ตอน 4

“ค่ะ...อย่าให้คนอื่นรู้เรื่องของเรา” โดยเฉพาะเมียพี่ต้น เจ็บปวดมากจำต้องอดทน ในเมื่อรักผัวเขา ใครจะช่วยปลดล็อกความรู้สึกรักผัวคนอื่นได้

“ไปใส่เสื้อผ้าซะพี่จะไปส่ง” เขาแกะมือที่เกี่ยวรอบเอวสอบออก หมดความสนใจในตัวน้องพราว ต่างไปจากตอนเอากันเร่าร้อน เมามันเมื่อกี้เป็นคนละเรื่อง

น้องพราวตีหน้าสลด เดินไปเก็บเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมบนร่าง หยิบหวีขึ้นหวีผมแต่งหน้า สวมแว่นอำพรางสายตาคนอื่น แว่นนี้ช่วยทำให้หล่อนไม่เป็นที่สนใจจากสายตาคนอื่น ทุกคนเชื่อว่าพราวเป็นสาวน่ารัก เรียบร้อย ไม่ประสา โง่เง่า เฉิ่มเชย หากแต่ทุกอย่างหลังถอดแว่นมันช่างเป็นคนละเรื่อง

พี่ต้นขับรถแล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน ภรรยากลับมาถึงก่อน หลังจากก้าวลงจากรถสีหน้าพี่ต้นระบายไปด้วยความสุขได้มาจากน้องพราว สุขฉาบฉวยตามประสาผู้ชายเจ้าชู้มากรัก หลายรสอัดแน่นล้นอกส่งมาถึงใบหน้าเปี่ยมความสุขนิ้มแย้มมาตลอดทาง บางช่วงฮัมเพลงสุดจะอารมณ์ดี ปรับมาเป็นนิ่งสงบในมาดเดิมที่เขาแสดงออกต่อหน้าทุกคน หรือแม้แต่ภรรยา

“ยังไม่นอนหรือไพลิน” พี่ต้นถามภรรยา ยังนั่งง่วนอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์แบบตั้งโต๊ะ

“ตรวจปรุ๊พเล่มอยู่ค่ะ จะปิดเล่มยุ่งๆ หน่อย” สวมแว่นตรวจงานอยู่กับหน้าจอนานสักพัก ได้ยินเสียงรถสามีแล่นเข้ามากลับไม่ได้ลุกขึ้นไปต้อนรับ

“ทำงานเยอะจังไม่สนใจผัวเลยนะ” พี่ต้นเดินเข้าไปหาภรรยา เห็นว่าเธอกำลังตรวจงานอยู่จริงๆ วางมือลงบนหลังมือภรรยา กำลังจับเมาส์เลื่อนบนหน้าจอ เอียงหน้าหอมแก้ม

ไพลินย่นจมูกฟุดฟิดคล้ายได้กลิ่นอะไรแตะจมูก “เดี๋ยวนะพี่ต้น” หญิงสาวละสายตาจากหน้าจอทั้งที่กำลังยุ่ง เมื่อบางสิ่งแตะจมูก ความว่องไวช่างสังเกตนิสัยส่วนตัว

“อะไรไพลิน”

“ซื้อน้ำหอมใหม่หรือคะ” พี่ต้นนี่นะซื้อน้ำหอมใหม่ ของทุกอย่างที่เขาใช้ เป็นเธอเลือกซื้อให้ แม้แต่น้ำหอมเขาใช้ก็ยังเป็นเธอคัดสรร ฉะนั้นกลิ่นน้ำหอมทุกขวด ไพลินจำได้ติดจมูก “นี่ไม่ใช่จิออจิโอ้นี่” อย่างไรก็ไม่ใช่

“อ่า...วันนี้พี่ฉีดฮิวโก บอส”

“ไม่น่าใช่ฮิวโก้ บอสส นะคะ บอกมาซะดีๆ กลิ่นน้ำหอมแบบนี้มาจากไหน กลิ่นผู้หญิงใช่ไหม” น้ำหอมแบบนี้ใช่น้ำหอมผู้ชายซะที่ไหน

“เอ...หรือว่า จิมมี่ชูแมน” น้ำหอมผู้ชายยอดฮิต

“ไม่เด็ดขาด จิมมี่ชูแมน ต้องได้กลิ่นดอกไม้ สมุนไพรมากกว่านี้ ไม่ใช่กลิ่นอ่อนโรแมนติก เซ็กซี่แบบผู้หญิงร้อนแรง” ไพลินอยู่ในวงการหนังสือ มีความรู้ด้านเครื่องสำอาง น้ำหอม เสื้อผ้า กระเป๋ารองเท้า ต่อให้เป็นหนังสือแม่และเด็กเป็นหลัก หากแต่หนังสือในสำนักพิมพ์ ยังมีหนังสือเกี่ยวกับแฟชั่นชายหญิงด้วย แล้วเธอก็เป็นบรรณาธิการบริหาร ถ้าไม่มีความรู้เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ผู้บริหารสิ

“คิดมาก ทำงานมาทั้งวัน กลิ่นมันก็เพี้ยนบ้างสิ” พี่ต้นค้นหาข้ออ้างมาแก้ต่างให้กับตัวเอง

“ไปทำอะไรมา บอกมาซะดีๆ” หญิงสาวสละเวลางานอันเร่งด่วน สอบสวนสามี

“เหลวไหล ทำงาน งานยุ่งจะตาย จะมีเวลาไปไหนอีกล่ะ”

“ไปดื่มที่คลับมาไหม บอกว่าซะดี”

“อ๋อ...นั่นนิดหน่อย หลังเลิกงาน”

“นั่นไง เมื่อกี้ว่าแล้วเชียว ทำไมไม่บอก ไปขึ้นไปอาบน้ำ ล้างกลิ่นแปลกๆ นี้ออกเดี๋ยวนี้” ไม่ใช่กลิ่นสามีเลย ไม่ใช่จริงๆ ต่อให้บอกว่าเป็น จิมมี่ชูแมน ก็ไม่เชื่อ สามีของเธอจำไม่ได้ซะที ว่าตัวเองฉีดน้ำหอมขวดไหนออกจากบ้าน เมื่อกี้กลิ่นลังโคมมิราเคิลชัดๆ หะ..หา ทำไมในตัวสามีมีกลิ่นน้ำชนิดนี้ได้ หรือว่าจมูกเราเพี้ยน ไม่น่าเพี้ยนแน่นั่นกลิ่นลังโคมมิราเคิล

มีลูกน้องของไพลินคนหนึ่งชอบฉีดน้ำหอมยี่ห้อนี้ ใครนะหญิงสาวบรรณาธิการบริหาร นั่งแทน บ.ก.ให้กับนิตยสาร Yong Lady (ยังเลดี้) ฉะนั้นเรื่องแฟชั่นย่อมเข้ามาสู่สมองไม่สามารถปฏิเสธได้ ครั้นการได้อ่านมากๆ ผ่านตาในทุกวันจึงซึมซับโดยปริยาย ต่อให้ปฏิเสธไม่อยากรู้ไม่อยากเห็น คงเป็นไปไม่ได้

“เอ้...ใครกันนะใช้น้ำหอมยี่ห้อนี้” สายตาหญิงสาวมองสามี ทว่าในสมองกลับไพล่คิดไปถึงน้ำหอมกลิ่นอ่อนหวาน โรแมนติก จากเสื้อผ้าพี่ต้น

“งั้นพี่ขึ้นห้องไปอาบน้ำก่อนนะ” ขืนอยู่กับภรรยาฉลาดเป็นกลด เชื่อว่าหาเรื่องมาซักไซ้ให้เขาหลุดพิรุธแน่ ฉะนั้นรีบหาทางเผ่นไปอาบน้ำชำระร่างกาย ล้างคราบน้องพราวออกจากตัวซะดีกว่า

พี่ต้นผละตัวออกห่างจากภรรยา ก้าวเดินขึ้นสองของบ้านปล่อยลมฟู่ออกจากปากอย่างโล่งใจ เกือบไปแล้ว นัวเนียกับน้องพราวจนจะรวมไปเป็นคนเดียวกันซะขนาดนี้ กลิ่นน้องพราวย่อมติดมาบ้างแหละ เมียฉลาด เมียช่างสังเกตนี่มันเสียวไส้ชะมัด

สำหรับพี่ต้นยิ่งได้หลบ ยิ่งได้หาเรื่องมาเบี่ยงเบนเอาตัวรอด กลายเป็นเรื่องตื่นเต้นท้าทายสำหรับเขา จนติดเป็นนิสัย เขาเพิ่มขั้นระดับแอดเวนเจอร์ขึ้นทุกวัน เรื่องผจญภัยสำหรับพี่ต้นที่ดีเด่นที่สุดคือการหลบเมียให้ได้ ยิ่งหลบเก่งเขาจึงมักเชื่อว่าตัวเองเก่ง ยิ่งเมียเก่งเขาก็ต้องเก่งกว่าเมีย

ครั้งนี้รอดหวุดหวิดพี่ต้นเข้ามาในห้อง พร้อมกับสลัดเสื้อผ้าทิ้งลงตะกร้า ก้าวเข้าห้องน้ำเพื่อแช่ตัว ล้างกลิ่นน้องพราวหมดจด เวลาเมียมานอนร่วมเตียงจะได้ไม่มีข้อสงสัย เขาหยิบโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำด้วย

พอกดเปิดไลน์ สิ่งที่เขาเห็นเด้งเข้ามาคือเพื่อนใหม่มีชื่อว่าน้องปราง พี่ต้นระบายยิ้มทันทีขณะก้าวลงไปอ่างอาบน้ำ ชายหนุ่มพิมพ์ไลน์ทักทายสาวคนใหม่ที่เพิ่งแอดเข้ามา คุยกันไปคุยมา สาวปราง ก็ส่งภาพมุมต่างๆ ฝากพี่ต้น แต่มุมที่พี่ต้นอยากเห็นไม่ใช่มุมที่มีเสื้อผ้าปิดถึงคอ

“พี่ต้นว่าใส่เสื้อปิดขนาดนี้น้องปรางน่าจะร้อน ลองเปิดกระดุมสักเม็ดสองเม็ด คลายความร้อนสิจ๊ะ” ชายหนุ่มขอ

สาวเจ้าไม่เพียงแต่ปลดกระดุม หากแต่ถอดออก เห็นเสื้อกล้ามคอปาดลึก ส่งภาพมายั่วสายตาชายหนุ่ม สิ่งที่พี่ต้นเห็นคือร่องอกขาวอวบอิ่ม เท่านี้จะพออะไรเขาว่างานยังไม่ขายพอ การสนทนาทีเล่น หยอกล้อ ต่อกันเรื่อยๆ จนกระทั่ง ภาพหวิวขึ้นทีละนิดๆ

ทั้งสองนัดดูของจริง เพื่อเช็คของกันให้เห็นกับตา กลัวว่าสิ่งที่เห็นจะเป็นแค่...การโฆษณาชวนเชื่อ นักการตลาดห้างหรูอย่างเขา เชื่อง่ายๆ ก็ไม่ใช่นักการตลาดที่ดีนะสิ

การแช่น้ำอาบน้ำของพี่ต้นกินเวลา จนภรรยาทำงานเสร็จ หญิงสาวเดินเข้ามาในห้อง เขายังไม่ออกจากห้องน้ำ

“พี่ต้นอยู่ในห้องน้ำหรือคะ”

“จ้าๆ พี่แช่ตัวน่ะ เมื่อยตัวอยากแช่น้ำอุ่น”

“นานหรือยังคะ ระวังเป็นตะคริวนะ”

“ไม่นานจ๊ะ”

พอสามีบอกว่าไม่นาน ไพลินหันไปดูนาฬิกาตั้งอยู่สตูลหัวเตียง เธอนั่งทำงานอยู่ด้านล่างเกือบสองชั่วโมง สามีขึ้นมาบนห้องราวนั้น หรือขึ้นมายังไม่ได้อาบน้ำเพิ่งอาบ

พอโดนภรรยาส่งเสียงขัดจังหวะ พี่ต้นจึงเร่งรีบอาบน้ำ ก้าวออกมาจากห้องน้ำ ทั้งที่ตัวยังมีหยดน้ำเกาะพราวตามร่างกาย สวมผ้าขนหนูพันสะโพกหมิ่นคล้ายจะหลุด เดินเช็ดผมออกมา แอบซ่อนมือถือไว้ในห้องน้ำ

ไพลินเดินมาหยุดตรงหน้าสามี “ดูซิแช่ตัวจนจะเปื่อย” ดึงผ้าขนหนูผืนเล็กจากมือสามี เช็ดผมให้กับเขา “เช็ดผมให้แห้งสิคะ อย่านอนโดยที่ผมไม่แห้งเดี๋ยวจะไม่สบาย” ยัดผ้าใส่มือสามี หมุนตัวจะเข้าห้องน้ำเพื่อไปแปรงฟัน