บทที่ 2 รับ Job

“...นี้เขากรี๊ดอะไรกัน” ไม่เว้นแม้กระทั้งยัยน้องสาวตัวดีของฉันพอมาถึงนอกจากนางจะกรี๊ดคอแทบแตก ตัวยัยอัญญาเลื้อยไม่ต่างอะไรจากงูเหลือม

“ตี๊ด...โย่ว” โบกไม้โบกมืออย่างสนุก ราวกับนางปลดปล่อย อาการไม่ได้ออกมาตื๊ดของนาง ไม่พอนางยังจับไม้จับมือฉัน โบกไม้โยกตัวไปด้วย

“ตื๊ดสิ ป้าเน่”

“ป้า...เลยเหรอวะ...” คนถูกเรียกป้ามองหน้าน้องสาวตัวดีตาเขียวปัด

“ญ่านี้ พี่ไม่ได้เป็นมนุษย์ป้า อย่างที่แกว่าฉันหรอกนะ”

“ถ้าไม่ใช่ป้า พี่เน่ก็สนุกกับน้องสิ พี่เน่ดูดีเจคนเสื้อขาวคนนั้น”

“กรี๊ดด อร้ายหล่อมาก ดีเจเสื้อขาวพี่เน่ คนด้านขวา ฮื่อ หล่อกว่า ปาร์คเจย์ของฉันอีก หล่อมากเบ้าหน้าฟ้าประทานสุดๆ พี่เน่ดูนั้นสิ” ถึงยัยอัญญ่าจะแหกปากหล่อเทวดาฟ้าสวรรค์ของนาง แต่ด้วยความที่สายตาสั้นของฉัน ถึงจะสวมแว่นแต่มันก็มองไม่ชัด เอาจริงปะ ฉันเห็นแค่เสื้อและลีลาของดีเจเสื้อขาวเท่านั้นแหละ

“ฮือ หล่อ รักดีเจเสื้อขาว กรี๊ดคะ ญ่ารักเค๊า”

“ใครอะ ดีเจหน้าใหม่เหรอคะ ไม่เคยเห็น” อัญญาถามสาวสวยที่ยืนข้างเธอ

“ดีเจวาคิม พึ่งรับงานที่นี่ครั้งแรก” สาวสวยอีกคนตอบน้องสาวฉัน ถึงในบาร์จะเสียงเพลงดังมาก ถึงจะเห็นหน้าไม่ชัด แต่ต่อมเผือกฉันทำงาน อยากรู้คนหล่อของยัยอัญญาคือใครกัน

“วาคิม เหรอ ชื่อนี้คุ้นๆ แฮ่ะ แต่คงไม่ใช่หรอก” เนเน่ได้แต่คิด

“โอ้...ขนาดครั้งแรกลีลาการมิกซ์ยังเท่ห์ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดถ้ารับงานทุกวันจะเก่ง เท่ห์ระเบิดระเบ้อขนาดไหน” อัญญ่าหันมาเอ่ยกับเนเน่ แต่ขณะที่เนเน่ลบคำสบประมาทของน้องสาวตัวแสบนั้น

“ญ่า พี่ไม่ใช่ป้าอย่างที่แกเรียกฉันหรอกนะ ดูนี้” เอ่ยจบร่างบางในชุดยูนิฟอร์ม ก็โยกตัวไปตามจังหวะของเพลง ถึงจะขยับตัวช้าๆ เนิบๆ เบาๆ ถึงจะอยู่ในชุดยูฟอร์ม ร่างบางที่เกล้าผมมวนเป็นจุก มือเรียวรูดยางรัดผม สะบัดผมยาวสลวยมือเรียวหยิบแว่นตาที่ปิดยังใบหน้า เผยให้เห็นใบหน้าสวยได้อย่างชัดเจน

ทำเอาหนุ่มๆ ที่เห็นสาวสวยใบหน้าสวยในชุดยุริฟอร์มสีครีม สบัดแดนซ์กระจายไม่ห่วงสวยนั้น ถึงกับอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

“ว้าว...” ชุดที่สวมใส่ไม่ได้มีอุปสรรคกับลีลาการแดนซ์ของเนเน่เลยชักนิด ขยับตัวเบาๆ ที่กับเซ็กชี่ขยี้ใจคนมองชิบหาย

“หูย...” อัญญา นี้ฉันคิดถูกหรือคิดผิดที่ลากเจ้เนเน่มาด้วยนิ บอกเลยจากที่ตอนแรกฉันตกเป็นสายตาของหนุ่มๆ ได้นั้น พอพี่เน่สบัดผมสยาย ถอดแว่นทรงกลมออกเพียงเท่านั้นแหละ ความสวยดึงดูดสายตาเหล่าตัวผู้ ไม่ทันจะได้แจ้งเกิด ก็ถูกเสน่ห์ความสวยของพี่สาวคลุมกำเนิดเสียแล้ว

“เจ้เนเน่ ว้าว พี่เล่นขยับตัวอ่อยผู้เบาๆ แบบนี้ ญ่าก็ไม่ได้เกิดสิพี่ ชิหน้าหมั่นไส้นัก ผู้มองแต่พี่เน่ อะ”

ท่าทีลีลาการวาดลวดลาย ส่ายเบาๆ ของสาวใบหน้าสวย เสน่ห์ดึงดึงเพศตรงข้ามของเนเน่ สามารถสะกดสายตาได้ทุกสายตา ไม่เว้นแม้แต่ร่างสูงบนเวที สายตาคมจับจ้องมายังหน้าฟอร์มแดนซ์นั้น

“พี่เน่ ดูสายตาดีเจเสื้อขาวคนนั้นสิ เหมือนเขามองพี่เน่เลย ”

“ใครๆ เขามองพี่กันละ เขาก็มองทุกคนไหมละ”

“ไม่เชื่อดูได้” เนเน่เมื่อน้องสาวเอ่ยมา เช่นนั้น ดีเจที่ยัยอัญญาคลั่งไคล้ของนางนั้น จะหล่อลากหล่อสมคำล่ำลือ อย่างที่น้องสาวฉันอ้างสรรพคุณความหล่อที่บินข้ามน้ำข้ามทะเลมาโชว์ตัวถึงที่นี่ หล่อจริงหรือเปล่า

“พี่สายตาสั้นนะ” เนเน่เอ่ยจบ อัญญากับถือวิสะหยิบแว่นในมือพี่สาวนั้นสวมให้กับเนเน่

“ดูสิหล่อเท่ห์เสน่ห์แรง ปากน่าจุ๊บ อย่างที่ญ่าบอกหรือป่าวละ” ขณะที่สายตาเพ่งผ่านเลนส์กล้องอีกครั้งนั้น เนเน่ที่เห็นลีลามิกซ์เพลง วาคิมโยกตัวเบาๆ ไปตามจังหวะและเสียงเพลงนั้น ร่างบางถึงกับอ้าปากตาเบิิกกว้าง คนที่อยู่บนเวทีคือนายนั้นนี้นะ

“เดี๋ยวๆ นี้นะดีเจที่ญ่าบอกบินมาจากเกาหลี” เดี๋ยวนี้นัยน้องสาวตัวดีฉัน เข้าใจอะไรผิดไปหรือป่าว นั้นมัน วาคิม เจ้าชายปากร้ายนิสัยเสียแห่งวิศวะนี้หว่า ฉันว่ายัยญ่าเข้าใจอะไรผิดไปแล้วแหละ

“โอ้...ไม่อยากจะเชื่อ” โห อยู่มหาลัยกับลีลาดีเจในตอนนี้ยังกะคนละคนกัน แต่นั้นแล้วไงถึงสาวๆ จะแหกปากกรี๊ดนายนั้นคอแทบแตก แต่ยกเว้นฉันไว้คนนึงละกัน ถึงจะหล่อเท่เสน่ห์แรง เท่ระเบิดระเบ้อ วาคิมผู้ชายปากร้ายปากเสีย มีดีแค่หน้าหล่อๆ ไว้ตั้งบนคอ ก็เถอะ ถ้าดีเจหล่อระเบิดคนนั้นคือนายวาคิม ฉันขอบายค่ะ กรี๊ดไม่ลง

“เป็นไงพี่เน่ ดีเจคนนั้น หล่อจนพี่ตาค้างไปเลยละสิ บอกแล้ว ระดับญ่า ชี้เป้าไม่เคยพลาด รักเค๊า แบบนี้เขาเรียกรักแรกพบได้หรือป่าว” ญาญ่ายังคงเพ้อฝันไม่หยุด

“ถึงวันนี้ญ่ามาไม่ทันดีเจ ปาร์คเจย์ แต่ก็ยังดีที่มาทันดีเจเบ้าหน้าหล่อเทพปั้น วาคิมดีเจเบ้าหน้าฟ้าประทาน พ่อเทพพระบุตรขของญ่า” ญาญ่าที่เอ่ยมาเช่นนั้น เนเน่ร่างบางที่ออกลีลาแดนซ์สนุกๆ ถึงกับทำหน้าเอือมละอาให้กับน้องสาว

“วาคิม หล่อเทพปั้น เทพพระบุตรนี้นะ” เนเน่ที่ได้ฟังเช่นนั้นถึงกับคอแข็งขึ้นมา ถ้ายัยญ่าได้รู้นิสัยที่แท้จริงของร่างสูงบนเวที ที่ออกลีลามิกซ์เพลงแจกยิ้มให้กับสาวๆ แย่งกันมองนั้น รับรองยัยตัวดีของฉันไม่มีทางพูดแบบนี้แน่นอน

“ชิ หล่อเทพพระบุตรตายแหละ” เนเน่เอ่ยแค่นั้น แต่นั้นอัญญากับงงงวยท่าทีของพี่สาว

“ทำไม พี่เน่รู้จักดีเจวาคิมเหรอ” อัญญายังคงถามต่อ

“รู้สิ รู้จักดีเลยแหละ”

“ว้าว พี่เน่พูดจริงปะ” เนเน่เอ่ยเช่นนั้น อัญญาถึงกับตาลุคว้าว สาวน้อยหน้าหวานเอ่ยด้วยสีหน้าตื่นเต้น สนใจวาคิมอย่างเห็นได้ชัด

“พอเลย ผู้ชายมีตั้งเยอะ ตั้งแยะ อย่าสนใจคนนิสัยเสียแบบนายนั้นเลย เด็ดขาด” อัญญาไม่ทันจะได้ถามอะไร แต่กับถูกเนเน่ดับฝันเสียแล้ว

“ดีเจวาคิมเขานิสัยเสียยังไงเหรอพี่เน่” ยิ่งห้ามแต่ดูเหมือนคนน้องนั้นยิ่งสนใจ

“ญ่าพี่รู้นะว่าเธอคิดอะไร”

!! โป๊ก!! แต่นั้นเนเน่ไม่พูดเปล่า มะเหงกเขกเข้าศีระของน้องสาวตัวดีไปหนึ่งที

“อ่า...เจ็บนะพี่เน่ ชิ” กะจะให้พี่เน่เป็นแม่สื่อให้ฉันกับวาคิมสุดหล่อคนนั้น เห็นทีแบบนี้คงไม่ได้แล้สิ

ด้านวาคิมไม่อยากจะเชื่อว่ายัยแว่นหนาอย่างเนเน่ ลีลาออกสเต็ปแดนซ์ของเธอจะตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆ แบบนี้

“ให้ตายสิ นี้ผมตาฟาดไปหรือป่าว” วาคิมได้แต่เอ่ยพึมพำ ราวกับสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นไม่ใช่เธอ

“หึยัยแว่น...สนุกละงานนี้” ใบหน้าอันหล่อเหลาผุดรอยยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก