แฝด..(2)

"กูคิดถูกหรือเปล่าวะที่หนีมากับมึง"หวายเพื่อนสนิทของฉันนั่งบ่นพึมพำอยู่บนรถโดยสารที่กำลังขับมุ่งหน้าไปกรุงเทพ

"ตั้งแต่นั่งรถมามึงบ่นไม่หยุดเลยนะ"ฉันหันไปว่าเพื่อนตัวเอง

"กูคิดถึงแม่อ่า.."ตีหน้าเศร้า ฉันอยากจะขำ

"อะไรวะ นั่งรถมายังไม่ถึง100โลมึงคิดถึงแม่แล้วหรือไง"

"ก็กูไม่เคยไปไหนไกลจากแม่เลยหนิ..ป่านนี้แม่กูคงนั่งร้องไห้ตามหากูแน่"

"เหอะ เอาดี ๆ นั่งร้องไห้ตามหามึงหรือกำลังนั่งลุ้นไพ่อยู่"ฉันกลั้วหัวเราะออกมาเพราะรู้จักนิสัยของแม่เพื่อน ป้าสาแกติดเล่นไพ่มาก ไม่ค่อยสนใจหวายลูกสาวสักเท่าไหร่ วัน ๆ นึงแทบจะไม่ค่อยคุยกัน และที่หวายเดินทางมากับฉันได้ก็เพราะพ่อของเธอช่วยเหลือและยังอนุญาตให้หวายมากับฉัน ลุงเทพรับปากว่าจะไม่บอกกับใครเรื่องที่ฉันหนีไปที่ไหนกับใคร ฉันได้ติดต่อกับพี่สวยซึ่งเธอได้ทำงานอยู่ที่กรุงเทพพอดี

"กูต้องขอบใจลุงเทพพ่อมึงจริง ๆ ที่ช่วย"ฉันหันไปพูดกับเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

"พ่อกูก็รักมึงเหมือนลูกนั้นแหละ เผลอ ๆรักมากกว่ากูอีก"หวายเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

"เฮ้ย อย่าพูดอย่างนั้นสิ พ่อมึงรักมึงนะกูดูออก..ไม่เหมือนกับพ่อกู"ทีฉันตัดสินใจออกจากบ้านก็เพราะพ่อบังคับให้ฉันแต่งงานกับเสี่ยกริช คนที่ฉันไม่ได้รักและยังเกลียดมากด้วย เพราะเขานิสัยไม่ดี เจ้าชู้ บ้ากาม

"มึงจะทำงานกับพี่สวยไหม"ฉันหันไปที่หวายก่อนที่ฉันจะมา ก็ได้โทรคุยกับพี่สวยแล้ว เธอบอกว่าทำงานอยู่ที่ผับ ยังชวนให้ฉันกับหวายทำด้วยเห็นบอกว่าเงินดี

"ดูก่อน ถ้าเงินดีก็ทำ"ถ้าฉันยอมแต่งกับเสี่ยกริช เขาก็จะใช้หนี้ให้พ่อทั้งหมด แต่ฉันเลือกที่จะออกมาหางานทำใช้หนี้ให้พ่อเองดีกว่า

"ขอนอนก่อนนะอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะถึง"หวายปิดปากหาวพร้อมกับปรับเบาะเอนลงเพื่อจะนอน

"...."ฉันผงกหัวรับปล่อยให้เพื่อนนอน แล้วนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ฉันเป็นคนจังหวัดภูเก็ต บ้านฉันไม่ได้ร่ำรวยอะไร ฉันอยู่กับพ่อสองคนส่วนแม่หนีไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก พ่อเป็นคนเดียวที่เลี้ยงฉันมาจนโต ฉันอาจจะดูอกตัญญูไปหน่อยที่ไม่ยอมทำตามที่พ่อต้องการที่จะให้ฉันแต่งงาน

'ไม่ใช่แต่พ่อที่จะปลดหนี้ได้ แกเองก็จะสบายเสี่ยกริชเขาสามารถเลี้ยงแกได้โดยที่แกไม่ต้องทำอะไรเลยนะปราง'

'แต่ปรางไม่ได้รักเขา พ่อเลิกบังคับปรางซะที ส่วนหนี้ปรางจะหาเงินมาใช้ให้เอง'

'แกมีปัญญาเหรอ..เงินไม่ใช่น้อย ๆนะ'

'ปรางหาให้พ่อได้ล่ะกัน'

'ไม่ต้องหา แต่งงานกับเสี่ยกริชซะ'

นี้เป็นเหตุผลที่ฉันจำเป็นต้องหนีออกมา

"พ่อ ปรางขอโทษนะที่ทิ้งพ่อมา แต่ปรางสัญญาว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ให้พ่อให้ได้"ฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

เช้าตรู่วันใหม่ รถโดยสารได้ขับมาถึงกรุงเทพ และเป็นครั้งแรกที่ฉันได้มา พอลงจากรถเราสองคนก็แบกกระเป๋าเดินไปที่ป้ายรถเมล์ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์พี่สวย

(ฮาโหล)ปลายสายรับเสียงงัวเงียมาก

"พี่สวย ปรางถึงกรุงเทพแล้ว)

(หะ ถึงแล้วเหรอ..อืม ๆ งั้นเดี๋ยวพี่รีบออกไปรับ)

"ปรางรออยู่ที่ป้ายรถเมล์หน้าขนส่งนะ"

(โอเค)สิ้นเสียงพี่สวยก็กดวางสาย

"พี่สวยว่าไงบ้างมึง"หวายหันมาถามฉันทันที

"บอกว่าจะแขบมา"ฉันตอบกลับภาษาบ้านเกิด

"พูดไรเนี่ย เดี๋ยวเขาก็รู้หรอกว่ามาจากบ้านนอก"หวายกระซิบบอกฉันเบา ๆ ฉันก็ได้แต่หัวเราะท่าทางเพื่อนสนิท

ผ่านไปเกือบชั่วโมง ก็มีรถยนต์คันสวยมาจอดตรงหน้า พอคนขับรถกระจกลงพวกเราก็ฉีกยิ้มกว้าง

"พี่สวย"

"ขึ้นรถเร็ว"ฉันกับหวายรีบหยิบกระเป๋าแล้วขึ้นทันที พี่สวยก็ขับรถออกมา

"เดินทางเหนื่อยไหม"พี่สวยหันมาถามพวกเรา

"ไม่เหนื่อยเลยนอนมาตลอดทาง"หวายเป็นคนตอบ ฉันก็หันไปยิ้มให้พี่สวย.

"พี่สวยผับที่พี่ทำชื่ออะไรนะ ห ม อ ย.."

"เฮ้ย ..ไม่ใช่ใครจะบ้าตั้งชื่อผับแบบนั้น"พี่สวยรีบท้วงทันที

"เมื่อก่อนอ่ะชื่อผับMaey (เหมย) แต่มาเปลี่ยนชื่อเป็นTiTi (ไทไท) "

"ทำไมถึงเปลี่ยนชื่อล่ะ"ฉันเอ่ยถามด้วยความอยากรู้

"รุ่นลูกมาบริหารแทนน่ะ"

"อ่อ/อ่อ"ฉันกับหวายเอ่ยออกมาพร้อมกัน

"เมื่อก่อนแม่คุณกล้าเป็นคนบริหารชื่อว่าคุณเหมย..."

"..ตอนนี้ก็เป็นคุณกล้ามาบริหารแทน"พี่สวยว่าต่อ

"คุณกล้าเนี่ยอยู่หล่อไหม มีโหม่เด็กยัง"

"แหม่ ๆ นังหวายเมื่อกี้ยังห้ามกูพูด"ฉันท้วงเพื่อนสนิททันทีที่เธอพูดภาษาบ้านเกิด

"ฮ่า ฮ่าฮ่า ลืมตัว"หวายหัวเราะออกมาพร้อมกับพี่สวย.

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า"ลั่นรถเลยจ้า

"หล่อมากกกก แต่เจ้าชู้สุด ๆ"พอสิ้นเสียงหัวเราะพี่สวยก็หันมาตอบหวาย

"แหวะ เจ้าชู้ไม่เอาหรอก ไม่ชอบ"

"ถามหน่อย เขาเอามึงเหรอทำว่า คิกคิก"ฉันพูดแล้วหัวเราะคำพูดท่าทางของเพื่อนสนิทที่เหมือนกับสวยเลือกได้

"ทำไมจะไม่เอา กูมิสแกรนต์ภูเก็ตนะเว้ย"

"เออเอา ตามนั้น"ที่ฉันไม่เถียงเพราะหวายเคยประกวดและได้ตำแหน่งมาจริง ๆ

พี่สวยขับรถมาฉันมาที่ตึกสูง พอจอดรถสนิท

"พี่อยู่ที่นี้เหรอ"ฉันเอ่ยถามทันที

"อืม ที่นี้เป็นหอพักพนักงานผับ"

"ยังงี้พวกเราจะ..."ยังพูดไม่จบประโยคพี่สวยก็แทรกพูดขึ้น

"พักได้ แล้วแกจะไม่ทำงานที่ผับกับพี่เหรอ"ฉันหันไปมองหน้าหวาย แล้วจ้องตากัน

"ทำไปก่อนก็ได้..ถ้าไม่ดีก็ค่อยหางานอื่นทำ"พี่สวยแนะนำมาพวกเราก็พยักหน้ารับ

"โอเค ทำก็ได้"

ห้องพักกว้างมาก สามคนอยู่ได้สบายเลยแหละ เจ้าของผับจะต้องดูแลพนักงานได้ดีทีเดียว พอเข้าห้องมาก็ต่างพากันนอนพักผ่อน ตื่นมาอีกทีก็ค่ำเสียแล้ว พี่สวยให้ฉันกับหวายอาบน้ำแต่งตัวเพราะเธอจะพาเราสองคนไปสมัครงานที่ผับกับเธอ

ผับ TiTi

"ผับใหญ่ว่ะ"หวายพูดขึ้นเมื่อลงจากรถแล้วมองไปรอบ ๆ

"เมื่อก่อนผับนี้เคยถูกเผาด้วยนะ..."

"...ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณเหมยเองที่เป็นคนเผา"พี่สวยกระซิบเบา ๆประโยคสุดท้าย

"จริงดิ"หวายเอ่ยสีหน้าตกใจ

"เขาเผาทำไมอ่ะ"

"ไม่รู้ เข้าไปกันเถอะ"พี่สวยพูดจบก็เดินนำหน้าเข้ามาด้านใน

พี่สวยแวะคุยกับพนักงานในร้าน ฉันได้ยินว่าเธอถามถึงคุณกล้า

"อยู่ห้องวีไอพี"พนักงานคนนั้นตอบกลับแล้วมองมาที่ฉันกับหวาย

"พาน้องมาสมัครงาน?"แล้วหันไปถามพี่สวย

"อืม ไปก่อนนะ"พนักงานคนนั้นพยักหน้าให้ แล้วพี่สวยก็นำพวกเรามาจนถึงห้องวีไอพี ก๊อก ก๊อก ก๊อก พี่สวยยกมือเคาะประตูแล้วพูดขึ้น

"ขออนุญาตค่ะ"

"เข้ามาครับ"เสียงทุ้มจากด้านในเอ่ยออกมาพี่สวยจึงผลักประตูเข้าไป โดยมีฉันกับหวายเดินตามมาติด ๆ ภายในห้องมีชายหนุ่มนั่งอยู่ 2 คน แต่ฉันสังเกตว่ามีแก้วเหล้าอยู่ 3 ใบ

"อ้าว สวยพาใครมาครับ ดูบ้านนอกจัง"ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาแต่ปากนะ เขามองฉันกับหวายแล้วกระตุกยิ้ม

"เหอะ..บ้านนอกตรงไหนคะ เอาปากกามาวง"หวายเป็นคนต่อปากต่อคำชายหนุ่มฉันรีบสะกิดเธอทันที

"หวายนั้นคุณกล้าเจ้าของผับ"พี่สวยพูดกับพวกเราเบา ๆ

"นี้นะเจ้าของผับปากหมาฉิบ"หวายก็กระซิบเบา ๆ กลับไปอย่างไม่สบอารมณ์

"ว่าไงมีอะไรครับ"เราสามคนที่กำลังซุบซิบกันก็ต้องหยุดแล้วหันไปที่คุณกล้า

"สวยพาน้องมาสมัครงานค่ะ..."

"....ปราง หวาย นี้คุณกล้า และนั้นคุณเจฟ"พี่สวยหันมาบอกฉันประโยคสุดท้าย เราสองคนก็พากันยกมือไหว้ คุณกล้าท่าทางกวนโอ๊ยไม่เบา ไม่เหมือนกับคุณเจฟที่ดูมีมนุษย์สัมพันธ์ดีกว่า เขายิ้มให้เราสองคนอย่างเป็นมิตร

"อายุเท่าไหร่กันแล้วครับ"คุณกล้าเอ่ยถาม เอาจริง ๆนะ อาจจะปากหมาไปหน่อยแต่พูดลงท้ายครับทุกคำ

"22ค่ะ"

"22"หวายตอบห้วน ๆ ใส่คุณกล้า ท่าทางเพื่อนสนิทฉันจะไม่ลงรอยกับเจ้าของผับซะแล้ว

"พูดให้เพราะสิครับ"

"22...ค่ะ"สุดท้ายหวายก็ทำตามที่เขาบอก

"อืม" แอ๊ดดดด ประตูเปิดเข้ามา ฉันกับหวายและพี่สวยหันไปพร้อมกัน

"..."ปรากฎมีร่างชายหนุ่มเดินเข้ามาหน้าตาเรียบนิ่ง เขาปรายตามองเราสามคนแว็บนึง ในขณะที่ฉันกับหวายจ้องเขาอ้าปากค้าง และสลับไปมองที่คุณกล้า ก่อนที่จะหันหน้ามาพูดพร้อมกัน

"แฝด/แฝด"แล้วพากันหันไปที่พี่สวย เธอพยักหน้าให้

"นั้นคุณท่าน น้องชายฝาแฝดคุณกล้า"พอพี่สวยพูดจบ ฉันกับหวายก็หันไปที่คุณท่านที่นั่งทำหน้านิ่งยกแก้วเหล้ากระดกดื่ม

"สวัสดีค่ะ"เราสองคนเอ่ยออกมาพร้อม ชายหนุ่มผงกหัวเล็กน้อย แต่สีหน้ายังเรียบนิ่ง

"ฉันรับพวกเธอ พรุ่งนี้มาเริ่มงานได้เลยนะครับ"ฉันกับหวายหันขวับไปที่คุณกล้า ที่สีหน้าท่าทางแตกต่างจากน้องชายมาก

"ค่ะ / ค่ะ"

??????????