2

“คุณแม่ของน้องกิตล่ะคะ ไม่เห็นเลย” ประโยคของหญิงสาวทำให้กิตถึงกับหน้าม่อย นั่นจึงทำให้เธอกะพริบตาปริบๆ มองเด็กน้อยแล้วรู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า

“ผมอยู่กับน้องกิตสองคนครับ” ประโยคของภีมพัฒน์ทำให้หนึ่งฤทัยเริ่มเข้าใจ

“ขอโทษนะคะไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“ผมอยากได้พี่หนึ่งเป็นคุณแม่จัง” จู่ๆ เด็กน้อยก็พูดทะลุกลางป้องออกมา ทำเอาหนึ่งฤทัยที่ไม่ได้ตั้งตัวถึงกับอ้าปากค้าง

“ไม่เอาครับน้องกิต ไม่พูดแบบนั้นนะครับ”

“น้องกิตขอโทษครับ แต่น้องกิตอยากมีคุณแม่เหมือนคนอื่นบ้าง” คนพูดกอดคอหนาของบิดาอย่างออดอ้อน ทำหน้าม่อยเช่นเดิม นั่นทำให้หนึ่งฤทัยรู้สึกเอ็นดูและสงสารอยู่ไม่น้อย เธอไม่ได้รู้สึกโกรธเด็กน้อยเลยสักนิด

“คุณยายกำลังเตรียมอาหารน่ะค่ะ กลิ่นหอมเชียว หนึ่งออกมาเดินเล่นคงต้องไปช่วยคุณยายทำอาหารแล้วค่ะ” เธอพูดแล้วยิ้มให้เขา

“หอมจังเลยครับ” เด็กน้อยยังไม่อยากจากหนึ่งฤทัยไปเลยรีบพูดขึ้น

“วันนี้พี่หนึ่งทำอาหารเยอะแยะเลย มากินด้วยกันไหมคะ” ด้วยว่าสงสารสายตาเศร้าๆ ปนออดอ้อนนั้นทำให้เธอจำต้องเอ่ยปากชวน

“กินได้เหรอครับ” น้ำเสียงและท่าทีตื่นเต้นของเด็กน้อยทำให้หนึ่งฤทัยยิ้มเอ็นดูส่งไปให้

“กินได้สิครับ”

“ไม่รบกวนพี่หนึ่งสิครับ” ภีมรีบปรามเอาไว้

“รบกวนเหรอครับ” เด็กน้อยเอ่ยถามเสียงเศร้าอีกเช่นเคย

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณภีม เราเป็นเพื่อนบ้านกัน หนึ่งขอเชิญคุณภีมกับน้องกิตมารับประทานอาหารเย็นด้วยกันนะคะ จะได้ทำความรู้จักกับคุณยายด้วย คุณยายของหนึ่งใจดีค่ะ ท่านชอบทำอาหารด้วยค่ะ” เธอยิ้มกว้างให้เขา รอยยิ้มสดใสและจริงใจของเธอทำให้ภีมพัฒน์ต้องเดินตามเข้าไปในบ้าน

“คุณยายขา วันนี้หนึ่งชวนเพื่อนบ้านของเรามากินข้าวด้วยนะคะ” ประโยคของหนึ่งฤทัยทำให้คุณยายสูงวัยท่าทางใจดีเดินออกมาจากห้องครัว ท่านดูกระฉับกระเฉงและยิ้มง่ายเหมือนหลานสาวคนเดียว

“ยินดีมากจ้ะ” คุณยายพูดด้วยรอยยิ้ม

“สวัสดีครับ” สองพูดลูกพูดพร้อมกันก่อนจะยกมือไหว้หญิงชรา

“ไหว้พระเถอะจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

“นี่คุณภีมพัฒน์ค่ะคุณยาย ส่วนนี่น้องกิตลูกของคุณภีมพัฒน์น่ะค่ะ” หนึ่งฤทัยถือโอกาสแนะนำให้คุณยายได้รู้จักสองพ่อลูก

“ได้ทำความรู้จักกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงกันจะได้ช่วยเหลือกันและกัน บ้านของเรามีแต่ผู้หญิงน่ะจ้ะ”

“มีปัญหาอะไร หรืออยากให้ผมช่วยเหลืออะไรก็บอกผมได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ ถือว่าผมเหมือนญาติคนหนึ่งก็ได้” ภีมพัฒน์คิดว่าเขาคงต้องมาเป็นแขกประจำบ้านของสองยายหลานบ่อยๆ เสียแล้ว

“งั้นตามสบายเลยนะจ๊ะ”

“ผมขอตัวพาน้องกิตกลับไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีกว่าครับ เดี๋ยวค่อยมาใหม่อีกรอบ” เขาเห็นว่าคุณยายกำลังวุ่นกับการทำอาหาร และมีสาวใช้คนหนึ่งช่วยเหลืออยู่ เลยเอ่ยขอตัวกลับไปอาบน้ำอาบท่าเสียก่อน คุณยายและหลานสาวจะได้ทำอาหารได้อย่างเต็มที่

“ไปเถอะจ้ะ” คุณยายเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ภีมพัฒน์จึงอุ้มลูกชายตัวน้อยกลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าให้ตัวเย็นสบาย กิตนั้นตื่นเต้นดีใจที่จะได้มารับประทานอาหารเย็นกับหนึ่งฤทัย จึงกระตือรือร้นในการอาบน้ำแต่งตัวจนภีมพัฒน์สังเกตได้

ภีมพัฒน์กลับมาที่บ้านของสองยายหลานอีกครั้ง พร้อมของฝากเป็นเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพอีกชนิด

อาหารค่ำวันนั้นทำให้สองครอบครัวได้กระชับสัมพันธไมตรีกันมากยิ่งขึ้น คุณยายเองนึกนิยมชมชอบความมีสัมมาคารวะและเป็นกันเองของภีมพัฒน์อยู่มาก

ส่วนหนึ่งฤทัยนั้นเธอสนิทกับกิตอย่างรวดเร็ว หญิงสาวตักอาหารให้กิตอย่างเอาใจ ในขณะที่เด็กน้อยเอ่ยชมว่าอาหารฝีมือของคุณยายอร่อยเป็นที่สุด

“คุณพ่อน้องกิตก็ทำอาหารอร่อยมากๆ เลยครับ” ประโยคของเด็กน้อยเรียกรอยยิ้มของทุกคน ในขณะที่ภีมพัฒน์หน้าแดงเล็กน้อย

“น้องกิตชอบยอผมให้คนอื่นฟังน่ะครับ จริงๆ ผมแค่ทำอาหารได้เท่านั้นเอง” ภีมพัฒน์ถ่อมตัว

“อร่อยจริงๆ นะครับ พี่หนึ่งต้องลองชิมดู”

“งั้นวันหลังพี่คงต้องลองไปชิมแล้วละค่ะ” ประโยคของหญิงสาวทำให้ภีมพัฒน์เผลอมองสบตากับเธอ นั่นทำให้ทั้งสองรู้สึกขัดเขินอย่างไม่ทันตั้งตัว

หลังรับประทานอาหารเสร็จสิ้นหนึ่งฤทัยก็เดินมาส่งสองพ่อลูกที่หน้าบ้าน ค่ำคืนนั้นสร้างความประทับใจให้สองครอบครัวเป็นอันมาก

“คุณพ่อครับ” กิตเรียกบิดาอย่างอ้อนๆ เมื่ออีกฝ่ายขึ้นมานอนกอดเขาบนเตียงกว้างเพื่อจะเล่านิทานให้ฟังเหมือนเช่นทุกคืน

“ว่าไงครับ”

“คุณพ่อว่าพี่หนึ่งสวยไหมครับ”

“หืม... ทำไมถามพ่อแบบนั้นล่ะ” เขาก้มมองบุตรชายตัวน้อยในอ้อมแขน

“คุณพ่อตอบก่อนสิครับ”

“สวยครับ”

“น้องกิตชอบพี่หนึ่งจังเลยครับ อยากได้มาเป็นคุณแม่”

“ไม่เอาครับ ไปพูดแบบนั้นเดี๋ยวพี่หนึ่งโกรธเอา”

“โกรธทำไมครับ”

“มันไม่สมควรไงครับ”

“คุณพ่อไม่ชอบพี่หนึ่งเหรอ” คำถามของเด็กน้อยไร้เดียงสาทำให้ภีมพัฒน์เงียบไป

“ว่าไงครับ” เด็กน้อยอยากได้คำตอบว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะตัวเองจะได้มีลุ้น

“ชอบครับ”

“เย้!”

“ทำไมเราต้องดีใจขนาดนั้นด้วย”

“ถ้าชอบคุณพ่อก็จีบเลยนะครับ”

“แก่แดดนะเรา”

“จีบเลยๆ” เด็กน้อยยุคุณพ่อไม่หยุด กระโดดขึ้นไปทาบทับก่อนจะใช้ตุ๊กตาตัวน้อยจี้บิดาคุณพ่อผู้แสนใจดีเป็นตัวประกัน จนภีมพัฒน์ต้องยอมลูกชาย

“เขาอาจจะไม่ชอบพ่อหม้ายลูกติดก็ได้นะครับ” รับปากว่าจะจีบแต่ก็พูดประเด็นที่คิดว่าอาจจะกินแห้วให้ลูกชายได้ทำใจเอาไว้เสียตั้งแต่เนิ่นๆ

“งั้นพรุ่งนี้ผมจะไปถามให้นะครับ”

“จะดีเหรอครับ ไปถามแบบนั้นเท่ากับไปรุกเขานะครับ” ภีมพัฒน์พูดอย่างตกใจ กลัวลูกชายจะไปถามจริงๆ