูกสาวสุดหัวใจ แต่ด้วยฐานะที่ยากจนก็บีบบังคับให้ต้องทำแบบนี้เหลือเกิน "

" แม่จ๋า ฝันเต็มใจจ่ะ แม่กับพ่อดูแลฝันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้ามีอะไรที่ฝันสามารถตอบแทนบุญคุณพ่อกับแม่ได้ฝันยินดี แล้วแค่ไปทำงานแค่นี้ฝันทำได้สบายมากจ่ะ เพราะทุกวันนี้เราก็ทำงานกันอยู่แล้วไม่เป็นไรนะแม่ ขอแค่แม่กับพ่อดูแลตัวเองดีๆก็พอ "

ร่างบอบบางโผเข้ากอดมารดาอีกครั้ง พร้อมกับทศที่เดินเข้ามาสวมกอดภรรยาและลูกสาวเอาไว้ 

" แล้วฝันต้องไปวันไหนจะพ่อ " 

" พรุ่งนี้พ่อจะพาฝันไปหาพวกนั้น พร้อมกับต่อรองไม่ให้ฝันลำบากที่สุดเท่าที่พ่อคนนี้จะทำได้นะลูก " 

" จ่ะพ่อ " 

หลังจากที่คุยกับพ่อและแม่เสร็จแล้ว เธอก็ขอแยกตัวเข้ามาในห้องนอนของเธอ ซึ่งตอนนี้เธอรู้สึกกลัวไปหมด ที่พูดออกไปแบบนั้นก็เพื่อให้พ่อกับแม่ได้สบายใจ แต่ความจริงแล้วเธอกลัว กลัวกับการที่ต้องเข้าไปในสถานที่แบบนั้น กลัวด้วยความที่ไม่รู้ว่าเขาจะให้เธอทำอะไร เธอไม่ได้ใสซื่อจนไม่รู้ว่าที่อโคจรแบบนั้นเธออาจจะต้องไปขายตัวให้กับเสี่ยแก่ๆก็ได้ น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มยอมจำนนกับโชคชะตา เธอกำลังจะเรียนจบในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า กำลังจะมีอนาคตที่สดใส แต่ทุกอย่างก็กลับพังทลายลงไปต่อหน้าต่อตาในเวลาเพียงไม่นาน เธอฝันเอาไว้ว่าเมื่อเรียนจบเธอจะรีบหางานดีๆทำแล้วพาพ่อกับแม่ไปอยู่ในที่ที่ดีกว่านี้

" คงหมดแล้วสินะความฝันของฉัน เหลือแค่ต้องลุ้นว่าวันพรุ่งนี้จะต้องเจอกับอะไร อุตส่าห์ทำงานหนักส่งตัวเองเรียนมาตั้งหลายปี สุดท้ายก็ต้องไปทำงานในสถานที่อโคจรแบบนั้นจนได้ " 

เธอบ่นกับตัวเองพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างไม่ขาดสาย น้อยใจในโชคชะตา เธอทำกรรมอะไรไว้นักหนาทำงานหนักมาตลอดชีวิตแล้วยังไม่ได้ดีอีก แต่เธอก็ไม่คิดจะโทษผู้เป็นบิดาหรอก เพราะสุดท้ายแล้วสิ่งที่บิดาต้องการก็คือนำเงินมาเพื่อจุนเจือครอบครัว ร่างบอบบางร้องไห้อยู่แบบนั้นจนสุดท้ายก็เผลอหลับไปในที่สุด