12 ไม่มีสิทธิ์

หลังจากที่เค้าออกไปจากห้องฉันก็เดินไปในห้องน้ำอีกครั้งเพื่อบ้วนปาก เมื่อกี้ฉันเหมือนถูกสะกดให้ทำเรื่องที่น่าอายสำหรับฉันมากๆครั้งแรกที่ฉันได้เห็นของผู้ชายและครั้งแรกที่ฉันที่ได้ทำอะไรที่น่าอายแบบนี้ นี่น่ะหรองานที่เค้าให้มาทำเพื่อชดใช้หนี้พนันของพ่อแม่ งานที่คอยบำเรอเรื่องอย่างว่าให้กับเขา ซึ่งฉันก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลย

ฉันยังไม่เคยผ่านมือชาย..

หลังจากที่บ้วนปากแปรงฟันเสร็จฉันก็เดินกลับเข้าไปนอนในห้องตามเดิม

@เช้าวันต่อมา

ฉันตื่นแต่เช้าตามปกติของฉันก่อนจะอาบน้ำแล้วเดินลงไปที่ด้านล่าง นี่ก็สายแล้วนะแต่ทำไมไม่มีใครเลยแต่ที่น่าแปลกคืออาหารเช้าถูกเตรียมไว้บนโต๊ะอาหารเรียบร้อยแล้ว ฉันมองออกไปที่หน้าบ้านที่ยังคงมีลูกน้องของเขาเฝ้าอยู่มากมายตามเคย ถ้าฉันจะหนีคงต้องคิดหนักเลยอะเพราะแต่ละคนมีอาวุธครบมือทั้งนั้น

"นี่เธอ!!"เสียงดังขึ้นจากทางด้านหลังทำเอาฉันสะดุ้งไม่เป็นท่า

"คุณ..."ฉันอุทานออกมาเบาๆก่อนจะรีบหลบสายตาของเขาเพราะภาพเมื่อคืนมันแล่นเข้ามาในหัวของฉันทันที

"เป็นอะไร หลบสายตาทำไม"

"ปะ...เปล่าค่ะ"

"เรื่องเมื่อคืน..."

"...."ฉันก้มหน้างุดพร้อมกับเม้มปากเข้าหากันแน่น ถึงมันจะไม่ใช่เรื่องน่าอายสำหรับเขาแต่มันน่าอายสำหรับฉันมาก

"หึ!!....."เสียงคำรามในลำคอของเขาทำเอาใจของฉันมันสั่นระรัวไม่เป็นท่า

"คุณจะไปไหนหรอคะ ฉันขอติดรถไปบ้านหน่อย"

"ไปทำไม!!"เค้าชักสีหน้าที่ไม่พอใจใส่ฉัน อะไรกันแค่จะขอกลับบ้านเอง

"ไปหาพ่อกับแม่ค่ะ"

"พ่อกับแม่ของเธอยกตัวเธอใช้หนี้พนันให้กับฉันแล้วเธอจะไปอีกทำไม ไม่จำหรอว่าเค้าทำอะไรกับเธอบ้าง"เขาพูดด้วยสีหน้านิ่งๆแต่แววตาของเขานั้นน่ากลัวเหมือนกับสัตว์ป่าที่ดุร้าย

"ต่อให้ท่านทำไม่ดีกับฉันมากแค่ไหน แค่ท่านก็คือผู้มีพระคุณค่ะ"ฉันพูดออกไป

เขาแสยะยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนจะเดินเข้ามาประชิดที่ตัวของฉันแล้วบีบที่ปากของฉันอย่างแรง

"เธอนี่มันสร้างภาพได้ดีจริงเลยนะ"น้ำเสียงที่เหี้ยมโหดถูกเปล่งออกมาพร้อมกับสายตาที่ดุดันราวกับว่าจะกินเลือดกินเนื้อ

ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธะของเขาแต่มันก็ไม่เป็นผลเลยแรงของเขามีเยอะกว่าฉันและที่สำคัญเค้าตัวใหญกว่าฉันมาก

"เธอไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากบ้านหลังนี้ทั้งนั้น ถ้าเธอขัดคำสั่งฉันแล้วจะหาว่าไม่เตือน"เขาพูดเสียงเรียบแต่ทำไมฉันได้ยินแล้วขนลุกอะ มันฟังดูแล้วเหมือนแฝงความลึกลับอะไรไว้สักอย่าง

เขาคลายมือออกจากคางของฉันก่อนจะจ้องหน้าฉันแล้วเดินหันหลังออกไปทันที

"อะไรของเขาเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย"ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อคืนเขายังพูดดีอยู่เลยพอตื่นเช้ามากลายเป็นคนละคน

ฉันลูบที่หน้าตัวเองเบาๆเมื่อรู้สึกเจ็บจี๊ดที่ปลายคาง เขาบีบแรงมากเหมือนคนเก็บกดอะไรมาแล้วหาที่ลงไม่ได้ ฉันมองเขาเดินขึ้นรถตู้คันสีดำโดยมีลูกน้องตามติดไปอีก 3-4คน อย่างว่าแหละชีวิตพวกเสี่ยเจ้าของบ่อนเจ้าของคาสิโนก็ต้องมีลูกน้องเยอะเป็นธรรมดา