ตอนที่ 3 เพราะเป็นเพื่อนไง ถึงกล้าพูด

ตอนที่ 3 เพราะเป็นเพื่อนไง ถึงกล้าพูด

ผับ LV

“หน้าบูดเป็นตูดลิงมาเลยนะมึง”

เฟิงเฮยมาถึงโต๊ะวีไอพีริมระเบียงชั้นสองของผับด้วยชุดเที่ยวกลางคืนเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงยีนขาดเข่าตัวโปรด ก็ถูกเพื่อนสนิทอย่าง คิงมาเฟียใหญ่ในประเทศไทยเอ่ยแซวทันที เฟิงเฮยไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป กระแทกตัวนั่งบนโซฟาตัวเดี่ยวอย่างรู้สึกเซ็ง ๆ

“ไม่ต้อง” ริมฝีปากหนาขยับปฏิเสธทันที เมื่อลีชังมาเฟียเซียงไฮ้เพื่อนสนิทอีกคน ยกมือขึ้นเรียกสาวสวยให้เข้ามาบริการอย่างรู้ใจ แต่กลับต้องยกเลิกแทน ลีชังหันไปมองสบตากับคิงอัตโนมัติด้วยความแปลกใจ หากเมื่อไหร่ที่เพื่อนสนิทมาเที่ยวผับเป็นต้องเรียกสาวสวยเข้ามาบริการทุกครั้งไป

“เฮ้ย! หิมะจะตกประเทศไทยหรือปะวะ วันนี้ไอ้เสือไม่รับผู้หญิงว่ะ” คิงอุทานขึ้นน้ำเสียงคึกคัก เฟิงเฮยเพียงตวัดสายตามองคิงเท่านั้น แล้วกระดกดื่มเหล้าราคาแพงที่สาวนมโตข้างกายลีชังยื่นมาเสิร์ฟคราเดียวหมดแก้ว

“เงียบผิดปกติ ทะเลาะกับเมียมาเหรอวะ?”

“เปล่า”

“วันนี้ดูมึงอารมณ์ไม่ดีเลยนะ?”

ปั่ก!

เฟิงเฮยกระแทกแก้วเปล่าที่เพิ่งดื่มเหล้าราคาแพงหมดไปวางบนโต๊ะกระจกตรงหน้าอย่างแรง บ่งบอกถึงอารมณ์คุกรุ่นที่อยู่ภายในใจได้เป็นอย่างดี ก่อนจะทิ้งตัวพิงหลังกับพนักพิงโซฟา…

“จินขอร้องกู แต่เอาจริง ๆ เป็นการขู่ซะมากกว่าว่ะ”

“เรื่อง?” คิงเลิกคิ้วขึ้นถาม เฟิงเฮยถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างไม่อยากเอ่ยถึงสักเท่าไหร่ แต่หากไม่พูดระบายออกไปคงอึดอัดใจตาย

“ห้ามให้กูยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนอีก ไม่อย่างนั้นจะเลิกกับกู ครั้งนี้ดูจะเอาจริงว่ะ แล้วกูก็ดันไปรับปากแล้วซะด้วยสิ!”

“ถ้ากูเป็นจินกูเลิกไปตั้งนานละ ไม่ทนอยู่กับผู้ชายเจ้าชู้อย่างมึงให้เสียเวลาชีวิตหรอก” ลีชังเอ่ยขึ้นอย่างซ้ำเติม

“เอ้า!ไอ้ห่า…มึงเพื่อนกูนะ ไหงไม่เข้าข้างกูวะ”

“เพราะเป็นเพื่อนไง กูถึงกล้าพูด! มีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วก็ไม่ควรยุ่งกับผู้หญิงที่ไม่ใช่เมียปะวะ”

“คนดีว่ะไอ้สัส!” คิงเอ่ยขึ้นน้ำเสียงขบขัน ทำราวกับว่าบทสนทนาของเพื่อนสนิททั้งสองเป็นเรื่องตลก ลีชังไหวไหล่อย่างน้อมรับคำชมจากเพื่อนสนิท แม้ว่าจะเป็นการประชดประชันก็ตาม ต่างจากเฟิงเฮยที่ไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

“ถึงกูจะเจ้าชู้ยังไงแต่กูก็ยังจินคนเดียวไหมวะ ผู้หญิงพวกนั้นก็แค่เล่น ๆ ไม่ได้มีความหมายอะไรกับกู”

“ก็จินไม่ได้คิดเหมือนมึงไง คราวนี้มึงก็ลองไตร่ตรองให้ดีแล้วกัน ถ้าไม่อยากเสียจินไป กูเตือนมึงแล้วนะ”

เฟิงเฮยถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ มือหนายกแก้วเหล้าราคาแพงขึ้นจิบพลาง ๆ ระหว่างสมองกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก ด้วยนิสัยที่ชอบอะไรสวย ๆ งาม ๆ โดยเฉพาะผู้หญิง เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงพบเจอได้ค่อนข้างยาก หากเลิกสนใจได้ปานนี้คงไม่ต้องมานั่งปวดหัวอยู่อย่างนี้

….

คฤหาสน์ ซางเหลี่ยง

จุบ~

“อื้อ~” ชายหนุ่มใต้ผ้าห่มผืนหนาบนเตียงนอนขนาดคิงไซซ์ส่งเสียงในลำคอเบา ๆ เมื่อถูกรบกวนการนอนหลับ บนใบหน้าหล่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างนุ่ม ๆ แนบชิดลงมาตาม เปลืองตา หน้าผาก แก้ม ปลายสันจมูกโด่ง และ ริมฝีปากหยักได้รูป

“ตื่นได้แล้วค่ะ คุณสามีสุดหล่อ” น้ำเสียงที่คุ้นเคยเอ่ยกระซิบข้างใบหู ทำให้ประสาทสัมผัสเฟิงเฮยกลับมาทำงานได้เป็นปกติอีกครั้งหลังจากถูกปลุกด้วยคนรัก คว้าเอวคอดกิ่วร่างเล็กเข้ามาประชิดกับลำตัวหนาเปลือยเปล่า

“จิน~” เฟิงเฮยกระชับกอดคนรัก น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยขานเรียก ขณะเปลือกตาหนาค่อย ๆ ปรือขึ้น เพื่อปรับโฟกัสการมองเห็น ก่อนที่จะมองเห็นใบหน้าน่ารักเต็มตา เธออยู่ในชุดเสื้อฮูดสีเทา กางเกงยีนขาสั้น

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

“เช่นกันครับคนสวย” เจ้าของใบหน้าหล่อแสดงความรักต่อผู้เป็นภรรยา ผงกศีรษะขึ้นจูบริมฝีปากนุ่ม เบา ๆ หนึ่งที

“ปล่อยแล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ จินหิวข้าว”

“อาบน้ำด้วยกันไหม”

“ไม่เอาจินอาบแล้ว”

“อาบอีกรอบก็ได้หนิ นะจิน…นะครับ” จินหมี่หรี่ตามองจับผิดสามีที่กำลังรบเร้าเธอด้วยสีหน้าออดอ้อน ดวงตาคมฉายแววความเจ้าเล่ห์อยู่ในนั้นอย่างเปิดเผย

“เอาตรง ๆ อยากให้อาบด้วยหรือว่าอยากทำอะไรกันแน่?”

“อยากอาบด้วยอยากเอาด้วยตรงพอไหมครับคนสวย”

“เสียใจค่ะวันนี้ไม่ได้ เมนส์มา”

“…” ได้ยินอย่างนั้นเฟิงเฮยตีหน้าบึ้งทันที ถอนหายใจออกมายาว ๆ อย่างรู้สึกเสียดายและเซ็งในเวลาเดียวกัน พร้อมทั้งปล่อยแขนออกจากเอวคอดกิ่วของจินหมี่แล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง

“ทนเอาหน่อยน่า~คุณสามี สามวันเท่านั้น” นิ้วเรียวจับปลายคางเจ้าของใบหน้าหล่อที่กำลังทำหน้าตาบูดบึ้งเขย่าไปมาอย่างหยอกเย้าปลอบใจ

“ฮึ ตามนั้น”

ฟอด~ว่าจบเฟิงเฮยหอมแก้มใสฟอดใหญ่ คนถูกหอมยิ้มเขินพลางลูปแก้มปอย ๆ

“ไปรอข้างล่างนะ เร็ว ๆ ล่ะ”

“ครับ”

เมื่อได้รับคำตอบจากสามีจินหมี่ก็ส่งยิ้มตาหยีทิ้งท้ายแล้วก้าวขาลงจากเตียง โดยมีสายตาเฟิงเฮยมองตามแผ่นหลังเล็กจนกระทั่งประตูห้องนอนปิดสนิท ถึงได้ระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ อย่างคิดไม่ตกกับเรื่องอะไรบางอย่าง

#เวลาต่อมา

แกรก

“แต่งหน้าไปไหนจิน” ประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาด้วยฝีมือของเฟิงเฮย จินหมี่ที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่หน้ากระจกชำเลืองหางตามองแวบหนึ่ง ก่อนจะตอบคำถาม…

“ยัยน้ำหนาวชวนไปคาเฟ่น่ะ”

“สองคน?”

“พี่ยูด้วย”

“ไอ้สัสนี่อีกล่ะ!” เฟิงเฮยพูดเสียงเบาพอให้ได้ยินคนเดียว ก่อนจะกระแทกตัวนั่งปลายเตียงสีหน้าไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก “งั้นเฟิงไปด้วยนะ ไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว”

“เดี๋ยวก็ชวนพี่ยูทะเลาะอีกหรอก

“ก็เฟิงไม่ชอบสายตาที่มันมองจินหนิ รู้ทั้งรู้ว่าจินมีผัวอยู่แล้ว! แต่ก็ยังคิดไม่ซื่อกับจิน”

“แล้วรู้ได้ยังไงว่าพี่ยูคิดยังไงกับจิน?” จินหมี่หมุนเก้าอี้หันหน้าเข้าหาสามี

“ผู้ชายมองกันป๊าดเดียวก็รู้แล้วจิน จินก็น่าจะรู้หนิว่ามันไม่ได้คิดกับจินแค่รุ่นน้องคนหนึ่ง”

“ใช่รู้ แต่แล้วยังไง จะให้จินเลิกคบกับพี่ยูเพียงเพราะเหตุผลไร้สาระแบบนั้นจินทำไม่ได้หรอก พี่ยูไม่ได้ผิดอะไร” พูดจบจินหมี่ก็หมุนเก้าอี้กลับไปจดจ่อกับการแต่งหน้า เฟิงเฮยที่ไม่สามารถบังคับอะไรคนรักได้ ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาฟึดฟัดอย่างหงุดหงิดเท่านั้น

“เอาเถอะ ยังไงเฟิงก็จะไปกับจินด้วย”

“งั้นก็ตามใจ สงบเสงี่ยมอย่าให้เกิดเรื่องล่ะ”

เฟิงเฮยเล่นหน้าเล่นตาล้อเลียนภรรยา แต่ต้องรีบดึงหน้ากลับมายิ้มแย้มรับทราบ เมื่อจินหมี่ผุดตัวลุกจากเก้าอี้หันมามองค้อน ๆ แล้วเดินไปยังห้องแต่งตัว ซึ่งตนก็รีบเดินตามหลังไปเพื่อเปลี่ยนชุด

@Garden café

เฟิงเฮยและจินหมี่สวมใส่ชุดคู่ เสื้อยืดสีขาวสกรีนรูปหัวใจหั่นครึ่ง หากยืนข้างกันรูปหัวใจก็สมบูรณ์แบบ ส่วนท่อนล่างกางเกงยีนขายาว

“จินยอมเฟิงแล้ว อย่าให้มีปัญหานะ รับปากแล้วต้องทำให้ได้” จินหมี่ชี้นิ้วย้ำกับเฟิงเฮยอีกครั้งอย่างคาดโทษ

เจ้าของใบหน้าหล่อก็พยักหน้ารับอย่างมั่นใจ ก่อนจะคว้ามือเล็กมาประสานเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ จากนั้นก็เดินเข้าร้านกาแฟในสวนพร้อมกัน บรรยากาศรอบ ๆ ร่มรื่น สบายตา น่านั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือ มีทั้งดอกไม้และต้นไม้ขนาดไม่สูงใหญ่มากรายรอบ