3 อะไรก็ยอม

"อะไรนะ ห้าล้าน! ห้าล้านเลยหรอแก้ม "

"ชู่ว เบาๆ สิ " อกอีปิ่นจะแตก ได้ยินราคาค่าตัวอาชีพนี้แล้วจะเป็นลม ไม่ใช่การขายตัวแบบไก่กายืนโบกรถแถวฟุตบาท ไฮโซกว่าเยอะมาก รายได้มหาศาลขนาดนี้หาได้ที่ไหนนอกจากถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เป็นไปได้ยากมากเพราะฉันไม่ชอบเล่นหวย แล้วฉันก็ไม่คิดเสี่ยงโชคด้วยการเอาเงินก้อนสุดท้ายไปทุ่มกับหวยเพื่อหวังรวยหรอก  ไม่อยากมีจุดจบเหมือนแม่

เริ่มสนใจอาชีพนี้ซะแล้วสิ ถ้าต้องเสียตัวขอให้ได้สักครึ่งของแก้มใสก็พอ ไม่ต้องถึงห้าล้านก็ได้แค่ห้าแสนก็พอ

"อย่าบอกนะว่าคอนโดที่แก้มอยู่เนี่ย "

"คุณท่านซื้อให้ " ซื้อคอนโดให้ด้วย ขออธิบายนิดนึง คอนโดห้องนี้ทำเลดีมากติดแม่น้ำมีลิฟต์ส่วนตัวและรหัสรักษาความปลอดภัย ไม่ใช่คอนโดผีสิงมือสองฝาผนังสีลอก  ทุกอย่างในห้องคือของใหม่ทั้งหมด การตกแต่งบิวท์อินมีคลาสแล้วก็ราคาแพงสุดๆ ไปเลย

"พูดจริง " แก้มใสพยักหน้ารัวๆ แล้วยื่นแก้วน้ำส้มคั้นให้  หลังจากเรียนเสร็จฉันก็ตามยัยแก้มกลับมาด้วย ที่จริงถูกลากมาต่างหาก ส่วนพลอยต้องรีบกลับไปรับงานMCต่อ

ไหนๆ ก็ไม่มีที่ซุกหัวนอนแล้วก็เลยยอมโดนลาก ไม่คิดไม่ฝันว่ายัยแก้มจะกินหรูอยู่สบายขนาดนี้ อึ้งทึ่งมาก!

"สนใจมั้ยล่ะ ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ปิ่นคิดเลยนะ"

"แต่ปิ่นเพิ่งว่าลูกป้าแมวหน้าปากซอยไปเมื่อเช้านี้เอง"  ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเองแล้วก็ไม่อยากเป็นเหมือนแม่

แม่เคยขายตัวมาก่อนแล้วที่เจ็บสุดก็คือ พ่อแท้ๆ ของฉันเป็นใครก็ไม่รู้ส่วนพ่อคนปัจจุบันสามีใหม่ของแม่วันๆ เอาแต่เมา แล้วก็เมา ทะเลาะตบตีกับแม่ทุกวัน ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ฉันจะพาตัวเองออกมานั่งสวนสาธารณะเพราะเบื่อแล้วก็เอือมพฤติกรรมแย่ๆ ของพ่อและแม่

"ไม่เหมือนกันนะปิ่น จะไม่มีใครรู้ว่าปิ่นทำอาชีพนี้"

"สักวันมันต้องมีสิ ดูอย่างแก้มสิเรารู้แล้วนี่ไง "

"ถ้าเราไม่ชวนปิ่นทำ ปิ่นก็คงไม่รู้หรอก ใช่มั้ย " อืม ก็จริงเพราะแก้มไม่หลุดพิรุธอะไรออกมาเลย

ส่วนลูกป้าแมวแถวบ้านนั่นน่ะอวดซะจนคนเขารู้กันหมด มีแต่แม่คนเดียวที่ไม่รู้อะไรเอาซะเลย รู้แค่ว่าเขาหาเงินได้เยอะก็ไล่ให้ไปทำ  ฉันมองหน้าแก้มสลับกับมองไปรอบๆ ห้องราคาหลายล้าน ต้องรวยขนาดไหนถึงกล้าให้ของพวกนี้ แบบนี้สิรวยจริง

"ถามอะไรหน่อยสิ คุณท่านของแก้มดุมั้ย"

"หมายถึงอะไร เรื่องบนเตียงน่ะหรอ"

"ไม่ใช่ๆ อย่าเพิ่งพูดถึงเรื่องนั้นสิ "อยู่ๆ ก็รู้สึกร้อน เรื่องบนเตียงแสดงว่านอกจากเป็นของเล่นให้เขาแล้วต้องรับบทเป็นทาสบำเรอให้เขาด้วยหรอเนี่ย

"คุณท่านใจดีมาก วันนี้เราได้พักเลยชวนปิ่นมาคุยรายละเอียดนี่ไง เราอยากให้ปิ่นมีความสุขบ้าง เป็นเด็กเสิร์ฟ รับจ้างล้างจานมันเหนื่อยเพราะเราเคยทำมาก่อน " เหนื่อยจริงๆ เหนื่อยสายตัวแทบขาด วันนี้ฉันจำเป็นต้องหยุดงานที่ผับหนึ่งวันเพราะกลัวแม่จะตามไปอาละวาดโวยวายทำให้ผู้จัดการเดือดร้อนก็เลยเลือกหยุดดีกว่า

"แหม สบายแล้วนี่ไง ออร่าคุณนายจับเลยรู้มั้ย "

"เราไม่มีอะไรจะให้ ขอบคุณเพื่อนอย่างปิ่นที่ทำให้เรารู้ว่าไม่เคยมีอะไรหนักเกินความสามารถของเรา "

"ไม่เป็นไร เราเพื่อนกัน "

"อะ " ฉันชะงักและงงเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆ แก้มยื่นซองสีน้ำตาลมาให้

"อะไรหรอ "

"เงินที่ปิ่นให้เรายืม เราจำได้ว่ามันเป็นเงินเก็บทั้งหมดของปิ่น ถ้าแม่เราไม่ได้เงินก้อนนี้ ป่านนี้คงได้ไปอยู่สวรรค์แล้ว " ฉันรับซองสีน้ำตาลมาแล้วเปิดดู

"เฮ้ย มันแค่5พันไม่ใช่หรอ" ไม่ใช่แบงก์พันแค่ห้าใบ มันมากกว่านั้น ฉันตาโตหยิบเงินในซองออกมานับ

"ดอกเบี้ยไง "

"ห้าหมื่น แก้ม ปิ่นไม่ใช่เจ้าแม่เงินกู้รายวันนะ เอาคืนไปเลย " ฉันดันเงินส่วนเกินคืนยัยแก้มกลับไป ไม่ได้หรอก รับไว้ไม่ได้ มันมากเกินไป

"แต่แก้มอยากให้ เอาไปเถอะ "

"มันไม่ใช่น้อยๆ เลยนะ "

"ปิ่นต้องใช้เงินไม่ใช่หรอ ห้าหมื่นนี่ยังไม่พอจ่ายดอกเบี้ยเลยนะ " นั่นสิ หนี้รายวัน ค่าหวย ค่าแชร์ ค่าน้ำ ค่าไฟ เยอะไปหมด ที่ผ่านมาฉันทนไปได้ยังไง ทำงานงกๆ หาเงินมาใช้หนี้ที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เหนื่อยจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอด บางวันไม่มีเงินจ่ายดอก ข้าวของในบ้านต้องถูกยึด ทีวีตู้เย็นไม่เหลือแล้ว

"แต่เราเกรงใจ เงินเป็นของแก้ม แก้มหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ปิ่นรับไว้ไม่ได้จริงๆ เอาคืนไปเถอะนะ "

"งั้นให้ยืม เอาไปจ่ายค่าเทอมก่อน หาได้เมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน " แล้วเมื่อไหร่จะหาได้ล่ะ ห้าหมื่นเชียวนะ

"แก้ม ขอบใจนะ "

"ช่วยๆ กัน หาได้เมื่อไหร่ค่อยเอามาคืน " ฉันมองเงินปึกหนาที่แก้มยื่นมาให้ รู้สึกตื่นตากับมันมาก ต้องทำยังไงถึงจะหาได้มากขนาดนี้ ไม่มีใครอยากเหนื่อยไปตลอดชีวิตหรอก

"อืม "

"ส่วนเรื่องที่อยู่ ปิ่นอยู่กับเราไปก่อนก็ได้นะ เพราะช่วงนี้คุณท่านไม่อยู่ ตามสบายเลย ห้องนอนว่างมีอีกห้อง มีแค่เสื้อผ้าก็เข้าอยู่ได้เลย "

ครืด ครืด

-แม่ -

ฉันมองโทรศัพท์ที่กำลังสั่นแล้วชั่งใจอยู่พักใหญ่

"รับสิ " แก้มใสพยักหน้าแล้วบอกให้รับสาย ฉันสูดหายใจเข้าปอดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ

"มีอะไรแม่ "

"อีปิ่น มึงหาเงินมาส่งดอกให้กูเดี๋ยวนี้ บ้านกูจะพังอยู่แล้ว " เสียงตะคอกของทำให้แสบแก้วหู แก้มใสขยับเข้ามานั่งข้างๆ แล้วลูบหลังพยายามปลอบให้ฉันเย็นลง

"ปิ่นไม่มี "

"มึงจะไม่มีได้ยังไง!! ไปทำงานเดี๋ยวนี้ "

"นี่แม่ไปผับมาอีกแล้วหรอ? ปิ่นบอกแล้วไงว่าห้ามไป เขาจะไล่ปิ่นออกอยู่แล้วนะแม่ "

"กูจะเอาเงิน ไปหาเงินมาให้กูเดี๋ยวนี้ " มือข้างที่กำโทรศัพท์เริ่มหมดแรง ไม่ได้โทรมาเพราะเป็นห่วง แต่แม่อยากได้เงิน

"ปิ่นหมดปัญญาแล้ว ค่าเทอมปิ่นก็ยังไม่ได้จ่าย หนี้แม่ แม่ก็ต้องช่วยปิ่นบ้างไม่ใช่ทิ้งให้ปิ่นรับผิดชอบคนเดียว ปิ่นเหนื่อยเข้าใจมั้ยแม่ ปิ่นเหนื่อย!!! " ฉันตะคอกสุดเสียงจนแม่เงียบไป

ถ้าตายไปแล้วตกนรกฉันก็ยอม ไม่ไหวแล้วจริงๆ

"ไม่อยากเหนื่อย มึงก็ไปขายตัวเอาเงินมาให้กู "

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

"ฮึก ฮื่อๆ ฮื่อๆ " ฉันปล่อยโฮแล้วกอดแก้มใสแน่น ไม่ไหว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ทำไมแม่พูดแบบนี้

"ปิ่น อย่าร้องนะ อย่าร้อง " เหมือนทุกอย่างพังลงมาหมด ไปต่อไม่ไหว เหนื่อยเหลือเกิน ความดีที่ฉันทำมาทั้งหมดแม่ไม่เคยเห็นและเก็บมาใส่ใจบ้างเลยหรอ ทำไมใจร้ายไล่ให้ลูกตัวเองไปขายตัวแบบนี้

"ปิ่นจะไม่ทนแล้ว ฮื่อๆ "

"ปิ่น ใจเย็นๆ นะ "

"แก้ม ปิ่นจะทำงาน ปิ่นจะเป็นของเล่นคนรวย "

"แน่ใจนะ "

"ต้องทำยังไงบ้าง " ฉันจะหอบเงินห้าล้านไปโปะหนี้ทุกอย่างให้หมด เหลือเท่าไหร่ค่อยเก็บเอาไว้เป็นทุนส่งตัวเองเรียนต่อเมืองนอกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

"ขั้นแรก ต้องสร้างโปรไฟล์โฆษณาสินค้าก่อน" ฉันพร้อม จะให้ทำอะไรฉันก็ยอม เลือดขึ้นหน้าไม่ไหวแล้วตอนนี้

---------------------